Alþýðublaðið - 13.04.1950, Síða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 13. apríl 1950.
Útbo
Tilboð ósk'ast um smíði steinsteyptra íbúðar-
húsa við írafoss í Sogi.
Uppdrátta og lýsinga má vitja í teiknistofu
Sigurðar Guðmunds'sonar og Eiriks Einarssonar,
Lækjartorgi 1, í dag og á morgun kl. 5-—6.
Skiiatrygging kr. 200,00.
T
MEÐAN VIÐ BÍÐUM.
Monodrama í einum þætti.
Framhald.
„Þér eruð áreiðanlega ekki
komin mikið yfir þrítugt“,
sagði ungi læknirinn við mig
um daginn. Og þegar ég hló,
bætti hann við. „Þetta, að miða
aldur fólks við ár og mánuði,
er eitt af því heimskulegasta,
sem fundið befur verið upp á.
Réttast væri, að læknarnir á-
kvæðu aldur manna, eftir lík-
amshreysti og lífsfjöri. Og ég
fullvissa yður um það frú, að
þér eruð aðeins þrjátíu og
tveggja . . . á bezta aldurs-
skeiði lífsins. En jafnvel það
varir ekki að eilífu“, nei það
sagði hann nú ekki. Ef ungur
glæsilegur og vel menntaður
maður . . . já, og vel efnaður . .
kæmi hingað inn í stofuna,
tæki í hönd mér og segði:
„Þér eruð aðeins þrjátíu og
tveggja ára, frú, — en karl-
fauskurinn sem þér eruð fjötr
aðar við, er orðinn svo kalkað-
ur, að hann situr yfir spilum
þann tíma sólarhringsins, sem
fleygum og færum mönnum
ber að eyða í bólinu hjá konu
sinni, og stokkar, gefur, gefur
og stokkar mislit pappaspjöld í
stað þess að vefja hana örmum.
. . hann er orðinn áttræður frú
mín góð, — ekki að árum
kannski, en hann er orðinn átt-
ræður. Og áttræður verður hann
héðan af, — nema hann skyldi
komast yfir nírætt og taka upp
á því að sofa og hrjóta á legu-
bekknum allt kvöldið, með
Morgunblaðið eða Tímann yfir
snjáldrinu. . . Komið með mór,
frú . . . Langt, langt í brott frá
áttræðum körlum, sem stokka
og gefa og leika sér að mislitum
pappaspjöldum. . . hafið þér kom
ið 'til Ítalíu? Eða komið með
mér eitthvað upp á heiðar, þar
sem mosahvammarnir verða glóð
heitir í sólskininu . . Og ég
mundi spretta upp úr sæti mínu,
ekki . . . farðu ekki. . . . Eg kem
með þér upp á heiðar. Og á með
an karlfauskurinn stokkar og
gefur og þambar whiskysjússa
ligg ég í faðmi þínum, ástin
mín . . . ástin mín. . . Og ég væri
bara seytján ára telpa . . hrædd
og titrandi seytján ára telpa. . .
Nei, nei . . . ég væri þrítug kona,
heit og þyrst, ólagandi af ástríðu.
. . . Komdu, við skulum flýja . .
flýja . . . flýja. . .
Frúin rís skyndilega á fæt-
ur . . . hlustar . . . og svip-
ur hennar verður ótta þrung
inn.
„Hvað var þetta. . . . Fóta-
tak . . . Það var fótatak. Það var
einhver að ganga um stigann.
Ekki Björn, •— hann mundi
hafa hringt. . . . Hamingjan
góða . . . Þey. . . þey. . . Nei, —
jú. . . Það er fótatak . . . Og nú
var einhver að fara . . .“.
Hún stendur kyrr og hlust.
ar. Síðan gengur hún út að
gluggaunm tekur í jaðar
gluggatjaldsins, en hikar við.
„Nei, ég þori ekki. . . ég þori
ekki að líta út í myrkrið. Þetta
var fótatak. . . Það. . . Það skyldi
þó ekki vera fyrirboði. . . Skyldi
eitthvað hafa orðið að Birni?
Hann fer alltaf svo ógætilega
yfir götur. . . Hann skyldi þó
ekki hafa . . . einmitt þegar fóta
takið heyrðist. . . Nei, hvaða
vitleysa. Þetta var ekki fóta-
tak. Þetta hefur bara verið ein-
hver súgur. Rraunar hef ég
aldrei orðið vör við súg' hérna
í húsinu, en bað er sama. Þetta
ter bara hugarburður. Bara
hugarburður. . . Björn situr og
stokkar og gefur og hlær og
spjallar. . . Tekur bakföll í sæt
inu og hlær. Hann hefur fengið
góð spil á hendi, núna rétt einu
sinni . . . Hann er alltaf svo
heppinn í spilum . . .
Framhald.
reka honuð lögrung og segja:
„Skammist þér yðar ekki, lodd-
inn yðar. Þér viljið tæia unga
og saklausa konu á bro’tt 'frá
manni hennar, sem ann henni
hugástum . . .
