Alþýðublaðið - 08.03.1945, Blaðsíða 8

AU»
70UBLAÐIÐ
-------1—
Fimmtudagur 8. raan 1945
■■TiARNARBÍÓa
Sagan af Wassell
lækni
Sýud kl. 6,30 og 9
Bönnuð fyrir börn (14).
Á mararbotni
(Minesweeper)
Hetjusaga um tundurdufla-
veiðar.
Richard Arlen
Jean Parker
Russel Haye*»
I Sýnd kl. 5
STÓÐ EKKI A SVARINU
Biblíu-Björn og Björn logn-
hattur mættust einu sinni í
blíðu veðri og blæjalogni á
Löngufjöru.
„Það fýkur ekki af þér hatt-
urinn í dg, nafni minn,“ sagði
Biblíu-Björn.
„Það fjúka heldur ekki blöð
in úr Biblíunni þinni í dag,“
sagði Björn lognhattur.
* t- *
GEFIN SKÝRSLA
Prestur nokkur sendi eitt sinn
vinnumann sinn á laugardags-
kvöld eftir hesti, sem hann ætl
aði að kaupa af manni, er Dav-
íð hét. Stór á var á leið vinnu-
mannsins. Um kvöldið óx áin
svo, að vinnumaður komst ekki
hekn og varð að gista. Komist
hann ekki heim fyrr en liðið
var svo á næsta dag, að fólk allt
var gengið í kirkju. Fer hann
strax í kirkjuna, en í þvi hann
gengur inn gólfið, vil*l sVo til
að prestur segir i stólnum: „! . .
en hvað segir Davíð um þetta?“
Vinnumaður áleit að spurning
unni væri beint til sin og svar-
aði 'hátt: „Hann segist skúli
senda hestinn, þegar þér send-
ið peningana“
* * *
Dag skal að kvöldi lofa en
ævi að endalykt.
Daprast
Þyt.
flest við dauðans
Dregst margur með
und, þótt dult fari.
djúpa
liroc
W. S 0 M E B S
LEIKUB
M A H G H A M
Hann varð hálf-fýldur á svipinn.
,,Þú ætlar þó ekki að hlaupa frá mér? Ég verð að hafa ein-
hvern til þess að tala við. Ég ætlaðist til þess, að við skryppum
á eittíbvert vei.tingahúsið og fengjiUim okkur toita að borða, áður en
sýningin hefst.“
„Mér þykir þetta Jeitt. En Kobbi bíður min, og þú veizt nú,
hvernig hann er.“
Mikael brosti góðlátlega framan í hana.
„Jæja, þá er að sætta sig við það. Farðu þá. Ég skal ekki
gera neina rekistefnu út af því, þó að þú yfirgefir mig svona rétt
snöggvast.“
Hann hélt áfram, og hún flýtti sér inn. Köbbi Langton hafði
látið búa út litla íbúð handa sér á þakhæðinni, og upp í hana var
hægt að fara af áhorfendasvölunum. Hún .hringdi dyrabjöllunni,
og hann kom sjálfur til dyra. Hann varð forviða, en þó glaður,
er hann sá hver gesturinn var.
„Hæ, Júlia. Komdu inn.“
Hún smeygði sér framhjá honum, án þess að mæla orð frá
vörum, og sneri sér fýrst að honum, er hún kom inn í dagstofu
hans, þar sem ö!lu ægði saman: vélrituðum handritum, bókum
oig öðru. sem hann baifði lí kringum sig. Á skrifborði hans voru
matarleifar frá deginum. Hún beit á vörina, og það brann eldur
úr augum hennar.
„Djöfullinn þinn!“
iHún gekk til (hans hröðum skrefum óg þreif báðum hlöndum
i skyrtukragann og hrissti hann. Hann reyndi að slíta sig lausan,
en hún var sterk og harðskeytt.
„Hættu! Hættu!“
„Djöfullinn þinn! Svínið þitt! Vesall, auðvirðilegur þorpari!“
Hann lyfti annarri hendinni og rak 'henni kinnhest með flöt-
nm lófanum. Hún sleppti ósjálfrátt takinu og strauk kinnina,
því hana sveið undan högginu. Svo fór hún að gráta.
,„Villidýrið þittl Helvítis hundurinn, sem lemur kvenfólk!“
„O, éttu hann sjálf. Ef kvenmaður lemur mig, slæ ég hann
hiklaust aftur.“
„Ég sló þig ekki.“
„Þú varst rétt. að segja búin að kyrkja mig.“
,,Þú hefði átt bað skilið. Það veit guð, að mig langar mest til
þess að drepa þig.“
„Setztu nú, kxilið mitt, og svo skal ég koma með whisky
handa þér til þess að dreypa á. Þér veitir ekki af áð sefa taug-
arnar. Svo skaltu segja mér, hvað þér er á höndum.“
Júlía svipaðist um eftir stól, sem væri það stór, að hún gæti
látið fara vel um sig í honum.
„Hvers konar svínastia er þetta, sem ég er komin inn í?
Hvers vegna í ósköpunum lætur þú ekki einu sinni þvo gólfið
og taka til í kompunní?“
Um leið og hún sagði þetta ruddi hún heilum hlaða af bók-
um, sem var i einurn hægindastólnum, niður á gólfið, fleygði
sér i hann og bvrjaði nú fyrst að gráta svo um munaði.
Hann hellti værium sopa af whisky í glas og bætti út í það
„Jæja! Hvað á allt þetta eiginlega að þýða?
„Mi'kael fer vestur.“
„Svo?“
Hann hafði lagt annan handlegginn yfir axlir hennar, en hún
stjakaði honum frá sér.
‘ „Hvernig gaztu fengið af þér að gera þetta? Hvernig gaztu
fengið það af þér?'“
„Ég á engan þátt í þessu.“ 7
„Það er lygi. Þú hefur' víst ekki einu sinni vitað, að þessi
fjandans Ámeríkumaður var hér í Middlepool? Nei, það tjáir
ekki að ljúga að mér. Auðvitað hefur þú komið þessu öllu 'i
mm NÝIA BfÖ
Vorl æskulíf er
leikur
(„Mister BIG“)
Fjörug söngva og gaman-
mynd. Aðalhlutverk:.
Gloria Jeaa
Péggy Ryan
Donald Connor
Sýning kl. 5, 7 og 9
Sala hefst kl. 11
GAMLA BlÓ ■
Elskhugi á leigu
Norma Shearer
Robert Taylor
Sýnd kl. 9

