Alþýðublaðið - 13.01.1952, Blaðsíða 7

Hverfin eru:
1. hluti.
Hafnarfjörður og nágrenni, Reykjanes.
2. lilúti.
Nágrenni Reykjavíkur, umhverfi Elliðaánna, vestur að markalínu
frá Flugskálavegi við Viðeyjarsund, vestur að Hlíðarfæti og þaðan
til sjávar við Nauthólsvík í Fossvogi. Laugarnesið að Sundlaugar-
vegi, Laugarnes meðfram Kleppsvegi, Mosfellssveit og Kjalarnes,
Árness- og Rangárvallasýslur.
3. hluti.
Hlíðarnar, Norðurmýri, Rauðarárholtið, Túnin, Teigarnir, íbúða-
hverfi við Laugarnesveg að Kleppsveg og svæðið þar norðaustur af.
4. hluti.
Austurbærinn og miðbærinn milli Snorrabrautar og Aðalstrætis,
Tjarnargötu, Bjarkargötu að vestan og Hringbraut að sunnan.
5. hluti.
Vesturbærinn frá Aðalstræti, Tjarnargötu og Bjarkargötu, Melarnir,
Grímsstaðaholtið með flugvallarsvæðinu, Vesturhöfnin með Örfiris-
ey, Kaplaskjól og Seltjarnarnes fram eftir.
Álagstakmörkun dagana 13. janúar — 19. janúar.
Sunnudag 13. jan. kl. 10,45—12,15 5. hluti.
Mánudag 14. jan. kl. 10,45—12,15 1. hluti.
Þriðjudag 15. jan. kl. 10,45—12,15 2. hluti.
Miðvikudag' 16. jan .kl. 10,45—12,15 3. hluti.
Fimmtudag 17. jan. kl. 10,45—12,15 4 hluti.
Föstudag 18. jan. kl. 10,45—12,15 5. hluti.
Laugardag 19. jan. kl. 10,45—12,15 1. hluti.
Straumurinn verður rofinn skv. þessu þegar og að svo miklu leyti,
sem þörf krefur.
Sogsvirkjunin.

RIKISINS
rrHerðubreiSr"
til Húnaflóa-, Skagafjarðar- og
Eyjafjarðarhafna hinn 19. þ.
m. Tekið á móti flutningi til
hafna milli Ingólfsfjarðar og
Haganesvíkur svo og til Ólafs-
f jarðar á þriðjudag og miðviku
dag. Farseðlar seldir á fimmtu
dag.
ÞriSja loforðið
Framh. af 5. síðu.
og nokkuð hrjúfar staðreyndir
blasa við. Ríkisstjórnin vissi að
gjaldþol og kaupgeta almenn-
ings mátti ekki við þeim dráps
klyf jum, sem hún samt sem áð-
ur lagði á hann, að viðbættu
atvinnuleysi.
Eftir að gengislækkunarlög-
in komu til umræðu á alþingi
áttu forsvarsmenn ríkisstjórn-
arinnar ekki ,nógu sterk orð til
þess að lýsa ágæti þessa „bjarg
ráðs“, og ef mælskan kaffærði
hin veiku rök, þá var vitnað
til „sérfræðinganna“, Ólafs
Björnssonar og Benjamíns Ei-
ríkssonar; þeir sögðu okkur
það, sem öllum er í fersku
minni, og þannig var stuðlað
að því áliti, sem síðan hefur
rutt sér til rúms meðal al-
mennings, að þekking og lær-
dómur geti verið tvíeggjað
vopn.
Menn héldu áður, að gagn-
menntaðir menn létu ekki
kenna sig við eða gera að hlífi
skildi fyrir hvað sem er.
Hvernig voru svo byrðar
þessarar „leiðréttingar11 og
„bjargráðs“ léttar á almenn-
ingi? Virði peninganna stór-
minnkaði og atvinnuleysinu
var sleppt lausu. Slíkar voru
efndirnar á loforðum forspjalls
ins. •
En í framhaldi hins þriðja
boðorðs ríkisstjórnarinnar var
því lofað að láta „vöruframboð
stóraukast, en það á að vega
upp á móti þeirri dýrtíðar-
liækkun, sem af gengislækk-
uninni myndi leiða“.
Hverjar hafa svo verið efnd
ir þessa loforðs. Vöruframboð-
ið jókst og vörugeýmslur heild
salanna fylltust af hvers kon-
ar varningi, þörfum og þó
meira óþörfum. Ekki ber þó að
þakka aukningu vörubirgð-
anna heilbrigðri aukningu inn-
flutningsins. Nei, nú var
skammt stórra högg'a í milli.