Með kjökri.
Það er ekki satt, að haim sé
orðinn áttræður. Það er ekki
ýatt. Snáfið á brott og takið ein-
hverja rauðhræða kvéríshift í
hárauðum kjól með yður upp á
heiðar og faðmið hana og kyss-
ið í glóðvolgum mosahvammi . .
Ó, ég er svo óhamingjusöm . . .
ég er svo óhamingjusög. . . Ég
er orðin f jörutíu og sjö . . . hugs-
ið yður, — ég er að verða ker’,-
ing. . . Engum ungum manni
gæti komið til hugar að reyna
að draga mig á tálar. . . Farðu

iesiS Alþýðublaðið!
Smiirt brauð
og snliiur.
Til í búðinni allan dag-
inn. — Komið og veljið
eða símið.
Síld & Fískur.
Eric Amhler
GREIPUM DAUÐANS
„Jú.“ Nú var komið að því,
að hann varð að grípa til lýg-
innar. ,,Ég ætla að fara beint
til hans. Eftir það þarf ég að
hitta nokkra menn í viðskipta-
erindum. Lestin fer ekki fyrr
en klukkan tvö um dagmn, svo
að ég held, að ég hafi tíma til
þess. Við getum hitzt í lest-
inni.“
Hún andvarpaði. „Þér hafið
svo mikið að gera, alltaf verða
þessi viðskiptamál að ganga
fyrir öllu öðru. En ég ætla að
tala við yður aftur í fyrra
málið.“
„Ég er hræddur um, að það
verði. erfitt. Ég er hræddur um,
að ef við ákveðum það, þá muni
ég ekki geta haldið áætlun.
Það er bezt að við hittumst í
lestinni.“
Hún sneri sér nokkuð snögg-
lega að honum. „Eruð þér að
segja satt? Þér segið þetta ekki
af því, að yður hafi snúizt hug-
ur?“
„Kæra J.osette." Hamr opn-
aði munninn til þess að skýra
þetta fyrir henni og hversu á-
ríðandi erindum hann hefði að
gegna. En hann hætti við það.
Það var bezt að koma ekki með
of miklar útskýringar.
Hún þrýsti, handlegg ,hans.
„Ég ætlaði ekki að þreyta yður,
chéri. Það er bara þetta, að ég
vil vita vissu mínaj Við mun-
um hittast í lestinni, ef þér vilj
ið hafá það svo. Við getum
fengið okkur glas saman í To-
rino. Við munum koma þangað
um klukkan fjögur, og við
munum standa þar við í hálf-
tíma. Það stafar af flutninga-
lestunum frá Milano. Það eru
ágætar knæpur í Torino. Það
væri tilbreyting að héimsækja
einhverja þeirra eftir þessa
leiðinlegu sjóferð.“
„Já, ég hlakka til þess. En
José. Hvað um hann?“
„O, við skulum engar áhyggj-
ur hafa af honum. Hann getur
setið einn að drykkju. Það er
mátulegt á hann fyrir ókurt-
eisina gagnvart yður í morgun.
Mér er alveg sama hvað José
hefst að. Eruð þér búinn að
skrifa öll bréfin, sem þér ætl-
uðu að skrifa?“
, „Ég ætla að ljúka við þau í
kvöld.“
„Og að því loknu eigið þér
frí?“
„Já, eftir að hafa lokið við
bréfin hef ég ekkert fyrir
stafni.“ Hann fann, að hann
gat varla þolað meira af þessu
og þvílíku. Hann sagði: „Yður
verður lcalt, ef þér standið
hérna miklu lengur. Eigum við
ekki að koma inn?“
Hún nam staðar og sleppti
handlegg hans, svo að hann
gæti kysst hana. Hún sveigð-
ist aftur á bak um leið og hún
þrýsti sér að honum. Nokkrum
sekúndum síðar færði hún sig
frá honum hlæjandi. „Ég verð
að muna, að framvegis verð ég
að segja „Viskí og sóda“, en
ekki „Viskí sóda“. Það er á-
ríðandi. Er það ekki?“
„Mjög áríðandi.11
Ilún greip handlegg hans.
„Þér eruð dásamleg'ur. Ég er
ákaflega. hrifin af yður, chéri.“
Þau lögðu af stað eftir þil-
farinu í áttina til reyksalsins.
Hann var þakklátur fyrir, hvað
skuggsýnt var.
Hann þurfti ekki að bíða
lengi eftir Möller. Þýzki njósn-
arinn var vanur að fara frá
borðinu og ganga til klefa síns
undir eins og hann var búinn
að borða. En að þessu sinni stóð
Banat fyrstur upp, og það var
auðséð, það var með ráðum
gert. Rætt var um einskis verða
hluti þangað til ítölsku mæðg-
inin stóðu upp og fóru. Möller
hafði rétt áður farið að tala um
fornleifar, en auðfundið var,
að hann var ánægður, þegar
hann gat sleppt því umræðu-
efni. „Þér verðið að viður-
kenna, Mr. Graham, að mér
hefur tekizt vel að læra þessar-
romsur utan að. Ég hef alls
ekki komið upp um vanþekk-
ingu mína á þessu sviði. Ég ef-
ast um, að sjálfur höfundurinn
hefði þekkt aftur orð sín. Ég
hef bætt við ýmsu frá eigin
brjósti, bara til að gera um-
ræðuefnið dálítið skemmti-
legra. Ég vona, að yður hafi
ekki leiðzt um of“.
