Alþýðublaðið - 15.02.1945, Blaðsíða 8

/'ýcr&ít ir,PinTo, we. ^
ALL SUP UP /..LIíTSM/
ive JUÍT EEAD oup.
OEC?£25....rHER£'5':A
t NðT£ TEí-UNá- TH&
W. PILOT WH£ff£ 7Í>
f PEOP OS- OFF... JM
' LEAVe IT TC> OL' PtNTOs
TO SHOOT OFF Mlá MOOTf-l
ASOUT OUR OBSTiIVATION - -
Cýue.í'í' I AíN'T óof TA/
v BRAfMÍ' OP A eoppez/ '
$C, VvMILS :M~6IVÍXC HlM Tr>E
OOPe ... Vou V.Si? OUR. Cr.I.
PALí rECM æoAMIN/6' l*JTO
THZ CCOCPIT... JUST
töjr ÍA' OA^e /
ALÞTÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 15. febrúar 1945
HaTJARNARBið ■
í dagrenning
(The Hour Before the Down'
Amerísk mynd eftir skáld
sögu W. Somerset Maug-
hams
Veronica Lake
Franchot Tone
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára
HLJÓP Á SIG
Tengdamóðirin (rík); „Ég
held þér þyki ekki vænna en
það um mig, að þú munir naum
ast fylgja mér til grafar, þegar
ég dey.“
Tengdasonurinn: „Nei, það
er ekki satt það geri ég með
gleði og mestu ánægju.“
TIMINN ER PENINGAR.
Eitt sinn kom skrifari Was-
hingtons forseta Bandaríkjanna
of seint í skrifstofuna og afsak
aði sig með því, að úrið sitt
hefði stansað, en forsetinn svar
a^i því svo: „Já —- já, þá verð-
ið þér að útvega yður annað
úr, eða ég að fá mér annan
skrifara.“
*
ÖGUR
í Ögri í ísafirði bjuggu fyrr-
um jafnan höfðingjar, og eru
þeirra nafnkenndastir og fyrir-
ferðarmestir í minningunni
Björn sýslumaður Guðnason
(d. 1518) og Ari sýslumaður
Magnússon (d. 1652). Orðið
„bóndi“ var á fyrri tímum svo
vegsamlegt heiti, að því nafni
voru ekki nefndir aðrir en höfð
ingsmenn. Til skamms tíma
segja menn það hafi verið
venja, að hver, sem bjó í Ögri,
hafi jafnframt verið kallaður
„bóndinn í Ögri“ eða jafnvel að
eins „bóndinn“ og eins þó kona
ráði þar búi. — Gamlar minjar
þess um liðna.
LEIKÍI
TPV YRNAR ívoru opnaðar, og Miikael Gosselyn leit upp. Júlía
•■—^ kom in n_
«0 — hó Ég verð tillbúinn eftir hólfa mttmútu. Ég þarf bara
að undirrita fáein 'bráf.“
,,'Það liggtur ©ikíkiexit lá. Ég kom aðeins tii jþesis að forvitnast
ium, bivaða hlutvenk Dennorant hafa verið boðin. Hvað er þessi
ungi maðiur jþanna að igera lhér?“
Aif tfimi ileMöonunnar. sem ælfð er ií„ að láita orð og látbragð
fylgjiaist að, hniylklkti hún hölfðinu í áttina til stoéuninar, sem hún
hatfði gengið igegnum.
„Það er end.urskoðandinn okikar. Hann er frá Lawrence &
Haimphreys. Hann er .búinn að vera Ihér þrjá' daga.“ •
„Hann er löglfræðingur. Hann virðist vera m;jög tfær í starfi
síni. Hannér alveg nndrandi yfir bökfærsiunni hjá' ökkur. Hann
sagði mér, að sér hefði a)drei diottið á Ihuig, að svona gott skipu-
lag igæti verið á rekistri .leiíklhúss,. Hiann segir, að reikiningsfærsi-
an hjá suimum fyrirtæikjunum í miðborginni sé þannig, að það
sé nóg til þess að 'gera Ihvern meðalllmann .gráhærðan að ikomast
til ibotns í henni."
JúMa broisfi að hi.num sijlálfumglaða sviþ á fríðu ándliiti manns
isíínis.
„Þetta er fcuriteisalsti piltur."
,,-Hann lýlfcur störfum í daig. Mér datt lí hng, að við tækjum
hann heim með okkiur. o>g létum hann borða með olkkur. Hann
er mesti prýðis drengur."
,,Er það gEd álsitæða til þess að ibjóða honum heim?“
Milkael' tók eftir þtvá. að það var otfurliítilil háðshreknur á rödd-
inni.
,,Ég 'síkall ekki gera það, ef þú vilt helzt vera laus við hanxi.
Mér datt foara i .huig, að það væri ævintýri fyrir hann. Hann dáist
alveg taík'markailaust að þér'. Hann hetfur þrívegis farið á leiikhús-
ið til þess að sjá þig ileika. Hann isárlangar til þess, að ég /kynni
sig fvrir iþér."
Mifcael studdi fingrinum á' hnapp, og andartaki liðnu fcom-
einfcarr.itari hams inn.
„Hlérna eru bréfin, Miargrét. Við hverja á ég að tála í daig?“
Margrét las nlöfniín, og Júliía hluistaði á það með öðru eyranu
Þótit hún væri þesisu herberlgi vel kuinnug. virti hún allit vand-
lega fyrir sér. Þtetta var mijög hæfileg einkaskriflstofia handa fdr-
stjóra góðs leiíkhúlss. Vandvirfcur skrauitmiálari hafði prýtt vegg-
ina, og á Iþeim þieim héngu imyndir aff frægum leikurum á fræg-
um hlutverkium. Hæ'gindasitóllarnir voru ibreiðir og notalegir.
