Alþýðublaðið - 27.07.1952, Blaðsíða 6

Claiíde Ánet: 7« da^ur
ÁRIANE
te S
n
r s
; s
s
s
s

HUGLEIÐINGAR
UM SUMARÐAGSKRÁ
RÍKISÚTVARPSINS
VeSurfréttir. Harrnonikkulög.
Tilkynningar. Fréttir. Frétta-
aúki, — truflanir frá ólympíu-
leikunum eða ræskingar. hósti
og bergmálstruflanir frá ein-
hverju innimóti eða setningar-
stormhvinur frá einhverju úti-
þingi, tekið upp á stáiþráð.
Hljómleikar af plötum. Upplest
ur af segulbandi. Symfonía í Es
dúr eftir einhvern frægan, 1-sik-
in af einhverri frægri hljóm-
sveit undir stjórn hins heims-
kunna hljómsveitarstjóra, — af
plötum. Fréttir. Píanólög af
plötum. Dagskrárlok. Takk pg
góða nótt!
Þannig hljóðar sumardagskrá
útvarpsins í stórum d^áttum.
S>að er að segja, — þar virðist
íurðu fátt um stóra drætti. Svo
fátt, að það virðijt hreinasta
happdrætti. þegar Helgi Hjörv-
ar bregður sér á þægilegt tölt
undir Hamsun sáluga um gras-
grónar gotur, — eftir að hafa
fengið nóg af því að hlaupa út
undan sér með út-varpsstjórann
á hinum breiða bílvegi almenn-
ingsálitsins; jafnvel kvenrétt-
jndafélagsþátturinn myndi
verða -eins og hvalrgki í slíku
hallæri.
Þessi ördeyða útvarpsins verð
-úr í senn bæði skiljanlegri og
ömurlegri, þegar hlustendur
heyra það tilkynnt sí og æ, að
allir helztu skemmtikraftar,
sem við eigum völ á, séu á Ijár-
öflunarferðalagi um allar sveit-
ir landsins, bjóðandi fólki þar
alls konar skemmtun og dægra-
dvöl fyrir peninginn, á sama
tíma og útvarpshlustendum er
ekkj boðin^ svo mikið sem smá-
varíasjón í leiðinlegheitunum
fyrir sinn pening. Er og varla
von að listamenn vorir, hvort
sem um klassíska leiðindamorð-
ingja eða bara litlar dægurflug
ur er að ræða, telji sig hafa
nokkrar skyldur við ríkisút-
varpið eða útvarpshlustendur,
fyrst sjálíur útvarpsstjórinn
tekur sumarleyfissveitafólk og
lítt vanar kaupakonur fram yf-
ir þá, og telur sér skyldara að
stytta því fólki stundir, heldur
en að sjá svo um að útvarpsdag-
skráin stytti ekki hlustendum
aldur. Það væri þó ekki ónýt til
breýting í allri stálþráðarflækj
unni og öllum plötuslættinum,
að fá að heyra njergjaða skyggni
lýsingu, til dæmis af því, s-em
væri á sveimi umhverfis hljóð-
nemann á meðan að stæði yfir
lest-ur útvarpssögunnar!
Hvernig væri annars að ríkis-
útvarpið færi að dæmi annarra
fyrirtækja og lokaði í einn—
tvo mánuði vegna sumarleyfa?
Að öðru leyti en því, að útvarp-
að yrði fréttum, veðurfregnum
og tilkynningum? Jú, — og þess
um hléum, sem stafa af smá-
vægilegri rafmagnsbilun, en
þau eru eins og nú standa saktr
jangvinsælasta útvarpsefnið.
Og þá gæti skrifstofustjóri út
varpsráðs slegizt í íör með hús-
bónda. sínum og taiað um sið-
gæðismál, annaðhvort á undan
fyrirléstri hins um andleg mál
eða á eftir skyggnilýsingunni, ‘
•— og síðan mætti útvarpa öllu
saman af stálþraeði með haust-
inu, ásamt oss morðjngjum og
flugnasuðinu.--------
í velsæmisskyni, en hafði sjálf
af því miklu meiri hlunninöl
en títt er í slíkum tilfellum.
