Alþýðublaðið - 29.05.1952, Blaðsíða 4

AB-Aíþýðublaðfö 29. maí 1952.
,Virðingin fyrir meðbróður sínum'
RÚSSLANDSFiVRAR MÍR hafanna munu yfirleitt ekki
með Sigurð Guðnason for- leiddir þangað inn. En þar
mann Dagsbrúnar í broddi hefði Sigurður áreiðanlega
fylkingar eru nú komnir aft- séð „virðinguna fyrir með-
ur hingað heim úr ,.sælunni“ bróðurnum" í öðru ljósi en
þar eystra, og auðvitað er á- þeirri skellibirtu áróðursins,
róðursvélin sett í gang á sem hann reyndi að endur-
samri stundu. Sigurður kasta á Dagsbrúnarfundinum
Guðnason og Árni Guðmunds í fyrrakvöld. Ástin og virð-
son sögðu ferðasögu sína á ingin fyrir lífinu mun sem sé
Dagsbrúnarfundi í fyrra- ekki sitja í hásæti austur á
kvöld, og rekur Þjóðviljinn í Rússlandi, og þar fer áreiðan-
gær fyrirlesrtur Sigurðar, en lega lítið fyrir þeim mann-
Árni verður að gera sér að réttindum, sem Sigurður tel-
góðu að bíða þangað Jtil síð- ur svo fullkomin.
ar. Mörgum mun finnast, að
Auðvitað hefur Sigurður mál væri að linnti, þegar hér
Guðnason trúað Öllu því, sem var komið ræðu Sigurðar
honum var sagt austur á Rúss Guðnasonar, en aldrei þessu
landi gegnum Þorvald Þórar vant gerðist hann svo lang-
insson. Hann er líka ósköp orður að þessu sinni, að Þjóð-
hrifinn af því, sem bar fyrir viljinn segir í gær, að hann
hans gömlu og saklausu augu hafi virzt „hafa af nógu að
í ferðinni. Hins vegar er hætt taka, þegar hann lauk ræðu
við, að þeim, sem fylgzt hafa sinni“, og ekki voru undir-
eitthvað með á undanförnum tektir fundarmanna neitt
árum, þyki áróður hans dá- amalegar. Þjóðviljinn segir,
lítið barnalegur. Endursögn að frásögn þeirra félaga hafi
Þjóðviljans á fyrirlestri hans verið hlýtt með slíkri athvgli
sýnir mætavel, hvílíkt barn „að það hefði mátt heyra
Sigurður er, þrátt fyrir ald- saumnál detta“! AB sér ekki
ur sinn og lífsreynslu. ástæðu til að endurtaka frá-
Sigurður gerist skáldlegur, sögn Þjóðviljans lið fyrir lið,
þegar hann vegsamar dýrð- þó að slíkt væri sannarlega ó-
ina í Rússlandi, og kemst svo maksins vert. Það lætur við
að orði samkvæmt frásögn það sitja að benda enn á þau
Þjóðviljans í gær: „Virðingin ummæli Sigurðar, að „í Sov-
fyrir meðbróður sínum, verð- étríkjunum er það glæpur,
mætum hans og eignum, er sem enginn fær að komast á-
slík, að það er auðséð, að fram með, að lifa á vinnu
þarna er nýtt fólk.“ Og meðbróður síns“. En hvaðan
skömmu seinna víkur hann heldur formaður Dagsbrúnar
aftur að þessu sama: „Mann- að hinir háttlaunnðu og sæl-
inum er þar frá barnsbeini legu forustumenn Sovétrikj-
kennd ó-ct og virðing fvrir anna, sem standa sízt burg-
lífinu, fullkomnum mannrétt eisum auðvaldsl andanna að
indum og meðbróður sínum, baki, hafi framfæri sitt° Og
líka sínum veika meðbróður. hvaða skýringu gefur harm á
Þar er ekki litið á meðbróð- hinum stórfellda og viður-
urinn frá því sjónarmiði kennda launamun í Rúss-
hvernig megi hagnast á hon- landi, ef hann ímyndar sér,
um eins og gert er í auðvalds að þar lifi enginn á vinnu
löndunum“. Maður getur gert meðbróður síns? Sjá beir
sér í hugarlund upplitið á Stalin, Molotov og Vishinski
Sigurði, þegar hann leiddi sér farborða með daglauna-
Dagsbrúnarmenn í þennan vinnu, sækja þeir sjó eða
sannleika! stunda þeir landbúnað? Hvað
Sigurður Guðnason mun an eru laun þeirra sprottin?
sennilega ekki hafa komið Ætli upphafs þeirra sé ekki
því í verk að lesa málskjöl að leita í vinnu fjöldans, sem
réttarhaldanna í Moskvu og verðmætin skapar með svip-
hreinsananna í „sæluríki“ uðum hætti og Dagsbrúnar-
kommúnismans. En hefði mennirnir hér í Reykjavík,
hann lagt það á sig, er senni- hinn rússneski fjöldi aðeins
legt, að hann myndi fara var við miklu lakari lífskjör en
lega í að fiölyrða um virð- hér?
ingu rússnesku valdhafanna Sigurður Guðnason er
fyrir meðbræðrum sínum. sjálfsagt ekkert verri maður
Hann aum ekki heldur hafa eftir Rússlandsferðina. En
átt þess kost að heimsækja hún hefur auðsýnilega ekki
fangelsin og þrælavinnubúð- orðið til þess, að hann hafi
irnar. Gestir rússnesku vald- vaxið að pólitísku viti.
