Tíminn - 23.04.1964, Blaðsíða 3

dagurinn 25. júní rann upp. Það
er bezta veður en þó sólskins-
laust. Ferðafólkið hefur daginn
frjálsan fram um kl. 1. Þó geta
þeir sem vilja tekið þátt í ferð
inn að Hoffelli og nokkrir nota
sér það. Margir kjósa að vera í
ró og næði hjá gestgjöfum sínum,
en aðrir fara niður í Hafnarkaup-
tún að finna kunningja þar, eða
að fara í búðir.
Eftir hádegið var fólkinu safnað
saman og nú var haldið vestur á
Mýrar. Nú var komið í bílana
margt af Austur-Skaftfellingum,
sem fræða okkur um margt t.d.
ömefni og bæjamöfn.
Hér á Mýmnum hafa jökulvötn
in oft hlaupið yfir lönd og gert
óskunda, en nú er farið að hlaða
garða sem verja löndin fyrir
ágangi vatnanna. Á einum stað er
okkur sýnt mikið land sem búið
er að girða og rækta að nokkru.
Þama var haugagras það mesta,
sem við höfðum séð á þessu sumri
og hér er nóg víðáttan, hér má
vafalaust rækta fóður handa stór-
um hjörðum af sauðfé og naut-
peningi.
Enn er haldið lengra vestur, allt
að Steinavötnum. Við Steinavötn
er snúið víð og farin sama leið en
sso er lögð lykkja á leiðina og
farlð upp að Fláajökli. Það hafa
mjðg fáir séð jökul áður og fólk-
ið hefur mjög gaman af að skoða
jðkuHnn. Nokkrir þeir fótfráustu
ganga á jökulsporðinn en aðrir
ganga þar að sem á brýzt fram úr
f«Tw>n»
FöBdð var nú kallað í bílana
og nú var haldið, sem leið liggur
að Mánagarði félagsheimili Nesja-
nwnrna. Þegar við komum að
Mánagarði var þar fyrir margt
£jHk og við eram leidd að veglegu
veizluborði.
í Mánagarði var setið alllengi
undir borðum og skemmtu menn
sér við ræðuhöld og almennan
söng er Bjami Bjarnason í Brekku
stjómaði. Enn fremur flutti einn
Norður-Þingeyingur Jón Jóliann-
esson á Ingveldarstöðum frum-
samið kvæði.
Eftir að borð vora upptekin
var stiginn dans um stund af
miklu kappi og fjöri. Þegar leið
að lágnætti var hófinu slitið og
fólkið hélt til sinna fyrri gisti-
staðar sælt og glatt yfir sam-
verunni með þessu glaða og góða
fólki, sem vildi allt fyrir okkur
gera.
Miðvikudaginn 26. júní var
bjartara yfir en verið hafði undan
fama daga og sást nú vel til fjalla
og jökla. Eftir hádegið var farið
að safna fólkinu saman. Það geng-
ur dálítið stirðlega og var komið
fram yfir áætlaðan tíma þegar
fapið var frá Mánagarði áleiðis
til Almannaskarðs. Margt af
Austur-Skaftfellingum var með
okkur upp í skarðið. Nú fengum
við að njóta útsýnisins úr Al-
mannaskarði og sáum við allvel
inn á jöklana.
í Almannask'arði voru Austur-
Skaftfellingar kvaddir og þökkuð
höfðingleg gestrisni. Öllu ferða-
fólkinu kemur saman um það að
hér hafi verið gott að koma og
alveg sérstaklega ánægulegt með
þessu fólki að vera. Fljótlega er
komið niður í Lónið. Við tún-
hliðið á Stafafelli er örstutt við-
dvöl og þar var kvaddur hinn
aldni\ héraðshöfðingi Sigurður
Jónsson á Stafafelli.
Nú var haldið sem leið liggur
austur Lónið og lagt á Lónsheiði.
Það er létt yfir ferðafólkinu og
nú fór ein og ein staka að fæðast.