Olga grandskoðaði vinkont:
sína frá hvirfli til ilja og sagði
með samblandi af öfund og að
cfáuu í roádinrú:
„Nú skil ég hvorki upp »e
niður. Þú héfur verið úti að
skemmta þér, drukkið kampa-
vín og guð veit hvað. Þú hef-
ur ekki sofið nema tvo tíma
og tæplega það, farið síðan í
próf, en samt ertu eins cg ný-
sleginn túskildingur.“
,,Þú gætir bætt því við, að
dálítið óþægilegt hefur komið
fyrir mig,“ svaraði Ariane. —
„Eg hef loksins fengið bréf frá
pabba. Allt er búið milli mín
og hans. Hérna, lestu sjálf.“
Hún rétti Olgu samanvöðlað
bréfið. Olga las það allt í gegn
með eftirtekt.
Að lestrinum loknum leit
hún upp. Ariane sat við snyrti-
borðið og var að greiða sér.
,,Og hvað svo .. .?“
„Og hvað svo? Ég vil ekkert
með hann hafa framar. Það
ætti ekki að verða neinum
vandkvæðum bundið að kom-
ast yfir peninga í borg eins og
þessari.“
Olga Dimitrievna skundaði
til hennar. Hún var komin í
uppnám.
„Ég veit hvað þú meinar,“
kveinaði hún. „En það er ó-
mögulegt. Lofaðu mér að gera
það ekki. Ég get ekki til þess
hugsað. . . . Þá ertu glötuð . ..“
Hún greip utan um Ariane,
þrýsti henni að sér og grét há-
stöfum.
„Farðu
til frænku þinnar,
þykir vænt hvorri um aðra.
Við skulum ekki lá1a þessi fjár
mál spilla vinfengi okkar,
Láttu mig ráða fram úr þessu
eins og ég hef hugsað mér.“
Ariane hafði staðið upp og
hallaði sér vingjarnlega að vin-
konu sinni, sem grét sáran og
hafði varla við að þurrka af sér
tárin.
,,En hvað þú ert mikill kjáni,
vesalingur. Kauptu kerti
handa mér fyrir kirkjuna og
reyndu svo að vera róleg. Mér
er ekki eins hætt og þú heldur.
Manstu eftir eldgöngunni, sem
sekir menn á miðöidum voru
látnir afsanna sekt sína með7
Þeir urðu að ganga efíir gló-
andi eldi í gry-fju og voru sek-
ir, ef eldurinn brenndi þá. Þú
mátt vera viss um að eldurinn
myndi ekki vinna á mér.
Hún þagnaði og gekk fram
og aftur um herbergið. Skynd
lega nam hún staðar fyrir fram
an Olgu Dimitrievna og sagði
glaðlega:
„Veiztu hver var að fara út
frá mér rétt áðan? Það var Vla
dimir Ivanovitch, ef þú trúir
mér.“ • :
Olga Dimitrievna var tor-
tryggin á svipinn. Ariane sagði.
henni þá alla söguna, hvernig
hann var þegar hún vaknaði og
það sem þeim fór á milli. Hún
kryddaði frásögnina spennandi
atvikum og æsandi smáatrio-
um, sem báru ímyndunaraíli
hennar betra vitni en virðingu
fyrir sannleikanum.
Olga hlustaði fórvitin og æst.
Þegar frásögninni var lokið
j andvarpaði hún og sagði;
„Finnst þér hann ekki yndis
farðu til Nikolas, til djöfulsins legur? ... Hann, hérna. A legu
sjálfs, en ekki til mannsins,
sem þú ert að hugsa um. . ..
Lofaðu mér því.“
Ariane ýtti henni frá sér
með hægð.
