Alþýðublaðið - 23.01.1945, Page 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Þriðjndagur 23. janúar 0)45»
■TMRNARBIÖb
Hugrekki
Sýnd kl. 9
Trú, Von og Kær-
leikur
(Thre Girls About Town)
Bráðfjörug gamanmýnd
Johan Blondell
Binnie Bames
Sýnd kl. 5 og 7
ENDAÐI VEL, ÞÓTT ILLA
HORFÐI
Skipstjóri nokkur var á gangi
á götu úti og mætti þá öðrum
flkipstjóra, og tóku þeir tal
saman. Meðal annars segir sá
íyrri: ,JÉg lak svo mikið um
daginn, að ég varð að láta taka
mig í slipp og var tappaður á
mér allur skrokkurinn. Og svo
núna í síðasta róðri gekk mér
svo illa að draga, að ég átti
eitt ból á mér af átta bjóðum,
en upp náði ég mér samt.“
* * *
ATHYGLISVERÐ AUGLÝS-
ING.
í 1. hefti 1. árgangi „Fylkis“
frá 1916 er svohljóðandi aug-
lýsing:
„2 eða 3 siðprúðir unglingar
(yfir 15 ára), sem ekki neyta
áfengis, tóbaks né sælgætis, né
eru fíknir í sjónleiki, spil og
dans, en iðka góðar iþróttir,
geta fengið tilsögn hjá mér í
tungumálum og reikningi. F.
B. A.“
Hversu marga nemendur
skyldi maðurinn hafa fengið
núna?
• * •
ENGIN lofsyrði láta betur í
eyrum konu en illt umtal um
einhverja aðra konu.
J. J. Rousseau.
* * *
Fyrirgefning er bezta hefnd-
an.
SJtecifbw 'frneim*:
Lettneskur málsháttur.
„Sjálfsagt,“ sagði Carrie.
Inni á skrilMotaini dró for-
Ktjióarinn samnimga upp úr vas-
anuim.
„Nú verðiuim við að boma
launanniáliuinium í lag,“ sagði
hainn. ,/Þessi samningiuT yðar
vtaitix yður aðeins þrjiáittáu' doll
ara á viku í nœstu þrjá mán-
uði. Hvað segið þór annars um
ibundrað oig fimmtíu dollara á
viku í tólf mánuði?“
„Jú, iþakka yður tfyrir,"
saigði- Carrie og trúði varla sín-
um eigiin eynum.
„Viljið þér þá gera svo ved
að skrifa hér undir.“
Carxáe sá fyrir sór ■ nýjan
samning alveg eins oig hinn
fýrr en með nýjum tölum. Hún
skrifaði undir með skjálfandi
heoudi.
„Húndrað og fimmitíú dollar-
ar á viku,“ taufaði hún, þegar
hún var aÆtur orðin ein. Hún
fékk mú að reyna — cxg hvaða
auðkýfingur hefði ekki reynt
það? — að það er ekki hægt að
ótta sig á háum upphæðutm.
Þær voru eitthvað sMnamdi, ó-
ákveðið hugtak, sem fól í sér
óendanlega möguleika.
í þriðja flokks veitingahúsi
í B'leecker Street sat hinn óham
ingjusami Hurstwood og las
greinina um Carrie, án þæs að
skilja fyrst í stað, hvað þetta
itáknaði. Skyndilega .áttaði hann
sig og las allt á nýjan leik .
„Þetta hlýtur að vera hún,“
sagði hann.
Svo leit hann í krinigum sig
í sóðalegu herbergi með slítnum
og melétnum húsigögnum.
,,Hún er á leið upp á við,“
hugsaði hann og sá fyrir sér
mynd af hinum gamla heimi
sínum með ljómandi, flosbún-
um húsgögnum, með Ijósunum,
skrautinu, vögnunum, blómun-
um. Já, nú var hún komin í
þann heim. Hin gullnu hlið
■höfðu opnazt fyrir henni og
hleypt henni inn úr hinum
ömurlega kulda, sem ríkti úti
fyrir. Hún virtist honum svo
ótrúlega fjarlæg — eins og all-
ar aðrar persónur, sem hann
hafði þekkt.
