Alþýðublaðið - 20.04.1949, Blaðsíða 6

ALPYOUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 20. apríl 1949.
STÓRFENGLEG KVIKMYND.
Frá f>-'*ttariíarp vofum
í Hollywr'id
Eins og mer vita hafa marg-
ar merkar so^ulsgar kvikmynd
ir verið gerðar í Hollywood.
Það þarf ekki annað en .minn-
ast á Cecil de Mills og Orson
Well'SS því til sönnunar. Þeir
eru löngu heimsfrægir fyrir
sínar stórmerkilegu sagnfræði
og sögulegu stórmyndir.
En nú er runnin upp ný
.,stjarna“ á þessu sviði þar í
borg, og svo hafa fróðir menn
um mælt, að lítt muni úr frægð
þeirra fyrrnefndu verða, þegar
fyr9ta stórmynd þessa sénís
gemur á markaðinn, og þeir
baeta því við ao mynd þsssi
gerbreyti'öllu. •— jafnvel sjálfri
mannkynssögunni.
Enn er mynd þessari samt
ekki það langt á veg komið, að
séð verði fyrir endann á öllum
stórfenglegheitunum. Samt sem
áður viljum vér reyna að seðja
forvitni kvikmyndaaðdáenda í
hópi lesenda vorra og segja dá-
lítið frá efni hennar.
Mjmd þessari hefur enn ekki
verið valið nafn, en samkvæmt
efninu gæti hún heitið . Ast-
mey Cesars" eða eitthvað þess
háttar.
1. atriffi: Kleopatra í baði.
Marmarabaðker. Vatnið ljós.
rautt, — þetta er nefnilega lit-
filma — þýzk vinnukona strýk.
ur bakið á henni með rafmagns
nuddara. Kleopatra les Mánu-
dagsblaðið.
Kleopatra (hvíslar): Ég svaf
hjá Cesari í nótt--------
Sú þýzka: Ég líka--------
KleopaW: Ha-----------?
2. atriði: Rafmagnsvekjara-
klukkan á náttborðinu við
rekkju Cesars hringir. Cesar rís
upp við dogg og gætir í kring-
um sig. ,,Donnerwetter!“ segir
hann og flettir upp sænginni
en róast þegar hann sér, að
undir henni er enginn nema
hann sjálfur. Hann teygír úr
sér.
Cesar: í dag er 14. maí.
Hver fjárinn var það nú aftur,
sern ég ætlaði að gera í dag?
(Geispar. T'ekur símann og
iiringir.) Haiíó, er einkaritar.
inn minn við. Sæl, elskan! —
— — O ég svaf ekki neitt. Ég
var alltaf að hugsa um þig.
Heyrðu, — manstu hver skratt-
ínn það var, sem ég ætlaði að
gera í dag? — — — Ha, hva
hva-hva—segirðu? Er það í
dag, sem ég á að láta þing-
mennina grýta mig til bana.
svo að ég verði sjálfur ódauð-
legur?---------Heyrðu, segðu
mér, heldurðu að þetta borgi
sig, upp á ódauðleikann, sko?
,— — — Er nokkuð upp úr
honum að hafa meina ég. Og
er ekki auk þess déskoti sárt
að láta grýta sig?----Heyrðu,
já, en geta þingmennirnir ekki
eins kastað fúleggjum? Qóða,
reyndu að fá þá til þess að gera
það! Segðu þeim að ég skuli
hækka við þá launin.----------
Og heyrðu, — nú dettur mér
snjallræði í hug! Við fáum ein-
hvern annan til þess að láta
kasta í sig eggjunum. Bjóðum
honum bara talsvert go-tt kaup,
og svo hreppi ég ódauðleikann
og allt það. Ég vil ómögulega
falla frá alveg strax. Við erum
nýbúiri að fá þýzka vinnukonu
Skipspres^urinn (kemur inn
eins og eitthvað úr sauðarlegg'.
Cesar: Hvern skrambann ert
þú að gera hér? Hvers vegna
heldur þú þig ekki niðri í iðnó7
Skipspresturien: Ég kom bara
til þess að láta þig vita að ég
.hevrði þá vera að spjalla um
það þarna niður frá, að það
væri eitthvert ólag með víxil-
inn þinn —--------
Cesar: Hvert þó í — —- líka
það — — —
Skipspresturinn (um leið og
hann gengur út): Mennirnír
kasta sínum fúleggjum, — —
þeir um það —---------
Kleopatra (kemur inn. Lítur
ásökunaraugum á Cesar): Ein-
mitt það, já —■ — —
Cesar (leggst út af í skyndi.
