Alþýðublaðið - 14.11.1952, Blaðsíða 6

Framhaldsscigcin 52
UNDIRHEIMAR 0
Susan Morley:
ÍÞRÓTTAÞÁTTUR
i Heilir íslendingar!
í síðasta þætti ssgði ég frá
Jívennakeppni í starfsíþróttum.
Og þax eð margir hafa orðið
svo spsnntir að heyra meira,
ætla ég að segja "rá keppni í
Starfsvíðavangsihlaupi, eða víða
vangsstarfshlaupi, sem var háð
hérna til reynslu fyrir skömmu.
Keppendurnir í hlaupinu voru
sex; við getum kallað þá Stein-
tgrím, Hermann, Bjarna, Ólaf,
iEystein og Björn, svona til að-
greiningar. Hlaupið skyldi frá
Jþyrjunarhliði gegnum sex
hlið, tekið á móti skilaboðum í
hverju liliði og þau flu.tt að
því næsta, og auk þess skyldi
nökkur þraut unnin við annað-
hvert hlið. í fyrsta hliði voru
skilaboðin; ,,Það er ástand á
vellinum", í 2. „Hvað er hóf-
legt okur?“ í 3. „Er hægt aö
spengja með. hlutabréfum?“ i
,)4. „íslandi allt, segir ÍSÍ“,
í 5. hliði „Gott er heilum vagni
heim að aka.“ Fæstum tókst að
flytja skilaboðin rétt- Bjarní
sagði t. d.: „Það er ekker.t á-
; stand á vellinum.“ Björn: „Allt
er hóflegt okur“; Hermann:
„Það má sprengja með hluta-
bréfum“; Eysteinn; „Allt ís-
land, segir SÍS“, og Stein-
grímur: „Gott er heilum Bjú-
kick heim að aka“. Um þraut-
irnar gegndi sama máli, eo þær
voru þrjár: Fyrsta þrautm var
að gizka á hvað kaka hefði
minnkað mikið, ef aðeins væri
eftir af henni enn bti; svöruðu
allr því, að hún hefði stækkað,
en ekki minnkað, — - bg heidur
áfram að stækka, bæt.ti Björri
við. Önnur þrautin: Hvað mega
' skattar verða þyngstir? og réðu
allir hana á þá leið, að þeir
yrðu aldrei of þungir, og þriðju
;t|írautina; á hverju mætti erzt
þekkja innræti kommú rista,
. svaraði Ólafur einn, o - á þá
lund, ,,að þeir frúr Forestal
betur en mér, og hafa bó ■'ldrei
setið í síjórn með honum'! ‘
Hermann kom íýrsjtur í
mark, Björn næstur, Eystéinrt
’ Þriðji, en Bjarni langsíðastur,
og blés ekki úr nös; og hækk-
aði það hann um .hundrað stig;
plús vísitölu. Mo.tmælti Hor-
mann því harðlega, og kvað
enga kúnst að mæðast ekki. ef
maður færi nógu hægt; —
verða því úrslitin lögð í dóm.
Með íþróttakveðjum!
Vöðvan Ó. Sigurs.
FELAGSLIF
Frá Guðspekiíélaginu.
Enginn fundur í kvöld.
40 ára afmæli
Reykj avíkurstúkunnar verö -
ur haldið í húsi félagsins
mánudaginn 17. nóv. n.k.
Ræður, söngur o. fl. Fundur-
inn hefst kl. 8,30 síðd. stund-
víslega. Guðspekifélagar vel-
komnir.
Hann hugsaði sig um. Svo
rak hann upp hlátur. Hlátur-
inn sauð niðri í honum lengi
vel. Hann virtist skemmta sér
ágætlega.
„Kapteinn Glory! .... Trú-
verðugi kapteinn Glory! Þú
kemur náttúrlega til þess að
forða mér frá Spraager Cre-
ed.“"
,,Farðu.“ Hún öskraði upp
yfir sig af heift og bræði og
stappaði fætinum í gólfið. —
„Farðu, farðu.“
Hann krosslagði heVdurnar á
brjóstinu og brosti grtnislega.
, /.kki strax. Eg ætla að bíða
eftir vinum mínum.“
Hún varð skelfingu lostin.
Allt hafði snúizt við \ hendi
hennar og * hún var öldungis
ráðþrota og hjálparvana. Hún
þurfti ekki að bíða lengi. Það
heyrðist umgangur frammi við
dyrnar og síðan mannamál.
