Alþýðublaðið - 02.12.1952, Blaðsíða 6

1
Fram haldssagan 67
Susan Morley:
Jim J. Gangan.
VIÐ MIBJARÐARHAF.
Ég veit ekkert nema að ég
fari að koma heim. Þsgar allt
kerriur tii a]ls gerir maður allt
af heztan bisniss heima. Og þó
að það sé vitanlega gaman að
láta ein'kennisbúna þjóna
bukta sig og beygja fyrir
manni, og geta notið allrar
virðingar eins og háttsettur að.
alsmaður, þá kostar það sinn
■ pening, þegar til lengdar læt-
ur, og það verður vitanlega
aldrei gó&' forretning úr því, að
láfa bara peningími af hendi,
og fá svo ekkert fyrir hann,
sem maður getur selt aftur. með
þénustu! Og þarna kem ég ein.
mitt að stórkostlegu atriði, sem
mig langar til að ræða nánar.
Maður stækkar við það, að
manni sé sýnd viröing, og að
það sé 'borin respekt fyrir.
manni. Þ-að gerir mann djarf-
ari og' duglegri á allan hátt. Og'
enginn þarf jafn rnikið á því
að lialda, að vera djarfur og
duglegur og einmitt bisnissmað
urinn. Þess vegna verður mao.
ur stórhugaðri og umsvifameiri
í forretningunni, þegar maður
dvelur erlendis. Þeifa held ég,
að sé aðaiorsökin fyrir því, að
bissnissmenn okkar sækjast eít
ir því að ferðast sem mesr tiJ
útlanda, og rneira aö.seab að
dveljast þar um lang-b tíma.
Þar er þeim sýnd virði eins
. og lávörðum, og það ; 'r þá
svo stórhu".'*. pfi h»lr- • ist í
forretningar upp á m'lliönir.
Heiroa er engum sýnd vlrðing,
díz' taf jöU-u forretningsmiinn-
um, enda þótt þei.r séu drif.
kraftur þjóðlífsins óg menn-
ingarinnar! Og ekki nóg með
það, að beim sé ekki sýnd til-
hlýðileg virðing, heldur eru þeif
• beinlínis rakkaðir niður og
’ hundeltir, ég tala nú ckki um,
ef þeim hefur tekizt að gera
• góða forretningu. Heima er það
- glæpur, að bjarga bjöðlífinu og
njenningunni. Og þetta er það
■ einmitt, s«m gerir bissnissmenn
' ina heima svo kjavkláusa. að
þeir. voga sér. ekki út í nema
smáforretningar upn á nokkrar
þúsundir, og. þéna aldrei neitt
svo teljandi sé. Það er einmitt
þetta, sem er að fara með' allt
þjóðlífið heima í hundana. Það
er þeíta. sem verður ao breyi-
ast, ef við eigum að Irjarga
meriningunrii. Snúast algerlega
við. Þjóðin verður að iærá að
sýna bissnissmanninum þá virð
ingu, sem hann á skilið, sem
drifkraftur þjóðarmnar! Stein.
hætta^ þessum smásmugulegu-
klögumálum út af engu.
Jón J. Gangan.
,4B 6
m \ í
heyra til sín, en hún gat ekki
skilið eitt einasta orð þótt hún
væri öll af viija gerð.
Dibdin kom ráð í hug. Hann
greip pensil, sem lá bak við
tjaldið að innanverðu og not-
aður var af leiktjaldamálurun-
um, og málaði í snatri orðin:
„Enginn eldur“ á áberandi
stað, stórum, klunnalegum
stöfum.
Þetta sáu leikhússgestir, og
hinn friðsami hluti þeirra ró-
aðist þegar í stað. En brátt hóf
ust slagsmálin að nýju, og nú
var ekki kallað af reiði einni
saman. Sársaukahróp bárust
framan' úr salnum, og var aug-
ljóst, að einhverjir höfðu orðið
fyrir meiðslum.
