Alþýðublaðið - 07.07.1950, Blaðsíða 4

4
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Kitstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsímar: 4901, 4902.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan h.f.
Lúxusbílalnn-
ílufningurinn
ÞAÐ er engin furSa, þótt al-
menningur hneykslist á því, að"
nýir og nýir lúxusbílar skuli
streyma til landsins með svo
að segja hverri skipsferð, sem
til fellur, samtímis því, að
þjóðin verður að vera án
margra brýnustu nauðsynja,
bæði til daglegrar neyzlu og til
heimilisþarfa, sökum gjaldeyr-
isskorts. En þegar blöð borgara-
flokkanna eru að hræsna vand-
iætingu yfir þessum bílainn-
flutningi og reyna að velta sök-
inni á h'onum yfir á aðra en þá
seku, þá fer skörin sannarlega
að færast upp í bekkinn. Því
að hvar skyldu þeir fyrst og
fremst vera, lúxusbílainnflytj-
endurnir og IúxusbílaeigenC-
umir, ef ekki einmitt í borgara-
flokkunum, flokkum Morgun-
blaðsins og Tímans?
En það er nú svona samt, að
það eru ekki nema tveir dagar
iíðnir síðan Tíminn birti lang-
an og hjartnæman leiðara út af
þessum ,,bílahneykslum“ og
komst að þeirri niðurstöðu, að
,,frumorsök“ bílainnflutnings-
ins, sem nú á sér stað,'væri sú,
að stjórn Stefáns Jóh. Stefáns-
sonar hefði í fyrravor „opnað
nýja flóðgátt11 fyrir þeim með
hinni svokölluðu „sjómanna-
reglugerð11. En í þeirri reglu-
gerð var veitt heimild fyrir
sjómenn og nokkra aðrá til
þess að flytja inn bíla fyrir
gjaldeyri, sem þeir hefðu aflað
sjálfir á sannanlega löglegan
hátt.
í þessu sambandi er vert að
rifja það upp, ekki sízt af því,
að Tíminn þegir alveg um það,
að þetta var sá eini bílainn-
flutningur, sem stjórn Stefáns
Jóh. Stefánssonar leyfði þau
þrjú ár, sem hún var við völd.
Hins vegar voru í hennar tíð
stöðugt að flytjast til landsins
Iúxusbílar, sem innflutnings-
leyfi höfðu verið veitt til af
stjórn Ólafs Thors, og hefur
Alþýðublaðið það fyrir satt, að
það hafi ekki hvað sízt verið
ýmsir Framsóknarburgeisar.
sem gengu eftir því, að þau inn-
flutningsleyfi fengjust notuð.
En um „sjómannareglugerð-
ina“ svokölluðu er það að segja,
að hún var ekki gefin út fyrr
en eftir þráláta baráttu við-
skiptanefndar og fjármálaráð-
herra Sjálfstæðisflokksins fyrir
því, að nokkur bílainnflutning-
ur yrði leyfður áfram. Emil
Jónsson viðskiptamálaráðherra
var mjög tregur til þess, eins
og hann hefur skýrt frá í mjög
ýtarlegri grein um þetta mál
hér í blaðinu, og fékk því að
mlnnsta kosti til leiðar komið,
að þessi bílainnflutningur yrði
mjög takmarkaður, og að sjó-
mönnum yrði að þessu sinni
leyft að verða hans að nokkru
aðnjótandi, fyrir þann hluta
/auna sinna, sem þeim er
greiddur í erlendum gjaldeyri
ALÞÝÐUBLAÐIO
Föstudagur 7. júlí 1950.
fyrir heiðarlegt og vel unnið
etárf.
En það er athyglisvert, að þá
er allt í einu rekið upp rama-
vein í borgaráblöðunum, Morg-
unblaðinu og Tímanum, yfir
lúxusbílainnflutningi, þegar
sjómerin fá heimild til þess að
flytja inn bíla fyrir vél fenginn
gjaldeyri sinn! Meðan braskar-
ar og burgeisar einir sátu að
bílainnflutningnum, var í þeim
blöðum ekkert verið að býsn-
ast yfir honum!
