Alþýðublaðið - 27.10.1949, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 27. okt. 1949.
Herbergi óskast nú þegar. Þarf að vera
sem næst miðbænum. Tilboð merkt
„Reglusemi“ leggist inn á afgreiðslu
blaðsins fyrir 31. okt.
A&SBNT BREF.
Filípus
Sessason
hreppstjóri:
Ritst.ióri ssell.
Mikill er sá léttir, sem að
manni er kveðinn, að kosning-
arnar skuli vera um garð gengn
ar. Nú getur maður opnað út-
varpið í þeirri öruggu vissu, að
það verði symíóníutónar, sem
gjalla í eyrum manns, dulir og
seiðandi, eða einhver kven-
maðurinn, sem varar kynsystur
sínar við vélabrögðum karl-
mannanna og yíirgangi, — en
ekki ofsaþrungnar raddir at-
kvæðaveLðaramra, sefn þenja
sig í öllum hugsanlegum tón-
tegundum, berja sér á brjóst og
þakka hyggindum sínum fyrir,
að þeir eru ekki eins og neinn
andstæðinganna.
Já, — og nú verður friðsam-
legra um hríð, bæoi á heimilum
og milli heimilanna. Ég mætti
nágranna mínum á fömum vegi
i gær; við höfum lítið talazt við
að undanfömu, þar eð við viss-
um báðir að ekki liggja saman
stjórnmálaskoðanir okkar, vild
um hins vegar ekki eiga í þrefi,
því að báðir erum við harðir og
lítt vægnir, og völdum því þann
kostinn að þegja í allri vinsemd
og forða þannig vináttuslitum.
En í gær, að afstöðnum kosning
unum, heilsuðumst við með
kærleikum, röbbuðum um dag
inn og veginn og minntust ekki
á bölvuð stjórnmálin, og þótti
okkur báðum gott. Það vissi ég
á einu heimiii í hreppnum, að
þar voru hjónin ekki sammála
í. stjómmálunum, fylgdu sitt
hvorum frambjóðanda, en vetr-
armaðurinn þeim þriðja, vinnu
konan þeim fjórða, og svo er
þar þýzk vinnukona, sem ekki
hefur hér kosningarétt. Var sam
komulagið á heimilinu heldur
örðugt fram yfir kjördag, máttí
svo heita að bæði löggjafarvald
ið og framkvæmdavaldið á heim
ilinu væri óstarfhæft um þær
mundir og undirsátarnir ekki
sem stjómarhollastir. Þegar
útvarpsumræðurnar fóru fram,
var viðtækið ekki opnað á þeim
bæ og á kjördag neytíi hver
matar síns í sínu hvorni. þakk-
aði •enginn fyrir, og minntist
víst ekki á neina blessun held-
ur. Og síðan lögðu allir af stað
til þess að greiða atkvæði sín,
að þeirri þýzku undanskilinni,
og hver í sínu farartæki. En
heimleiðis lét þetta sama fólk
sér lynda að sitja í sama farar-
lækinu; sátu þau meira að segja
saman, hjónin, og daginn eftir
sváfu þau iangt til hádegis, en
vetrarmaðurinn og vinnukonan
sinntu mjöltum óbeðið. og veit
ég ekki hvort þau hafa bæði
mjólkað sömu kúna, hvað mér
þó ekki ólíklegt. Má því segja,
að á stundum og sums staðar
geti kosningaáhugin nog stjórn-
mála þrefið látið gott af sér
leiða; — svona líkt og þegar
tirist er sæng, vita allir, sem i
rekkju hafa sofið, að mýkri og
'ylríkari verður hún á eftir.
Þó mun hitt algengara, að
ekki verði stjórnmálaerjurnar
neinum til góðs, og þó sízt þeim,
sem atkvæðanna njóta. Veit ég
j til dæmis ekki, eftir að hafa
| hlustað á ræður frambjóðanda
! í útvarpinu og annars staðar,
hvernig í ósköpunum nokkur
þeirra ætlar sér að líta framan
i í kjósendur, er hann hefur úm
I hríð á þingi setið, — svo fremi,
| sem þingið bregzt ekki þeirri til
! trú manna, að það bregðist jafn
i an vonum manna, en slíkt venju
| brot getur maður vart gert sér
j í hugarlund, -þar sem svo göm
• ul og heiðarleg stofnun á hlut
, að máli.
Virðingarfyllst.
ÁLPHONSE DAUDET

Filipus Bessason
•hreppstjóri.
Hinrik Sv. Bjömsson
hdl.
Málflutningsskrifstofa.
Austurstr. 14. Sími 81550.
Önnumst kaup og
sölu fasfeigna
og allskonar samningagerð-
ír.
SALA og SAMNÍNGAR
Aðalstræti 18.
Sími 6916.
Úra-viðgerðÍF
Fljót og góð afgreiðsla.
GUÐL. GISLASON
Laugavegi 63.
