Tíminn - 21.03.1964, Blaðsíða 7

I
?p <£•
tmnM
Útgefsnoi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjórl: Tómas Árnason. — Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og IndriSi
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjómar: Tómas Karlsson. Frétta-
stjóri: Jónas Kristjánsson. Auglýsingastj.: Sigurjón Davíðsson.
Ritstjómarskrifstofur f Eddu húsinu, símar 18300—18305. Skrif
stofur Bankastr. 7 Afgr.sími 12323. Augl., sími 19523 Aðrar
skrifstoíur, sími 18300 Áskriftargjald kr. 80,00 á mán. innan.
lands. f lausksölu kr. 4.00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h.f —
Rógur stjórnarblað"
anna nm iaunastéttir
í stjórnarblöðunum er nú haldið uppi ákaft þeim
áróðri, að verðbólgan sé verk launastéttanna. Þær hafi
knúið fram óþarfar og ótímabærar kauphækkanir á und-
anförnum árum.
Hvað segja svo staðreyndirnar á þessu máli?
Þegar „viðreisnarstefnan" kom til sögunnar í febrúar
1960, var framfærsluvísitalan 101 stig. Ríkisstjórnin bað
þá um hlé eða á meðan ,,viðreisnin“ væri að sýna sig,
enda myndi hún ekki hækka vísitöluna nema um 3 stig.
Launastéttirnar ftrðu við þessari ósk og biðu í 15 mán-
uði. Þá hafði v itala vöru og þjónustu hækkað um 17
stig, ári þess að nokkur kauphækkun hefði átt sér stað,
en það þýddi að ársútgjöld meðalfjölskyldu höfðu aukizt
um 8.400 kr. Þá fyrst kröfðust launastéttirnar bóta og
knúðu fram kauphækkun, er hækkaði árskaup Dagsbrún-
armanns um 4.900 kr.. miðað við 8 klst. vinnudag.
Ríkisstjórnin svaraði þessari kauphækkun með
gengisfellingu sumarið 1961. Á tímabilinu júní 1961 —
júní 1962 hækkaði vísitalan því um 15 stig eða sem svar-
aði 7.300 kr. hækkun á ársútgjöldum meðalfjölskyldu.
Þá var samið um kauphækkun, er hækkaði árskaup
Dagsbrúnarmanns um 4.900 krónur
Á tímabilinu júní 1962 — ianúar 1963 hækkaði vísi-
talan um 12 stig eða sem svaraði 5.800 kr. hækkun á árs-
útgjöldum meðalfjölskyldu. í janúar 1963 varð sam-
komulag um kauphækkun, sem svaraði 3000 kr. hækkun
á árskaupi Dagsbrúnarverkamanns.
Á tímabilinu janúar 1963 — júní 1963 hækkaði vísi-
talan um 4 stig eða sem svaraði 1900 kr. hækkun á árs-
útgjöldum meðalfjölskyldu. í júní 1963 hækkaði kaupið
sem svaraði 4.700 kr. hækkun á árskaupi Dagsbrúnar-
verkamanns.
Á tímabilinu júní 1963 — desember 1963 hækkaði
vísitalan um 17 stig eða sem svarar 8.700 kr hækkun á
ársútgjöldum meðalfjölskyldu. í desember 1963 hækkaði
kaupið sem svarar 10,100 kr. á árslaun verkamanns.
Síðan í desember 1963 hefur svo vísitalan hækkað
um 14 stig eða sem svarar 6.800 kr. háekkun á ársútgjöld-
um vísitölufjölskyldu.
Niðurstaðan er því í stuttu máli sú, að á tímabili
viðreisnarstefnunnar eða síðan í febrúar 1961 hafa árs-
útgjöld vísitölufjölskyldunnar hækkað um 38.400 kr.,
en árskaup Dagsbrúnarverkamanns miðað við 8 klst.
vinnudag alla virka daga ársins, hefur aðeins hækkað
um 27,600 kr. Ársútgjöld meðalf,jölskyldu hafa hækkað
um 79%, en árslaun verkamanns um 56%.
Þetta sýnir það glöggt, að verðlag hefur hækkað
miklu meira á þessu tímabili en. kaupgjald, miðað við
umsamda taxta og 8 klst. vinnudag. Kaupgjaldið hefur
því ekki sgrcngt verðlágið upp, heldur öfugt Hér hefur
verið að verki sú stefna stjórnarinnar að láía verðlagið
hækka alltaf meira en kaupgjaldið. Þetta hefur stjórnin
gcrt með gengisi'ellingunum, söluskattinum, mörgum
tollahækkunum öðrum og vaxtaliækkuninni. Launastétt-
irnar hafa reynt að verjast þessum hækkunum eftir á.
en farið halloka.