Fætur margra manna glumdu
á steingólfinu frammi á gang-
ar, snérist á hæli og þjóst til
inum. Job greip til byssu sinn-
varnar. Hann var fölur á svip-
inn en einbeittur og ákveðinn.
„Niður með byssu\a, maður!
öskraði rödd Paradine, sem
fékk ,Job til þess að hlýða
enda þótt honum væri það
þvert um geð. Hann lét hend-
ina falla niður með hliðinni.
Glory mændi til dyranna. Hún
þurfti heldur ekki að bíða
lengi. f dyrunum birtust tveir
menn, og það, sem kom henni
þó mest á óvart.
Hún kannaðist við þá báða
tvo. Annar þeirra var sláninn,
sem hafði verið að glenna sig
framan í hana í réttarsalnum,
hinn var gamli maðurinn, sem
þar hafði setið og lesið í dag-
blaði.
Unga slánanum var mikið
niðri fyrir. Hann stamaði út
úr sér:
„Fangaverðirnir frammi
hafa verið teknir úr umferð,
íierra, .... úr umferð. Þeir eru
bundnir — og keflaðir. ....
Dyrnar voru ólæstar. Þær
hrukku upp um leið og við
ýttum við þeim.“
„Það urðu aðrir á undan
ykkur, Aragon,“ sagði Parad-
ine. Röddin var nú með sínum
vanalega blæ, lág, þurr og
kuldaleg. Þessi tvö hérna höfðu
meira kapp en þið, en báru
jafnframt minni virðingu fyrir
áætlunum okkar hvað tirnann
snertir. Kapteinn Glory og
.... hinn óþekkti aðstoðar-
aðstoðarmaður þinn. Leyfið
mér að kynna ykkur fyrir
tveim vina minna. Þeir eru
félagar mínir. Það báru þeir
að vísu ekki utan á sér þar
sem þeir hlustuðu á yfirheyrsl-
urnar í réttarsalnum í gær.
Þeir heita Aragon og Myrtle.
Þeir eru nákvæmlega á þeim
tíma, sem ákveðið var.“
Unga manninum létti. Hann
hneigði sig af mikilli hæ-
versku, veifaði hehnd>nni til
hennar á nákvæmlega sama
hátt og þar sem hann sat og
teygði skankana fram á gólfið
í réttarsalnum. Hinn maður-
inn hneigði sig líka, en lét það
nægja. Paradine tók til máls
á ný háðslegri röddu. Hún
heyrði varla orðaskil.
,,Eg mælist til að þið fyrir-
gefið Myrtle, hvernig hann
lítur út. Það á sína sérstöku
sögu, hvers vegna hann hallar
svona undir flatt. Það er alls
ekki neinn kækur hjá honum.
Hann getur ekkert að þessu
gert. Það glappaskot henti
Myrtle eitt sinn, þegar hann
var á yr)jri árum, að hann lét
nappa sig með hníf í hendinni
rétt við hliðina á dauðum
manni og það, sem verra var:
Hann var með . veski hins
látna í vasa sínum. Hans há-
tign konungurinn skipaði svo
fyrir að Myrtle skyldi hengj-
ast á hæsta gálga, og frómt
frá sagt hefur margur maður-
inn hlotið svipuð örlög fyrir
minni sakir. Það kom svo í
minn hlut, að kollvarpa fyrir-
ætlunum konungsins, en ég
varð dálítið seint fyrir af óvið-
ráðanlegum ástæðum og Myr-
tle var kominn í gálgann. En
ég kom þó til allrar lukku
nógu snemma til þess að fá
hann skorinn niður áður en
öndin skrapp úr líkamanum.
Reyndar sögðu sumir, að hann
hafi verið búinn að geispa
golunni, en hvað svo sem því
líður, þá fengum við hann til
þess að anda að nýju. Myrtle
getur því með nokkrum sanni
kallast lifandi dauður maður,
kapteinn Glory!
Og þann er fús til þess að
gera fyrir mig hvaðeina, sem
ég segi honum fyrir um, er
það ekki, Myrtle? .. Hann
kinkar kolli eins og þú sérð.
Hann talar sjaldan, af góðum
og gildum ástæðum. . . Hann
er ekki vel hraustur í hálsin-
um.“
Litli maðurinn með hall-
fleytta höfuðið hneigði sig og
beygði og brosti breytt. Örin
á bólugröfnu andlitinu voru
áberandi stór og djúp. Glory
glápti á hann án þess að gera
sér grein fyrir hvers vegna.
Hún var í vondu skapi.