Lögvernduðu svartamarksaðs-
braski með gjaldeyri var hleypt
af stokkunum, — hinn svo-
nefndi bátalisti birtist. Verð-
lagseftirlitið var afnumið og
þar með var almenningur
sviptur því, eina öryggi, sem
hann hafði í þessum málum
með ítökum sínum í .verðgæzlu
nefnd. Stói’kaUpmenn skyldu
framvegis einir skipa sitt eigið
verðlagsráð, og stjórn félags ís-
lenzkra stórkaupmanna var nú
hin nýja „vérðg'æzlunefnd“
ríkisst j órnarinnar.
Staðreyndir þessa skipulags,
sem nefnd er „frjáls verzlun“,
eru of augljósar til þess, að
þörf sé á að fara nánar út í
verðlag einstakra vorutegunda,
sem fluttar eru , inn sam-
kvæmt reglum þess. Þrátt fyrir
hina miklu andúð almennings
á þessu fyrirkomulagi og þrátt
fyrir ótta við að nöfn þeirra,
er fíekast hafa gengið fram
í okrinu, verði birt, nemur á-
lagningin á fjölda vörutegunda
enn meiru en innflutningsverð
ið sjálft og jafnvel helmingí
meiru. Að vörugeymslurnar
fyllast svo ört stafar fyrst og
fremst af hinu háa vöruverði
og minnkandi kaupgetu al-
mennings, sökum gífurlegs at-
vinnuleysis. Dýrtíðin og at-
vinnuleysið eru því helztu
hjálparmeðul ríkisstjórnar
innar í hinu aukna vörufram-
boði.
Ekki má svo skilja við þetta
forspjall ríkisstjórnarinnar, að
ekki sé minnzt á lofórðið um,
að hafa samstarf og' samráð svo
sem verða má við stéttarsam-
tök almennings.
í vísitöludeilunni í fyrravet
ur var af hálfu alþýðusamtak-
anna gerðar ítrekaðar tilraunir
til þess að ná samkomulagi við
ríkisstjórnina, þannig, að ekki
þyrfti til verkfalla og aukinn-
ar dýrtíðar að koma. Með þess-
um tilraunum var m. a. til þess
ætlast, að ríkisstjórnin beitti
sér fyrir lækkuðu vöruverði og
þannig yrði vísitalan lækkuð,
sem að sjálfsögðu hefði orðið
farsælasta lausn þessarar kaup
deilu. Öllum þessum tilboðum
var hafnað. Þannig voru al-
þýðusamtökin ltnúin til þess að
fara út í kaupgjaldsbaráttu,
vitandi það, að lækkun vöru-
verðs á nauðsynjavarningi
hefði verið haldbezta og farsæl
asta launahækkunin. Og nú er
á ný fullt útlit fyrir að sagan
frá 21. maí í fyrra verði látin
endurtaka sig. Eftir því, sem
næst verður komizt, hefur mið
stjórn ASÍ nú um tveggja mán
aða skeið reynt árangurslaust
að ná viðtali við ríkisstjórn-
ina varðandi hina vaxandi dýr
tíð, atvinnuleysi og' minnkandi
Sonur okkar 02 bróðir.
SÆVAR,
fórst með vélbátnum Val 5. janúar síðast liðinn.
Sigri’ður Ólafsdóittir, Sigurjón Kristjánsson
og systldni.
Heiðarbraut 11, Akranesi.
Jarðarför mannsins míns,
SIGURÐAR BALDVINSSONAR póstmeistara,
fer fram frá Fossvogskapellu þriðjudaginn 15. janúar n. k.
kl. 1,30 e. h. Athöfninni verður útvarpað.
Blóm afbeðin, en þeir, sem vildu minnast hans, eru beðnir
að láta Krabbameinsfélagið njóta þess.
Oktavía Sigurðardóttir.
Jarðarför mannsins míns,
EINARS EINARSSONAR,
fer fram frá Fríkirkjunni þriðjudaginn 15. janúar kl. 2,30.
Athöfnin hefst með bæn að heimili hans, RauðaráAstíg 30, kl.
1,30 e. h. Athöfninni í kirkjunni verður útvarpað.
Þeir, sem vildu minnast hins látna, eru vinsamlega beðnir
að láta Dvalarheimi’i aldrað'ra sjómanna njóta þess.
Fyrir mína hönd, barna og annarra vandamnna.
Guðríður Guðmundsdóttir.
kauþgetu, m. ö. o. það neyðar-
ástand, er ríkir meðal hins
vinnandi fólks.
Ef dæma má af fyrri reynslu
og viðbrögðum þessarar ríkis-
stjórnar, þarf ekki að vonast
eftir viðunandi lausn af henn-
ar hálfu til handa alþýðu
manna. Alþýðusamtökin þurfa
því að búa sig nú undir ný á-
tök til þess að rétta sinn sí-
minnkandi hlut.
