Alþýðublaðið - 15.02.1949, Síða 6

i
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þíiðjudagur 15. februar 1949

Bifreiðaeigendur og verkstæði,
takið eftir!
Strax og gjaldeyris- og innflutnrngsleyfi
fást, getum vér útvegað frá Englandi:
Bullur, hringi og slífar í alla bíla.
Champion bílakerti í alla bíla.
Háspennukefli og rafgeyma í alla bíla.
Pakkningar í alla bíla.
Þurrkara og tilheyrandi í alla bíla.
Kúplingsborða og hemluborða í alla bíla
Varahluti í allar Loekheed hemlur.
Ofangreint er jafnt fyrir Jeppa og allar
tegundir Iandbúnaðarvéla og fleiri vélar
Ennfremur getum vér frá Englandi út-
vegað fjöldann allan af Öðrum varáhlut-
um í ameríska og evrópiska bíla.
Allt beint frá verksmiðjunum og er því.
bezta fáanlegt verð.
ALLT Á SAMA STAÐ!
H.F. EGILL VILHJÁLMSSON.
Laugavegi 116—118.
Sími 81812 (5 línur).
að Hótel Borg,
í fatageymsluna og fleira.
Upplýsingar á skrifstofunni.
Skósmiðafélag Reykjavíkur vill benda fólki á, að
nú er tækifæri til að fá fljóta afgreiðslu á skó-
viðgerðum. Komið því sem fyrst með skó yðar,
sem þarfnast viðgerðar, en dragið það ekki til
vorsins, þá verður erfiðara með afgreiðsluna.
Skósmiðafélag Reykjavíkur.