„Ég var einmitt að hugsa um
það, hvers vegna þér væruð að
leggja þetta á yður. Ég er al-
veg viss um, að það var eins og
þér töluðuð latínu hvað snertir
Baronellimæðginin. Þau höfðu
að minnsta kosti engan áhuga
á því, sem þér voruð að segja.“
Það var eins og Graham
hefði sært Möller. „Ég var ekki
að tala til þess að skemmta
mæðginunum, heldur aðeins til
þess að sýna, hvað ég væri dug-
legur að læra utan að. Það er
heimskulegt að segja, að miixn-
ið minnki með aldrinum. Trúið
þér því, Mr. Graham, að ég sé
sextíu og sex ára?“
„Ég hef engan áhuga á aldri
yðar.“
„Nei, vitanlega ekki.
Kannski við ættum að tala
saraan undir fjögur augu. Ég
sting upp á því, að við löbbum
saman úti á þilfari. Það er að
vísu rigning, en það gerir ekk-
ert til.“
„Frakkinn minn er þarna á
stólnum."
„Þá ætla ég að hitta yður
uppi á bátadekkinu eftir nokkr-
ar mínútur.“
Graham stóð og beið á þil-
farinu, þegar Möller kom upp.
Þeir færðu sig upp að einum
björgunarbátnum og stað-
næmdust þar.
Möller sneri sér beint að efn-
inu.
„Ég geri ráð fyrir, að þér
hafið talað við Kuvetli.“
„Já, ég hef talað við hann,“
svaraði Graham stuttlega.
„Jæja?“
„Ég hef ákveðið að taka til-
boði yðar.“
„Stakk Kuvetli upp á því?“
Graham fór að hugsa, að
þessi yfirheyrsla yrði ekki
neinn barnaleikur. Hann svar-
aði: „Nei, ég afréð þetta sjálf-
ur. Mér leizt ekki á manninn
og ég skil ekkert í því, áð tyrk-
neska stjórnin skuli hafa falið
slíkum heimskingja svo vanda-
sarnt starf. Það er furðuleg ráð-
stöfun."
„Hvers vegna.álítið þér hann
vera heimskingja?"
„Hann virðist álíta, að þér
ætlið að svíkja mig, og að ég sé
neyddur til að taka við pening-
unum. Hann hótaði að kæra
mig fyrir brezku stjórninni.
Þegar ég minnti hann á, að ég
væri í braðri hættu, þá hélt
hann, að ég væri að gera til-
raun til þess að blekkja hann.
Ef það er yðar skoðun, að þann
ig eigi vitur maður einmitt að
hegða sér undir svona kringum-
stæðum, þá verð ég að játa, að
ég hef ekki haft rétta skoðun
á yður.“
„Ef til vill er hann ekki van-
ur að fást við brezkt sjálfsálit,11
svaraði Möller glottandi. „Hve-
nær hittust þið?“
,,í gærkveldi, nokkru eftir að
við töluðum saman.“
„Og nefndi hann mig á
nafn?“
„Já, hann varaði mig við
yður.“
„Og hvernig tókuð þér þeirri
aðvörun?“
„Ég svaraði, að ég mundi
skýra Haki hershöfðingja frá.
því, hvernig hann hefði hagað
sér. En ég verð að segja, að
mér virtist, að hann tæki sér
það ekki mikið nærri. Ég verð
að segja, að ef ég hef haft ein-
hverja von um, að ég gæti
notið verndar frá honuum, þá
sleppti ég alveg þeirri von. Ég
treysti honum ekki. Ég get ekki
séð, hvers vegna ég ætti að
leggja líf mitt í hættu fyrir
fólk, sem hegðar sér gagnvart
mér alveg eins og ég sé glæpa-
maður.“
Hann þagnaði. Hann gat ekki
séð svip Möllers, af bví $ð hann
stóð inni í dimmu skotinu, en
honum fannst, að maðurinn
væri ánægður.
„Og þér hafið ákveið að
samþykkja tillögu mína?“
„Já, ég hef ákveðið það. En,“
hélt Graham áfram, „áður en
við höldum áfram er það eitt
eða tvö mál, sem ég vil gjarna
ræða við yður.l‘
„Já?“
vestur um land til ísafjarðar
hinn 18. þ. m. Tekið á móti
flutningi til áætlunarhafna á
morgun og laugardag. Farseðl-
ar seldir á mánudag.
er símanúmerið okkar.
Sækjum. — Sendum.
ÞVOTTAHÚSIÐ FRÍÐA.
Lækjargötu 20.
Hafnarfirði.