Alþýðublaðið - 31.01.1948, Qupperneq 5

Alþýðublaðið - 31.01.1948, Qupperneq 5
Laugardagur 31. jan. ’gt&áS. AIÞVÐUBLAÐ8Ð 5 Tífuprjénar. HALLDÓR KRÍSTJÁNS- SON frá Kirkjubóli Ieggur á sig mikla önn við að gera Tím- ann Ieiðinlegan aflestrar. Það er heppni, ef hann birtir þar ekki í viku hverri undir nafni jafnmargar greinar og vikudag arnir eru margir. En að auki skrjfar hann undir ýmsum dul- nefnum, bregður sér yfirleitt í allra kvikinda líki. Hann nefn- ir sig til dæmis Pétur lands- hornasirkil, Búa Búason (sem ætti að vera Búri Búason) og ýmsmn fleiri heitum. Hann skrifar um síjórnmál, ung- mennafélög, kvenfélög, öl og hrennivín, leiklist, hljómlist, sönglist og bókmenntir, lifandi menn og dauða, en þó fyrst og fremst sjálfan sig. Halldór þessi hefur fyrir skömmu ritað í Tímann alllanga grein ’um húsnæðismálin hér í Reykjavík. íjru ýmsar athug- anir hans í því samhandi venju fremur aíhyglisverðar, þótt meira sé rætt um aukaaíriði en aðalatriði. Annars verður ekki hjá því komizt, að benda á, að Halldór þessi gerist nokkuð djarfur, þegar hann sezt við að skrifa mn húsnæðismál Reykvíkinga. Halldór er sem sé einn í tölu þeirra mörgu manna, sem brot ið hafa húsaleigulögin og gert siít til að valda húsnæðisvand- ræðumun hér í Reykjavík. Mað urinn mun vera húsettur vest- ur í Önundarfirði, en Önfirð- ingum veittist sú blessun, eftir að Halldór féll í Barðastrand- arsýslu við síðustu kosningar, að hann lagði leið sína til hinn- ar syndum spilltu Reykjavíkur og settist þar að. Senniiega hef- ur hann eitíhvert húsnæðí til af nota, en það hefur hann varla fengið árið 1946 með öðru móti en brjóta húsaleigulögin í félagi við einhvern húseigandann hér í höfuðstaðnum. Og þennan mann velur Tíminn til að skrifa mn húsnæðismál Reykvíkinga! Hvern skyldi hann velja til að skrifa um húsnæðismál setuiiðs manna í Reykjavík? ÍIALLDÓR PÉTURSSON er sennilega hvimleiðastur og smekklausastur af blekbullur- um Þjóðviljans, og er þá mikið sagt. Nýjasta afrek hans á sviði ritstarfanna er afmælisgrein um gamla merkiskonu. Henni gefur Halldór þá einkunn, að hún sé í hópi hinna fáu hreinu meyja, sem uppi séu á íslandi! „Þeir þekkja hlutina, sem á Iiafa þreifað,“ segir þar. HVERS VIRÐI er félagslíf og tíil hvers er fólk ’að bind- ast félagssamtökum ? Svarið við þessari spurn- imgu mundi verða nokkuð misjafnt, ef hún væri lögð fyr ir almenning og henni svarað af hverjum einum. Ég mun hér á eftir fara lauslega yfir sögu og st'ikla á stærstu atriðum í þessu sam bandi. Ég véit ekki, hvort allir gera s-ér grein fyrir því, ’hvað félagslíf er nauðsynlegt hverjum eins-taklingi Innan þjóðfélagsir.s. Það má segja að Þjóðfélag sé það nóg, að ejefla hag þess og velferð.* En hvert þjóðfélag er það sit-órt, að hiinu, raunverulegi félagskriaftur nýtur sín ekki, það myndast andsæðar hreyf ingar og and-tæð öfl, sem viinna hvert á móti ö'öru. og r’ifa niður það, sem hinn bygg ir upp, hvort sem þa-ð teir til góðs leðia ills. Þá er einnig hægt að henda á félagskap, siem er þiað fámsnniur, að hann nýtur sín ekki heldu-rj vegna smæðar sinnar. - Það er ekki gott, þegair fé- lögi'n eru mörg og fámsnn, þá er krafturiinn oft of lítill til að bera uppi ýms'a örðug leikaí isem félögum fylgir við ýmsa framkvæmdir. Þiað er heldur ekki nauð- synlegt, að félagaltala sé mjög há, þá er frekar hæ-tt við klofningi, og flokkadráttum og samfökin að sattu marki ná ekki1 eðlilegum árangfi. Hér á landi virðist ríkja miki-11 áhugi fyrir félögum og félagslífi, ief dæma má eft ir því, hve félögliin eru mörg og félagatala lá. Ég hygg, að ungmennafélög séu til í hvenri sveit og mörgium kaup tún-uim og kauipstöðum lands ins. í sveitunum voru þiað eingöingu ungmennafélögin, sem be'it-tu sér fyrir -alls kon ar velf-eirðarmálum, hvart á sínum stað, þau héldu á móti útbreiðslu áfengis meðal æ-skulýðsins, hvöttu menn til íþrcttaiðkana, byggðu sund- liaugar og samkomuhús og svo mætti lengi telja. í ka'upstöðum .enu1 félögin fleiini og 'fjölbreyttairi, sem eðl'ilegt er, og má þar t. d. nefna íþróttafélög, hérað'afé- lög, ferðafél'ögð stéttarfélög, Í.S.