„Þú segir ekki satt“ æpti
hún í máttlausri reiði. „Hvern
ig gaztu vitað, að þeir væru
að koma? Hvernig gátuð þið
lagt á nokkur ráð? Það var far
ið með þig út úr réttarsalnum
á sömu mínútunni og ákveðið
var að senda þig hingað til
Dorchester, og enginn fékk að
komast að þér eða ná sam-
bandi við þig. Það hefur alltaf
verið hafður um þig strang-
ur vörður. Þú getur alls ekki
hafa vitað, að þeir voru að
koma til þess að frelsa þig.
Alls ekki.“
Ijlann steig nokkur skrgf í
átt' til hennar. Hann gnæfði
yfir hana. Henni óaði við
hversu geysihár hann var,
Hann var alvarlegur á svipinn,
enda þótt um það virtist leika
kalt bros eins vant var..
„Þú skalt ekki halda, aö ég
geri ekki ráð fyrir hverju
sinni, þegar þannig stendur á
fyrir mér. Jafnskjótt og þetta
fífl hann Joss Craddock kvað
upp úr um það, að við yrðum
fluttir til Dorchester, vissi ég
nákvæmlega, hvenær þeir
myndu koma Myrtle og Ara-
gon. Að örfáum sekúndum
liðnum, frá því Dorchester var
nefnt á nafn, vissi ég hvað
klukkan yrði, þegar ég mætti
eiga von á þeim hingað, og
þeir eru ávallt stundvísir, mín-
ir menn. Þú sást. hvernig mér
var sagt það, en þú skyldir
það ekki, sem ekki var heidur
von til. Það skyldi þá enginn.
Hvert einasta smáatriði í und-
irbúningnum var ljóst fyrir
mér, eins og ég hefði fengið
um það skrifaða og vottfesí.a
skýrslu. Þar var allt ofið
saman af mikilli vandvirkni.
Þú sást þá segja mér: Klukk-
an tólf, annað kvöld.“ Þú sást
það, eins og ég segi, í stóru og
smáu.
Hún hörfaði undan honum í
ofboði. Hann hló og hóf máls
að nýju í lágum hljóðum. —
Honum virtlst mikið í mun að
sannfæra hana um að hann
hefði alls ekkert þurft á henni
að halda.
„Þú skilur ennþá ekki,
hvernig þeir fóru að þessu.
Máske öllu heldur: Þú vilt
ekki skilja það. Eg sagði áðan,
að fyrirætlanirnar hefðu ver-
ið ofnar saman í órjúfanlegan
þráð. Eg orðaði það þannig af
ásettu ráði. Það er nefnilega
þannig mál með vexti, að þær
voru ofnar, — í bókstaflegri
merkingu. .... Glory, ó, litla
litla Glory. Ef þú hressir ve!
upp á minnið, þá manstu kann
ske eftir konunum tveim, sem
voru að hekla á bekknum
frammi í salnum og létust með
því sýna, að þær ættu svo sem
LangholfsskóliniL
Börn, sem eiga að stunda nám í skólanum, komi í
skólann laugardaginn 15. nóv.; næstk., sem hér segir:
12 ára börn (fædd 1940) kl. 9
11 ára börn (fædd 1941) kl. 10
10 ára hörn (fædd 1942) kl. 11
9 ára börn (fædd 1943) kl. 13
8 ára börn (fædd 1944) kl. 14
7 ára börn (fædd 1945) ld. 15
Kennarafundur klukkan 17.
SKÓLASTJÓRINN.
.RJLB ■ ■ ■ ■ M * • BRBJUJUI ■* «• kft UUOOB
snyrfivörur
hafa á féum árum
urmið sér lýðhylll
um láud allt.
með útskornum örmum.
Gott verð.
iéfsfrarinn
Kjartansgötu 1.
Sími 5102.
Húsmœður:
s
s
s
s
Þegar þér kaupið lyftiáuftS
frá oss, þá eruð þér ekki^
einungis að efla felenzkan ?
iðnað, heldur einnig a'ð í
tryggl’a yður öruggan ár--
angur af fyrirhöfn yðar. *
Notið því ávallt „Chemiu ?
lyftiduft", það ódýrasta og^
bezta. Fæst í hverri búð. ^
S
S
s
s
^ Chemia h f.
Svefnsófar
nýtt, patent.
Séíasefi
Borðsfofuseff
Húsgagnaverzl.
Axels Eyjólfssonar
Grettisgötu 6.
Sími 80117.
AB 6