Alþýðublaðið - 01.06.1945, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐID
Föstudagm* 1. júná ÍIMS,
TJARNARBfðcn-
Langt ffmsl þeim,
sem
(Since You Went Away.)
Claudette Colbert
Jennifer Jones
Joseph Cotten
Shirley Temple
Monty Woolley
Lionel Barrymore
Bobert Walker
Sýnd kl. 6 og 9.
Þokkaleg þrenning
Sprenghlægileg
sænsk gamanmynd.
Sýnd kl. 4.
BÆJARBlÓ
Öafnarfirði
DIXIE
Amerísk'söngva- og mús-
íkmynd í eSlilegum lit-
um. — Aðalhlutverk:
Bing Crosby
Dorothy Lamonr
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
HAFÐI Á RÉTTU AÐ STANDA
Kaupmaðurinn við búðarþjón
inn: — Ég heyrði yður þræta
við viðskiptavininn. Ég ætla að
minna yður á það, að viðskipta-
vinirnir hafa ævinlega rélt fyr-
jr sér. En hvað sagði hann ann-
ars?
Búðarþjónninn: Hann sagði,
að þér væruð sá svivirðilegasti
okrari, sem hann hefði þekkt.
Oft er fljótgerð lukka fall-
völt.
um hans gat hún öðlazt frið. Þegar hann var hjá henni, lá henni
allt annað í léttu rúmi.
Hún símaði trl hans-
,,Já. Hver er það?“
Hún þrýsti heyrnartólinu að eyránu, dauðskelkuð. Rödd
Rogers barst til hennar.
Hún flýtti sér að rjúfa símasambandið.
19.
Júliu gekk 'íka illa að sofna um kvöldið- Hún var glaðvak-
andi, er Roger kom heim, og þegar hún kveibti, sá hún, að klukk-
an var orðin fiógur. Hún ygldi sig.
Um morguninn heyrði hún, að hann kom slangrandi niður
stigann, rétt i &ima mund og hún ætilaði að fara að klæða sig.
,,Má ég koma inn, mamma?“
,JEComdu inn “ 1
Hann var enn í náttfötum og slopp.
Hún brosti lil hans- Hann var svo léttur á svip og hraust-
legur.
,,Þú komst seint heim í nótt.“
„Jæja, ekki svo mjög. Ég var komirm heim ldu'kkan eitt.“
„Þú skrökvar. Ég leit á klukkuna- Hún var fjögur.“
„Jæja. Þá hefur hún verið fjögur,“ sagði hann glaðlega.
„Hvar í ósköpunum varstu?“
„Við fórum í leikhús og svo borðuðum við náttverð. Og við
dönsuðum.“
„Dönsuðuð? Við hverjar?“
„Tvær stelpur, sem við náðum í-' Tommi þekkti þær frá
fornu fari.“
„Hvað hétu þær?“
„Önnur hét Jill, og hina kölluðu þau Hönnu. Annars veit
ég ekki, hvað þær hétu Hanna fæst eitthvað við leiMist. Hún
spurði mig, hvort ég gæti ekki séð henni fyrir hlutverki i næsta
leik ykkar.“
Það var þó að minntsa kosti ekki. Avice Crichton. Það nafn
hafið ekki liðið henni úr minni síðan Dollý nefndi það.
„En það er ekki Sansað til fjögur á veitingahúsunum “
,,Nei. Við fórum svo heim til Tomma. Tommi lét mig lofa
þvi hátiðlega að minnast ekki á þetta við þig. Hann sagði., að
þú yrðir bálreið, ef þú vissir um þetta.“
„O—o, sei—sei—nei. drengur minn. Ég kipþi, mér ekki upp
við slíka smámuni- Ég skal ekki segja eitt einasta orð.“
, ,Eí nok'kum ier að áfellast, 'þá er það mig. Ég iskrapp ti'l
Tomma seinni partinn í gær, og þá ákváðum við þetta. Hugsaðu
þér aHt þetta mas aim ást, bæðl á leikhúsium og skáldsö.gum. Ég
er orðinn hér um bil átján ára. Mig langaði lil að vita eitthvað
meira um þetta.“
Júlía reis upp vi.ð dogg og staxði spyrjandi augum á Roger-
,,Hvað er það, sem þú átt við, Roger?“
Hann lét sér hvergi bregða.
„Tommi sagðist þekkja stelpur, sem alltaf færu til í slarkið.
Hann. hafði sofið hjá þeim báðum sjálfur. Þær búa saman, og svo
símuðum við til þeirra og báðum þær að hi.tla okkur eftir sýn-
/ inguna. Hann sagði þeim, að ég væri hálfgert barn, og það væri
bezt, að þær vörpuðu hlufkesti um mig- Þegar við komum heim
í íbúðina hans, fór hann með Jill inn i svefnherbergi silt, en
skildi mig eftir í dagstofunni með Hönnu.“
Hún var svo forviða vfir því, sem Roger sagði henni, að
henni vannst ekki strax ráðrúm tíl þess að hugsa um Tomma.
