Alþýðublaðið - 24.07.1945, Blaðsíða 8

8
ALÞYÐUBLAÐIÐ
ÞBðjudapimn 24. júlí 1345-

r THAT'5 THE 6POT,CHE$TeZ.'
50PPO5ZP TO BE AN ASANPOWED
NtP AlR FlELP— LOOKS LIKE
t TH05E BOMB 0?ATER5/ VS'EKE
"MAPE iN U.S-A."/ THINK
^Sgfc-7 yöU CAN SIT HEP IN VÍ
-Y&CN BETtVEEN THEM? y >
ALL SET ? W£ Y
CAN'T HANö- \
AROUNP HSfZE, ]
OK VVc'LL HAVE I
NilPé' ON O(JR /
NE0K5...5'O A
LONG; OHET/y^V
AP Ncwsfcaturea
TJARKASCið
Stormur yfir Llssa-
(Storm Over Liabon)
Spennsndi njósnarasaga
Vera Hruba Ralston
Richard Arlen
Erich von Stroheim
Sýnd kl. 5, 7 ©g 9.
Bönnuð börnum innan
innan 12 ára.
_ BÆJARBÍÓ i
Hafnarfirði.
Velraræfintýri
(,,Wintertime“).
Framúrskarandi viðburðar-
rí'k mynd.
Aðalhlutverk leika:
Sonja Henie
Ceasar Romero
Jack Oakie
Sýnd kl 7 og 9.
Sími 9184.
SAKNAÐA'RLJ ÓÐ UM GRJÓT
HEIM
Ekkert samt ég undir bjó,
ems og, bezt ég kunni.
Fimmtíu kapla, fulla þó,
fékk ég af dagsláttunni.
Við það get mér stundiir stytt,
stökur lengi geymast.
I>etta litlla landnám mitt
læt ég aldrei gleymast.
Meðal get um Grjótheim spurt,
glöggum eftir nótum.
Túnið þó sé tekið burt,
tryggðin heldux rótum.
Jónas Jónsson frá Grjótheimi
Hún horfði kersknisiega á hann.
Skyndilega tók hún ákvörðun.
,,Komdu þá sjálfur.“
Þau stóðu upp og fóru inn í svefnherbergið. Hún tók af sér
hattinn og smokraði sér úr fötunum. Hann faðmaði hana að sér,
eins og hann hafði svo oft geTt áður. Hann kyssti lokuð augu
hennar, og hann kyssti litlu, þrýstnu brjóstin, sem hún var svo
hreykin af. Hún gaf líkama sinn á vald hans og leyfði honum
að gera al’lt það, sem hann girntist. En hugur hennar var víðs
fjarri.
Hún endurgalt honum kossana af ástúð og innileik, en að hinu
stóð hún þó sjálfa sig, að hugsa um hlutverkið, sem hún átti
fyrir höndum að leika. Það var eins og hún væri tvær konur,
ástmey í örmum elskhuga síns og leikkona, sem þégar sá allan
áhorfendaskaæann í anda og heyrði fagnaðarlætin, þegar hún
gekk i,nn á sviðið. Og þegar þau hölluðu sér hlið við .hlið í rúm-
inu litlu síðar, og hann tók með öðrum handieggnum utan um
hálsann 'á henni, gleymdi hún honum svo fullkomlega, að henni
varð hálfhverft við, þegar hann loks rauf þögnina eftir langa
stund.
„Er þér orðið alveg sama um mig?“
Hún þrýsti honum betur upp að sér.
„Auðvitað er mér ekki sama um þig. Ég tilfoið þig.“
„Þú ert svo undarleg í dag.“
Hún fann, að hann hafði orðið fyrir vonbrigðum. Aumingja
stráið! Hún vildi sízt af öllu særa tilfinningar hans. Hann hafði
verið henni reglulega góður.
„En góði minn! Frumsýningin stendur fyrir dyrum, og þá
er ég alveg utan við mig. Þú mátt ekki l'áta þér mislíka það.“
Þegar hún hafði. nú sannfærzt svona rækilega um það, hversu
henni stóð nákvæmlega á sama um hann, gat hun ekki að sér gert
að vorkenna honum. Hún klappaði honum blíðlfega á kinnina.
„Hjartað mitt!“
(„Skyldi nú Míkaei muna eftir að láta senda te til fólksins,
sem stendur í kös við miðasöluna? Það kostar svo lítið, en kem-
ur fólki í gott skap.“)
„Ég verð að flýta mér í fötin, vinur minn. Ungfrú Phillips
kemur kluklkan sex. Eva sleppir sér alveg. Hún skilur auðvit-
að ekkert í því, hvað af mér hefur orðið.“
Hún var kát og skrafhreifin meðan hún klæddi sig. Þó hún
liti aldrei á Tomma, fann hún það, að hann var hálf-óánægður.
Hún setti. á sig ;hattinn, tók báðum höndum um vanga hans og
kyssti hann mjúklega.
„Vertu sæll, fífillmn minn. Og góða skemmtun í kvöld.“
„Til hamingju með væntanlegan sigur.“
Hann brosti vandræðilega.
Hún fann ofurvel, að hann var á báðum áttum um það,
hverju hann átti að trúa.