Í. G.R.R. Í.B.R, Skjaldargllma Armanas verður háð í Iðnó sunnudaginn 1. febr. kl. 2 e. h. Keppendur eru 11 frá 4 íþróttafélögum. — Mjög spennandi keppni. — Aðgöngumiðar eru seldir í Bókaverzlun Lárusar Blöndals og við inngang- inn, ef eitthvað verður eftir. Glímuiélaeið Ármann. stjórnmálafélög og skólafélög o. m. fl. Það væri gaman að rli-fja upp sitiarfsviði þess-ara félaga og árangra þeitrra til ýmissa •mála, og má þá fyrst nefnda íþróttafélögin. ÖCiium er það ljóst, hvað íþróttir eru heiinæmar fyrir líkamsþrótt og fegurð, fyrir utan það, hv-að það er fögur sjón -að sjá íiturvaxn'a menn og mcyja sýna lipurð og leikni líkama sinna. Það fólk, sem haft hefur á- huga fyrir íþróttum, hefur bundizt félagsl'egum samtök- um, fyrilr það eitt hefuir ár- angur orðið sá, sem hain-n nú er. Mörk íþrótíafélög eru starf andlii hór í Rsykjavík, og inn an þe-ssaina’félaga eru glæsileg ■ir íþróttamenn, sem getið hafa sér góðan orðstír hæði á innlendum og erlendum vettvangi. Þá vil ég aðeins minnast á héraðaféiögin. Eins og mönnum er kunhugt hef- u-r Reykjavíkurbær stækkað öcit síðustu árin', hin. öha fjölg un 'stafai- af því, að fólk utan af landsbyggðinm hefur hóp- azt hingað einhverra hluta vagna. Þetta fólk hefur svo m-ynd'að með sér félags-kap, hvert hérað út -af fyrir sig- Nú verður einhverjum á að spyrja, til hve-rs er fólkið að þessu? Er þetta ekki til a-ð auka erfiði fólks|ns og af þessu stafar mikil fyrirhöfn fyr/iir þá, sem fremsti-r standa. En það er víst, að þessi félög hafa átt vimsæMum að fa-gn'a, bæði- meðal þeirra, sem í þeim einu og einls þeirra, s-em í héruðun-um húa. Þau -efna til skemmfana, þair sem kunningjunum gefst kostur á að hittast og rifja upp gamla endu-rminniingar firá fornum stöðum. Einnig vinna þau að ýmsum mennling armálum. Þá 'er eimnig vert að minn aeifc ferð-aféliaganna, þau eiga sinn drjúga þátt í því að gefa fólkii kost á að ferðast ’ um landið og skoða hin fallágu og frjósömu hé-ruð u-mhverfis landið og sömuleiðis öræfi, jöklla og eldfjöll, sem gefa landi voru hinn mikla svip. Hér í Reykjavík og víðar úiir og grúir af sitéttarfélög- um. Flók hefuir séð það, að það er aðeimis hægt með fé- lagssamtökum, og þeim ein- um, koma á fsamfæri ým-sum kjair'abótum og velferðarmál- um í þágu almennings. Það ejfu itil fjölda mörg önniulr fé- lög, sem v-ert væri að minn1- ast og hafa í heiðri stö-rf þeirra! Ég hygg að al'lur fjöldinn sjöi það eftir rólega yfirveg un, að félagskapur er wauð synlegur og hollor hverjum þjóðfélags þegni í landinu sé því bei-tt í rétta átt; Þórarinn Fjeldsted. Húsmæðrafélag Heykjavikor heldur afmælisfagnáð sinn í Tjarnarcafé niðri rnánudaginn 2a febr. og hefst hann með sameiginlegu borðhaldi kl. 6,30 stund- víslega. Þar verða ræður, söngur og.Iistdans. Aðgöngumiðar hjá Margréti Jónsdóttur, Leifs- götu 27, sími 1310, Ingu Andreasen, Þórsgötu 21, sími 5236, Jónínu Guðmundsdóttur, Barónsstíg 80,sími 4740- Maríu Maack, Þingholtsstræti 25, sími 4015, og Ingibjörgu Hjartardóttur, Hring- braut 147, sími 2321D Dansað verður til Id. 1. Komir mega taka með sér gesti. STJÓRNIN. VANDAMÁL ÞJÓÐANNA exu miargvísleg eftir staðsetn- ingu o’g hagsmunum hverrar þeirra, en það, sem torveldar