Tíminn - 12.05.1964, Síða 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Tómas Árnason. — Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Frétta-
stjóri: Jónas Kristjánsson. Augtýsingastj.: Sigurjón Davíðsson.
Ritstjórnarskrifstofur i Eddu-húsinu, símar 18300—18305. Skrif-
stofur Bankastr. 7. Afgr.sími 12323. Augl., sími 19523 Aðrar
skrifstofur, sími 18300. Áskriftargjald kr. 90,00 á mán. innan-
lands. — í lausasölu kr. 5,00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h.f.
Staðreyndir eru ekki
„vol og barlómur,,
Forsætisráðherrann sendir bændum kveðju sína. í sein-
asta Reykjavíkurbréfi Mbl. Tilefnið er það, að ráðherr-
ann hefur séð í einu blaði Alþýðuflokksins, Alþýðu-
manninum, viðtal, sem honum er bersýnilega mjög að
skapi. Einkum lætur ráðherrann vel af því, að þar sé
talað um „volið og bölmóðinn, sem verið sé að espa
upp í bændum.“ í staðinn eigi að kenna þeim „að bíta á
jaxlinn og duga“, en heimta ekki hjálparaðgerðir frá
ríkinu. I
Um þetta farast svo ráðherranum sjálfum orð á þessa
leið:
„Hér er hressilega til orða tekið og með þeim hætti
að minnisstætt verður. Að því er bændur varðar, þá er
það raunar engin nýjung, að þéttbýlismenn sjái auð í
þeirra garði og telji kvartanir þeirra ástæðulausan böl-
móð. Eftjrtektarverðara er, að ýmsum bændum sjálfum
ofbýður. nú barlómurinn, sem uppi er hafður í atvinnu-
skyni á þeirra vegum, einmitt á þeim tímum þegar bú-
skapur stendur með meiri blóma' en nokkru sinni fyrr.
Ýmsir myndarbændur telja þann áróður nú nánast hafa
snúizt upp í atvinnuróg."
Þessi ummæli forsætisráðherrans túlka viðhorf hans
tfl landbúnaðarins, svo eigi verður um villzt hvert það
er. „Búskapurinn stendur nú með meiri blóma en nokkru
sinni fyrr“, segir ráðherrann. Myndarbændur telja
það atvinnuróg að tala um erfið kjör bænda.
Um þessi atriði þarf annars ekki að deila við ráðherr-
ann. Fyrir hendi liggja upplýsingar, sem ekki verða tald-
ar stafa að því, að verið sé að „espa upp vol og bölmóð
í bændum.“ Hagstofa íslands hefur fyrir fáum vikum
birt skýrslu um, að bændur hafi á árinu 1962 verið
langsamlega tekjulægsta stétt landsins. Fólksflutningarn-
ir úr sveitunum, sem eru nú meiri en nokkru sinni fyrr,
tala einnig sínu máli. Það segir einnig sína sögu, að marg-
ar beztu bújarðir landsins eru að fara í auðn, því að
enginn fæst til að búa á þeim.
Þetta er hvorki vol eða barlómur, heldur blákaldar
staðreyndir. Og hver trúir því, að þetta væri svona, ef
búskapurinn stæði nú með meiri blóma en nokkru
sinni fyrr, eins og forsætisráðherrann heldur fram.
Staðreyndunum verður vissulega ekki leynt með því að
æpa um /,vol og bölmóð“. Þeim verður ekki heldur leynt
með því, þótt benda megi á sæmilega afkomu hjá ein-
staka bændum, sem voru búnir að koma sér vel fyrir
með ræktun, byggingar og vélakost áður en ,,viðreisnin“
kom til sögunnar. Þeir eru hins vegar því miður alltof
fáir. Afkoma þeirra er enginn mælikvarði fyrir hina,
sem hafa þurft að standa í miklum framkvæmdum síð-
an, eða fyrir þá, sem eiga að taka við.
Því verður ekki mótmælt með neinum hrópyrðum um
„vol og bölmóð“ að landbúnaðurinn hefur aldrei staðið
hallari fæti en einmitt nú eða sú hætta verið meiri,
að blómlegar sveitir legðust í auðn. Það er ekki neitt
sérmál hans, heldur þjóðarinnar allrar, að þessi öfug-
þróun stöðvist og að þeim, sem stunda landbúnað, verði
tryggð lífvænleg afkoma. En vissulega er ekki von á
góðu, þegar forsætisráðherrann lokar augunum fyrir
upplýsingum Hagstofunnar, læzt ekki sjá fólksflóttann
úr sveitunum eða góðjarðirnar, sem eru að leggjast í
eyði, heldur talar um það í sjálfsgleði fávíss manns
að undir stjórn hans standi „búskapur bænda rrmð
meiri blóma en nokkru sinni fyrr“!