Glory gerði sér nú fyrst
ljóst, hvað á seiði var. Queenie
var komin inn á leiksviðið og
reyndi að fá hana þaðan með
sér. En h.ún hreyfði sig ekki úr
stað, en horfði í leiðslu út yfir
salinn á það, sem þar var að
gerast.
Það var töluvert farið að
fækka í salnum. Ýmsum hafði
tekizt að ryðja sér braut til
dyranna, og háreystin var
heldur að minnka. Það var
mikil þröng við dyrnar. Ef vel
var að gætt, sást, að einkenn-
isbúnir menn voru að reyna að
komast inn í salinn um aðal-
dyrnar, en sú leið var ógreið-
fær og móti þungum fólks-
straumi að sækja. Stöku sinn-
um sást rauðklæddum Bow-
Street hlaupurum bregða þar
fyrir. Lögreglunni hafði verið
gert aðvart, það var bersýni-
legt.. Leikstjórinn var kominn
upp í stúku krónprinsins og
reyndi að sefa mannfjöldann.
Því hafði engimr veitt at-
hygli fyrr en nú. að langur kað-
all hafði verið látinn síga ofan
úr ioftinu nokkurn veginn í
miðjum sal. Niður eftir honum
renndi sér lítill og væskilsleg-
ur maður. Neðst á kaðlinum
var stór hnútur, sem maðurinn
stöðvaðist við. Hnúturinn
myndaði ágætis sæti handa
honpm, rétt fyrir ofan höfuð
áhorfenda á aðalgólfinu. Ná-
unginn tók til við að hnykkja
sér fram og aftur, eins og
krakki gerir til þess að fá rólu
af stað. Honum tókst það.
hraðinn óx og óx og kaðallinn
með manninum á endanum
sveiflaðist með stöðugt vaxandi
hraða milli veggjanna. Það
kom fljótt i Ijós, að hér var
ekkert gamanspaug á ferðinni.
Apamaðurinn renndi sér víðs
vegar, krækti annarri hendi í
handrið og stöðvaði sig, miðaði
og renndi sér svo til allra hliða
á mikilli ferð, beint frarnan á
saklausa áhorfendur, sem
einskis ills áttu sér von, og lét
lappirnar dynja á beim, svo að
við stórmeiðslum Já.
Leikstjórinn í stúkunni
reyndi. að taka til máls. Rétt í
því náði náunginn í rólunni
handfesti beint gegn honum
upp við miðsvalirnar andspæn-
is stúkunni og jafnhátt henni.
Hann miðaði vandlega, sleppti
sér og þaut fram og niður í
stórum boga. Leikstjórinn
uggði ekki að sér, rólumaður
þaut með ofsahraða lágt yfir
höfðum fólksins á gólfinu og
lét lappirnar á sér slást af mikl-
um krafti framan í andlit leik-
stjórans, sem riðaði við og féll
fram yfir sig. En þar sem hann
stóð fram við handriðið og
höggið kom sniðhallt á hann,
féll hann fram yfir það og of-
an á meðal áhorfendanna og
niður á gólf. Blóöið lagaði úr
andliti hans, en náunginn í
rólunni rak upp skaðræðisösk-
ur af fögnuði í bakaleiðinni og
sveiflaði annarri hendinni sig-
urglaður yfir vel heppnaðri á-
rás.
Um leið og manninn bar
yfir fram hjá leiksviðinu og
aðeins í noklturra metra fjar-
lægð frá þeim stað, þar sem
Glory stóð, sá hún andliti hans
bregða fyrir rétt sem snöggv-
ast og betur en áður, því að
skugg'sýnt var í salnum. En þá
þekkti hún líka strax, hver þar
var á ferðinni. Það var enginn
annar en Myrtle, sem hún síð-
ast — og í annað skipti á æv-
inni — hafði séð í fangelsis-
klefanum í Dorchester, hjá
Ihnocent Paradine ....