Kvenfélag Laugarnessóknar
Þær konur, sem tekið hafa merki fyrir Kvenfélag
Laugamessóknar, eru beðnar að gera skil í sam-
komusal félagsins í dag, þriðjud. 15. febr. M. 3—5.
STJÓRNIN.
re
Vicki Baum '
HOFUÐLAUS ENGILL.
spánskri grimmd.
Ég brosti áfram, en ég fann
að varir mínar voru kaldar und
ir mjúkum .fingruim hans.
„Jæja þá“, sagði, „ef ég er dá- j
in — hver drap mig?“
,,Þú gerðir það sjálf. Þú sénd
ir Driesen greifa kveðjubréf,
þar sem þú tilkynntir honurn.
að þú ætlaðir að fremja sjálfs
morð. Þú færðir þessa miklu
fórn til þess að hann yrði frjáls
að fylgja þrá hjarta síns — eða
það sem þú hélzt að væri það.
Þú fórst og drekktir þér í Ilm,
sem var í vexti af rigningunni
eins og þú mannst og alls ekki
eins meinlaus og venjulega.
Veslings líkami þinn barst með
sterkum straumnum' sextán míl j
ur niður á við og að mylnu
einni og flæktist í hjólið og
fannst mikið skaddað og illa
útleikið í mylnutjörninni í Ober
ried, ellefu dögum eftir að þú
hvarfst. Þú varst klædd í eitt
hvert blátt pils, vegna þess hve
þú varst fín með þig, hafðirðu
meira að segja fengið lánuð
föt hjá herbergisþernu þinni
til þess að fremja sjálfsmorð í.
En Driesen greifi flýtti sér að
slysstaðnum og kannaðist við
lík þitt, svo að ekki var um
villzt." |
Og þegar hér var komið í
þessari furðulegu frásögu, laut
Felipe yfir mig og það vottaði
1 fyrir örlitlu af hinni venjulegu
. óskammfeilni hans, þegar hann ■
dró náttkjólinn minn. niður af
I öxlum mér og kyssti mig á (
vinstra brjóstið.
„Hann virðist hafa haft mjög
yfirborðslega þekkingu á því,
hvernig þú lítur út í rau'n og
veru, Chiquitina", sagði hann j
með hinni sérkennilegu fyrir-1
litningu elskhugans á eigin-
manninum, og svo hélt hann á-
fram:
,Til þess að útiloka öll mögu-
leg vandkvæði, sem klerkarnir
kynnu að telja fram, þá lét
hann grafa þig á sinni eigin jörð
og með mikilli viðhöfn. Sorg
hans fer einlæg og þung. Síðan
þú dóst langar hann ekki einu
sinni til að sjá ungfrú Guer-
montagne aftur; hann langar
ekki til að tala við hana eða
heyra nafn hennar nefnt. Hann
eyðir klukkustund eftir klukku
stund við gröf þína, og eina
hugsun hans er að skrifa ljóð til
minningar um þig. Relava re-
fero. Ég er bara að endurtaka
það, sem van Kiesel sagði mér
í mesta sakleysi. Hvað segirðu
um það?“
Ég veit ekki, hvað ég hefði
sagt um það áður en ég varð
fylgikona Felipes. Þessi nýjá
Clarinda í léttúðarfulla Parísar-
náttkjólnum sínum hugsaði auð-
vitað fyrst og fremst: En sá
skrípaleikur.
„En sá skrípaleikur!“ hróp-
hrópaði ég upp, og mér var
skemmt fremur en að það hefði
mikil áhrif á mig.
,,Úr þessu reglulega hneyksli
gera þeir háleitan sorgarleik
um fórnfýsi — en svona er Wei-
mar.“
Felipe hristi höfuðið. „Það
er engin fórn hjá henni Cara-
lindu litlu, ha? Hefur ekki
fremur samvizku en barracuda,“
sagði hann með gamansömjum
hryllingi. Hann fór frá rúmi
mínu og fór að ganga fram og
aftur um þetta 'litla herbergí;
öll herbergi sýnast lítil, þegar
Felipe hreyfir sig í þeim.
Ég vissi ekki hvað barraeuda
var, en ásökunartónn hans kom |
mér til að hlæja.
-,Þú yrðir fljótlega þreyttur
og leiður á mér, éf ég væri allt
af iðrandi syndari," sagði ég á 1
hinni bjöguðu spönsku, sem ég
var búin að læra. I
Smátt og smátt smugu þessar ,
einkennilegu fréttir, sem hann
var að segja, lengra og len.gra
inn í hugskot mitt; en í stað
þess að þær fengju á mig eða
ónaðuðu mig, fann ég til léttis. |
Þessi fáránlegi misskilningur!
skýrði að lokum, hvers vegna
flótti minn hafði heppnazt svona
vel. Ef ég hefði ráðgert og und-,
irbúið hann vandlega 'fyrir-
fram, þá hefði mér líklega aldr-
ei tekizt það.
Ég gat hugsað mér veslings
Albert sökkva sér niður í sorg;
gera sem mest úr því og njóta
hvers társ, sem hraut af
hvörmum hans. Hingað til hafði
hann haft mjög mikið fyrir því
að gera sér upp tilfinningar,
sem urðu til að gefa honum
andann í kvæði hans, en nú
hafði ég séð honum fyrir heilli
uppspreftu af sönnum. tilfinn-
ingum. Hver veit, hugsaði ég
með sjálfri mér; kannski þetta
eigi eftir að gera reglulegt
skáld úr honum. Ég glotti, er
ég hugsaði um viðhorf hans til
ungfrú Guermontagne. Ef til
vill skildi ég veslings Albert
betur en hún, nú, þegar hann
gat fengið hana, þráði hann
hana ekki lengur. Nú, þegar ég'
var ekki lengur fáanleg, var
hann ástfanginn af skugganum
mínum.
„Hvers vegna ertu að sleikja
út um?“ spurði .Felipe og kom
aftur að rúmi mínu.
„Ég er ánægð 2neð það, hvern
ig hefur rætzt úr þessu öllu. Ég
er til miklu meira gagns dauð,
heldur en ég var lifandi. Það er
fáránlegt afkáralegt, hlægilegt,
hvað sem þú villt segja um það,
ren ég hefði aldrei getað undir-
búið þao eins vel og þessi
heimskulegi misskilningur hef-
ur komið því í kring fyrir okk-
ur.“
Felipe horfði stöðugt niður á
mig og var skrítinn á svip, og
litlu síðar hvarf þetta létta
skap mitt og ég fann til ein-
hvers tómleika.
„Það er einkennilegt að hugsa
til þess, að ég skuli aldrei fá að
vita, hver stúlkan í bláa pilsinu,
sem liggur í gröf minni, er —“
.,Og eiginmaður þinn úthellír
höfugum tárum yfir. henni,“
sagði Felipe hörkulega.
,,Hún hlýtur að hafa verið
hræðilega einmana, ef enginn
hefur saknað hennar og krafizt
líkama hennar,“ sagði ég og
augu mínu fylltust tárum af
meðaumkun yfir stúlkukind-
inni. „Hvers vegna heldurðu, að
hún hafi gert það?“
„Fyrir unga, laglega konu er
aðeins um eina ástæðu að ræða,“
svaraði Felipe. „Ást. Ef elsk-
hugi hennar hefur yfirgefið
hana —“
Já, hugsaði ég; það er satt.
Ef þú hefðir yfirgefið mig, þá
hefði ég gert það sama. Og í
þessari gröf hefði Clarinda get
að legið, ef guð hefði ekki v.erið
svo miskunnsamur.
Kirkjuklukkan sló eitt, og ég
heyrði, að næturvörðurinn fór
fram hjá glugganum okkar,
þrammið í stígvélunum hans og
smellina í sverðinu hans, og ég
beið eftir hinu gamalkunna
hljóði í horninu hans, og að
gamli maðurinn syngi tímann
með sínum tannlaúsa munni;
það veitti mér rósemdartilfinn-
ingu um, að allt væri með reglu,
en sú tilfinning hafði smám
saman horfið úr lífi mínu síðan
getum við úívegað gegn greiðslu í frönskum
frönkum. — Fagmaður sér um uppsetningu
og eftiríit með tækjimum.
Leítið upplýsinga hjá oss.
son & iiíuss'
Garðastræti 2. — Sírni 5430.