í Hornafirðinum bættist í hóp
okkar. Það voru hjónin í Gerði
í Suðursveit Guðný Jónsdóttir og
Vilhjálmur Guðmundsson. Reynd-
ust þau beztu ferðafélagar. Vil-
hjálmur var um skeið í þjónustu
KaupNilags Langnesinga og var
nú á ferð til að finna kunningja
norður þar. Nú var bjartara yfir
í Álftafirðinum og Hamarsfirð-
inum en þegar við vorum á suður-
leið, þó er skýjahöttur á Búlands-
tindi og þegar við vorum hjá
Strýtu í Hamarsfirði fer ferða-
fólkið að tala um það að ekki
muni okkur auðnast að sjá Bú-
landstind allan. En þegar við
voram að fara inn með tindinum
var líkt og blásið væri á skýja-
höttinn og honum svipt af. Feng-
um við því að sjá Búlandstind í
allri sinni fegurð. En þegar við
voram komin inn í Berufjarðar-
Höfn f HornaflrSL
botn var Búlandstindur búinn að
setja upp sinn gamla skýjahött.
Sagði sumt af ferðafólkinu að
hann hefði tekið ofan í virðingar-
skyni við okkur.
Þegar kom á Berufjarðarströnd
fór fólkið að tínast úr bílunum
og var svo út alla ströndina.
Þegar kom að Heydölum, vora þar
fyrir nokkrir menn úr Breiðdal,
með bíla sína til þess að ná sér
í gesti og fóru margir með þeim
en aðrir fóru með langferðabíl-
unum í Suðurdal og Norðurdal.
Á fimmtudagsmorguninn 27. júní
komu bílarnir saman hjá Heydöl-
um. Var þá komið í bílana allt
fólk sem gisti á Berafjarðarströnd
í Út-Breiðdal og í Norðurdal, en
^lkið, er gisti í Suðurdal var tek-
ið í bílana um leið og faríð var
inn dalinn.
Það var hér í Breiðdal og á
Berufjarðarströnd sem annars
staðar, sem við komum að öllrnn
var tekið með ágætum hefði
margur kosið að hafa meiri
kynni af þessu ágæta fólki, sem
býr í þessum sveitum.
Þegar upp á Breiðdalsheiðina
kom finnst ferðafólkinu fyrst það
vera veralega komið á heimleið.
Það var því létt yfir ferðafólk-
inu, margt sagt í léttum tón og
stökur verða til.
Þegar kom niður í botn
Skriðdals var sá háttur upp tek-
inn í einum bílnum að kalla
menn fram í bílinn þar sem var
hátalari, áttu menn að fara þar
með kveðskap sinn og annað það
er í hugann kom í það og það
sinn. Var af þessu hin bezta
skemmtan.
Nú var haldið sem leið liggur
niður Skriðdal, yfir Grímsá á
brúnni og áfram í Hallormstaðar-
skóg.
Er við voram komin nokkuð
inn í skóginn mættum við mikl-
um kvennaskara. Voru það um
120 konur úr Suður-Þingeyjar-
sýslu. Vora þær á skemmtiferð.
Rétt í því að kvennaflokkurinn
var að fara fram hjá bílunum
sprakk vegkantur undan einum
bílnum og fólkið sem í honum
var, varð að fara út úr honum
svo hægt væri að koma honum
upp á veginn aftur. Eitthvað var
talað um það að ýmsir norður-
þingeyskir piparsveinar hefðu
litlð hýra auga til hinna suður-
þingeysku kvenna, en lítil eða
engin urðu kynnin því hóparn-
ir fóra strax hver sinn veg.
Annar norður en hinn suður.
í Hallormstaðarskógi tók á móti
okkur Sigurður Blöndal skógar-
vörður. Fylgdi hann okkur um
skóginn og sýndi okkur hið mark-
verðasta t.d., Guttormslund en
þar eru að verða viðamikil lerki-
tré og víðar era lerkitré í örum
vexti. •
Eitt af því, sem við sáum í
Hallormstaðarskógi voru nokkur
grenitré, sem gróðursett vora á
fyrstu árum skógræktarinnar. Eru
þau viðamikil og há eða álíka og
raflínustaurar. Þarna sáum við
líka eitt furatré gamalt og viða-
mikið. Við komum á grænan bala
hjá litlum læk þar sem aldin
björk stendur. Hér er talið að
Páll Ólafsson hafi ort kvæði sitt
„Hríslan og lækurinn“. Hríslan
er nú orðin gömul og ber augljós
feigðarmerki, getur hvert ár orð-
ið hennar síðasta.