Mikael sat í þunglamaíLeigum útiskornum stól>. Það var eftirlák-
in/g að vísu, er hann hatfði ikieypt í tfrægri smiðju. Lappirnar á
skrifhorðinu hans. sem var í isama stáil, voru mjiög traustlegar
og með viðamikiknm fcúlum og drekakilóm að neðan. Á borðinu
var tfiólsmjvnd af henni í breiðum silfurraimima. og samræmiisins
vagna var þar lííka Ijósmynd >aif Roger syni þeirra. Á mililá mynd-
anna voru skrauitllieg iskrilfistofuáhöM, sem hún hafði teitt sinn igef-
ið bomum á atfmiæliisdiegi hans. Hinrum megin við þau var loíga,gyllt
aiskja, sem hann ©eymtdi í brétfisiefni þaiu. is>em hiann notaði ef
það^bar við. að hann skrifaði ,bréf með eijgin hendi. Á pappír-
inn var letrað: ..iSiddonsllieiiklhúis". Oig á umisilögunum var skjaM-
anmierki hans, stórít arnarhöfuð, og neðan undir þvíí einkunnar-
orðin: „Neanjo me impune iteœssit." í. si'lfurkeri, s>em hamn hafði
forðum htetxð að verðlaurauim fyi!ir að sigra þrisvar í röð. í goif-
fceppni íeikara, voru viisnaðir túlipanir, s>em Iijóstuðu upp van-
hirðu Margréitar. Þrátit fyrir stuittiklippt, platánugullrt 'hárið og
litaðar varirnar var á henni þessi Mtatteysisísvipur, sem ein-
fcennir aila sanna einkaritara. Hún hafði verið hjá Mikael í fiánm
ár, og á Iþeim tóma hatfði h>ún hynnzt ölllum hanis 'koisrtum og göll-
_ NYJA BlO
Loginn helgi
(Det brinner en eld)
Stórmynd frá Svensk Film-
industri, Stockholm.
Aðalhlutverk:
Lars Hanson
Inga Tidblad
Victor Sjöström
Sýnd kl. 5, 7 og 9
GAMLA BfO ma
Blindi leynilögregiu
maðurinn
(Eyes in the Night)
Edward Arnold
Ann Harding
Dona Reed
Sýnd kl. 5, 7, og 9
Bönnuð börnum innan 14 árai
iim JúiM'a velti þvá fyrir sér. hwort hún myndi vera svo heimsk
að vera ásttfangin atf hónum.
Mikael reils á fæfur.
„Nú er é|g tilbúinn, væna miín."
Mangrét rétti honium svarfta, harða hattinn og opnaði dyrn-
ar. Þegar þau fcomu Æram ií tfremri sfcritfsitoifuma, sneri ungi mað-
•urinsn Jsern JúMa hafði veiitt athyigli, sér vlið á BtóOinium og stóð
upp.
„.Má óg kynna yður unglfrú Lamlbert," ságði Mifcael. Og
svo hélrt hann álfram otoeð samlsifconar virðiuleik og siendiherra
miyndi fcynna nýjan fulltrúa háittisettum hirðmanni: „Þertita er
þessi um,'gi maður. sem hieáur verilð svo rvænn að greiða dálátið úr
þeirri flækju, stem bókfærislan hjá okkur vor orðin."
Fyrsta ferðalag Hogeus
„Æ, — þú ert fífl, góði minn,“ sagði s!á stærri. Og síðan
fóru beir leiðar sinnar, — til rnikiis léttils fyrir Mogens.
Skömma seinna bar mann nökkurn þarna að. Mogens
fannst 'hann vera svo vingjamlegur í framan, að í raun og
veru væri ágætt tækifæri að segja einmitt svona manni
raunir sínar. En auðvitað myndi það vera Amalíu á móti
skapi og hún myndi víst koma innan skamms. Maðurinn
kinkaði vingjarnilega koilli til Mögens um léið og hann gekk
frahjá honum og sá, hversu dapur hann var á svipinn.
Og tíminn leið, — biðin varð löng og Mogens fann til ein-
stæðingsskapar og munaðarleysis, þar sem hann beið og
beið og enginn kom.
Hann heyrði lestina blésa, — það var ábyggiiega lestin,
sém hann haf ði átt að fara með. --
Hann var í þann veginn að falla í beizJkan grát, þegar
hann sá tvær litlar stúlkur koma gangandi í áttina til hans.
Sú eldri beirra var stærri en Mogens og hún horfði á hann
og undurfagurt bros lék um varir hennar.
Mo'gens hneigði höfðið.
„Hvað ertu með í bréfinu?“ spurði hún og kom með
fingrinium. við pakka, sem lá á bekknum við hlið Mogens.
„Það eru kökur. Viltu þú eina?“ spurði Mogens. Hon-
um fannst styrkur í bví að bafa einhvern hjá sér til þess' að
MYNDA-
SAG A

PINTÓ: „Já, láttu mið sjá um
Iþá. SkyMi ég ekki hafa heila-
bú á btorð við simádýr.“
GRN:„ Gleymdiu þessu Pintó.
Þetrta Ibemur fyrir oífckur alia
Sjáðu nú til! Ég er búinn að
lesa skipanir öfclkar. Það er
skipun til fluigmannisinls um aö
láta ökkur tfara úr vélinni á
vissiuím stað. Svd, meðan ég
gef boniuim iskipunina verður
ipu að sjá um að þessir náung-
ar þarna fcomM ekki inh í
stýrishúsið.“