AB — AIþý3ublaði3. Otgefandl: AlþýBuflokkurlnn. Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Auglýsingastjóri: Enraia Mölier. — Ritstjómarsimar: 4901 og 4902. — Auglýslnga-
eírai: 490®. — Afgreiðslusíml: 4900. — AlþýðuprentsmiSjan, Hvemsgðtu 8—10.
AB 4
* ■
skólinn í Noregi 28.
júlí tíl 14. ágúsl
Bíósalur á
sjo.
Ilið nýja Atlantshaísskip Svenska j .
SUMARSTARF Norræna sum
arháskólans fer aS þessu sinni
fram í Ustaoset í Noreg-i og
hel'st 28. júlí og lýkur 14. ágúst.
Aðalstarfið fer fram á veturn
í háskólaborgum Norðurland-
anna, þar sem prófessorar og aðr
ir menntamenn stjórna nám-
skeiðum til undirbúningB sumar
starfinu. Að sumri eru slðan nið
I urstöður hvers námshóps grund
Amerika Liniens, „Kungsholm , völlur umræðna, og næst þannig
sem á að verða tilbúið í desember, verður 20 000 smálestir og ; talsverður -árangur, .þótt sjálfur
því stærsta farþegaskip á Norðurlöndum. Farþegarými á það | skólatíminn sé skammur.
að hafa fyi'ir 900 manns. Skipið verður að sjáifsögðu búið öll- ; Á þessu ári er aðalverksfni
um nútíma þægindum og möguleikum til dægradvalar. Þar á | skólans: Maður og umhverfi
meðal verður bíósalur fyrir 200 manns, og sést hann hér. hans, sem hlutað er í ýmiss auka
efni, m. a. auðlindir jarðar Og
ráðstjórn mannsins á þeim; mað
ur og bæjarfélag; stjórnmálaá-
hrif; einstaklingur-^jölskylda
þjóðfélag; maður og siðareglur;
listaáhrif; maður og tækni.
Takmarka verður tölu þátttak
enda við 250, en þegar hafa yf
ir 500 menntamenn frá hinum
Norðurlöndunum sótt um skóla
vist. Héðan komast nokkrir
stúdentar og kandidatar, og próf
essor Ólafur Björnsson mun
stjórna einni háskóiadeildinni.
Ýmsir aðilar hér hafa sýnt
skólastofuninni velvild og héfur
m. a. borgarstjórinn í Reykja-
vík mjög stutt að virkri þátt-
töku íslendinga í st.arfsemi Nor
ræna sumarháskólans.
Umsóknir um skólavist eiga að
sendast til Ármanns Kristins-
sonar cand. juris fyrir 5. júní
n. k.
Mautfhðm kan
REYKVIKINGUM mun mörg •-
um enn í minni kvikmyndin
,,Quarter“, en efni hennar var
fjórar smásögur eftir hinn
heimsfræga brezka rithöfund,
W. Somerset Maugham, sem
hlotið hefur miklar vinsældir
hér á landi eins og víðast ann-
ars staðar. Nú er ný kvikmynd
byggð á smásögum eftir Maug-
ham komin á markaðinn, en að
þessu sinni eru sögurnar þrjár.
Kvikmyndin heitir „Encore“,
og aðalleikararnir cru Roland
Culver, Nigel Patrick, Kay
Walsh, Glynis Johns og Terence
Morgan. Leikararnir tókust
ferð á hendur til Riviera og
léku hlutverk sín iyrir Maug-
ham áður en kvikmyndin var
tekin.
Já, þeir eru víst margir, sem
vita það, að Maugham býr í
höll skammt frá St. Jean Cap
Ferrat í Monaco, og sjálfsagt
munu flestir hafa skýringuna á
reiðum höndum: Maugham hef
ur auðvitað leitað á þessar slóð-
ir til að geta unnið í friði og
notið þeirrar hvíldar, sem 78
ára gamall maður þarfnast. En
þetta er ágizkun, sem fær eng-
an veginn staðizt. Ástæðan til
þess, að Maugham hefur setzt
þarna að, er sú, að hann vill
ekki fá malaríu, og loftslagið i
Riviera hefur hingað til bjarg-
að honum frá þeim sjúkdómi.
Áður fyrr munaði mjóu, að
Maugham léti lífið tvisvar sinn
um úr malaríu, og læknar hans
hafa sagt honum, að ef hann fái
hana í þriðja sinn, þá sé öll von
úti. Þess vegna hefur hann líka
fyrir löngu hætt við að ferðast
til Austurlanda, en það var einu
sinni hans stórj draumur.
