Alþýðublaðið - 11.01.1945, Page 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagui- 11. jtmúar 194S
■iTJARNMmiða
Sendiför til Moskvu
(Mission to Moscow)
Amerísk stórmynd gerð eftir
tiinm heimsfrægu samnefndu
bók Davis sendiherra
ASalhlutverk:
Walter Huston
Sýnd kl. 9
Maðurinn með
sfálgrímuna
(The man in the Iron Mask)
Spennandi mynd gerð eftir
samnefndri sögu eftir AI.
Dumas
Lonis Hayward
Joan Bennett
Warren Wiiliam
Sýnd ld. 5, 7
Bönnuð börnum innan 14 ára
Eala hefst kl. 11
BELSIBUBB
Einu sinni voru hjón nokkur
á heimleið frá kirkju. Kemur
þá konan að máli við bónda
sinn og segir: „Hvað er þessi
Belsibubb, sem presturinn var
að tala um á stólnum í dag og
nefndi svo oft?“ Bóndi hikaði
við eins og 'hann vissii ekki,
hverju svara skyldi, en segir
þó bráðlega: „Það éru hrepp-
stjórar og heldri menn í sveit,“
„Þú ert þá einn Belslbubbinn,
hjartað mitt,“ segir kerling.
,Bvo á það nú að heita, Hervör
min,“ svaraði bóndi með dálitl
um drýgindahreim í röddinni.
... ,
RÓGI SVARAÐ.
Sá er hæira höfuð ber,
heldur en þrælum líki,
hefir jafnt á hælum sér,
hatur og öfundsýki.
Vaða lengst og gusa grynnst,
gleyma helzt að þegja,
þeir sem vita og þekkja minnst,
þurfa mest að segja.
Jón S. Bergmann.
* * <*
Óhrein klæði skulu ekki
brennd heldur þvegin.
Afríkanskur málsfhátttrr.
* * *
Léttúð konunnar veldur þung
ivndi mannsins.
Shakespeare.
Löng þögn.
„Þetta er nú ekkert sérlega góð-
ur svefnstaður,“ sagði maður-
inn.
„Það er betra en ekki neitt,“
svaraði Hurstwood.
Önnur þögn.
„Ég held ég fari að halla
mér,“ sagði maðurinn.
Harm.' reis á fætur og gekk að
einu af rúmunum. og lagði sig
upp í það. Svo ýtti hann af sér
skónum og breiddi aðeins hið
gamla og skítuga rúmteppi yfir
sig. Þetta fytllti Hurstwood við-
bjóði, en hann hugsaði ekki
lengi um það. Loks ákvað hann
að fara að sofa, svo að hann
valdi sér rúm og tók af sér
skóna.
Um leið kom ungi maðurinn,
sem haði ráðlagt honum að tala
vi ðverkstjórann sinn, og þegar
hann kom auga á Hurstwood,
reyndi hainn að vera vingjarn
legur.
„Betra en ekkert," sagði hann
og leit í kring um sdg.
Hurstwood tók þetta ekki til
sín. Hann hélt að þetia væri
aðeins ánægjuupphrópun, svo
að hann svaraði ekki. Ungi mað
urinn hélt, að hann væri í
slæmu skapi og fór að blístra
hljóðlega. En þegar hann sá
annan sofandi mann, hætti hann
því einnig og varð þögull.
Hurstwood kom sér eins vel
fyrir og hann gat, með því a3
vera í fötunum og ýta óhreinu
rúmteppinu frá andlitinu, og
loks féll hann í þreytumók.
Teppið varð hlýrra og hlýrra,
hann gleymdi óhreinindum þess
og dró það upp yfir höfuð og
sofnaði
Um morguninn vaknaði hann
af þægilegum draumi, við það
að nokkrir menn voru á hreyf-
ingu í hinu kalda og ömurlega
herbergi. Hann hafi dreymt að
hann væri aftur kominn til
Chicago í hið þægilega heimili
sitt. Jessica hafði ætlað að fara
eitthvað út, og þau höfðu verið
að tala saman um það. Þetta
var svo fast í huga hans^ að
honum brá, þegar hann vakn-
aði í þessu herbergi. Hann lyfti
höfðinu, og hinn kaldi, bitri
raunveruleiki vakti hann þegar
í stað.