„Lofaðu mér fyrst að greiða
mér. Það liggur mest á því í
svipinn. Þú gerir úlfalda úr mý
flugunni, manneskja. Og svo
ertu farin að skæla! Ég hélt að
það væri mitt, að leysa þennan
vanda, en ekki þitt. Þú vpizt að
ég get ekki beðið frænku um
peninga. Hún er þannig gerð.
Hvað get ég þá gert? ... Okkur
bekknum hérna. Ó, ég myndi
ekki hafa getað staðizt hann.“
Þetta atvik varð þeim nær ó-
þrjótandi umræðuefni. Pacha
kom inn og tilkynnti, að kvöld
verðurinn væri tilbúinn-
Ariane stóð á fætur á undan
hinu fólkinu og bað frænku
sína afsökunar á því.
„Nikolas bíður eftir mér
niðri,“ sagði hún.
Svo sneri hún sér að Olgu.
Ég verð komin aftur klukkkan
níu, og þá förum við saman til
Alaxanders garðsins.“
Dr. Álfur Orðhengils.
Samkvæmt kröfu borgarstjórans í Reykjavík f. h.
bæjarsjóðs og að undangengnum úrskurði, verða lög-
tök látin fara fram fyrir ógoldnum útsvörum til bæj-
arsjóðs fyrir árið 1952, er lögð voru á við aðalniður-
jöfnun og fallin eru í eindaga, svo og fyrir dráttarvöxt-
um og kostnaði, að átta dögum liðnum frá birtingu
þessarar auglýsingar, verði gjöld þessi eigi að fullu
greidd innan þess tíma.
Borgarfógetinn í Reykjavík, 25. júlí 1952.
KR. KRISTJÁNSSON.
4. Biðillinn.
Úti fyrir dyrum stóð lítill
vagn með gúmmíhjólum. Tveir
fallegir svartir hestar af góðu
kyni voru spenntir fyrir hann.
Á gangstéttinni gekk ungur
maður fram og aftur, óþolin-
móðlega. Hann kveikti sér í
hverjum vindlingnum á fætur
öðrum, saug að sér nokkra
reyki og henti þeim svo frá sér.
Hann var hár og þrekinn,
skeggjaður, sólbrenndur. Öðru
hvoru nam hann staðar, leit
upp í gluggana, síðan á'urið, og
þrammaði svo af stað á ný. Ni-
kolas Ivanov var einkum þekkt
ur fyrir tvennt; Fyrir góðhesta
sína og sem líklegasta manns
efni hinnar framúrskarandi og
þegar frægu Ariane Nikola-
evna. Hann átti enga vini, þótti
durgslegri í framkomu en
dæmi þóttu til um menn á bans
aldri. Mestan hluta ársins
dvaldi hann á búgarði sínum
um 30 kílómetra frá borginni.
Hér hafði hann ekki mikið um
sig, aðeins tvö herbergi hafði
hann á leigu í einkaíbúð. Hann
hvorki drakk né spilaði. Eng’
inn vissi til að hann hefði ver-
ið í kynnum við neitt kvenfólk
fyrr. Faðir hans var löngu dá-
inn. Móðir hans bjó suður á
Krím. Sú saga gekk að hún
væri biluð á geðsmunum og
stöðugt undir handarjaðri á
frægum læknum sér til lieilsu-
bótar. Einlífið hafði g-ert Niko-
las Ivanov fátalaðan, og hann
átti erfitt með að koma fyrir
sig orði. Hann hikaði á orðun-
um, endurtók þau, leiðrétti
sjálfan sig og hætti svo kann-
ske við setningarnar í miðju
kafi. Bezt féll honum að þurfa
sem allra minnst að segja.
Hann var frekar laglegur mað-
ur, augun stór og blá, jarpur á
hár og skegg, en andlitið fölt,
varirnar þunnar og augnaráðið
órótt. Hann var stórauðugur að
dómi borgarbúa, ng þær mæð-
ur voru ekki fáar, sem reynt
höfðu að koma honum í kynni
við dætur sínar með hjónaband
fyrir augum. Það hafði ekki
tekizt og útlitið heldur versnáð
í seinni tíð.