„Nú, hafi hún það þá,“ sagði
hann. „Ekki skal ég vera henni
fjötur um fót.“
Stórmennska hans var nið-
urbæld og ötuð, en óbuguð.
FERTUGASTI OG FJÓRÐI
KAFLI
Þegar Carrie kom til leik-
hússins kvöldið eftir, var henni
vísað á annað búningsherbergi.
„Nú eigið þér að nota þetta
herbergi,“ var sagt við hana.
Nú þurfti hún ekki lengur
að klifrast ótal þrep upp að
smákompu, sem hún þurfti að
nota með annarri. Þess í stað
fékk hún tiltölulega stórt og
viðkunnanlegt herbergi með
ýmsum þægindum, sem hinar
óæðri leikkonur fengu ekki að
njóta. Hún andaði djúpt og fann
til innilegrar ánægju. Tilfinn
ingar hennar voru öllu heldur
líkamlegar en andlegar. Hún
hugsaði eiginlega ekki. Hjarta
hennar og líkami höfðu alger-
lega yfirhöndina.
Smám saman fylltu ham-
ingjuóskirnar hana skilningi á
sinu eigin gildi. Henni var
ekki lengur skipað, hún var
beðin og beðin með kurteisi.
Samstarfsmenn hennar litu
hana öfundaraugum, þar sem
hún birtist í ’hinum einfalda
klæðnaði sínum, sem hún var í
meðan á leiknum stóð. Allir
þeir, sem áður höfðu verið jafn-
okar hennar eða staðið henni
ofar, brostu nú alúðlega til
hennar, eins og þeir vildu segja:
okkur hefur nú alltaf verið vel
til vina.“ Aðeins aðalgaman-
leikarirm, sem hún hafði alger-
lega eyðilagt hlutverkið fyrir,
hélt sér 1 hæfilegri fjarlægð.
Hann gat ekki kysst þá hönd,
sem sló hann. 5
í hinu einfalda hlutverki sínu
hlaut Carrie smám saman skiln-
ing á gildi fagnaðarlátanna, sem
hún aflaði sér, og það var heill-
andi fyrir hana. Hún fann til
örlítillar sektar, ef til vill vegna
þess að hún hélt, að hún verð-
skuldaði þau ekki. Þegar sam-
leikarar hennar ávörpuðú hana
bak við tjöldin, brosti hún að-
eins dauflega. Því fór svo fjarri,
að hún væri frökk eða hreyk-
in. Henni datt ekki í hug að
sýna stórhug eða drembilæti
— að vera öðru vísi en áður.
Eftir sýningarnar ók hún héim
til sín með Lólu.
Og svo kom að þeirri viku,
þegar fyrstu ávextir velgengn-
innar bárust henni — einn eft-
ir annan. Það skipti ekki máli,
að hún hafði ekki enn fengið
peninga handa á milli. Heimur-
inn virtist geta látið sér nægja
lofsyrðin ein. Hún fór að fá bréf
og kort. Einhver herra With-
hers — sem hún vissi engin
deili á — snuðraði upp bústað
hennar, og einn daginn stóð
hann í stofunni hennar og
hneigði sig kurteislega fyrir
henni.
■ NYIA BIO «
Himnaríki má bíða
(Heaven Can Wait)
Stórmynd í eðlilegum litum,
gerð af meistaranum
Ernst Lubitsch.
Sýnd kl. 6,30 og 9

Syslrakvöld
(„Give out Sisters“)
Skemmtileg gamanmynd
með
Andrews systrum
Sýnd kl. 5
„Afsakið ónæðið,“ sagði hann,
„en hafið þér nokkuð hugsað
um að flytjast héðan?“
,,Ég hafði ekki hugsað mér
það,“ svaraði Carrie.
„Já, en ég er í sambandi við
Wellington — nýja gistihúsið
við Broadway. Þér hafði ef til
vill heyrt á það minnzt."
Carrie þekkti nafnið. Þetta
var eitt af nýjustu og glæsi-
legustu gistihúsunum í borg-
inni. Hún hafði heyrt þess lof-
samlega getið.