„Það er víst bezt fyrir mig að
fara á fætur,“ sagði hann.
Það var ekkert vatn þarna
uppi. Hann setti á sig skóna og
reis á fætur og rétti úr sér. Hon
um leið illa í fótunum, og hon-
um fánnst haim alliur vera ó
hreinn.
„Þetta er hreinasta helvíti,“
muldraði hann, þegar hann setti
á sig hattinn.
Niðri í vagnaskemmunni var
allt komið af stað.
Hann fann vatnspóst og trog,
sem hafði einu sinni verið not-
að hana hestum, en það var
eikkext handkiæði þama og vasa
klúturinn hans var ólhreimm frá
déginum áður. Hann lét því
nægja að væta augun með ís-
köldu vatninu. Því næst leitaði
hann uppi verkstjórann, sem
var þegar kominn á fætur.
„Ertu búinn að borða nokk-
uð?“ spurði hann.
„Nei,“ sagði Hurstwood.
„Þá skaltu gera það snöggv-
ast. Vagninn þinn fer ekki fyrst
um sinn.“
Hurstwood hikaði.
„Gæti ég fengið matarkort?“
spurði hann treglega.
„Gerðu svo veh“ sagði mað-
urinn og rétti honum. það.
Hann borðaði eins lélegan
mat og daginn áður og fékk af-
leítt kaffi. Því næst fór hann
aftur þangað sem vagnarnir
voru.
„Heyrðu,“ sagði verkstjórinn
og bennti honum að koma, þeg-
ar hann kom inn úr dyrunum.
„Eftir nokkrar mínútur áttu að
fara út með þennan vagn.“
Hurstwood klifraði upp á
pallinn og beið eftir merki.
Hann var dálítið óstyrkur, en
samt var þetta léttir fyrir hann.
Allt var betra en þessi drunga-
lega vagnaskemma.
Þetta var fjórði dagur verk-
fallsins, og ástandið hafði versn
að. Verkameijinirnir höfðu fárið
eftir ráðleggingum stjórnenda
sinna og blaðanna og verið ró-
legir. Engin illvirki höfðu verið
framin. Að vísu höfðu vagn-
arn-ir verið stöðvaðir og það.
hafði verið reynt að sannfæra
verkfallsbrjótana. Nofckrar rúð-
ur höfðu verið brotnar, og það
hafði verið æpt og öskrað, en
í aðeins fimm eða sex skipti
hafði það komið fyrir, að nokk-
ur hefði slasazt. Og stjórnendur
verkfallsins kváðust enga á-
byrgð bera á þeim tilfellum.
En iðjuleysið og velgengi fé-
laganna, sem fóru sínu fram
með aðstoð lögreglunnar, æstu
rpennina upp. Þeir sáu, að fleiri
vagnar fóru með hverjum deg-
inum sem leið og fleiri tilkynn-
ingar voru birtar um, að mót-
spyrna verkfallsmanna hefði
verið brotin á bak aftur. Menn
irnir fylltust örvæntingu yfir
þessu. Friðsamlegar umleitanir
leiddu til þess, að brátt myndu
félögin hafa alla vagnana starf-
andi á ný, og þeir gleymdust,
sem hefðu heimtað betri kjör.
Ekkert héntaði félögunum bet-
ur en friðsamlegar umleitanir.
Allt í einu fylltust þeir ofsa
■ NTJA BIO
Sjáið hana sysfur
mína
Deanna Durbin
Franchot Toae
Pat Q’Brien
Sýnd kl. 9.
I úlfabreppu
Hrikalega spennandi mynd
frá Kyrrahafsstyrjöldinni..
Aðalhlutverk:
Lloyd Nolan
og
Carole Landis
Bönnuð börnum innan 14 ára1
og /í heila viku voru óeirðir.
Það voru gerð áhlaup á vagn-
ana, ráðizt á verkfallsbrjótana,
barizt við lögregluþjóna, tein-
arnir voru rifnir upp og skotum
hleypt úr byssum, unz götubar
dagar og upphlaup urðu algeng
og borgin var í hernaðará-
standi.