Annars kemur það úr hörð-
ustu átt, þegar Tíminn, blað
þeirra Hermanns Jónassonar,
formanns Framsóknarflokks-
ins, og Jóns Árnasonar, banka-
stjóra, er að hræsna hneykslun
yfir lúxusbílainnflutningi til
iandsins. Sjálfur er Hermann
Jónasson landfrægur að
endemum fyrir lúxusbílainn-
flutning og lúxusbílaprang,
samanber hina marg umtöluðu
játningu hans: „Svo keypti ég
bíl og seldi hann; svo keypti ég
annan og seldi hann og
svo framvegis. En sem stendur
er vitað, að Hermann Jónasson
I að minnsta kosti tvo bíla til
lúxusflakks. Og í fersku minni
er mönnum sagan af Jóni Árna-
svni, bankastjóra, annarri höf-
uðstoð Framsóknarflokksins,
sem fyrir nokkru flutti hjart-
næmt ávarp til þjóðarinnar í
ríkisútvarpinu um nauðsyn
þess að sýna þegnskap og spara
dýrmætan gjaldeyri, en lét
fáum dögum síðar slcrásetja í
Reykjavík nýjan lúxusbíl, sem
hann sjálfur var þá að fá til
landsins!
Það situr helzt — eða hitt þó
heldur — á blaði þessara herra,
Tímanum, að vera að belgja sig
út af lúxusbílainnflutningnum
og brígzla öðrum um það, að
eiga sök á honum!
Annars færi bezt á því, að
stjórnarvöldin birtu hreinlega
skýrslu um leyfisveitingarnar
til bílainnflutnings undanfar-
in ár, svo að þjóðin geti
séð, hver veitt hefur leyfin og
hverjir Iúxusbílana hafa feng-
ið'.
Pósfstjórnin
selur langferSa-
bifreiðar sínar
PÓST- og símamálastjórnin
er nú að hætta rekstri áætlun-
nrbifreiða á sérleyfisleiðinni til
Akureyrar og Hafnarfjarðar og
er einmitt nú verið að ganga
frá sölú bifreiðanna, að því er
Vilhjálmur Hlíðdal skýrði blað
inu frá í gær.
Stofnuð hafa verið tvö
hlutafélög, sem kaupa bifreið-
arnar og annast rekstur þeirra
á þessum sérleyfisleiðum.
Hlutafélagið, sem tekur að sér
Akurevrarferðirnar, nefnist
H.f. Norðurleið. en félagið,
serii kaupir Hafnarfjarðar-
vagnana, nefnist Hlutafélagið
Landleiðir.
í dag fyrir hádegi munu
verða undirskrifaðir samning-
ar milli póststjórnarinnar og
H.f. Norðurleið um kaup á bif-
reiðunum, sem halda uppi
ferðum á norðurleiðinni, en
jTeir eru alls 15, en samningum
um Hafnarfjarðarvagnana er
ekki lokið ennþá.
Þeir, sem standa að H.f.
Norðurleið, eru flestir héðan
úr Reykjavík, m. a. nokkrir
bílstjórar og viðgerðamenn,
sem unnið hafa hjá póststjórn-
inni að undanförnu. Þeir, sem
standa að Landleiðum, eru all-
ir úr Reykjavík.
4150 mál síldar bár
usf á land í gær
í GÆRDAG bárust samtals
4150 mál síldar á land, og var
veiðin eingöngu á Austursvæð-
inu. Til Siglufjarðar komu þrír
bátar og lögðu afla sinn upp
hjá Rauðku, og er það fyrsta
bræðslusíldin, sem kemur til
Siglufjarðar á þessu sumri.
Matvælaástandið. — Kartöflur? — Saltfiskur? —
Vantar framsýni og frairtak. — Furðuieg verzlun
með kápur. — Tákn stjórnarfarsins: Vaxandi
fátækt hinna fátæku.
ÞAÐ ÞARF áreiðanlega sér-
fróða menn til þess að skilja
matvælaástandið í Reykjavík
um þessar mundir. Það er svo
erfitt að fá í matinn, að slíks
þekkjast varla nokkur dæmi.
Borgin hefur verið kartöflulaus
í upp undir þrjár vikur, engin
leið er að fá saltfisk keyptan og
hefur svo verið í marga mán-
uði. Smjör hefur ekki fengist
til skamms tíma og þannig mætti
lengi teija.