Kippir sænginni upp fyrir höf.
uð.)
Lok 1. þáttar.
Henrik Sv. Björnsson
hdl.
Málflutningsskrifstofa.
Austurstr. 14. Sími 81530.
Úra-viðgerðir.
Fljót og góð afgreiðsla.
Guðl. Gíslason,
Laugavegi 63.
Sími 81218. Sími 81218.
Vicki Baum
HOFUÐLAUS ENGILL
Ég hafði ekki séð neitt af
mylnunni nema háa veggína.
sívala varðturnana og vopnaða
varðmennina, allar þessu venju
legu varúðarráðstafanir, sem
gerðu allar námur og mylnur
í kringum Guanaxuato líkastar
virkjum. En búgarðurinn, sem
var þar við hliðina var friðsæll
staður. Hann var að því er tnér
skildist, eins og Pennsylvania
stóð fyrir hugskotssjónum Qua
iles, líkt og ég lét mig sfundum
dreyma að ég væri komin til
Helgenhausen. Hús hans var
með risi og hellulögðu þaki, og
þetta út af fyrir sig var mjög
hressandi, þegar maður hafði
ekki haft fyrir augunum annað
en flöt þök í sjö ár. Það voru
þrjú indæl eplatré, sem áttu
erfítt uppdráttar, vatnið
streymdi yfir stífluna, með sí_
felldum syfjulegum niði, og ég
hafði dvalið í forsælunni og frið
sælunni á svölunum þar til sól
in var gengin til viðar,
En það var ekki neitt frið_
sælt við það, hvernig ég hafði
komið þjótandi yfir trébrúna
og inn í garðinn á Mingo Creek
með bréfmiða, sem Felipe hafði
rissað á þessi orð:
„Ásrin mín, mér er haldið í
varðhaldi í Cabildo. Heimsku_
leeur misskilningur. Biddu Ro
berto að ganga í ábyrgð; hann
mun vita, hvað hann á að gera.
Ép »lska þig alltaf“.
Hti á svölunum fann ég Ro_
berto, þar sem hann sat á skyrt
utvH og lrs í biblíunni. Ég setti
blaðíð, titrandi höndum, fyrir
framan hann.
..Hvað á þetta nú að þýða?
SMM'ð þér eitt orð í því?“
sþmd' ég upp másandi.
,.Já, ég hugsa ég geri það“,
sagði hann seinlega. „I raun og
veru, þá var ég alltaf hræddur
um að þetta myndí ske. Ég
raEfffi Felipe að maður gæti ekki
komið nálægt kvikasilfri án
þess að brenna sig í fingurna,
og ég ætti að þekkja það.
, Hv-ð gerði hann? Keypti
tollsvikið kvikasilfur? En það
ppr allir“.
. Já, frú, það er bara ekki
svo einfalt. Ólöglegar námur,
toPsviV og smygl, það er tiltölu
lega mei'laust og alveg afsak
avletft. Þegar á allt er litið, þá
p óeðlilega mikill skortur á
1asilfri og það getur komið
'-ó’v' á glrpstigu, fólkí, sein
þn.rf eins mikið á þw að halda
og þeir, sem haia þ*tt>, Ef ein
hver lög eru brotin að stað_
aldri, þá er það af því, að það
er eitthvað athugavert við þessi
lög og ef fólk þarf á einhverju
að halda af brýnustu nauðsynj
um, þá grípur það til örþrifa
ráða til að ná í það“.
„Þér hljótið að vita, hve Fe
lipe hefur verið örvæntingar.
fullur þessa síðustu mánuði.
Hann hljóp úr einu í annað;
hann var — ég veit ekki hvern
ig ég á að koma orðum að
því — eins og hundelt dýr I
skógi“.
„Já, síðan Tribunal de la
Mineria sýndi honum fram á,
að hann mundi missa eignar_
hald sitt á La Ramaita, ef hann
gæti ekki hafið vinnu þar inn
an þriggja mánaða, hefur hann
hagað sér eins og brjálaður mað
ur. Mér persónulega fannst
þetta ekki mikið tap, en þér vit
ið, hve þessi hola, Santa Clara,
á mikil ítök í honum, þó að
hún sé full af vafni. Ég varaði
hann við, eins og ég gat, að
vera í félagsskap við þetta dót,
en hann vildi ekki hlusta á mig,
ekkí hinn mikli Ðon Felipe.
