Alþýðublaðið - 29.03.1947, Blaðsíða 6

Alþýðublaðið - 29.03.1947, Blaðsíða 6
iYfLAVOFrS awav/s—A JÚMPiN' YOO 'aPUJTTEREP A MöO'tWFUW SMiTVi! /S öC'H' AWAV í' TMIS PiPN'T EMP-" LI!<E THE MOVlESv.,/ *&co%<ytv ' J Z7.YAA <?K£i?iSe#P, TO SVkP ■ 't&LACK CYN" í iavivr pcbp sea /zav^ohé \ ’MANTA^I \ ALÞÝÐUBLAÐ3Ð Laugardagur, 29. marz 1947» NYJA BfiÓ S ir- igín <Jungle Queen) | Æævintýrairík og spenn- ' andi myndi í tveimur kölf um. Aðalhlutverk: Edward Norris. Rutli Roínan. Eddie Quillan. Fyrri kaflinn sýnduir í dag kl. 3, 5, 7 og 9. Bönnuð börnum yngri en 16 ára. 1 Sala hefst kl. 11 f. h. GAMLA BSO (The Valley of Decision) Stórfengleg Metro Gold wyn Mayer kvikmynd, gerð eftir skáldsögu Mar- cia Davenpart. Aðalhlutverkin leika: GREER GARSON GREGORY PECK Donald Crisp Linoel Barrymore Sýnd kl. 9. Hjónaskilnaðarborgin. Amerísk kvikmynd. ANN SOTHERN JOHN HODIAK TOM DRAKE AVA GARDNER Sala hefst kl. 11 f. h. Sýnd kl. 3, 5 og 7. Hafnarfirði m ð| sinou („So goes my Love“) Bráðskemmtileg og vel >1 leikin mynd. Aðalhlutverk: MYRNA LOY DON AMECHE Sýnd kl. 7 og 9. Sím'i 9184. (For Whom the Bell Tolls) Stórmynd í eðlilegum lit- um Ingrid Bergman Gary Cooper Bönnuð innan 16 ára Sýnd kl. 9. (Tars and Spars). Amerísk músik- og gaman mynd. Marc Platt Janet Blair Alfred Drake Sýnd kl. 3, 5 og 7. ÞÚftS-GAFÉ ■ ■ Sunnudaginn 30. marz klukkan 10 síðdegis. Aðgöngumiðar í síma 6497 og 4727. — Miðar afhentir frá kl. 4—7. Olvuðum mönnum bannaður aðgangur. áuglýsíð í ÁlþýðUblaðinu. Nýju og gömlu dansarnir í G.T.-húsinu . í kvöld kl. 10. — M M B AðgöngumiSar seldir frá kl. 6.30 e. h. Gina Kaus: ur hafði hann aldrei fundið | til afbrýði og þessvegna sagði hann: Sá, sem er afbrýðisam- ur, myndi án þess að fara í felur með það. Þeim manni er algerlega sama hvað á eftir kemur — fangelsi — dómur — allt. Og hann mundi ekki fara fyrst og kaupa líftryggingu til þess að fara svo að drepa konu sín.a í afbrýðikasti á eftir. Þegar allt kemur til alls — allur þessi margþætti undir- búningur undir morðið ef það þá er morð! — Þessar sættiir, sem urðu að komast á til þess þau færu út að róa saman -—• nei afbrýðisemin er áreiðanlega veikustu rök- in í allri ákærunni!“. Melanía horfði brosandi á hann. Honum fannst hún vera lagleg þetta kvöld. Hún var í einfaldri klæðskera- saumaðri drakt með lítinn svartan flókahatt og líktist ekki eins fínu frúnni, sem hann hafði kynnzst, en bara snoturri ungri stúlku. „Þér vitið víst ekki hverju afbrýðisemin getur valdið,“ sagði hún. „Það gæti ég sagt yður dálítið um.“ Hann svaraði ekki. Þetía var fyrsta skipti, sem hún talaði um sjálfa sig, og.hann viss ekki, hvað hann átti að segja. . „Veslings rnaðurinn minn var hræðilega afbrýðisamur“ — hún hætti og br.ostii aftur. „Ég vona að þér haldið ekki, að ég hafi1 deytt hann þó að ég kalli hann „veslings mann inn minn.“ Og þó —- ég hef ef til vill gert það á vissan hátt samt —• hann dó nefni- lega úr hjartaslagi rétt eftir ógurlegt orðakast, sem við áttum, og hann átti' frum- kvæðið að“, — þegar Albert sagði enn ekki neitt, bætti hún við: „Og það var alger- lega að ástæðulausu.11 Þegar þau höfðu íofcið við að borða var enn of fljótt að fara aftur í réttarsalinn og óvistlegt kaffihúsið var ekki vænlegt til lengri dvalar. „Við skulum fara heoim til mín“, stakk Melanía upp á. „Við *getum spilað nokkrar grammófónplötur á meðan við bíðum.