lau'Sin, hinna ýmsu va-n-damála þjóðannia, er mjög skylt þó tangan ssm töluð er eða hör undslútur sé hið fjarskyld- asta- 1) Steinrunnin- togstreita mannia u.m yfirráð og meiri völd. 2) Engiinn viðurkenning til á því, sem andstæðingurinn framkvæmir eða ræðir um. 3) Hcrð keppni manna í því að svertia og svívirta hvoim lainnan og oft á hinn aumasta hátt, aðeins til þ-e-ss að telja fólki trú um, að það, sem þéir séu lað segjia, sé það eina, istem sé 100% rétt. * * * Fólkið er þjakað undan blekk.ingum og villuspám ofsa fienginlma manna, sem keppast um aitkvæði þess, jafnvel vit- andi það, að með ofsafengn- urn og oft illm'annlsgum að- f'eirðum er veirið 'að spilla fyr- heiiIH og velge-ngni mann- kynisins. Fó-lkið -tvístrast svo til fylgis við þá rnenn, .sem það eftir sinnii1 beztu dóms- girein-d heldur að fairu með réttast máll. ,,Ég er sá 'ei-ni rétti, og stefna mín e-r það eiinia, sem tilvterurétt á,“ þannig eru hrópin- Svo iangt sem mannkyns- sagan nær, er getið um illdeil ur persónuliegar milli ein- st-aklubga og þjóða- og í fljótú bragði vi'rðast styrjaldir ó- umíllýjanlegar. Hugsum um hvernig sitarfsþreki og dugn- aði manma hefur verið og er sóað í að brjóta og^eyðileggja í s'tað þessa að byggja upp. Styrjöld efti-r s'tyrjöld míeð öllum þeim hræðilegu afleið ingum, sem þær hafa haft. Þrátt fyrir allt þetta virðist ekki vera búið að færa okk- ur heim sanninn um að hyggja beri að því, að breyt- ing þurfi að verða á þessu. Til'riaiuni í þessa átt heíur veæ ið gerð með 'sitofnun öryggis- ráðs hinna sameinuðu þjóða, en eftir tiltölulega stutt starfs tímabil tilkynnia hinir kjörnu fullltirúar flestra þjóða heims brostnar vonir sínar um störf og tilgang þessa-rar stofnun- ar. Jafnvel hafa sumir þei-rra kveðið svo fast að orði, að ör- yggisráðið sé ekki starfi sínu vaxið. Fólkið, sem mænt hef ur vonaraugum .til þéssairía stofnunnar, verður allt í eimu niðurlútt og hugsar ósjálf- rátt til. þess að fogstheita, styrjaldir og tortíming sé ó- umflýjanlegt. • 'En ‘einmitt þiess-i’ hugs- uiniarháititu-r er eigi að síður hæt-tulegur, þrátt fyrir hin misheppnuðu verk himna ráðandi manna. Kjark urinn, bjartsýniin, og þolin- mæðin e-ru þeir eiginleikar, ssm jafnvel skipta m-estu máli fyirir oss n-ú. Einn m-erk ur erlendur stjóirnmálamað- miaður sagð'i fyrir skömmu': ,,Það er þýðingarlaust að vonast eftir friði og réttlæti, þegar það er ekki- til hjá fólk inu sjálfu. Þeitta er mergur hiinsi mikla heimsvandamáls. Hvoírt vandamáliin eru- istór eða -smá, þá leysast þau ekki nema með sameigi'ntegu á- taki aillra þjóðfélagsþégna. Við geitúm ráðið vali forustu- mannanna (a. m. k. þar, sem lýðxæði -ríkir). Það er því á okkar valdi, hverrnág stjótrinað er. En þair hvílir sú sitóna skylda á heirðum okkar að velja rétt, láta ekki ofsa- fengna sérhagsmumamien-n og þó sérstaklega þá menn, sem ■aðeins gefa ákveðnum stétt- um loforð um vellíðan-, blekkja okkur. Við geltum því aðeins motið f-riðar og frelsis, að vellíðan' eihnar s-téttar sé ekkj gerð á kostn- að annarria. Afl atkvæða ræð ur úrslitum í ölkom þeáim máil um, sem máli skipta. Þetta er kjarni og uppistaða þess, sem við nefnum, lýðræðl og þess vegna er okkur það svo kært, að við álítum það homstein þess, að í framtíð- inni miuni okkur auðnast að koma á því skipulagii, slelm mannkynið í heild getur' veí' við umað. Æskumaður og stúlfca, það er hlutverk þitifc að koma þiesisu: skipuílaigi á rn'eð hjálp lýðiræðisins og reynslu þeíitrri, sem þú getur haft greiðain aðg'ang að þ. e- a. s. yfirsjón- um og árekstrum horfinna kynslóða. Æskufólk! Ykkur (Framh. á 7. siðu.)

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.