Þeim verður því vissulega ekki kennt um, hvernig
komið er. Það er dýrtíðarstefna ríkisstjórnarinnar, sem
fyrst og fremst hefur verið hér að verki. Það er hreinn
rógur um launastéttirnar að kenna þeim um, hvernig
komið er. Það eru gamalþekkt vinnubrögð hinna seku,
sem reyna að eigna öðrum óliæfuverk sín.
nagerðar
í fynrakvöld urðu nokkrar um
ræður um gatnagerð borgarinn-
ar og gatnagerðaráætlun þá, sem
samþykkt var 1962, en farið hef-
ur mjög úr böndum, bæði að röð
verkefna og dregizt um of á
langinn, jafnvel svo að á-
ætlun um malbikun gatna var
um síðustu áramót um 20% á
eftir áætlun og gangstéttagerðin
um 50% á eftir. Hins vegar lýsti
boirgarstjóri því yfir á fundinum,
að lokið mundi verða við að nial-
bika al'lar götur í Reykjavík vest
an Kringlumýirarbrautar fyrir
árslok 1965, og er vert að borg-
arbúar taki eftir því loforði.
Björn Guðmundsson, borgar
fulltrúi Framsóknarflokksins, tók
til máls um gatnagerðina, og fer
ræða hans í aðaldráttum hér á
eftir:
Ég geri hér að umtalsefni á-
ætlun um malbikun gatna í
Reykjavík 1964 Skrifstofa borg-
arverkfræðings hefir látið geta
allýtarlega áætlun og tillögur
um hvaða götur skuli malbika í
ár. Fyrirhugað er að verja til mal
bikunar og gatnagerðar um 60
millj. Kr. á þessu ári. Er því all-
mikið hægt að gera, enda verk-
efni mikið.
Núverandi ástand.
Við þekkjum öll núverandi á-
stand í gatnagerð borgarinnar,
sagði Björn. Mikill meiri hl.uti
af götum borgarinnar er gerður
úr leir og möl. í rigningum veðst
forin upp. í þurrkum ætlar mold
rykið alK að kæfa. Það er verk-
efni fyrir áhugasama lækna að
rannsaka, hve mikið heilsutjón
hlýzt af þessum aðbúnaði borg
arbúa
í árslok 1963 var gatnakerfi
Reykjavíkur samt. 167.2 km. Þai
af var húið að malbika og steypa
64.3 km Malargötur eru þá á
sama tima 102.9 km Það er sama
vegalengd eins og austur að
Vatnsleysu í Biskupstungum. En
eilítið styttra en austur að Hvols
velli, eða akleiðin fyrir Hvai
f.iörð upp. á Akranes
Það er mikið verkefni fram
undan. Því núverandi ástand
er alls óviðunandi. íbúum engr
ar höfuðborgar er það bjóðandi
Áætlun fyrir kosningar.
I apríl 1962 var gerð umfangs
mikil „Ileildaráætlun um gatna-
gerð í Reykjavík’*. Er þar gerð
sunduriiðuð kostnaðaráætlun um
fullnaðarfrágang einstakra
gatna borgarinnar. Er þar greint.
hver verði kostnaður við ak
braut, gangstéttir og annar
kostnaður, ennfremur flatarmál
gatna og lengd þeirra. Hefir hér
rnikil vinna verið innt af hendi
og mikinn fróðleik að finna ■
greinargerðinni.
Síðan er sett upp áætlun um,
hvort skuli malbika, eða full
gera. Hvaða götur skuli fullunn-
ar 1963, hvaða götur 1964, hvaða
götur 1965—68 og að lokum
hvaða götur 1969—1971.
Þessi áætlun var samþ. í borg-
arstjórninni fyrir kosningar
1962. Hún þótti lýsa framkvæmd
arvilja og skilningi á brýnum
þörfum íbúanna Stóðu allir
flokkar að' samþ. málsins, og
það fannst a, að meirihlutamönn
um þótti verk sín harla góð!
En efndirnar?
Það kom fram i blaðamanna-
viðtali við borgarstjóra, sem var
útvarpað 17 febr. s.l., að fram-
kvæmdin við gatnagerðina væri
20% á eftir áætlun og við gang-
stéttirnar 50% á eftir! Þetta ber
að harma, en geta þó verið við-
hlítandi skýringar á málinu. En
svo er annað atriði, sem vert er
að gefa gaum. Strax í fyrra kom
fram, að ráðamenn borgarinnar
treystu sér ekki tii að fara eftir
sinni eigin áætlun með fram-
kvæmdirnar og frestuðu megin
hluta af þvi, sem átti að gera
1963. í stað þess eru malbikaðar
tvær dýrar götur: Suðurgata frá
Melatorgi að ■ Fálkagötu, sem
var á áætlun 1964. Og Laugarás-
vegur, sem var áætl. að malbika
á tímabilinu frá 1965 til 1968.
