Alþýðublaðið - 22.07.1950, Síða 6

ALÞÝÐUBLAÖSÐ
Laugardagur 22. júíí 1950
G ina Kaus
Vöðvao
6. Sigurs:
ÍÞRÓTTAÞÁTTUR.
Heilir íslendingar!
Allt í lagi! Vér stöndum oss
eins og hetjur á öllum vettvöng
um. Nú eru utanfarirnar í al-
gleymingi, íslenzk fótboltaholl
á alþjóðlegu undanhaldi vfir
heilu víglínuna eins og Macart-
úr og þær sameinuðu. Undan-
hald þýðir alltaf sigur fyrir
rest, það er margsannað mál.
bravó! bravó! Að síðustu mun
sameinað íslenzkt knattspyrnu-
holl úr Fram-Val-Víking, með'
einum manni úr KR., sem ckki
mætir, sigra öll liðin í Suður-
Ameríku! Lifi íslenzkur íþrótta-
andi!
Og nú byrja öll innansýslui-
þróttamótin, innanhreppamótin
innanfélagsmótin og innáhheim-
ilismótin og þar verða sett 3and?
fjórðungsmet, sýslumet, Iireppa
met, heimilismet, persónumet.
vallamet, valiarhelmingsmet,
ársmet, ársfiórðungsmet, mán-
aðarmet, ‘ vikumet, dagsmet.
dægurmet og stundarmet með
eftirfylgjandi ræðum, húrrahróp
um og verðlaunapeningaáheng- ■
ingum, húrra! húrra ! húrra! Og
fyrir næsta allsherjarþing ÍSl
verður lögð fram tilaga, varð-
andi réttindi til handa íþrótta-
görpum til þess að mega bera
aukabrjóst, svo allir verðlauna-
peningarnir komizt þar fyrir
p& engang, — einfalt, tvöfalt,
þrefalt eða fjórfalt eftir afrek-
um! .
Og vér erum stöðugt að bæta
við oss nýjum og merkilegum
keppnisgreinum. Fyrir skömmu
voru oss dæmd fyrstu verðlaun
í flugfreyjuframleiðslu á hell-
miklu alþjóðamóti í London!
Húrra! Og þrefalt húrra fyrir
Víkverja, sem skóp vora fyrstu
flugfreyju úr kengbognu rifi
máls og hugsunar. Nú hefur hans
sköpunargáfa hlotið ekki aðeins
viðurkenningu, heldur og verð-
laun í London, og þannig ger-
samlega slegið út alla Helga-
hjörvara og Aðalbjargir íslenzk
unnar, — nýtt íslandsmet,
bravó, bravó, bravó! Þarna sér
maður mátt blaðanna; endurtek
inn hinn stórkostlega árangur
áróðursins fyrir knattspyrnu-
kepphina. frægu. Hér eftir skulu
allir hjörvarar og aðalbjargir
beygja sig fyrir þeirri óvefepgj
anlegu staðreynd, að allar rök-
villur og málvillur blaðarma í
dag, verða fyrir mátt endurtekn
inganna orðnar heimsmet í feg-
urðaríslsnzku að nokkrum vik-
um liðnum, og „Lundúnabúa
hlakkaði til“ og þó einkum hið
sígilda málfegurðar sýnishorn:
„Þótt bílstjórinn opnaði vélar-
húsinu upp“, taldar toppstand-
arð nýíslenzkunnar í meistara-
keppnum á öllum vettvöngum!
Og bráðu;m kemur Bob!
Húrra, húrra! Hin fámenna, af-
skekkta íslenzka þjóð gegn einu
fjölmennasta og auðugasta stór
veldi heimsins! Keppt verður
eftir finnsku stigatöflunni og
íbúafjöldahlutfallstöflunni, —
svó að það má mikið vera, ef
fyrir geti komiö, að einhveijit
vér ekki sigrum.
Æ, — ég var rétt búin að
gleyma nýjasta og stórkostleg-
asta íþróttaafrekinu: Hæringur
er sigldur á haf út! Var kom-
Sða er hægt að léggja annan
skilning í málið en þann, að
inn á óvætt dýpi, þegar síðar
fréttist. Lifi íslenzkir afreks-
menn á öllum sviðum. Fleíri
fljóta þótt fullorðnir séu heldur
en Biennó!
Með íþróttakveðjum!
Vöðvan Ó. Sigurs.
FLÖSKURROT
Eitt dagblaðanna í gær: Fari
svo, að allir okkar menn verði
heilir á E M í Brussel nú eftir
mánuð, þá ætti ísland að verða
meðal fremstu þjóðanna í þess-
ari miklu keppni----------
Þetta þykir oss lúaleg sneið.