ÞAÐ ER EKKI góð stjórn á
hlutunum hjá okkur, öllu frem-
ur óstjórn á öllum hlutum, og
það er svo sem ekki ný bóla, þó
að óstjórnin færist í aukana.
Líkast til skortir okkur íslend-
inga tilfinnanlegast rnenn sem
kunna að stjórna. Við erum sér-
fræðingar í því að eyða •— og,
bvo að ekki séu aðeins teknar
hinar dekkstu hliðar, líka bráð-
duglegir við vinnu, þegar á því
þarf að halla að sýna dugnað,
en hann sýnum við varla fyrr
en við erum neyddir til.
ÞAÐ ER HART, að á hverju
sumri skuli vera skortur á svo
nauðsynlegri vöru sem kartöfl-
ur eru, það var aldrei fyrr meir,
meðan við vorum fátækir og lít-
tls megandi. Hvers vegna hefur
Reykjavíkurbær ekki tekið upp
á því, að efna til unglingavinnu
í kartöflurækt? Bærinn á mik-
il óræktuð lönd, þar sem vel
væri hægt að ryðja til kartöflu-
ræktar og að sjálfsögðu ættu
Ilinn aflrjúpaði myndaáróður
ALÞYÐUBLAÐIÐ afhjúpaði
síðast liðinn þriðjudag eina
áróðursaðferð Þjóðviljans,
er hann birti myndir af lík-
um uppreisnarmanna í Kó-
reu, en sleppti myndum af
hryðjuverkum kommúnista.
Var þar rækilega sýnt fram
á, hvernig Þjóðvjljamenn
tóku mynd sína úr tímaritinu
Life, en slepptu öllum mynd-
um, sem þar. birtust og sýndu
afleiðingarnar af blóðstjórn
kommúnista. Þarna gerðu
kommúriistar fyrirvaralausa
uppreisn og hófu ægilega
blóðstjórn, en myrtu á nokkr-
um dögum um 600 manns. Á
eftir greip hefndaræði þá
ladsmennn. sem urðu fyrir
þessari blóðugu uppreisn, og
var framkoma þeirra við kom-
(múnista eftir á litlu betri en
hryðjuverk kommúnistanna
sjálfra.
ÞJÓÐVILJINN getur engu
svarað þessum afhjupunum.
Hversu mjög sem ritstjórar
blaðsins reyna, geta þeir ekki
afsakað það, að þeir tóku að-
eins. aðra hlið málsins og
slepptu algerlega bæði mynd-
um og frásögnum af hryðju-
verkum kommúnisía. Þeir
geta á engan hátt breitt yfir
þá staðreynd, að auðvalds-
blöðin Time og Life höfðu í
sér manndóm til að segja frá
ofbeldisverkum beggja aðila,
en Þjóðviljinn sagði aðeins frá
annarri hlið málsins. Þannig
er allur fréttaburður þessa
blaðs.
EFTIR SVO AUGLJÓSA upp-
ljóstrun leyfir Þjóðviljinn
sér að flytja lofgrein um sér-
fræðing sinn í erlendum frétt-
um og telja mönnum trú um,
að hann sé slíkur snillingur
í því að grafa upp sannleik-
ann um það, sem er að ger-
ast í heiminum, að fréttir
Þjóðviljans beri af fréttum
annarra ■ blaða. Hvemig
finnst nú réttsýnum mönn-
um Þjóðviljanum hafa tekizt
að meðhöndla sannleikann í
þessu eina dæmi, sem hér um
ræðir? Eða eru hugmyndir
kommúnista um sannleikann
og góðan fréttaburð þær, að
birta skuli aðeins frásagnir
af því, sem hægt er að segja
til níðs um andstæðinga kom-
múnistá, en sleppa öllu, sem
segja má illt um kommúnista?
Ef þetta er mælikvarðinn,
getur Alþýðublaðið tekið
undir það, að fréttir Þjóðvilj-
ans standist þá prófraun
prýðilega, og eftir þeim kokka
bókum er vafalaust færð góð
einkunn í einkunnabók þessa
blaðs hjá Kominform.