T í M I N N, þriðjudagur 12. maf 1964. —
Isaac Deutscher:1
Krustjoff á í vök að verjast
vegna deilunnar við Kínverja
Deilan getur verið persónulega hættuieg bsði fyrir hann og Mao Tse Tung
í MOSKVU eru að gerast
merkir atburðir í stjórnmálum.
og svo virðist sem Krustjoff
hafi ekki að öllu leyti vald á
þeim. Hátíðahöldin í sambandi
við sjötugsafmæli hans voru
ekki mikil og stóðu stutt. J
þeim tóku aðeins þátt koirnm
únistaleiðtogar frá Austui-
Evrópu. Kommúnistaleiðtogar
frá Asíu, Afríku og öðru hlut
um heims voru fjarverandi. Allt
var sýnilega gert til þess að
gera sem minnst úr hátíðahöld
unum.
Átti með þessu að sanna í
búum Sovétríkjanna að
persónudýrkunin væri dáín
drottni sínum og enginn hygði
á að vekja hana upp frá dauð
um? Hví skyldu þá ríki og fLokk
ur halda upp á afmælisdaginn’
Hví voru erlendir flokksleiðar
hvattir til þátttöku? Og hví
fóru þeir fáu erlendu leiðtog-
ar, sem viðstaddir voru. svo
fljótt á burt aftur frá Moskvu
og án þess að nokfkur fundur
væri haldinn í Kreml? Þáð líkt
ist einna helzt vísvitandi ávít-
um af hálfu Krustjoffs.
LEIÐTOGI Sovétríkjanna er
alveg nýbúinn að bíða alvarleg
pólitískan ósigur. Hann og Su-
slov boðuðu til alþjóðlegrar
stefnu kommúnista í september
í haust, en því boði var eklci
vel tekið. Á þessari ráðstefnu
átti að bannfæra Mao og mao-
ismann. En utan Sovétríkjanna
finnst varla einn einasti komm
únistaflokkur, sem óskar að
taka þátt í uppkvaðningu dóms
yfir Kínverjum. Heita mátti að
sama svar bærist frá öllum höf
nðstöðvum kcmmúnista erlend
is: \
,.Að okkar dómi er óheppi-
legt að halda ráðstefnu í sept-
ember. Sú útskúfun Kínverja
sem stungið er upp á, væri
glapræði."
Sýnilega hefir Krustjoff orð
ið á alvarleg skyssa með því að
boða til alþióðlegrar ráðstefnu
Menn furðar á að hann skyldi
ekki undir eins koma auga á.
hve vonlaust það var. Hann
hafði ekki hina minnstu mögu
leika á að fá kommúnista í
Asíu og Afríku til þess að út-
skúfa Kínverjum. Flestir þeirra
kysu fremur að ganga í lið msð
Mao og útskúfa ..endurskoðunar
sinnum Krustjoffs.“
Átti Krustjoff þá von á því
að fá stuðning evrópskra komm
únista? En sá sigur hefði orð
ið honum verri en enginn að
hljóta stuðning þeirra. Þá
hefði hann staðið uppi sem
leiðtogi þess hóps kommúnistn
flokka, sem enn er til í Evrópu
en Mao tvímælalaust orðið leið
togi kommúnismans í van-
þróuðu ’öndunum. En Krustjoff
varð bessum sigri þega--
ítalski " ikkurinn
lýsti yfir. að *•'- rvsti ekki a?
taka þátt í „hugsjónaleguir
kirkjufundi" í Moskvu. Komrn
únistaflokkur Austur-Evrópu
notuðu sér þetta- Pólverjar oj
Ungverjar neituðu einnig að
koma til ráðstefnunnar, svo
að ekki sé minnzt á Rúmena.

KRUSTJOFF
„GUÐ varðveili mig gegn vin
um mínum“ má Krustjoff segja,
þar sem það voru vinir hans,
sem auðmýktu hann á þennan
hátt. Ekki þarf Krustjoff að
efast um að ítalir, Pólverjar og
Ungverjar eru andstæðir Kin-
verjum. Hann veit, að Togliai.ti
og Gomulka hata maoismann
enn heitar en hann sjálfur
Þeir eru fulltrúar hægri arms
flokksins og hafna „vinstri-öfg
um“ Kínverja enn ákveðnar en
Krustjoff, sem aðhyllist imeðal
veginn.
Svo lítur þó út sem hægri
leiðtogar verji Kínverja í þetta
sinn fyrir árásum Krustjoffista
Þeir eru andstæðir bannfæring
arhugsuninni, þar sem þeir ótt
ast þær hatrömmu deilur, sein
hún ylli innan kommúnistahreyf
ingarinnar. Togliatti segir það
upphátt, sem Gomulka, Kada,"
og margir aðrir hugsa: „Fái
þeir vilja sínum framgengt fé-
lagi Krustjoff og félagi Suslov,
kynni öil kommúnistahreyfing
in að lenda á ný í galdarofsóloi
um og útrýmingum, líkt og tíðk
uðust á Stalínstímanum. Betra
er að leyfa Kínverjum að halda
fram sínum sjónarmiðum,
hversu röng sem þau eru, en
að þvinga alla kommúnistahreyf
inguna til nýs, krustjoffsks rétt
trúnaðar."