þeirra verði hálfir.
Klefa til að klæða sig ur og í
geta menn fengið í Flugvallar-
hótelinu, segir í einu dagblað-
inu í gær. Hurra! Þetta er þó
bæði þörf og skemmtileg upp-
finning. Hingað til hafa flestir
nefnilega orSið að bjástra við
þetta sjálfir, og gengið misjafn
lega; — að minnsta kosti hefur
mörgum syfjuðum manni orðið
það þraut að klæða sig í fötin
að morgni dags. En nú geta
menn semsagt fengið klefa á flug
vallarhótelinu, sem tekur af
mönnum ómakið, — sennilega
gegn sanngjarni þóknun. í hvaða
simanúmer skyldi maður eiga
að hringja?
HUS
og einstakar íbúðir af
ýmsum stærðum til sölu.
Eignaskipti oft möguleg.
SALA og SAMNINGAR.
Aðalsti-æti 18. Sími 6916.
hennar um framferði hennar?“
„Foreldrarnir? Faðirinn hef-
ur nú aldrei ráðið neinu, og móð
irinn er orðin ákaflega spök
síðan hneykslið varð með hjóna
band Gerðu. — Hvað? Hafið
þér ekki heyrt neitt um það?
Gerða hefur verið gift. Hún var
gift í heilan sólarhring. Það
var greifinn af St. Quintin,
gamall franskur aðalsmaður
með öllu tilheyrandi. Frú Don-
ath var alltaf í broddi fylking-
ar meðal tildurfrúnna í f jármála
heiminum og gjörbreytingarn-
ar á þjóðfélagsástandinu
breyttu ekki neinu í því eíni.
Hún náði í tengdason með blátt
blóð í æðum. Hann var að vísu
fjári skuldugur, en Donaih
gamli borgaði allar .skuldir hans
með smápeningum, sem hann
hafði í vestisvasanum. Og í stað
inn fékk frúin hans að kyssa
margar aðalsfrúr á vangann þeg
ar hjónavígslan fór frarn í
Stefánskirkjunni vitanlega.
Hún bauð nokkrum hundruðum
í veizluna. En næsta morgun
var Gerða lögð inn á sjúkrahús
vegna taugabilunar. Þetta var
hroðalegt. Eiginmaðurinn trúði
henni fyrir því á brúðkaups-
nóttina, að hann gengi með kvn
ferðisskúkdóm, sem ekki
mundi læknast að fullu. fyrr en
eftir heilt ár. Skuldheimtumenn
hans höfðu hins vegar ekki vilj
að bíða í eitt ár í viðbót. Og
nú hugsar Gerða ekki um annað
en að ergja foreldra sína og
gera þeim allt til miska. Að
mínu áliti er hún niðurbrotin
manneskja, og að hún rnuni
aldrei ná sér aftur til fulls.“
Þessi frásögn varð þess vald-
andi, að mér fannst ég hafa enn
meiri ástæðu til að hælast um,
en einhver vegin langaði mig
ekki til þess.
Þvaðrið um ást og afbrýði
hélt áfram inni í stof unni.
Timmermann eldri talaði í sí-
fellu, hann var með hálffullt
glas í hendinni og þrátt fyrir
dansinn og drykkjuna og það
hvað liðið var á nótt, leit hann
út eins og hann væri nýkominn
af snyrtistofu. ,,Við erum búin
að fá alveg nóg af hetiuskap,
meira en nóg,“ sagði hann.
„Það er heila málið. Við feng-
um svo mikið af hetjuskap i
stríðinu, að það ætti að duga
okkur um alla eilífð. Þess
vegna viljum við ekki hafa
neinn hetjuskap í ástalífinu,
heldur aðeins nautnina. Þæg-
indin, uppfylling hvatanna, allt
þetta dásamlega, sem gefur líf-
inu eitthvað gildi, eða hvað
segir þú æruverðuga Dj.otima?“
Hann sneri sér að frú Bloem.
Hún leit upp svo að hárið
þyrlaðist, en hún hafði beygt
sig yfir andlit leikarans, hún |
var dálítið nærsýn og hún virt- I
ist eiga erfitt með að horfa í I
birtuna. „Eg er alveg á sama
máli, ég er með því þægilega
og uppfylling hvatanna, en ég
er ekki á-því að það sé beinlín-
is ást“.
