Alþýðublaðið - 07.03.1945, Qupperneq 8

ALÞVOUBLAÐiÐ
Miðvikudagur 7. marz 1945.
ruTJARNARBfÓ
Sagan af Wassell
!©tai'
_ Sýnd kl. 6,30 og 9
Bönauð fyrir börn (14).
(Minesweeper)
Hetjusaga um tunáurdufla-
veiðar.
Richard Arlen
Jean Parker
Russel Hayen
Sýnd kl. 5
Trúboði nokkur dvaldi eina
nótt í gistihúsi, sem var svo yf-
irfullt af gestum, að aðeins eitt
herbergi var autt, en í því fékkst
enginn til að sofa, sökum þess
hve þar átti að vera reimt. Það
varð þó úr, að trúboðinn skyldi
sofa þar um nóttina. — Um
morguninn spurðu gestirnir
hann, hvernig ‘hann Ihefði sofið,
og sagðist honum þá frá á þessa
leið:
„Ég svaf alveg ágætlega.
Raunar varð ég þess var, ein-
hverntíma kringum miðnættið,
að ég var ekki einn í herberg-
inu, og litlu síðar kom hvít-
klædd, draugaleg vera að rúm-
stokknum hjá mér. „Hver eruð
þér?“ spurði ég, en fekk ekkert
svar. „Nú, 'hver sem þér eruð,
kæri vinur,“ sagði ég, „þá vona
ég að þér séuð fús til að leggja
ofurlítið af mörkum til kristni-
boðsins 1 Kína, sem mjög þarf
nú á fé að halda.“ En óðar er
ég sleppti orðinti, var þessi
aumingja vera hlaupin á dyr,
og varð ég ekki var við hana,
það sem eftir var nætur.“
* *
Betur vinnur vit en strit.
* * *
Beygðu kvistinn, meðan hann
er ungur, en brjóttu ekki.
* * *
Bóndi skal beð verma, en
brúður í fyrsta sinn.
Brigslaðu engum um bætta
sök.
Bættu svo bú þitt, að eigi ann
an skaðir
né ama. Hann rauk stundum frá henni til þess að leika golf eða
snæða morgunverð með einhrverjum, sean ha.nn hafði komizt í
kynni við, en hún mátti aldrei láta hann verða þess varan, að
henni likaði það miður. Og vegna þess, að hún þóttist finna, að
sigrar hennar á leiksviðinu spilltu ekki hug hans í hennar garð,
lagði hún á sig óti úlegt erfiði til þess að reynast þar sem bezt.
Þau höfðu verið trúlofuð i rúmt ár, þegar ameriskur leik-
hússtjóri, sem tekið hafði sér ferð á hendur til þess að leita sér
að nýju fólki, kom til Middlepool. Hann hafði haft spurnir af
Kobba Langton. Þessi Ameríkumaður varð hrifinn af Mikael.
Hann skrifaði honum og bað hann að koma til sín í gistihúsið
og tala við sig. Frávita af hugaræsingu sýndi Mikael Júliu bréf-
ið. Það gat varla annað undir þessu búið en að hann ætlaði að
falast eftir honum. Hún fölnaði, en reyndi þó að láta eins og
hún væri jafn eítirvæntingarfull og hann, og daginn eftir fylgdi
hún honum í gistihúsið. Iiún varð þó að biða niðri í fordyrinu
meðan Mikael ræddi við þennari mikla mann.
„Öskaðu mér heilla,“ hvislaði hann um leið og Ihann fór inn
í lyftuna. „Það er tæpast, að ég trúi þvi, að þetta geti verið raun-
veruleiki.“
Júlia settj.st i djúpan leðurstól og óskaði þess af öllu hjarta,
að þessi ameríski leikhússtjóri byði Mikael hlutverk, sem hann
vildi ekki takast á hendur, eða kaup, sem honum fyndist sér
ekki samboðið að sætta sig við. Eða þá hlutverk, sem hann sæi,
að hann myndi alls ekki ráða við. En þegar Mikael kom aftur-
sá hún strax, að samningar myndu háfa tekizt með þeim. Hann
var svo léttur i spori og augun svo skær. Snöggvast fannst henni
ætla að svífa að sér, og þegar hún kúgaði sjálfa sig til þess að
brosa, fann hún að andlitsvöðvarnir voru stirnaðir.