Eftir að hafa gengið um skóg-
inn nokkra stund, var gengið í
gróðrarstöðina og starfsemin þar
skoðuð en síðan haldið að húsi
skógarvarðar. Sunnan undir því
hafði verið slegið upp borðum og
vora þar fram reiddar rausnar-
legar veitingar. Dvöldu menn
þarna um stund í ágætum fagnaði.
Þama fluttu tveir Norður-Þing-
eyingar framsamin Ijóð. Voru
það þeir Benedikt Björnsson í
Sandfellshaga og Guðmundur
Þorsteinsson frá Lundi. Enn frem-
ur vora nokkrar ræður fluttar.
Hér í Hallormsstaðarskógi
mátti ekki hafa langa viðdvöl og
nú er haldið að Húsmæðraskólan-
um á Hallormsstað og skólahús og
umhverfi skoðað undir leiðsögn
frú Guðrúnar Ásgeirsdóttur
skólastjóra.
Þegar haldið var frá Hallorms-
stað var farið, sem leið liggur í
Egilsstaðaskóg og þar vorum við
leidd að veizluborði. Setið var
alllengi undir borðum og skemmti
fólk sér við ræðuhöld og almenn-
an söng, sem Þórarinn Þórarins-
son skólastjóri stjórnaði.
Er leið að lágnætti var hófinu
slitið. Flest af ferðafólkinu gisti
í Eiðaþinghá og Hjaltastaðaþinghá,
en nokkrir gistu hjá vinum sín-
um á Völlum og í Egilsstaðakaup-
túni.
Föstudaginn 28. júní fer ferða-
fólkið að tínast sunnan í Egils-
staðakauptúni klukkan að ganga
tvö um daginn. Loks er allt ferða-
fólkið komið saman og um kl.2
er lagt af stað frá Egilsstöðum.
Það var hér á Héraði sem
annarstaðar þar sem við komum
að okkur var alls staðar tekið með
ágætum og við fóram burtu það-
an með hinar beztu endurminn-
ingar um rausnarlegar og alúð-
legar móttökur.
Það var glatt fólk sem var hér
á ferð og nú fæðast stökurnar
óðfluga. Um mest af þeim kveð-
skap mátti segja eins og einn
hagyrðingur sagði um vísur sínar.
„Þær áttu við á einum stað og
einu sinni“.
Þegar við vorum að fara frá
Egilsstöðum barst til okkar töðu
ilmur. Sveinn á Egilsstöðum var
farinn að slá og nú þornar taðan
hans í sólskininu. Nokkrir
bændur fara að tala um það að
þeir þyrftu að fara að komast
heim í þurrkinn og heyskapinn.
En aðrir lýstu því yfir að nú væru
þeir ekki að hugsa um heyskap
og búskap, nú væru þeir að
skemmta sér og hefðu lagt allar
búsáhyggjur á hilluna.
Nú var bjartara yfir Jökuldal
en þegar við fórum austur um og
nú sýndi dalurinn sig í sínum
fegursta skrúða. Allt er gróðri
vafið og margir hafa orð á því
hvað hér sé búsældarlegt og ekki
era landþrengsli hér.
Það er lagt á Jökuldalsheiði,
farið er fram hjá Ármótaseli og
Rangalóni. Nú er enginn söng-
flokkur á Rangalóni til að fagna
okkur með söng eins og þegar
við fórum austur um.
Þegar komið var vestur á
Möðrudalsöræfin var tilkynnt að
koma ætti við í Möðrudal. Þegar
komið er í Möðrudal, lýsa farar-
stjórar yfir að viðdvölin verði að
vera stutt og fólkið verði að koma
í bílana strax og kallað sé á það.
Hér í Möðrudal er útsýni fagurt
og stórbrotið. Margt af ferðafólk-
inu notar tímann til að virða fyrir
sér útsýnið en nokkrir ganga í
kirkjuna þar sem eitt lag var
sungið en frú Kristín Axelsdóttir
í Grímstungu lék undir á kirkju-
orgelið. En áður en varir er ferða
fólkið kallað í bílana og haldið
áfram og nú í átt til Vopna-
fjarðar.