Á sömu braut.
Enn er haldið áfram á sömu
braut, sagði Björn. í áætlun
þeirri, sem hér liggur fyrir t’.l
umræðu og samþykktar, er alls
ekki fyrirhugað að gera allt sem
samþ. var fyrir kosningar, að
Framhald á 13. slðu.
leggst enn gegn
brunattyggingum innbús
,,Borgarstjórn Reykjavíkur
beinir þeirri áskorun til Alþing
is að undirbúa löggjöf um
skyldutryggingu gegn eldsvoða
á innbúum manna.“
Þessari tillögu borgarfulltrúa
Framsóknarmanna í borgar-
stjórn Reykjavíkur vísaði
íhaldsmeirihlutinn frá með
þeim rökstuðningi, að ekki
fylgdi tillögunni ýtarleg grein-
argerð um framkvæmd málsins
í smáatriðum.
Björn Guðmundsson mælti
örfá orð fyrir till. — Kvaðst
hann hyggja, að ekki væru
skiptar skoðanir um það, að
nauðsynlegt sé, að hver maður
brunatryggi þá fjármuni sína,
sem brunnið geta, ef eldur verð
ur laus. En því cniður mundi
það vera óvefengjanleg stað-
reynd, að fjölmargir vanræki
að gera þessa sjálfsögðu ráð-
stöfun- Þegar bruni yrði, fylgdi
ósjaldan sú grátlega frétt með
að innbú hafi verið óvátryggt
Björn minnti á, að borgarful!
trúar Framsóknarflokksins
hefðu fyrir skömmu flutt í
borgarstjórn tillögu um þetía
mál, og þá verið bent á þá
leið, að möguleikar væru á að
leysa málið með frjálsum og
skipulegum aðgerðum borgar-
innar, og þá á svipaðan hátt i
öðrum byggðarlögum. En þá
kom í Ijós, að b'orgarfulltrúar
Sjálfstæðisflokksins töldu
Framsóknarmenn of bjartsýna
á frjálsa framtakið, og var mái-
inu þá drepið á dreif og vísað
frá, Sagði Björn.
En Björn kvað þetta mál of
mikilvægt til þess að láta það
þar með niður falla og ganga
þannig fram hjá því sem óvið
komandi borgarstjórn. Þess
vegna væri nú tillaga flutt urn
að skora á Alþingi að taka á
málinu. Björn kvaðst vilja
benda á, að það er skylda að
brunatryggja hús. Mörgum væri
það engu síður áríðandi að
brunatryggja lausafjármuni
sína. Málið væri einfalt og
auðskilið og því ekki þörf á
miklum rökstuðningi fyrir því,
enda hefði enginn mælt í
gegn þörf fólks á þessum bruna
tryggingum. Á það kvaðst
Björn þó að lokum vilja leggja
áherzlu, að sterkar líkur bentu
til, að samþykkti borgarstjórn
þessa tillögu, og þeir alþingis
menn, sem sæti ættu í borgar-
stjórninni, byndust síðan sam-
tökum um að flytja málið á
þingi væri iíklegt, að það næði,
þar fram að ganga
'Birgir ísleifur Gunnarsson
fulltrúi Sjálfstæðisfl. kvaðst
hafa gagnrýnt það við umræö-
ur um fyrri tillöguna um þetta
efni, að ekki væri nægileg grein
gerð fyrir hugmyndum flutn-
ingsmanna um framkvæmd
málsins. Hið sama viTdi ihann
segja um þessa tillögu og ekki
vera tilbúinn að samþykkja
hana, fyrr en flutningsmenn
hefðu gert nánari grein fyrir
þessu.
Einar Ágústsson borgarfull-
trúi Framsóknarflokksins tók
næstur til máls og kvað það
haldlítil rök gegn málinu, að
ekki væri unnt að fylgja því,
vegna þess að ekki fylgdi grem
argerð flutningsmanna um
framkvæmd málsins í smáatrið
um. Væri það og harla 6-
venjulegt að krefjast slíks af
flutningsmönnum mála. Fjölda
mála væri hreyft með þessum
Framhald á 13. síSw.
V í M I N N, laugardagur 21. marz 1964. —
z
'I !"•