„Einmitt," hélt herra With-
]
_ GAMLA BiO ■
Random Harvesl
A.ðalhlutverkin leika:
Greer Garson
Ronald Colman
Sýnd kl. 6,30 og 9
Syngjandi æska
(Bom to Sinig)
Virginia Weidler
Ray McDonald
Sýnd kl. 5
ers áfram, en hann sá á svip
hennar, að hún kannaðist við'
nafnið. „Nú sem stendur höf-
um við fyrirtaks stofur, sem
við vildum gjaman, að þér lit-
uð á, ef þér eruð ekki þegar
búnar að ákveða, hvar þér ætl-
ið að búa í sumar. íbúðir okk-
ar eru búnar öllum nýjustu
þægindum — við höfum heitt
og kalt vatn. einka baðher
bergi, sérstaka þjónustu fyrir
hverja hæð ,lyftur og annað
slikt. Þér vitið eflaust, hvem»
ig gistihúsið er.“
ðnæðissöm jólanótt
brauðin væru alltaf orðin gömuí hjá henni, þegar hún kæmi
heim með bau, bá.var hún vön að segja: „Það er nú ekki
gott að segja nema ég kaupi mér reiðhjól einhvern góðan
veðurdag." — En fólki fannsrt svo hlægilegt og ótrúlegt*
að Stína gamla tæki upp á bví að nota reiðhjól, að það
nefndi hana Hjóla-Stínu, vegna þessa svars hennar.
Hann hélt mikið upp á Stínu gömlu. Hún var nefnilega
svo góð við böm. Ekki horfði hún í gegn um fingur sér, þeg-
ar hún rétti litlum börnum kandís eða brjóstsykur, þegar
hún var í verulega góðu skapi.
Til bess að fá Hans með góðu móti til að fara til Stínu
sagði Þorkell honum, að gamla konan hefði fyrir skömmu
keypt stóran sykurgrís, sem hún ætlaði að gefa honum næst
þegar hún sæi hann. Nú skyldi hann fara og sækja grísinn,
Um leið skyldi hann biðja Jörgen son hennar að koma hið
skjótasta niður í flæðarmálið til sín. En að lokum komst
Hans litli úr sporunum oog lagði upp í hina hættulegu ferð
að húsi Stínu gömlu. OOg svo lengi sem hann sá til bróður
síns leit hann um öxl við og við, bví hann var meira en lítið
hræddur við aðfaraþessa leið aleinn í myrkrinu.
Honum fannst haiin vera ósköp einn og yfirgefinn þar
sem hann gekk eftir þjóðveginum og hafði ekki einu sinni
yA'SUH...lT WAf POWPUL TWICK
AM' FAST.:.5C0KCH SHAVIS' TH' PA5-5
WtTH OUZ LOAD OP WOUNpcO JCE5
...AM' ME KE£Pin'THEM M.c'5.
0ACK, LIK'E A PACK OF W0LVE5...
... W£ MAP feM RUNNlM' WHEM
THEV... REMIMP5 OF TH'
TlMg I WA$ gREAK'lM' WILP
HOSíEí', IM ol'
TBXAÍ... IT WA5...
YOU CAM TELL US THAT OME,
50Mé BAiNy MISHTX PinTO...
coUL0 you SPARE A PEW
fvMNUTfe^ ?... WE HAVE A
QUAINT CUSTOM HEBE,
0R NEW AR^iVALí
... A 505T OF INITIATION
ANP UM-OPFlCtAu W6L00ME
TO THE 0A*£ ...THE BOYS
ABE WAiTíNG1, TO PESiN
^ THE oeBEMONV /
MYNDA*
SAGA
PINTÓ: „Hvað er það? Á ég
að ganga eftir planka og steyp
ast svo á hausinn eða eitthvað
svoleiðis?“
ÖRN: „Nei, nei, ekkert svoleið
is. Ég ætla nú að binda héma
fyrir augun á þér, áður en þú
ferð út. Svona, komdu nú, við
skulum koma út fyrir.“
PINTÓ: „Hvert .. hvert eigum
við að fara? Hvað á nú að
gera? Það er eins og eitthvað
undarlegt sé á seiði.“
ÖRN: „Það verður gaman að
þessu, Pintó, svona kall, sem
kann bezt við sig á baki vilt-
um gæðingi. Farðu bara ró-
lega að öllu, kunningi.“