“ Fríða átti frí þetta kvöld og Melanía opnaði sjálf. „Fá-' ,ið yður góðan stól“, sagði hún og kveikti á spritttækinu til þess að laga kaffið. „Herra rninn trúr sitjið nú ekki svona stífur og stirður eins og þér væruð við hirð- ina! Ég er engin prinsessa! Þér kynnuð kannske betur við yður, ef ég segði yður, að ég er alls ekki alin upp í þess um'allsnægtum.- Það víta ann ars allir í bænum. Faðir minn hafði fremur lélega stöðu. Sylvia var barnfóstra í æsku, og ég — ég hef sung- ið í „söngleikhúsum11. Hún stilltti suðutækið með grönnu blóðlausu hendinni. Há kinn- bein hennar voru rjóðari en vant var og það var auðsjá- anlega ekki málning. „Við vorum óheyrilega fá- tæk“, hélt hún áfram. „Það eyðilagðá _ alveg bernsku mína. Aldrei fékk ég ný föt, ég varð alltaí að taka við þeim fötum, sem Sylvia óx upp úr. Ég veit ekki hvort þér getið skilið, hvernig það er fyrir Etla stúlku, þegar hún til dæmis verður að gæta þess heilan aag í skólanum að bekkjarsystkinin sjái ekki,. að hún er með gat á olnbog- anum.“ „Ojú jú, þetta þekki ég,“ sagði Albert fjörlega. „En það er svo kjánalegt! Þér verðáð að afsaka mig —- en ég á við, að núna finnst'mér það heimskulegt að hugsa um, að ég hafi verið að kvelja sjálfan mig með slíkum smámunum, þegar ég var barn.“ „Þegar manni líður illa er það alveg sama, hvort ástæð- að er skynsamleg eða heimskulég“ sagoi Melanía alvarlega. Kaffið var tilbúið. tlún hellti í tvo boila, setti þá á lítið borð og ýttli því að stóln- um, sem Albert sat í. Hún bandaði frá, þegar hann ætl- aði að standa upp og hjálpa henni. Sjálf settist hún beint á móti honum á lágt skamm- el. „Ég hafði hugsað mér að verða mi'kil söngkona11, sagði hún, „en auðvitað hafði ég ekki nóga peninga til að læra. Samt sem áður komst ég að í söngleik, en það var fremur óásjálegur staður og mér fannst það hálfgerð skömm fyrir m!i!g.“ Albert varð ósjálfrátt hugs að til Franzi. Á næsta andar- taki sagði Melanía: „Það er dálítið annað með kærustuna hans vinar yðar. Hún er stúdent — En hvers vegna eruð þér svona ótta sleginn á sviipinn?11 „Af því að þetta er í ann- ao sinn í dag sem þér gizkið á hvað ég hugsa.“ Hún hló. „Það er leyndarmál Ég er huglesari. Gætið þess að hugsa ekkert Ijótt um mig!“ ,,Ef þér eruð huglesari, þá vitið þér víst, hvort Spengl- er er saklaus eða ekki“, sagði Albert. „Þegar ég sat í rétt- arsalnum, gat ég ekki um annað hugsað, en það, sem próíessorinn sagði hjá yður um daginn, — að við höfum ekki fundið upp neitf ráð til að gera hugsanir okkar sýni legar — Og hvað það er hræðilegt. Hvernig sem dóm urinn verður, er aldrei hægt að vlilta nema það verði rétt- armorð. Spengler er sá eini, sem veit það — sá eini í öll- um heiminum." „Melama greip fram í: „Ég get bara lesið hugsanir þeirra, sem ég kæri mig um“, sagði hún. Albert roðn- aði og svaraði ekki. Þau drukku kaffið, það var ágætt. Melanía dró upp grammófóninn, og lét hann spila lágt. Hún kom með mynd og sýndi- honum. „Þetta var maðurinn minn“, sagði hún. TWITT: Þú tókst heldur mikið upp í þig, Örn. CYN: Örn, hættu þessu, ófreskjan er að synda burtu. ÖRN: Svei mér ef hún er ekki að synda burtu. Þetta endaði ekki eins og í kvikmyndunum.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.