Kolbeinn ungi.
Eugene O'Neili
Framhald af 4. síðu.
mýkri og mildari, enda er við-
fangsefnið hugþekkara. Ef til
vill er það þess vegna, að sá
sjónleikur hefur notið einna
mestra vinsælda meðal almenn
ings af öllum sjónleikjum
O’Neill. Ekki má samt skilja
þetta þannig, að höfundur slaki
þar á kröfunum til sjálfs sín og
listar sinnar til þess að þóknast
áhorfendum, ekkert er honum
fjær skapi, ef til vill væri
sönnu nær að segja, að hann
gerði á stundum of miklar
kröfur til áhorfenda í seinni
leikritum sínum.
Eftir þetta helgaði Eugene
O’Neill köllun sinni aila starfs-
krafta sína. Hann flúði ys og
skarkala borgarlífsins og tók
sér bólfestu á afskekktum stöð
um til þess að geta einþeitt hug
anum að leikritaskáldskapnum,
tók engan þátt í félags- eða
samkvæmislífi, ien vann öilum
stundum, enda er hann í röð
hinna mikilvirkus'tu rithöfunda,
ög liggja eftir hánn því sem
næst fjórir tugir leikrita,
smærri og stærri. Hann herti
stöðugt á kröfunum til listar
sinnar, ekki hvað sízt til forms-
ins; margar tilraunir hans með
formið eru svo nýstárlegar og
djarfar, eða voru það að
minnsta kosti á þeim árum, sem
þær komu fram, Eið þær nálg-
uðust mest hamrama hólm-
göngu listamannsins við form
og efni, og enda þótt úrslit
þeirrar orustu reyndust á stund
um fara fyrir ofan garð og neð-
an hjá venjulegum áhorfendum,
bera þau vitni frábærri þekk-
ingu höfundarins, varðandi
möguleika leiksviðsins, ströng-
ustu kröfum til sjálfs sín, írá-
bærri leikni í efnismeðferð og
formsnilld. Eugene. O’Neill olli
ekki aðeins byltingu í banda-
rískri leiklist og hóf haria á
æðra svið, heldur varð hann og
brautryðjandi í vestrænum leik
bókmenntum, að vísu umdeild-
ur hvað formið snerti, en virt-
ur og dáður fyrir snilld sína,
einlæg'ni og hreinskilni og trún-
að við listina, enda hlaut hann
„Pullitzerverðiaunin“, en þau
eru ein sú mesta viðurkenning,
sem leikritahöfundur getur
hlotið í Bandaríkjunum, og síð-
ar bókmenntaverðlaun Nobels.
Leikrit hans hafa verið sýnd
hvarvetna í menningarlöndum,
þýdd á flest fungumál sið-
menntaðra þjóða og næst
Shakespeare er hann sá leikrita
höfundur, sem mest er lesimx.
Meðal kunnustu verka hans má
nefna „Emperor Jones“, ,;The
Hary ape“, „All Gods Chillun
got Wings“, „Desire under the
Elms“, „Marco Millions“,
I „Strange Interlude" og „Mourn
‘ ing becomes Électra".
Eins og fyrr er frá sagt, helg-
aði Eugene Q’Neill alla starfs-
krafta sína rithöfundarköllun
sinni. Hinn baldni og djarfi æv
intýramaður gerðist íhugull,
leitandi og alvörugefinn lista-
maður, sem taldi „skyldleika
manns og guðs“ sér eitt sam-
boðið viðfangsefni, og kvað
hvern rithöfund verða að skera
rætur þeirrar meinserodar, sem
menning vor þjáist af, — ósig-
ur hins gamla guðdóms manns-
ins fyrir vélamenningu og efn-
ishvggju og vanmótt vísind-
anna til að skapa oss nýjan.
Síðustu fregnir lierma, að
Eugen O’Neill liggi nú helsjúk-
ur, enda er hann nú kominn á
sjötugsaldur og hefur aldrei
verið maður heilsuhraustur.
Sjálfur kveðst hánn engrar
verulegrar lífshamingju hafa
notið fyrr en hann kvæntist
leikkonunni Carlottu Monterey,
en áður var hann tvíkvæntur.
Starfið og listin, — köllun.
hans, — hefur verið honum
allt, upp frá þeirri stundu, er
hann neyddist til að fara að
„hugsa“ í sjúkrahúsinu forðum.
Loftur Guðmundsson.
Framh. af 5. síðu.
Eins og sagt er, í upphafi,
heldur sambandið afmælis-
fagnað mánudaginn 14. þ. m.,
og verður hann haldinn að Hót-
el Borg. Hófinu stjörnár Birgir
Árnason frarrireiðsiumaður á
Hótel Borg.
AB Z