,,Ég held, að þetta hafi ekki verið neitt óskaplegt. Það tekur
víst ekki að gera hávaða út af því.“
„Mér fannst þelta ekki neitt óskaplegt- Það leljur varla að
láta eins mikið með það og gert er.“
NÝJA Blö
Æsfea og elH
Mikilfengleg stórmynd.
Sýnd kl. 6,30 og 9
bókasafnsins
(„Quiet Please Murder“)
Spennandi
leynilögreglumynd.
George Sanders
Gail Patrick
Börn fá ekki aðgang.
Sýnd kl. 5
GAMLA BIÖ *S
Amly Hardy
milii tveggja elda
Sýnd kl. 9
Sýnd klukkan 9.
Óhappadagur
Gamanmynd með
Harold Peary
Nancy Gates
Sýnd kl. 5 og 7.
Hún gat ekki stunið upp einu einasta orði. Augun fylltust
tárum, sem hrundu niður kinnaniar.
„Hvað er að þér, elsku mamma? Hvers vegna ertu að gráta?“
„En þú ert svo ungur ennþá, vinur minn.*4
Hann kom til hennar og settist á rúmstoikkinn og lagði hand-
legginn um axlimar á henni-
„Gráttu ekki. mamma min. Ég hefði ekki sagt þér frá þessu,
ef mér hefði dottið í hug, að þú tækir þér það svona nærri, En
einhvem tima hefði þetta svo sem hlotdð að koma fyrir.“
„Þetta var of snemmt. Of sneanmt- Mér finnst ég vera orðiia
gömul.“
„Það ertu eíkiki, mamma miún.“
„Þú art kjáni, Roger minn. Þú hefðir ekki. átt að gera þette
svona ungur-“
GULLIÐ
ÆVINTÝKI EFTIR CARL EWALD
Stöku 'sinnum sjást fiskar í lækjunum; við og við sjást hér-
ar, — en hérarnir sækja efcki mikið inn í þetta land, því þar
er næsta lítið gras, og því síður kál. Einstöku sinnrnn lætur
niðurdreginn refur sjá sig, — einstöku sinnum smámús.
Og ekki má gleyma biminum, sem liggur í híði sínu vetur-
langt inni 1 einhverjum hellinum. Á vetuma fljúga hvítir,
villtir fuglar utan af hafi gargandi inn yfir landið, vælandi
úlfar með tungumar lafandi út úr sér reika þar um á leit
eftir hreindýrum, sem leggja dauðhrædd á flótta.
En þótt landið atama hefði ekki upp á að bjóða eins
fjölskrúðugt jurta- ag dýralíf sem önnur lönd, átti það mik-
ið verðmæti í fórum sínum, — geymt inni í fjöllunum.
Tilfellið var, að millum grjótlaganna vom svo fjöl-
breyttar málmtegundir og í svo miMu úrvali, að varla var
um annað eins að ræða í nokkru öðru landi jarðar.
Þarna var blýið, grátt og þungt, — járnið, af beztu teg-
und, :— hvítt silfrið og eldrauður koparinn, að ógleymdú
gullinu, sem er allra málma fegurst. Málmar þessir lágu hér
og hvar um f jöHin eins og æðar í mannslíkama. Á stöku stað
brutust beir út á yfirborðið og tindmðu í sólskininu, — ef
um nokkuð sólskin var að rajða.
,.Ef mennimir vissu . . .“, tautaðí öminn
„Hverjir eru mennirnir?“ spurði gullmö'li, sem var for-
(V)h&jowa/ ro scofícny, the japs,
WHO HCLD THEISIAMO OM im/CH
HB WAS FORCED PQWM..-ARE
OH HtS T&AIL----
WE HAVE YBT, TO
LCCSATE OTHEZ ONE,
THE AMEPICAN M40
WAE OUZ PZiSONER
THAT PILOT MU5T NOT
Pl5COV&Z AHD LENP
ALWAVSy.I AM THE
UNFOETUNATB O NE.'
X TIZEM6LE, TO PDNPEST, '
MV FATE - - - SHOlH-P
TO\CYO UEAPN'THEIJZ' <
CAPTIYE 15 ND
MÍNDA-
SAGA
ÁN ÞESS AÐ ÖRN viti af því
eru Japanarnir, sem hafa
eyna á sínu valdi, að Ieita að
honum.
FORINGINN: „Fíflin ykkar!
Þið eyðið tímanum til ónýtis
með því að vera að 'tilkynna
mér þetta. Náið • í þennaH
Kana, skjótið hann, gerið
hvað sem þið viljið við hann,
en náið honum. Við verðum
líka að ná hinum fangánum
okkar. Þeir mega ekki hittast.
Alltaf er ég óheppinn. Eg
skelf við að hugsa um örlög
ipín. Ef Tokio fær að vita, að
fanginn er ekki lengjir hjá
mér, þá . . .!