Kvöld nokkurt hafði hann ver
ið staddur á dansleik, sem ár-
lega var haldinn í Známensld
skólanum.
Ariane var ein þeirra. sem
látnar voru taka á móti gestun
um. Hún færði Nikolas blóm.
Nikols tók á móti þeim, horfði
á stúlkuna mjög vandíegs,
£ Smurtbrauð. s
$ Snittur. 5
s s
jf Til Ibúðinni allan dagínn. ý
• Komið og veljið eða símið. ý
Síid ik Fiskur. \
=_______________-___s
s
S
Fljót og góð afgreið*!*. V
GUÐL. .GÍSLASON, ^
$
Ora-viðgerðir.
Laugavegi 63,
Eími 81218.
Smurt brauð
ög snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast og bezt. Vin-
sanilegast pantið meC
íyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
stamaði einhver þakklætisorð
og elti hana svo á röndum það
sem eftir var kvöldsins. Hann
hafði ekki augun af henni, með
an hún var að dansa við aðra.
Hann æddi út úr salnum og
hvolfdi í sig mörgum glösum af
víni til þess að safna í sig
kjarki. Og áður en kvöldið var
liðið, hafði hann bsðið Ariane
að giftast sér. Ariane var þá að
eins sextán ára. Hún hc.rföi á
hann frá hvirfli til ilja hiri ó-
svífnasta og hló framan í hann.
Daginn eftir birtist hann eld-
snemma heima Irjá Varvöru
Petrovne með fangið fullt af
blómum. Frænkan reyndi ár-
angurslaust að sannfæra Nikó-
las um að Ariane væri ekki er.n
þá komin á giftingaraldur. Dag
inn eftir færði hann Ariane
gullhring með nafni hennar í-
gröfnu að innanverou, svo og
dagsetningu dansleiksins í Zná
N
N
N
N
N
V
\
s-
N
i
s
S
N
N
N
N
i
N
N
N
}
*
N
i
N
N
S
S
i
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
;>S
V
Raftækjaeigendur i
Iryggjum yður ódýrustu $
og öruggustu viðgerðir áN
raftækjum. — Árstrygg-S
ing þvottavéla kostar kr. ^
27,00—67,00, en eldavéla ^
kr. 45,00. 3
Raftækjatryggingar h.f. ^
Laugaveg 27. Sími 7601. s
S
------------------— S
S
S
s
N
S
N
Köld borð og
heitur veizlu-
matur.
Síld & Fiskur.
Minningarspjöid
dvalarheimilis aldraðra »jó
manna fást á eftirtóldum
stöðum í Reykjavík: Skrif-
stofu Sjómannadagsráð*
Grófin 1 (geigíð inn frá
Tryggvagötu) sími 6710,
skrifstofu Sjómannafélags
Reykjavíkur, Hverfisgötu
8—10, Veiðafæraverzlunin
Verðandi, Mjólkurfélagshús
inu, Verzluninni Laugateig
ur, Laugateig 24, bóka-verzl
uninni Fróði Leifsgötu 4,
tóbaksverzluninni Boston,
Laugaveg 8 og Nesbúöinni,
Nesveg 39. — í Hafnarfirði
hjá V. Long.
N
N
S
N
N
S
S
s
s
s
s
s
s
*
N
S
N
i
>
S
*
N
sendibílasföðin h.f, j
hefur afgreiðslu í Bæjar- s
bílastöðinni í Aðalstræti |
*
S
*
N
N
N
N
V
N
N
Minningarspjöld l
Barnaspítalasjóð* Hringsín* S
eru afgreidd í Hannyrða-S
verzl. Refill, Aðalstræti 12. S
(áður verzl. Aug. SvendS
sen). í Verziunni VictorS
Laugaveg 33, Holts-Apó- S
teki, Langhuitsvegi 84, \
Verzl. Álfabrekku við Suð- \
urlandsbraut og Þorsteim- ^
búð, SnorrabrauA 61. s
16.
Sími 1395.
ÁBi