TEKUR HVERJUM OG
EINUM OPNUM ÖRMUM
Maugham situr iöngum um
kyrrt í Monaco. En fólk er boð-
ið og velkomið til hans, ef það
telur sig eiga erindi við hann,
gamli maðurinn er gestrisinn
með afbrigðum, snillingur í að
segja frá og sízt lakari áheyr-
andi, ef svo ber undir. Konung-
ar og drottningar, leikarar og
rithöfundar, útgefendur og
kvikmyndatökumenn hafa ver-
ið gestir hans í Villa Maures-
que. Hann tekur hverjum og
einum opnum örmum og legg-
ur sig fram um að gera öllum
til hæfis.
Maugham er sami snillh'gur-
inn hvort heldur hann er í
margmenni eða ræðir við ein-
hvern undir fjögur augu. Hvert
orð hans er þrauthugsað og
setningarnar bcra sama svipblæ
og einkennir bækur hans. Og
hann er óþreytanlegur að
hlusta á aðra. Fyrir skömmu
W. Somerset Maugliam.
kom í heimsókn til hans
franski rithöfundurnm Jean
Cocteau, sem býr þarna skammt
frá. Hann var boðinn til hádeg-
isverðar og lét móðan másai alla
máltíðina, sem hófst kl. 12.45.
Hann hélt áfram málæði smu
Framh. á 7. síðu.
Manntjón Brela í
TILKYNNT var í London í
gær, aff manntjón Breta í bar-
dögunum í Kórcu nemi samtals
2250 mönnum.
Segir í tilkynningunni, að. af
brezku hermönnunum i Kóreu
hafi 513 fallið, 601 særzt, 939
verið teknir til fanga og 197
týnzt.
ítalskur hetjutenór í Gamla híó
„HATT VAR TIL LOFTS, og
vítt til veggja“ í hinum ágæta
söngleikasal Gamla Bíós, er í-
talski hetjutenórimi Leonida
Bellon hóf þar raust sína, og
fyllti salinn með svellandi söng
töfrum. Má telja það einstæð-
an tóniistarviðburð, að boðberi
frá hásölum sjálfs sönglandsins,
Ítalíu, sæki oss heim, og láti oss
gleyma stað og stund, færi oss
suðræna sól og hita, og heilli
oss með eðlilegum og aðlaðandi
flutningi óperusöngva, samfara
þeim eðalborna myndugleik,
sem þessum útvöldu skjald-
sveinum sönggyðjunnar er í
blóð borinn.
Signor Bellon söng þessi lög
og aríur: G. Verdi: „Celeste
Aida“, aría úr óp. ,,Aida“, G.
Puccini: „Che gelid.i manina“,
aría úr óp. „Boheme“, U. Giord
ano: ,,IJn di all’ azzuro spazio",
aría úr óp. „Andrea Chenier“;
ennfremur R. Leoncavallo:
„Mattinata“, E. de Curtis:
„Torna a Surriento“ og „Canta
per me“, S. Gastaldon: „Musica
Probita'1 og að lokum G.
Puccini: „ChJ ella mi creda“,
aría úr óp. „Tanciulla del West“,
og A. Bonehielli: „Cielo e mar“,
aría úr óp. „La Gioconda“.
Söngvarinn gerði öllum þess
um viðfangsefnum sínum jafn
glæsileg skil, og hvcr tónn og
atkvæði var þrunginn tilfinn-
ingu og lífi, fluttur fram af full-
komnustu söngtækni. Hin frá-
bæru raddgæði söngvarans nutu
sín jafnt í veikum og draum-
ksnndum söng hans, sem í svell
andi magnþrungnum hásöng
suðrænnar skapgerðar og ástríðu
kenndar. Það var líkast sem að
náttúruhamfarir eða sldsumbrot
væru í aðsigi, er liinir hæstu
„forte og fortissimo“-tónar hans
voru að leysast úr læðingi, og
gð það tæki salarkynnin nokk-
urn tíma að samsveiflast þeim.
Slík rödd þarf að vera borin uppi
af hljómsveit, og nyti sín því
betur, sem sönghcllin væri
stærri, enda er vettvangur
Bellons hinar miklu og heims
frægu óperuliallir á Ítalíu og í
Ameríku.
íslendingar eiga þegar álit-
legan hóp söngvara, og nokkra,
er getið hafa sér frægðar og
frama, sem n,umið hafa list sína
og fullkomnað sig í henni á
Ítalíu. Var því mjög viðeigandi
og þakkavert að fá hingað til
landsins jafn glæsilegan og
stórbrotinn ítalskan listamann
og Leonida Bellon er. Var það
herra Jón St. Arnórsson, er áður
fyrr hafði stundað söngnám á
Ítalíu, ssm gekkst fyrir því að
Bellon kæmj hingað, og ber hon
um þakkir og heiður fyrir þá
framtakssemi.
Ef maður freisíaðist til að
gera samanburð á Signor Bell-
Framh. á 7. síðu.