Nú var alltaf bjart yfir og dá-
samlegt útsýni um, fjöll og öræfi.
Vegurinn er sæmilega góður og
ferðin sækist allvel. Þegar kom
út um Brunahvamm segir gamall
maður, sem var í einum bílnum.
„Hér um þessar -glóðir lágu mín
smalaspor", og for hann nú að
segja okkur ýmis örnefni sem hér
eru.
Þegar kom þarna nokkuð úti
fyrir mættum við fólki úr Vopna-
firði sem komið var til að taka
á móti okkur. Þegar kom út á
Burstarfellið var þar fyrir all-
margt af Vopnfý’ðingum til að
taka á móti okkur.
Þarna af fjallsbrúninni er hið
fegursta útsýni. Sést vel yíir allan
Hofsárdalinn sem er fögur sveit,
vel ræktuð og vel hýst.
Nú var haldið niður fjallið og
brátt er komið niður að stór-
býlinu Burstarfelli. Á Burstar-
felli hafa lengi búið hjónin Jako-
bína Grímsdóttir og Metúsalem
Metúsalemsson hann er • af hinni
kunnu Burstarfellsætt. Nú orðið
standa að búi með þeim dóttir
þeirra Elín og maður hennar
Einar Gunnlaugsson. Á Burstar-
felli var dvalið um stund og notið
ágætra veitinga hjá húsráðendum,
sem víðkunn eru fyrir gestrisni.
Hinn gamli stílhreini bær var
skoðaður, en í honum er búið en
þá. Hér á Burstarfelli er varð-
veitt mikið af gömlum munum og
áhöldum, enn fremur myndir sem
tilheyra Burstarfellsættinni, en
hér á Burstarfelli hefur sama ætt-
in búið síðan 1600.
Margir hefðu viljað dvelja leng-
ur á Burstarfelli en dagur var að
kvöldi kominn og nú var farið
að ákveða hvert ferðafólkið á að
fara til gistingar. Vopnfirðinga
virðist ekki muna um það að hýsa
um hundrað manna hóp.
Nú er ekið niður Hofsárdalinn.
Sumt af fólkinu fór heim í Hof.
í Hofskirkjugarði hvílir Kristján
Jónsson fjallaskáld. Gekk ferða-
fólkið að legstað hans og söng
þar kvæði Kristjáns „Tárið“, en
síðan er haldið áfram og fólkið
flutt í sína gististaði.
Hér er margt af Norður-Þing-
eyingum komnir til góðkunn-
ingja. Vopnfirðingar hafa alltaf
átt ýmis samskipti við Norður-
Þingeyinga, einkum við fólkið í
austustu sveitum Norður-
Þingeyjarsýslu og nú var gott að
rifja upp gömul kynni.
Laugardagurinn 29. júní rann
upp. Enn var sama veðurblíðan og
verið hafði síðan við lögðum upp
í ferðina. Nú á að dvelja í Vopna-
firði í dag og skoða hina fögru
sveit og búskap bændanna sem
hér búa.
Klukkan að ganga tvö fór ferða-
fólkið að koma saman í Vopna-
fjarðarkauptúni. Hér í þorpinu
var önn mikil. Allir voru að vinna
og undirbúa komu síldarinnar,
sem gat komið á hverri stundu.
Gengið var um þorpið og litið á
ýmislegt t.d. söltunarstöðvarnar.
Síðan var farið í kirkju undir
leiðsögn Björns Jóhannssonar
fyrrv. skólastjóra og ýmsir kirkju-
gripir skoðaðir. Sérstaka athygli
vöktu tveir gripir skírnarfontur
og biblía, hvort tveggja mjög
vandaðir og fagrir gripir að allri
gerð. Kirkjugripir þessir voru
gefnir kirkjunni til minningar
um tvo sjómenn úr Vopnafjarðar-
kauptúni, sem fórust með vitaskip-
inu Hermóði.
Eg tók mér sæti á einum af
instu bekkjum kirkjunnar, og
fyrir hugarsjónir mínar líða marg
ar myndir. Ég sé ungbörn borin
Framhald á bls. 31
TÍMINN, fimmtudaglnn 23. apríl 1964 —
19