Sími 81218.
Auglýsið í
Alþýðublaðinu!
fólkið. Hún lék sér að blóm-
sveigunum fyrir íraman sig ó-
styrkmm fingrum. Svo virtíst
hún beita sig valdi, líkt og hún
neyddi sig til að taka kvala-
fulla ákvörðun, og sagði:
„Góða nótt.“ — Síðan hvarf
hún.
Vesalings hljóðpípuleikarinn
var alveg gagntekinn af undr-
un. „Hvað gengur að henni?
Hvað sagði ég við hana?“
Hann grandskoðaði hug sinn,
en kom ekkert í hug, nema að
bezt væri að halda í háttinn.
Hann tók upp hljóðpípur sínar
með þunglyndislegum svip og
sneri aftur niður í danssalinn.
Honum hafði leiðst burtför
þeirrar ,,arabisku“, og enn
leiðinlegra fannst honum að
hugsa til þess að verða að
ryðja sér braut gegnum allt
þetta mannhaf til þess að kom-
ast að útgöngudyrunum.
Meðvitundin um hans eigin
óþekktu persónu innan um svo
margt frægt fólk gerði hann
enn feimnari. Nú var fólkið
hætt að dansa, nema faeinar
hræður, sem hjúfruðu sig hver
að annarri og liðu áfram eftir
fíðustu tónum deyjandi vals.
Á meðal þeirra var Caoudal,
risavaxinn og glæsilegur. Hann
hreykti höfðinu hátt og sveifl-
aði lítilli „prjónakonu“ í örm-
um sér. Hár hennar feyktist
til í blænum að utan.
Inn um stóru bakgluggana,
sem, voru galopnir, streymdi
hvít birta dögunarinnar. Tært
loftið kom inn um gluggana,
bærði til pálmablöðin og lagði
kertaljósin flöt, líkt og það
ætlaði að slökkva bau. Það
kviknaði í pappaljóskeri, og
þjónarnir voru að raða litlum,
kringlóttum borðum um allan
salinn, líkt og á útikaffihúsi.
Gestirnir snæddu ætíð þannig
heima hjá Déchelette, fjórir
eða fimm í hóp. Og nú voru
þau skaplíku að leita hvert
annað uppi og mynda smá-
hópa.
Það heyrðust hróp og köll.
„Pilouit, pilouit," kvað við sem
svar við hrópum „austur-
Ienzku“ stúlknanna. Það mátti
heyra samræður í hálfum
hljóðum og lostakenndan lilát-
ur kvenna, sem tekið var blíð-
lega utan um og leiddar voru
til sætis.
Gaussin notaði tækifærið í
allri þessari ringulreið og lædd
ist í áttina að útidyrunum,
þegar vinur hans, sem hafði
boðið honum í veizluna, stöðv-
aði hann. Það lak af honum
svitinn, augun stóðu í honum,
stór eins og undirskálar, og
hann hélt á vínflöskum, sinni
undir hvorri hendi.
„Hvar í andskotanum
varstu? Ég hef alls s^ðár ver-
Lð að leita að þér. Ég lief borð
og nokkrar stelpur, Báéhellerv
litlu frá Bouffes, sem er klædd
í japanskan búning, eiús og þú
hefur víst tekið eftir. Hún
sendi mig til að leita að þér.
Komdu fljótt!“ Og hánn hljóp
á brott.
Hljóðpípuleikarinn var
þyrstur. Einnig var hans
freistað af fjöri dansleiksins
ög laglegu andliti litlu leik-
konunnar, er gaf honum merki
um að koma. En ljúfsæt rödd
hvíslaði við eyra hans h. . .
„Farðu ekki þangað.“
Konan, sem hafði setið hjá
honum rétt áðan, var nú alveg
fast við hlið hans og leiddi
hann á brott. Og hann fylgdist
með henni án þess að hika.
Hvers vegna? Það var ekki
vegna þess að honum fyndist
hún aðlaðandi. Hann hafði
varla litið á hana. Og hin þarna
yfir frá, sem var að laga stál-
hnífana undir hárkollu sinni
og kallaði nú á hann, féll hon-
um miklu beur í geð. En hann
hlýddi vilja, sem var miklu
sterkari en hans eiginn vilji,
— hinn óstjórnlegi ofsi girnd-
arinnar.
„Farðu ekki þangað."
Skyndilega voru þau komin
út á gangstéttina í Rómar-
Etræti. Leiguvagnar biðu í
daufri morgunskímunni. Götu-
sóparar og vélvirkjar á leið í
vinnu störðu á uppljómaðan
veizlusalinn, troðfullan, svo að
út úr flæddi, þessi hjú í grímu-
búningunum, þessa kjötkveðju
hátíð — Mardi Cras — um mið-
sumarið sjálft.