Hún læddist út úr íbúðinni., og ef hún hefði efcki verið mesta
leikkona Englands og komin um fimmtugt, myndi hún hafa hopp-
að á öðrum fæti þvert yfir torgið og alla leið heim. Hún hafði
sjaldan verið jafn glöð. Hún opnaði með hrökkláslýkli sínum og
skellti ú tidyrahurðinni í lás á eftir sér.
Ég held, að það sé satt, sem Roger segir. Þessi ást er víst
ekki þess vtrði, að fólk geri sér allar þessar grillur út af henni.“
29.
Fjórum klukkustundum síðar var öllu lokið.
Leikurinn hafði heppnazt ágætlega frá byrjun. Fólki þótti
gaman að komíi aftur í leikhúsið eftir langt sumarhlé og var í
_ NÝIA BlO
Jack með hníiinn.
(„The Lodger“)
Afar sterk og spennandi
sakamálasaga, eftir bók Mrs.
Belloc Lowndes „Jack
The Ripper“.
Aðalhlutverk:
Laird Gregar
Merle Oberon
George Sanders
Sir Cedric Hardwicke.
Bönnuð börnum yngri en
16 ára.
Ekki mynd fyrir taugaveikl-
að fólk.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
GAMLA BfÓ _
Munaðarleysingjar
(Journey for Margaret)
ROBERT YOUNG
LARAINE DAY
og 5 ára telpan
MARGARET O BRIEN
Sýnd kl 7 og 9.
Njosnaragildra
(Escape to Danger)
Ann Dvorak,
Eric Portman.
Sýnd kl. 5.
Börn innan 14 ára fá
ekki aðgang.
réttu skapi. til þess að skemmta sér. Þetta var ánægjulegt upp-
haf nýs leikárs. Það höfðu verið hin mestu fagnaðarlæti eftir
hvern þátt, og að lokum voru leikendurnif kallaðir tólf sinn-
um fram á sviðið. Sjálf lét hún tvisvar sjá sig, og jafnvel hún
furðaði sig á því, af hvíllíkum innilfeik hún var hyllt. Hún hafði
haldið stutta tölu, sem h'ún hafði búið sig undir fyrirfram í sam-
ræmi við það, sem nauðsynin útheimti. Allra síðast voru allir
leikendurnir kallaðir fram, og lék hljómsveitin þjóðsönginn.
Júlía var glöð og sviflétt á sér, þegar hún komst löks inn í
búningsherbergi sitt. Hún hafði aldrei fyrr verið jafn örugg.
Hún hafði. aldrei fyrr leikíð jafn dásamlega, aldrei jafn gneistandi
fjörlega og margþætl. Leiknum lauk með langri ræðu, þar sem
GVLLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
„Tíminn leið, — og hann varð fjörgamall maður“, hélt
gulldalurinn áfram. „Dóttir hams andaðist, en sonur hennar
óx upp og varð hálfgert vajndræðabam. Hann kom einstöku
sinnum til afa síns og ætlaði að fá peninga, — en það var
jafn árangurslaust og áður, er móðir hans kom sömu erinda.
Gamli maðurinn hótaði- piltinum að gera hann arflausan. —
en piltur hótaði hörðu á móti, og kvaðst skyldi ná í penihg-
ana, — með einhverju móti, — og þeir skyldu verða not-
aðir. Gamli maðurinn þorði tæplega að hleypa dóttursyn-.
inum inn að lokum, — því hann hafði tekið eftir grunsam-
legu auignaráði, sem stráfesi hafði gefið peningakistunni.
Gamfi maðurinn hræddist það að vera myrtur eða rændur
eignum isínum. Honum fannst dóttursonurinn mjög líkleg-
■ ur til slíks. Garnli maðurinn fór þá í einrúmi að tauta um
það, að hann þryfti að gera erfðaskrá og ráðstafa peningum
sínum sem gjöf til einhverrar' stofnunnar, j;il þess að dóttur-
sonurinn fengi þá ekki. En hann gat aldrei ákveðið þetta fu'll
komlega og huigsaði líka altaf sem svo, að ekkert lægi á,
— hann væri svo hraustur enn, og gæti lifað mörg ár til við-
bótar.“
„Dó hann að lokum?CÍ spurði öminn.
I >DU
'KnO'V'' wvíat >
ME HEKE
ycu 'till
NAEL LUCK
'BVB, 5APTAIN
■smith/ 1-1-
5UKE WI-5H X
MYNDA-
% SAGA
ÖRN: Hérna er það Chester.
Það á að vera yfirgefinn jap
anskur flugvöllur — Það er
eins og þessir sprengjugígir
hafi verið búnir til í Bandaríkj
unum. Ég hugsa að þú getir
sett mig niður hérna á milli
þeirra. — Svona já — og
hérna yfirgef ég þig í
skyndi.. Ég veit að þú ert for
vitinn að fá að vita í hvaða
tilgangi þú hefir verið látinn
fara með mig hingað. En það
gét ég ekki sagt þér fyr em
seinna. Óskaðu mér bara al'ls
hins bezta. Ég finn það á mér
að ég þurfti á góðum fyrir
bænum að halda. Jæja. Allt
er nú tilbúið. Við getum ekki
hangið hér lengpr, því annars
fáum við Japanina yfir okk-
ur. Vestu blessaður. . . !
CHESTER: Bfessaður Örn. Ég
— já, ég vildi óska að ég gæti
fengið að vera með þér í þessu