Alþýðublaðið - 29.03.1947, Side 6

iYfLAVOFrS
awav/s—A
JÚMPiN'
YOO 'aPUJTTEREP A
MöO'tWFUW SMiTVi!
/S öC'H' AWAV í' TMIS
PiPN'T EMP-" LI!<E
THE MOVlESv.,/
*&co%<ytv '
J Z7.YAA
<?K£i?iSe#P,
TO SVkP ■
't&LACK CYN"
í
iavivr pcbp
sea /zav^ohé
\
’MANTA^I \
ALÞÝÐUBLAÐ3Ð
Laugardagur, 29. marz 1947»
NYJA BfiÓ S
ir-
igín
<Jungle Queen)
| Æævintýrairík og spenn-
' andi myndi í tveimur kölf
um.
Aðalhlutverk:
Edward Norris.
Rutli Roínan.
Eddie Quillan.
Fyrri kaflinn sýnduir í
dag kl. 3, 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum yngri
en 16 ára.
1 Sala hefst kl. 11 f. h.
GAMLA BSO
(The Valley of Decision)
Stórfengleg Metro Gold
wyn Mayer kvikmynd,
gerð eftir skáldsögu Mar-
cia Davenpart.
Aðalhlutverkin leika:
GREER GARSON
GREGORY PECK
Donald Crisp
Linoel Barrymore
Sýnd kl. 9.
Hjónaskilnaðarborgin.
Amerísk kvikmynd.
ANN SOTHERN
JOHN HODIAK
TOM DRAKE
AVA GARDNER
Sala hefst kl. 11 f. h.
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
Hafnarfirði
m ð| sinou
(„So goes my Love“)
Bráðskemmtileg og vel
>1 leikin mynd.
Aðalhlutverk:
MYRNA LOY
DON AMECHE
Sýnd kl. 7 og 9.
Sím'i 9184.

(For Whom the Bell Tolls)
Stórmynd í eðlilegum lit-
um
Ingrid Bergman
Gary Cooper
Bönnuð innan 16 ára
Sýnd kl. 9.
(Tars and Spars).
Amerísk músik- og gaman
mynd.
Marc Platt
Janet Blair
Alfred Drake
Sýnd kl. 3, 5 og 7.
ÞÚftS-GAFÉ
■ ■
Sunnudaginn 30. marz klukkan 10 síðdegis.
Aðgöngumiðar í síma 6497 og 4727. — Miðar
afhentir frá kl. 4—7.
Olvuðum mönnum bannaður aðgangur.
áuglýsíð í ÁlþýðUblaðinu.
Nýju og gömlu dansarnir í G.T.-húsinu
. í kvöld kl. 10. —
M M B AðgöngumiSar seldir frá kl. 6.30 e. h.
Gina Kaus:
ur hafði hann aldrei fundið |
til afbrýði og þessvegna
sagði hann:
Sá, sem er afbrýðisam-
ur, myndi án þess að fara í
felur með það. Þeim manni
er algerlega sama hvað á
eftir kemur — fangelsi —
dómur — allt. Og hann
mundi ekki fara fyrst og
kaupa líftryggingu til þess
að fara svo að drepa konu
sín.a í afbrýðikasti á eftir.
Þegar allt kemur til alls —
allur þessi margþætti undir-
búningur undir morðið ef
það þá er morð! — Þessar
sættiir, sem urðu að komast á
til þess þau færu út að róa
saman -—• nei afbrýðisemin
er áreiðanlega veikustu rök-
in í allri ákærunni!“.
Melanía horfði brosandi á
hann. Honum fannst hún
vera lagleg þetta kvöld. Hún
var í einfaldri klæðskera-
saumaðri drakt með lítinn
svartan flókahatt og líktist
ekki eins fínu frúnni, sem
hann hafði kynnzst, en bara
snoturri ungri stúlku.
„Þér vitið víst ekki hverju
afbrýðisemin getur valdið,“
sagði hún. „Það gæti ég sagt
yður dálítið um.“
Hann svaraði ekki. Þetía
var fyrsta skipti, sem hún
talaði um sjálfa sig, og.hann
viss ekki, hvað hann átti að
segja.
. „Veslings rnaðurinn minn
var hræðilega afbrýðisamur“
— hún hætti og br.ostii aftur.
„Ég vona að þér haldið ekki,
að ég hafi1 deytt hann þó að
ég kalli hann „veslings mann
inn minn.“ Og þó —- ég hef
ef til vill gert það á vissan
hátt samt —• hann dó nefni-
lega úr hjartaslagi rétt eftir
ógurlegt orðakast, sem við
áttum, og hann átti' frum-
kvæðið að“, — þegar Albert
sagði enn ekki neitt, bætti
hún við: „Og það var alger-
lega að ástæðulausu.11
Þegar þau höfðu íofcið við
að borða var enn of fljótt að
fara aftur í réttarsalinn og
óvistlegt kaffihúsið var ekki
vænlegt til lengri dvalar.