KRUSTJOFF virðist jafnvel
mæta nokkurri mótspyrnu í
Moskvu, innan síns eigin flokks.
Hann á í höggi við gagnrýnend
ur, sem álíta að hann hafi geng
ið of langt og eyðilagt barátf-
una gegn Kínverjum Hann
þarf einnig að taka tillit til
þeirra andstæðinga Maos, sem
óttast nýja öldu hreinsana og
útskúfana enn meira en mao
ismann. Margir „málamiðluna’--
menn“ eru þvi ánægðir með
að Krustjoff neyddist til að
fresta hinu mikla uppgjöri við
Kínverja. Þeir boða þolinmæn
gagnvart Pekingmönnum og
halda fram, að öfgar Kínverja
og þráfyigni við rangan mál-
stað stafi einungis af fátækt
Kínverja, vanþróun þeirra og
erfiðri aðstöðu á alþjóða vet'
vangi. Þeim finnst að hjálpa
þurfi Kínverjum til að sigrast á
þessum erfiðleikum.
Krustjoff hefir orðið að róa
gagnrýnendurna, sefa ótta
þeirra og illan grun. Hann
hefir andmælt því, að hann
vilji ,,hrekja Kínverja á burt
úr herbúðum kommúnista," og
slíta samtökum Sovétríkjanna
og Kína. Hann hefir skuldbund
ið sig til að halda áfram að
koma fram gagnvart Kína sem
„sósíölsku ríki“, jafnvel þó að
maoisminn yrði bannfærður.
Þrátt fyrir þetta hefir Krust-
joff ákveðið að undirbúa al-
þjóðlega ráðstefnu og útskúfun
maoismans. Hann hefir þvi á
ný sent út aðvörun vegna
„hinnar hugsjónalegu hættu“,
sem felist í maoismanum og
sakar flesta erlenda kommún-
ista um að gera of lítið úr þess
ari hættu, eða láta jafnvel sem
þeir sjái hana ekki. Hann
hefir sjálfur ráðizt gegn Mac
af meiri heift en nokkru sinni
fyrr, sakar hann til dæmis um
að vera Stalín Kína, (eins og
nú tíðkast í Moskvu), og leyfa
persónudýrkun, þegar um hann
sjálfan sé að ræða. Hann geri
sömu skyssur og Stalín og drýgi
sömu glæpi og hann, og því
verði að opinbera vanvirðu
hans, eins og gert hafi verið
með Stalín.
HÉR á eftir eru taldar nokkr
ar þær ávirðingar Maos, sem
Moskvumenn breiða nú út með
meðal kommúnistaflokks um
allan heim:
1. Yfirvöldin í Peking reyna
að koma í veg fyrir að mem
kynni sér rit Marx, Engels úg
Lenins til þess að ekkert skyggi
á alvizku Maos. „í Kína eru
rit Lenins prentuð í svo fáum
eintökum að venjuiegur Kín-
verji á áiíka érfitt með að ná
í þau og vera myndi ef verið
væri að reyna að leyna þeim.“
2. „Dýrkun Maos er orðin
jafnáberandi og Stalíndýrkun-
in var, þegar mest kvað að
henni. Kínverska þjóðin á að
þakka Mao fyrir matinn, sem
hún fær, heilbrigði barna sinna
og allar framfarir yfirleitt."
3. „Mao hefir einræðisvald,
eins og Stalín hafði. Hann fer
ekki eftir kínversku stjórnar-
skránni eða ákvörðunum fiokQcs
síns.“
4. „Af þessu leiðir, að flestar
pólitískar breytingar, sem Mao
hefir komið á hin síðari ár, eru
ekki í samræmi við stjórnar-
skrána og þar af leiðandi ólög
legar.“
Ákærurnar ná hámarki með
ásökunum um heilaþvott og
„lögboðið njósna- og ákæru-
kerfi sem starfandi sé í hverju
einasta félagi innan '-ommún
istaflokksins." Ennfremur er
stjórn Maos ásölruð um sjúklegt
Iaumuspil, ótakmarkað vald
flokksfulltrúanna, allt of víð-
tækt skrifstofuvaldsbákn, sem
haldið sé við, og hernaðaraga,
sem beitt sé gegn öllu venju-
legu fólki.
ÁRÁSIR þessar eru heiftúð-
ugri en áður hefir tíðkazt, en
Framhald * 13 sfSu
• 1 I
. I 1
r