Alþýðublaðið - 06.07.1945, Blaðsíða 8

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Föstudagur 6. júlí 19455»
T'-iEVR-: ÐOX. > ON i:
SEACH____VOU CO'.j O '
SLAPPEO Mc F-CAV Vv. ,
THAT BLOMB& DOL.L
CAME RUMNUníö OUT/
RE VOU TWO ) yOLTEE WELCOM'
TO Lt'AVE?/TO THIS PLACE
-n r tttA —WITH OUK.
Á ]/ y// 7 ^XCOMPUMENTS!
TJARNARBfÓ:
Fefftbytor
(Tornadol
Amerískur sjónleikur
CHESTER MORRIS
NANCY KELLY
Aukamynd-
ÞÝZKALAND ER
SIGRAÐ
(Yfirlit vfir aðalviðburði |
ófriðarins).
*
Sýning kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum innan
12 ára.
. BÆJARBÍÓ
Hafnarfirði. 1
Dapr hefitdar-
(Avengers)
Áhrifamikil mynd frá
baráttu Norðmanna vi.ð
Þjóðverja.
Aðalhlutverk:
RALPH RICHARDSON
DEBORAH KERR
HUGH WILLIAMS
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð fyrir böm inn-
an 14 ára.
Sími 9184.

Ó, ELSKULEGT! / '
Ó, hve gaman er að ná
yfrum miðju vífsins,
og meir en lítið magnast þá
mannleg þrá til lífsim.
Sigurður Draumland
* * *
©RT Á SJÓ:
Ýttist gnoðin greitt frá landi,
gnötrar voð og siglutréð,
þrumar boðinn, þrátt gimandi,
þungum voðu hljótum með.
(Símon Eiríksson frá
Litladal).
sem vildi flýta sér, stjakaði hvað eftir annað við henni. Henni
gramdist þetta.
,,Ég hefði ált að reynk Oxfordstræti,“ sagði hún. „Þetta er
álkunni henni Evu að kenna. Það er sýnilega engin glóra í því
að snapa þetla hér á Edgwarevegi.“
Allt í einu kipptist hjartað til í brjósti hennar. Hún hafði
seitt til sín augu ungs manns, og henni dúldist ekki veiðiglamp-
jnn i þeim. Hann gekk framhjá henni, og hún sat á sér að líta nú
ekki við.
Og. það fór straumur um hana^ því að eftir örilitla stund
hafði hann snúið við og gekk nú framhjá henni, hægði svo á sér
og horfði. fast framan i hana um leið og hún fór framhjá honum.
Hún gaut til hans augunum, en leit svo niður fyrir sig. Hún vissi
ofurvel, að hann fvlgdi henni eftir.
Allt fór eins og lög stóðu til. Hún nam staðar v.ið búðar-
glugga, og hann nam einnig staðar. Nú vissi hún, hvei'nig hún
átti að haga sér. Hún lét eins og hún væri með allan hugann við
það, sem var til sýnis í glugganum, en gaf honum samt gætur,
áður en hún hélt áfram, brosti orfurlítið til hans um leið og hún
leit á hann.
Hann var ekki, sérlega fyrirmannlegur, virtist vera skrif-
stofulþjónn eða verzlunarmaður, í gráum fötum og með brúnan,
'linan hatt. Sannarlega var hann ekki sá maður, sem hún hefði
helzt kosið, að gæfi sig að henni. En nú eða aldrei. Þessi maður
ætlaði auðsjáanlega að gefa sig á tal við hana.
Hún gleymdi, bví, að hún var farin að þreytast. Auðvitað
ætlaði hún sér ekki að iáta ‘hlaupa með sig í gönur, en henni lék
forvitni á því, hvert yrði nú næsta sporið. Hún velti því fyrir
sér, hvað hann myndi eiginlega segja vi.ð hana. Þetta var eftir-
væntingarfullur leikur, sem hún hafði gaman af. Það var eins
og henni væri orðið eithvað svo létt um andardráttimj.
Hún hélt lötiurhægt áfram, og hún vissi, að hann var á hæl-
unum á henni. Hún staðnæmdist við annan búðarglugga, og.í
þetta skipti staðnæmdist hann líka, aJveg við hliðina á henni.
Hjartað barðist ótt og títt.
Nú var þetta fyrst að verða ævintýr.
„Það verður gaman að vi.ta, -hvor I hann stingur upp á því,
að við fiáum okkur kaffi í einhverju veiingahúsinu. Skyldi hann
annars-hafa efni á því? Kvikmyndahús? Auðviíað. Það gæti svei
orðið spaugilegt!“
Hún leit nú beirxt framan í hann, og það lá við, að hún
brosti til hans.
Hann tók ofan fyrir henni.
% „Ungfrú Lamsbert! Er það ekki rétt?“
Hún vissi ekki, hvað á sig stóð veðri.ð. Svo foiwiða var hún,
að hún hafði ekki einu sþmi rænu á að neita því.