„Heim til mín eða þín?“
spurði hún. Honum fannst það
vera betra að fara heim til sín
en- hennar. Hann íhugaði ei,
hvers vegna honum fyndist
það. Hann sagði vagnstjóran-
um- heimilisfang sitt, en það
var langt í burtu.
Þau töluðu lítið, meðan á
hinni _löngu ökuferð stóð. En
íiún hélt annarri hendi hans í
báðum sínum, sem honum
ftmdust vera smáar og kaldar.
Aðeins þessi ískalda, óstyrka
þrýsting handa hennar aftraði
honum frá að álíta, að hún
svæfi, þar sem hún hallaði sér
aftur á bak að sessunum og hið
flöktandi endurskin af bláu
vagntjaldinu lék um andlit
liennar.
Vagnstjórinn stöðvaði vagn-
iajfl, í Jakobsstrseti fyrir fram-
ím1" leiguhús stúdenta. Fjóra
;Sga þurfti að klifra. Þeir voru
hans með tveim fögrum, svöl-
uin, nöktum örmum.
Annar stiginn var lengri og
ckki eins skemmtilegur. Kon-
an hékk nú á honum af meiri
þunga, er þau komust ofar í
ítigann. járnskraut hennar,
sem í fyrstu hafði kitlað hann
þægilega, skarst nú hægt og
'eárt inn í hold hans.
í þriðja stiganum blés hann
cins og flutningsmaður, sem er
að flytja píanó. Hann náði
] varla andanum, en hún hvísl-
aði í unaðsleiðslu:
„Ó vinur minn — m’ami—,
hve þetta er indælt! Ó, hversu
vil fer um mig!“
Og hann staulaðist upp
fjórða stigann þrep af þrepi.
Honum fundust það vera þrep
í einhverjum risastiga. Og
honum fundust veggir, handrið
| og þröngir gluggar bugðast í
hvei-n hringinn ofan á öðrum
— í óendanlegan hring. Það
var ei lengur kona, sem hann
bar, heldur eitthvað þungt og
hræðilegt, sem kæfði hann, Og
hann freistaðist sem snöggv-
ast til að láta þessa byrði detta,
að henda þessari byrði niður í
reiði, þótt hann ætti á hættu
að meiða hana grimmilega.
Er þau komust loks upp á
þröngan stigapallinn, sagði
hún;
„Hvað, strax komin upp!“
Svo opnaði hún augun.
Hann hugsaði með sér:
,,Loksins!“ En það gat hann
okki sagt, því að hann var .ná-
fölur og studdi báðum höndum
&ð brjósti sér, sem virtist vera
að springa.
Þessi stigaganga í dapur-
i legri, grárri morgunskímunni
var ágrip af allri þeirra sögu.
og brattir.
gj».Á eg að bera yður?“- spurði
te&i hlæjandi, en samt í hálf-
igú' hljóðum vegna sofandi
Ipíksins í húsinu. Hún leit á
ignn frá hvirfli til ilja með
i’gpgu augnaráði, blönduðu
f^rlitningu, en þó einnig
bUðu, — með augnaráði reynsl-
uSjaar ,sem mældi og vó krafta
h|Kís. Svo sagoi hún aðeins:
^g^Uugurinn litli! “
Jpá' tútnaði hann út af þreki
d&- dugnaði, líkt og vænta
im!|tti af aldri hans og suðrænu
bjjgði, þ.reif hana upp og bar
hiiaa eins og barn, því að hann
vfri sterkur og stæltur ungur
u-igður. þrátt fyrir sína björtu,
kvenlegu húð. Og hann hlióp
n^Ítum upp fyrsta stigann í
—andartaki og íagnaði
béun þunga, sem hékk á hálsi
II. KAFLI
Hann hafði hana hjá sér í
tvo daga. Síðan hélt hún á
brott og skyldi eftir sig minn-
íngu um mjúkt hold og fíngert
iín. Hann vissi ekkert um
hana nema nafn hennar, heim-
ilisfang og þessi orð: „Heim-
sæktu mig, þegar þú vilt mig.
Ég mun alltaf verða ti ltaks“,
Á litla, snotra og ilmandi
nafnspjaldinu hennar stóð
letrað:
Fanny Legrand
Arcadestræti 6.
Hann festi nafnspjaldið við
spegilinn, á milli boðskorts 'ið
síðasta dansleik utanríkismála-
ráðuneytisins og skrautlegu,
myndskreyttu skemmtiskrár-
ínnar að kvöldveizlu Déche-
lettes, en hann hafði aðeins
tekið þátt í samkvæmislífinu í
bessi tvö skipti þetta árið. Og
minningin um konuna sveim-
aði.í nokkra daga kringum ar'-
ininn í þessum daufa, yndis-
■fcr
Alþýðubiaðið
vantar unglinga til blaðburðar í þessi hverfi:
Vogahverfi,
Sogamýri.
Talið við afgreiðshuia.
Álþýðublaðið. - Sími 4909.