Hann vissi, hvernig hann gat
grætt hundrað þúsund dali á
einu brefti, og það var ekkert
sem ég gat gert. Kvikasilfur,
þó, þó! Nú hefur hann náð í
það“.
„Ég vissi þetta ekki, Bert;
hann er svo mikill kjáni, hann
Felipe! Ef hann hefur verið
hræddur um að missa La Ram
ita, þó full af vatni sé, þá fer
ég að skilja allt. Hún er það
eina, sem heldur við stolti hans.
Það mætti alveg eins drepa
hann, eins og að taka La Ram
ita frá honum fyrir fullt og
allt“.
),Ég er hræddur um að þér
skiljið ekki almennilega enn,
hvað hefur komið fyrir, frú.
Sjáið þér til, nýlega hefur ræn
ingjahóp verið komið á laggirn
ar. Kvikasilfri hefur ekki að_
eins verig stolið, heldur rænt
með valdi Hermönnunum, sem
fylgja _ áttu kvikasilfurslestun.
um hefur verið mútað; hermenn
hafa verið skotnir. Flokkar
hafa sfarfað að þessu um öll
helztu héruð landsins, allt norð
ur til Senora. Fólk hefur verið
drepið út af kvikasilfri, alltof
margt fólk, og Feliþe er sjálfur
flæktur í þetta. T’að gekk svo
langt, að yfirvöldin urðu að
grípa í taumana. Og þar er það.
Auðvitc.j hefur Felipe haldið að
hann væri mjög kænn, en hann
hafði ekkert að gera í klærnar
á þessum glæpamönnum, sem
hann var að manga til við.
Hann hefur haldið, áð hann
væri að nota þá sem t®eki, með
án þeir hafa haft hann að fífli.
En ég mundi nú ekki hafa of
miklar ahyggjur í yðar sporum
frú. Hann er Spánverji, og
Gachupini getur brotið hvaða
lög sem er í nýlendunum, og
keypt sig undan refsingu".
„Viljið þér hjálpa honum?
Strax?“
Quaile neri pípunni sinni við
nefið á sér og sagði:
„Nei, ég held ég vilji það
ekki. Það vill nú svo til, að ég'
hef enga peninga handbæra, og
þó að ég hefði þá mundi ég
ekki kasta þeim á glæ“.
,,Bert“, hrópaði ég skelfd,
„Felipe hjálpaði yður þegar þér
voruð í vandræðum“.
„Já, frú. En ég komst í vand
ræði með heiðarlegum námu_
greftri og yann baki brotnu. en
ekki af drykkjuskap eða svalli
eða með því að slarka með alls
konar dóti. Og ég hef borgað
honum hvern einasta skilding',
sem hann lánaði mér og meira
en það. Ég hef þrælað fyrir
hann, og ég fæ ekki séð, að ég
skuldi Senor Contreras eirin
úr þessari rottuholu La Ramita,
eyri. Ég gerði starfhæfa námu
fullrí af vatni. og þó að hann
léti það allt fara til fjandans
eftir að ég fór, þá er það ekki
mín sök. Ég færði honum ágóða
og meðan allir í kringum mig
stólu öllu steini léttara, þá dró
ég sjálfum mér ekki agnarögn
af eigum hans. Mér þykir það
leitt, frú, en svar mitt er neit
andi“.
„Þér hatið Felipe. Ég vissi
það ekki“, sagði ég veiklulega.
Hann þrýsti glasi að vörum
mínum. „Drekkið þér þetta,
þetta er góður drykkur. Ekta
Morougahela viský“ sagði hann.
„Þér eruð náhvít.“
Þetta vgr sá hræðilegasti
drykkur. sem ég hafði nokkurn
tíma bragðað. Ejórtán kynslóð
ir af ölkæri'm forfeðrum sneru
cér við í gröfum sínum og nokkr
ir þeirra vir+ust gera það í mag
anum á mér. Strax fór mér að
hlýna og líða betur en tilefni
var til. „Svo að þetfcta er viskýið,
sem þér h"fig svo oft talað um.
Það er hræðilegt".
„Já, en það er gott fyrir yð
ur. Það er ekki til betra lyf í
^vivnASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS
A
ÓRN ELDíNG

ÖRN: Við verðum a3 hækka flugið
•— og helzt að fleygja út eínhverju
áí farminum.
PRÓF.: Kemur ekki til mála
HERMAÐURINN: Nú heyrði ég enn
flugvélargný. —