SVO GERSAMLEGA varnar-
lausir eru Þjóðviljamenn í
þessu máli, að þeir velja það
örþrifaráð að tala sem mirunst
um málefnið sjálft, en ein-
beita sér að skítkasti manna
i miUi til að beina athyglinni
frá þeirri uppljóstrun, sem AI-
þýðublaðið gerði. Þess vegna
er spiluð hin gatslitna plata
um það, að Alþýðublaoið eigi
í fórum sínum einn ægilegan
og þjóðhættulegan Ameríku-
agent, sem heiti Benedikt
Gröndal og svo framvegis.
Þessi plata var fyrst leikin í
Þjóðviljanum 1944 og hefur
heyrzt þar öðru hverju síðán.
Hún er því orðin heldur
gagnslítil til að beina athygli
manna frá því, að Þjóðvilj-
inn hefur verið staðinn að
fréttafölsun af ómerkilegustu
tegund. Til slíkra vopna þarf
nú að grípa málstað Moskvu
' valdsins til framdráttar.
unglingar, sem eru atvinnulaus-
ir, að vinna þau störf.
EN I>A» SKORTIR húg-
kvæmni og það skortir framtak.
Það vantar fyrirhyggju og það
vantarr víðsýni. Okkur skortir
menn til að stjórna, fyrirhyggju
sama stjórnendur, sem .hafa á-
nægju af því að sjá eitthvað
liggja eftir sig. ^fið eigurn nóg
af mönnum sem hanga við störf
sín til þess éins að hirða laun
sín og taka sín sumarleyfi. Á
þeim er enginn hörgull.
„VONSVIKIN STÚLKA“
skrifar mér á þessa leið: „Ný-
lega fékk ég að vitaf að í vissri
verzlun hér í bænum yrðu seld-
ar kápur tiltekinn dag. Eg
mætti á staðnum, enda vantaði
mig tilfinnanlega kápu. Káp-
urnar voru til, og leizt mér sér-
staklega vel á tvær, eftir að
hafa mátað þær. Ég ætlaði að
kaupa aðra,. en þá kom upp úr
kafinu, að ekki var hægt að fá
þessar kápur keyptar, nema með
því að kaupa minkaskinn með
þeim, en það hleypti verðinu
upp um helming, svo að ekkert
viðlit var fjTÍr mig’ að kaupa.
NÚ LEYFI EG MÉR að spyrja.
Hvers konar verzlunarlag er
þetta? Er leyfilegt að reka
svona verzlun? Er hægt að
krefjast þess af kaupanda, að
hann kaupi ákveðna vöru, sem
hann þarf ekki á að halda, til
þess að hann fái þá vöru, sem
hann vanhagar um? •— Það er
satt og rétt, að á flestum svið-
um er verzlun okkar íslendinga
í ólagi, og er í því efni ákaflega
jafnt á komið með opinbera
verzlun, eða hvað menn vilja
kalla það og svokallaða frjálsa
verzlun. En þetta finnst mér
taka út yfir allan þjófabálk.“
HIN GÍFURLEGA verðhækk-
un, sem orðið hefur á mjólk og
mjólkurafurðum, þrengir enn
kosti fátæks fólks. Enn hefur
gengislækkunin þau áhrif, að
rverfa að fátækum alþýðuheim-
ilum, án þess að koma við hin
vel stæðu. Enginn skal halda, að
vel stæð heimili þurfi að minka
við sig, þó að líterinn af mjólk-
inni hækki um 10 aura, smjörið
hækki, skyrið hækki og rjóminn
hækki. En þegar tekjurnar
hrökkva ekki fyrir nauðsvnjun-
um. verða þeir, sem þannig eru
settir, að höggva af nauðsynj-
unum. Og hvaða áhrif hefur
bað? Lífsvirðurværi fátæku
heiniilanna verður lélegra, sí-
fellt lélegra, fátæktin vex og
vaxandi afleiðingar verða af fá-
tæktinni. Þetta er tákn stjórn-
arfarsins um mitt sumar 1950.
ELLEFTA HYERFI AI-
þýðuflokkfélagsins fer í
skemmtiferð á Snæfellsnes
á laugardag frá Alþýðuhús-
inu kl. 9 árd., komið aftur
á sunnudagskvöld. Aðeins
örfá sæti laus. Upplýsingar
í skrifstofu Alþýðuflokksins
sími 5020.