„Jæja, þá sleppum við allri
ást,“ hrópaði Timmermann
yngri og lyfti án minnsta til-
efnis Mary Mertens hátt upp
svo að hún spriklaði hrædd
löngum leggjunum. „Ertu ekki
á sama máli, Mary?“
„Ég veit ekki hvað þið eruð
eiginlega alltaf að tala um,“
sagði Lotta allt í einu. „Ég veit
bara að þið eruð öll hundleiðin
leg, og hvað hefur Harry eigin-
lega gert af sér?“
Harry stóð strax á fætur.
Hann sagði eiíthvað á þá leið
að hann kæmi íljótlega aftur
til mín og geklc út úr dimmu
herberginu inn til Lottu.
„Hvar hefur þú eiginlega
verið að ílækjast?" sagði hún
og lagði hendina brosandi á öxl
hans. Það var, sérstaklega i
þessum hóp saklausasta hreyf-
ingin, sem hugsazt gat, og þó
fannst mér að þetta bferi vott
um innilega vináttu eða jafn-
vel leit að athvarfi. Svo virt-
íst líka sem Harry væri á sömu
skoðun, því að hann færði sig
svolítið frá henni, en hailaði
sér á næsta augnabliki að henni
og hvíslaði einhverju í eyra
hennar. Að líkindum var hann
að vekja athygli hennar á því
að ég væri á næstu grösum.
En ég fór, gekk hægt út úr
herberginu og fór upp til mín.
Nokkrum mínútum seinna kom
Lotta, en þá var ég í þann veg-
inn að fara úr sokkunum.
„Ertu gröm út í mig?“ spurði
Lotta. „Þér er líkast til ekki
mikið um þetta fólk geíið, þér
lýst ekki á félagsskapinn, sem
ég hef lent í. Harry sagði að
minnsta kosti eitthvað á þá
!eið.“
„Vitanlega er mér ekkert um
þetta fólk. Það geturðu sagt
sjálfri bér.“
„Það hefur líka sínar góðu
hliðar,“ sváraði Lotta. „í raun
og veru er þetta allt saman
bezta fólk, þó að það sé ekki
með þunglyndis- og prédikunar
allt saman ágætir. félagar.“
orð á vörunum, þá eru. þetta
„Það getur meira en verið,
Lotta mín. Hvers vegna ætti
þetta fólk ekki líka að hafa ein-
hverja kosti. Ef til vill er þetta
líka reglusamt og ærukært
fólk í vissum greinum, en það
líf, sem það lifir nú er væg-
ast sagt ekki fagurt. Og það líf,
sem þú lifir, Lotta, er ekki til
fyrirmyndar og þó býrð þú vfir
miklum og fráhærum kostum.“
Lotta settist hjá mér á sæng-
urstokkinn og var með bótta-
svip á andlitinu. Grammófónn-
inn gargaði niðri og við og við
heyrðum við hlegið hrottalega.
„Ég er ekki að ásaka þig,“
sagði ég. „Þú ert orðin tvítug
og þú hefur sannarlega ekki
átt gleðiríka æsku, heldur að-
eins vonbi'igði og sorg. Og þess
vegna hefur þú nú yarpað sér
út í þetta kviksyndi og reynir
að hrifsa til þín það, sem þú
nærð og heldur að sé gleði og
gaman. Þannig er þetta líka
hvað Harry snertir. . . Hann
var fjögur ár í stríðinu. Ef til
vill e:ga hin eitthvað 'líka í
fórum sínum, sem þau vxlja
gjarna gleyma, eða eitthvað,
sem þau hafa. vanrækt og bvkj-
ast nú vera, í vanþekkingu
sinni, að bæta upp.“
„Já, ef til viH“, sagði Lotta.
Útlit hennar bar ekki vott um
að hún væri ánægð. Hún var i
fjólubláa kjólnum sínum og
axlirnar voru naktar.
„Þið eruð öll sem stendur
dálítið geðbiluð,“ sagði ég. „En
sá dagur mun renna upp þegai’
þið læknizt og þá kemur skyn-
semin aftur yfir ykkur“.
„Hvað eigum við að gera þeg-
ar að því kemur að við verqum
aftur að skvnsömum mann-
eskjum?“ spurði Lotta háðs-
lega. „Eigum yið að ganga í
hjónaband. Eignast börn?“
,.Já. vitanlega, Hvað ættuð
bið að gera annað? Og að Íík-
indum verður þú sú fyrsta af
þeim öllum.“
,,Jæja.“ kaldhæðnislegt glott
var á vörum hennar, en myrk-
ur í augunum.
Kaypm fnskMr
é
Baidursgöfu 30,
Sfraujárn
koma í þessum mánuði.
Sýnishorn fyrirliggjandi.
Tökum á móti pöntunum.
Véla og raííækjaverzlunin.
Sími 81279.
Tryggvagötu 23.
GOL-
ÍAT