„Við skulum fara heoim til
mín“, stakk Melanía upp á.
„Við *getum spilað nokkrar
grammófónplötur á meðan
við bíðum.“
Fríða átti frí þetta kvöld
og Melanía opnaði sjálf. „Fá-'
,ið yður góðan stól“, sagði
hún og kveikti á spritttækinu
til þess að laga kaffið.
„Herra rninn trúr sitjið nú
ekki svona stífur og stirður
eins og þér væruð við hirð-
ina! Ég er engin prinsessa!
Þér kynnuð kannske betur
við yður, ef ég segði yður, að
ég er alls ekki alin upp í þess
um'allsnægtum.- Það víta ann
ars allir í bænum. Faðir
minn hafði fremur lélega
stöðu. Sylvia var barnfóstra
í æsku, og ég — ég hef sung-
ið í „söngleikhúsum11. Hún
stilltti suðutækið með grönnu
blóðlausu hendinni. Há kinn-
bein hennar voru rjóðari en
vant var og það var auðsjá-
anlega ekki málning.
„Við vorum óheyrilega fá-
tæk“, hélt hún áfram. „Það
eyðilagðá _ alveg bernsku
mína. Aldrei fékk ég ný föt,
ég varð alltaí að taka við þeim
fötum, sem Sylvia óx upp úr.
Ég veit ekki hvort þér getið
skilið, hvernig það er fyrir
Etla stúlku, þegar hún til
dæmis verður að gæta þess
heilan aag í skólanum að
bekkjarsystkinin sjái ekki,.
að hún er með gat á olnbog-
anum.“
„Ojú jú, þetta þekki ég,“
sagði Albert fjörlega. „En
það er svo kjánalegt! Þér
verðáð að afsaka mig —- en
ég á við, að núna finnst'mér
það heimskulegt að hugsa
um, að ég hafi verið að
kvelja sjálfan mig með slíkum
smámunum, þegar ég var
barn.“
„Þegar manni líður illa er
það alveg sama, hvort ástæð-
að er skynsamleg eða
heimskulég“ sagoi Melanía
alvarlega.
Kaffið var tilbúið. tlún
hellti í tvo boila, setti þá á
lítið borð og ýttli því að stóln-
um, sem Albert sat í. Hún
bandaði frá, þegar hann ætl-
aði að standa upp og hjálpa
henni. Sjálf settist hún beint
á móti honum á lágt skamm-
el.
„Ég hafði hugsað mér að
verða mi'kil söngkona11,
sagði hún, „en auðvitað hafði
ég ekki nóga peninga til að
læra. Samt sem áður komst
ég að í söngleik, en það var
fremur óásjálegur staður og
mér fannst það hálfgerð
skömm fyrir m!i!g.“
Albert varð ósjálfrátt hugs
að til Franzi. Á næsta andar-
taki sagði Melanía:
„Það er dálítið annað með
kærustuna hans vinar yðar.
Hún er stúdent — En hvers
vegna eruð þér svona ótta
sleginn á sviipinn?11
„Af því að þetta er í ann-
ao sinn í dag sem þér gizkið
á hvað ég hugsa.“
Hún hló. „Það er leyndarmál
Ég er huglesari. Gætið þess
að hugsa ekkert Ijótt um
mig!“
,,Ef þér eruð huglesari, þá
vitið þér víst, hvort Spengl-
er er saklaus eða ekki“, sagði
Albert. „Þegar ég sat í rétt-
arsalnum, gat ég ekki um
annað hugsað, en það, sem
próíessorinn sagði hjá yður
um daginn, — að við höfum
ekki fundið upp neitf ráð til
að gera hugsanir okkar sýni
legar — Og hvað það er
hræðilegt. Hvernig sem dóm
urinn verður, er aldrei hægt
að vlilta nema það verði rétt-
armorð. Spengler er sá eini,
sem veit það — sá eini í öll-
um heiminum."
„Melama greip fram í:
„Ég get bara lesið hugsanir
þeirra, sem ég kæri mig
um“, sagði hún. Albert roðn-
aði og svaraði ekki.
Þau drukku kaffið, það var
ágætt. Melanía dró upp
grammófóninn, og lét hann
spila lágt. Hún kom með
mynd og sýndi- honum.
„Þetta var maðurinn
minn“, sagði hún.
TWITT: Þú tókst heldur mikið
upp í þig, Örn.
CYN: Örn, hættu þessu, ófreskjan
er að synda burtu.
ÖRN: Svei mér ef hún er ekki að
synda burtu. Þetta endaði ekki
eins og í kvikmyndunum.