Oruslan um Orel
Rússnesk stríðsmynd.
Frá Úrai
Rússnesk iðnaðar- og
þjóðlífsmynd.
Sýnd kl. 5 og 7
Bönnuð börnum innan 12 áral
kring. Og þú hefur gert það af ásettu ráði til þess að stía okkur
í sundur.“
„Nú gerir þú mér rangt til, ljúfan litla. Ég get sagt þér eins
og er, að ég leyfði honum að velja hvern sem væri af minu fólki
— nema Mikael Gosselyn.“
Júlía tók ekki eftir augnaráði Köbba, þegar hann sagði þetta.
Ef hún hefði tekið eftir því, hefði hún kannske spurt sjálfa sig,
hvers vegna hann væri svona kankvís — alveg eins og hann hefði
leikið eitthvert snilldarbragð.
,„Jafnvel mig?“ spurði hún.

n
Meðal ræningja.
„Ekki vera 'hrædd, elskan mín, — María Guðsmóðir gæt
ir þín á ölium þínum vegurn. Ég ætla að kveikja á kerti fvrir
framan mynd hennar og láta bað loga, unz þið komið til
’baka, svo að hún ekki gleymi ykkur, elskurnar mínar.“
Mamma þeirra útbjó þau með nesti í körfu, —- og börn-
unum fannst. að aldrei hafi mamma beirra skorið geitar-
ostinn í jafn bykkar sneiðar. Tilfellið var. að hún var ekki
öldungis örugg. er hún 'lét börnin sín fara ein að heiman í
fyrsta skipti. Þegar Jósep og María höfðu kvatt pabba sinn
og mömmu innilega, gengu bau í áttina til f jallsins. í öðru
hvoru spori snéru bau sér við til þess að. veifa til mömmu,
sem stóð á húströppunum og horfði á eftir þeim.
Til að byrjá með voru þau öllu umhverfinu kunnug.
Þau gengu framhjá húsum nágrannanna, mættu geitum
þeirra og gáfu þeim grastuggu í kveðjuskyni. Loks komu
þau á bann stað, er bau sóu síðast yf ir heimahagana og alla
leið heim að húsinu, bar sem þau áttu heima. Hefðu þau
grunað, hversu langt yrði unz þau sæu heimili sitt aftur,
hefðu bau stanzað öllu lengur til þess að renna augunum
þangað heim. En komandi dagur að kveldi er bekktur. —
og svo var í þetta sinn.
Þau gengu stöðugt lengra og lengra. Nú var ekki
minnsti hvíði í huga Maríu léngur. Þeim fannst báðum þau
væru sem fuglinn frjáls og untu þess að vera á ferð I in-
dælu veðri og fögru lendslagi. Jósep gætti þess að Maríu
litla hvíldi sig nógu oft á göngunni, því hún var ekki alveg
eins gönguvön og hanh. því hann var eldri.
VOU12 EEP-HAIEEP FRIEMC7 PIP
NOT SEEM ELATEP AfOUT OUK
MOOWUG'HT KílÞE/ CAPTAtN ?
... J HöPE YOU PON'T FEEL
THE 5AM£
M Y N D A -
SAG A
BARONESSAN: „Hinn rauð
hærði vinur yðar virtist ekki
verða neitt sérlega hritfinn af
því að ég skyldi taka yður í
þennan reiðtúr. Ég vona að
yður Mði ekki ila.“
ÖRN: Mér? Nei — Ég er1 alltaf
að reyna að sjá hamarinn yð
utan frá.“
BARONESSAN: „Við vorum
fjári heppin með að finna
þetta Shxxf. Fáir vita um það
bak við þessa klettaborg —
Finst yður það ekki dásam
legt?“
ÖRÍN: „Alveg ágætt! Prýðileg
ur Æélustaður fyrr nazistanjósn
ara, sem stanfa gegn málstað
bandamanna í hiutlausu landi.“