„Þetta er í lagi. H-ann segir, að |það sé fjári gott hlutverk
sem ég fæ — piltur, nitján ára. Átta til tíu vikur i New York og
síðan hér og þar. Alls fjörutíu vikur. Tvö hundruð og fimmtiu
dalir á viku.“
„Ó, hjartað mitt! Hve íþetta er dásamlegt fyrir þig!“
Það var auðheyrt, að hann hafði þegið þetta boð fúslega.
Honum hafði ekki einu sinni flogið í hug að hafna þvi.
,,Og ég-------ég,“ hugsaði hún. „Ég hefði ekki þegið það,
þótt þeir hefðu boðið mér þúsund dali á viku, éf ég hefði orðið
að yfirgefa Mikael.“
Örvæntingin greip hana heljartökum. En hún gat ekkert
aðhafzt. Hún varð bara að láta eins og henni fyndist þetta jafn
yndislegt og Mikael. En hann var alltof æstur til þess að geta
haldið kyrru fyrir. Hann bað hana að koma með sér í gönguferð.
„Þetta var dásamleg heppni,“ sagði hann. „Auðvitað er dýrt
að lifa í Vesturheimi, en ég ætti þó að komast af með fimmtíu
dali, á viku. Það er vel í lagt því að Bandaríkj amenn eru sagðir
gestrisnir, 'og ég ætti iðulega að fá ókeypis mat. — Ég get ekki
ímyndað mér annað ven ég gæti lagt fyrir átta þúsunda dali
þessar fjörutíu vikur, og það jafngildir sextán hundruð sterlings-
pundum.“
(„Hann elskar mig ekki. Honum stendur nákvæmlega á
sama um mig. Ég hata hann. Ég gæti drepið hann. Þessi djöfuls
ameríski leikhússtjóri!“)
„Og ef hann ræður mig annað ár til, fæ ég þrjú hundruð
dali. Með öðrum orðum: Eftir tvö ár ætti ég að eiga obbann af
fjögur þúsund pundum í reiðufé. Það væri hér um bil nóg til
þess að byrja með.“
„Annað ár til!“ Snöggvast missti Júlía vald á sjálfri sér og
rödd hennar varð grátklökk. „Ertu i raun og veru að segjai mér,
áð þú ætlir að vera tvö ár vestan hafs?“
„O, ég kem auðvitað heim næsta sumar. Þau borga fyrir
mig farið vestur aftur, svo að ég kem auðvitað heim og verð
hér í leyfinu, því að það verður bara ódýrara.“
_ NÝJA BÍÓ OBE n _ GAMLA BlÓ i»
Vort æskulíf er Elskhugi á leigu

leikur (Her Cardboard Lover) Norma Shearer
(„Mister BIG“) Robert Taylor Gerge Sanders
Fjörug söngva og gaman- mynd. Aðaihlutverk: Sýnd kl. 7 og 9
Gloria Jean Árás rauðskinna
Peggy Ryan (Apache Trail)
Donald Connor Lloyd Nolan
*Donna Reed
Sýning kl. 5, 7 og 9 Sýnd kl. 5
Sala hefst kl. 11 Bönnuð börnum innan 12 ára
„Ég veit ekki, hvað ég á til bragðs að taka, þegar þú ert
farinn.“
Hún sagði þetta léttilega og eins og af tilviljun.
„Við getum átt sældardaga að sumri, og eitt ár — i hæsta
lagi tvö ár —, þau eru liðin áður en við vitum af.“
Mikael gaf því ekki gaum, hvert þau gengu, en Júlía hafði
beint ferðinni í þá átt, sem hún óskaði, án þess að hann veitti
því athygli. Nú voru þau komin að leikhúsinu. Hún nam staðar.