Hurstwood vissi ekkert um
þessa breytingu til hins verra.
„Út með vagninn," kallaði
verkstjórinn og veifaði hend-
inni til hans. Vagnstjóri í græn
um einkennisbúningi stökk upp
í vagninn fyrir aftan hann og
hringdi tvisvar sinnum, sem
merki um að fara af stað. Hurst-
wood sneri handfanginu og ók
vagninum gegnum hliðið út á
götuna íyrir framan vagna-
skemmuna. Hérna stukku tveir
OAMLA SIO
Skauladroflningiii
(Lady, Let’s Dance)
Dans- og skautamynd
Skautamærin BELITA
James Ellison
Sýning kl. 3, 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11 f. h.
SÍÐASTA SINN
vöðvastæltir lögregluþjónar
upp á vagnpallinn, sitt hvorum
megin.
Það vax gefið merki við
skemmíudyrnar, og vagnstjór
inn hringdi tvisvar, og Hurst
wood hleypti rafmagnsstxaumn
um á.
Lögregluþjónamir litu fcóg
iega á kringum sig.
„Það er sko'lli kaiit í dag,‘‘
sagði annar þeirra, sem talaði
með íxtskum hreim.
„Ég fékk nóg af þvf í gær,“
sagði hinn. „Ég vildi ekki hafa
fasta vinniu við svona ilaigað.“
„Ekki ég 'heldur.“
Hvoriugur veittá Hurstwood
neina athygli, sem stóð með
andlitð í vindiinn og vax stirð
ur fculda, oig hann^ hugsaði að
eins um skipanir sinax.
Fyrsta ævinlýrið.
mínum í eina eða tvær vikur, og hann hafi ekki séð mig
neitt síðan á laugardagsmorguninn, — og síðan hefði haim
ekkert heyrt á málið minnst.
Það fyrsta, sem foreldrar mínir höfðu gert, eftir að
þau höfðu fengið bréf mitt, var að senda skeyti til frænda
míns og frænku á Friðríksbergi og spyrja hvort ég væri
þar staddur, — en þegar þau heyrðu, að ég var þar ekki,
lifðu þau á milli vonar og ótta um afdrif mín og væntu þess,
dag eftir dag, að heyra eitthvað nánara frá mér.
Aldrei köni þeim til hugar, að ég hefði sigl't til Borm-
holm, enda þótt þau væru stundum að gizka á, hver,t ég
nam viðstöðutíma gufuskipsins, og þega hann fór, tók hann
Faðir minn gat ekki staðið lengur við, heldur en sern.
nam viðstöðutíma gnfuskipsins, og þegar hann fór, tók hann
mig með sér heim, Aftur á móti báðu frændi og frænka okk
ar bess. að meiga hafa Eirík hjá sér, helzt sem lengst ef
faðir minni gæti fengið fósturföður Eiríks til þess að fall-
ast á það, og yfirleitt var Eiríkur þeirrar skoðunar.
’Aif P* ÍS;||
y'SBE WWAT THEM MU5TANÖ-
BOYS ARE POI.m; MlSS KATHV ?
KEZP yo' EYB ON TH'
YANIC THAT PKOPPEP UNPZR
TH' CLOVO, IMÍTSAP OP FOUOWlM'
ú
AS THE NAZI SREAK'5 THROUá-H
... ON THE OPPOSITE SIPE OP
THE PEN&Z-SCKEZN---
MYNDA-
S AG A
PINTÓ: ::Sjáðu nú bara, Kata
mín, hvað strákarnir í Must-
angvélunum ætla sér að gera
Taktu vel eftir þeim. Sjáðu
til dæmis þann sem sveigði
undir skýjið í staðinn fyrir að
fara á eftir Þjóðverjunum inn
í þykknið.“
UM LEIÐ og Þjóðverjamir kom
ast út úr þykkninu, kemur
amerísk vél á móti þeim til
hliðar:
ÞÝZUR flugmáður: „Só. Nú
höfum við skilið við amer-
ísku bjánanna í blindri þoku.
Þeir héldu að við. .. . “