„Mér fannst ég þekkja yður strax og ég sá yður. Samt var
ég dálítið hikandi. Þess vegna gekk ég fram fyrir yður aftur.
En saml sagði ég alltaí við sjálifan mig: Sé þetta ekki ungfrú
Júlía Lamibert, þá er ég Ramsay Mac Donalld. Svo stönsuðuð þér
þarna við búðargluggann, og þá sannfærðist ég um það, að ég
hefði þekkt yður rétt. En ég hikaði af þvi einu, að ég mætti. yður
hér á EgdwareVegi. Það hefði verið svo hlægilegt, hefði ég rok-
ið á yður — ef þér vitið, hvað ég á við.“
Þetta var allt miklu hlægilegra en hann grunaði. En hvað
um það. Það skipti ekki svo miklu máli, þótt hann vissd, faver
hún var í raun og veru. Hún hefði átt að geta sagt sér það sjálf,
að hún myndi ekki fara langt í Lundúnaborg, án þess að einhver
bæri kennsl á hana.
Þetta var maður, sem talaði með hálfgerðum skrílhreim
og var grár og litvana í andlili, en hún brosti samt g'laðlega og
uppörvandi framan í hann. Hann skýldi ekki halda, að hún væri
óþarflega stórlíát.
. NÝJA BIÓ
Léttlynda Rósa
(Sweet Rosie O’Grady)
Fyndin og f jörug dans-
og söngvamynd í eðlil.
litum.
Aðalhlutverk:
BETTY GRABLE,
ROBERT YOUNG,
ADOLPHE MENJOU.
Sýnd kl. 9.
Útlaginn Jesse
James.
Litmyndin fræga með
TYRONE POWER
og
HENRY FONDA
Sýnd kl. 5 og 7.
Bönnnð fyrir börn.
GAMLA BIÚ
Hættulegt hluíverk
Spennandi njósnara-
mynd.
ROBERT DONAT
VALERIE HOBSON
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð fyrir börn.
ÆVINTÝR Á FJOLLUM
Gög og Gokke.
Sýnd kl. 5.
„Afsakið, að ég skuli ávarpa yður, án þess að við höfum
verið kynnt óg allt þess háttar, en ég gat ekki. látið tækifærið
ganga mér úr greipum. V'iljið þér veita mér þá miklu ánægju
að skrifa fyrir mig nafnið yðar?“
Júlía greip andann á lofti. Hann gat ekki hafa elt hana
í tíu mínútur í þei.m erindagerðum. Þetta hlaut að vera uppátæki
sem afsakaði það, að hann skyldi gerast svo djarfur að ávarpa
hana. Gott og vel, hún ætlaði að sjá, hvað á eftir kæmi.
„Það væri mér ánægja. En ég gat varlia gert það hér úti á
götu. Fólk myndi éta okkur með augunum.“
GULLIÐ
„Það hefur þú víst gert,“ krunkaði örninn.
„Segðu frá, — segðu frá,“ bað járnið.
Blýið, kopari-nn og silfrið tóku í sarna streng.
„Þegar maðurinn kom með gullmolann til borgarinnar
fór hann með hann í bankann“, sagði guHdálurinn. „Þar
fékk hann hræðilega stóra penimgasummu .... Honum
ovru ta'ldir fram seðlar í tugavís auk gull- og silfurpeninga.
Þeir sögðu í bankanum, að aldrei hefði fundizt svo stór
gullklumpur.“
! „Það mun vera satt“, mælti örninn. „Margt hefi ég séð
— en aldrei þó svo stóran gulMump. Hann kostaði líka
mannslíf strax i upphafi.“
„Lofum gulldalnum að hafa orðið“, sagði jámið ó'þolin-
mótt.
„Svo var klumpurinn sleginn í myntir“, sagði gulldal-
urinn. „Það var stór peningahrú'ga, — splunkunýir gull-
dalir með mynd kómgsins. Við vörutm settir í bunka, —
tíu og tíu í hvern, — síðan vafnir innan í bréf. Eftir það
YNDA-
SAGA
tvsSSmmmBWM.-
' r>Á.;r„•'
0COECHy ANO STOR'M/
ABOUT TO FALL INTO
THE HANDS OF A UAP
PATROL-APE saved
BYTHE UNEXPECTED
LANDIN& Cf US. MARINES,
AS THEy TALE OVER
THE ISLAND---
[H5f WAih«.oc t /..1
I' ‘ I APNwMM
L5AD ON/MAJOE^
yOÚEE WELCOME
ÖRN OG STÚLKAN, sem voru
að því kominn að falla Japön-
um í hendur, hafa bjargazt
við óvænta komu bandarísks
landgönguliðs.
AMERÍKANI: Nú er þetta af-
slaðið. Ælliið þið tvö virkiléga
að fai*a héðan?
ÖRN: Við sjáum til, majór. En
ég vil bjóða yður guðvelkom-
inn á þennan skemmtilega
stað.