„Við sjáumst bráðum. Ég var búin að lofa Robba að líta inn
til hans.“
Meðal ræningja.
Pétur hafði haft það fyrir venju í mörg ár að heimsækja
móður sína ásamt konu sinni á afmælisdegi gömlu konunar.
Þá tók hann börnin sín með sér í förina og dvaldi hjá móð-
ir sinini í nokkra daga. — Þetta ferðalag var léngsta ferða-
lagið, sem börnin fóru í og þeim þótti verulega gaman að
beimsækja ömmu sína.
Eins og nærri má geta fannst börnunum og foreldrum
þeirra leitt, er einu sinni leit út sem þau gætu ekki lagt af
stað í ferðina eitt árið=
Dag nokkurn, er Petur hafði gengið til fjalls á útengjar,
varð hann fyrir því óláni að verða fyrir grjótskriðu er kom
ofan fiallshlíðina og fótbrotnaði hann og var borinn heim.
Það kom brátt í ljós. að brotið var ekki alveg eins illt við-
ureignar eins og upphaflega var haldið, en þetta varð þó
til þess, að fresta varð förinni til gömlu konunnar, en
þangað höfðu þau ætlað tveim dögum seinna.
Til þess að gamla konan yrði aftur á móti ekki fyrir von-
brigðum, og börnin misstu ekki af þeirri ánægju, sem þau
höfðu isvo lengi verið búin að hlakka til, ákváðu hjónin
að láta Jósep og Maríu fara einsömúl. Jósep var orðinn það
gamall, að honum vel trúandi til að gæta systur sinnar á
leiðinni, — og leiðinni var hann kunnugur, hann þekkti
hana frá fvrri ferðum til göm'lu kohunar. Þegar börnin
heyrðu þessi málalok, urðu þau óumræðilega glöð, samt
var María svolitið kvíðin, vegna þess: að hún hafði aldrei
farið af stað að heiman án þess að hafa pabba og mömmu
með sér.
JAÁ-TWAT IS ElSWT...THey
HAVe SAlP OUB VBSBfír 15
CÍUlTe BSAUriFUL 3V MOOH-
Lló-HT.-.COUUP VOU NOT
P&ZíTUAPE HERIZ ÍMITH^ TO
ACCOMPASiy VOU, M/ PEAR ?
IS THE CAPTAIN LlkT£ ALL
americans... imPatie hY?
WHy NOT GeiAX ANP ENJoy
vouc^elfe.theee 15 vet
TiME POS BUSlSlBSf
—5AV, TOMORROW/ ? )
I'M 5UBE HE WILL ... I SHALL
HAVE THE HOP5E5 AAAPE REAPy
... ANP VOKTO&, I kíNOW you
WILL EWTEBTAIN OUK OTHER
^jSUggr, WHILE AKE AWAV.
B?UT, WHAT'5 THE CATCH ?...THE
FOOO WA5 (SfSEAT... EVEgyONE
15 WAVINff A WONPEPFUL TIME
„.THE CONPEMNEO ATEA
m HEAssry meal/e’efore... Jf
ÖRN: „Jæja, bvað er þá á seyði.
Maturinn er ágætur — Öllum
líður ágætlega. — Hinn dauda
dæmdi fær góðan miálsverðar
áður en hann. . . .“
B ARONESSAN: „En höfuðs
maðurinn eius og allir aðrir
Ameríkanar — ójþolinmóðir?
Hvers vegna eruð Iþér ekki ró
legur eg reyna að njóta lífsins.
Það er alltaf nógur tími til að
tala um annað t. d. á morgun“.
BÖKTORXNN: „Já, það er rétt
IÞeir haffa isagt að eyðimörkin
®é undirfögur í tunglsskini.
Gætir þú ekki elskan' mín
fenigið Önn Elding til að fara
með þér í skemlmtiför.“
'BAIROiMESlSAN: „Ég ar alveg
vfssum að hann tekur því .feg
inn. Ég ætla að láia leggja á'
Ihestana og doktor, ég vona að
jþú sketnmtir hinum gestinum
ókkar á meðan.“