Glory fölnaði af skelfingu.
Það var ekki lengur um að
Villast. Þetta var þá skipulögð
árás manna hans til þess að
hleypa upp leiksýningunni.
Það var eins og hún vaknaði
af dvala. Hún svipaðist um,
hvort hún sæi ekki höfuðpaur-
inn sjálfan. Augnabliki síðar
gróf hún í dauðans angist negl-
urnar í handleg'g Queenie og
æpti upp yfir sig a.f skelfingu.
Hún sá, hvar hann stóð upp
við vegginn í stúku þeirra Lam
berts og Pringle Maekgouls og
að baki þeim. Hann horfði til
hennar og kuldalega kvala-
brosið lék um varir hans. Hann
lyfti hendinni eins og til merk-
is, og í sama bili birtist krypp-
lingurinn Dance til hliðar við
hann. Hún sá, að hann hélt á
löngum hnífi í hendinni. Það
var auðséð, í hverjum átti að
slíðra hann. Dance miðaði — á
Lambert.
Lambert hafði orðið þeirra
var og sneri sér að krypplingn-
um. En hvort sem það varfyrir
áhrif dáleiðslu eða af öðrum á-
stæðum, þá bærði Lambert
'ekki á sér og sýndi engin merki
þess, að hann vissi dauðann
vofa yfir sér.
Hún sá, að hnífnum var
kippt til baka. Það glampaði á
gljáandi stálið. Svo Var hnífn-
um rykkt fram af miklu afli,
— og hnífurinn missti ekki
af mannslikama, en það var
ekki Lambert, sem fyrir hon-
um varð. Á allva seinustu
stundu hafði gamli Tom Jelly
skynjað hættuna og kastað sér
fram Lambert til bjargar með
reiddan hnefa. En það varð
aldrei neitt úr högginu. í þess
stað hné Tom Jeily á gólfið
fyrir framan fætur Lamberts.
Dance sté eitt skref til baka
og bjóst til nýrrar árásar á
Lambert, þar sem hin fyrsta
var nú farin út um þúfur. En
Paradine lagði vinstri hönd á
öxl hans og benti honum með
þeirri hægri fram í salinn. Ein-
kennisklæddir menn voru að
ryðja sér braut yfir salinn í
átt til stúkunnar:
Þeir liðu eins og vofur inn á
milli tjaldanan baka til við
stúkuna og voru horfnir á
‘au.eabragði.
Öryggistjaldið var nú komið
í lag og leið hægt og tignarlega
niður með leiksviðinu. Leikar-
arnir á sviðinu voru grafkýrrir
og fylgdust af eítirvæntingu
með því, sem fram fór í saln-
um. Það var eins og hlutverk-
um hefði verið skipt: Að leik-
^farnir væru áhorfendur og á-
horfendur leikarar, og tjaldið
væri að falla í lok róstusams
þáttar. En -nú var aftur að
komast á kyrrð. 'J''llestir voru
komnir út. Aðeiits-á stöku stað
áttu ryskingar og róstur sér
stað frammi á milli bekkjanna.
Rólumaðurinn var horfinn, og
enginn vissi, hvaö af honum
varð. Kaðallinn dinglaði fram
og aftur og missti ferðiná smátt
og smátt. Það var verið að
hjálpa leikstjóranum á fætur.
Hann var illa særður og blóð
lagaði úr andliti hans.
Rétt í því að tjaldið var að
berast niður af sviðinu, var
eins og Glory vaknaði til með-
vitundar. Hún reif sig lausa af
Queenie og þau fram af svið-
inu. Hún stökk upp í stúkuna
til þeirra Lamberts og grúfði
sig ofan að Tom.
Hún vafði handleg'gjunum
utan urn. hinn fallria mann og
kyssti á enni hans. Hún þrýsti
lófanum að blæðandi sárinu á
holinu og' stundi þungan. Hann
var meðvitundarlaus.
En skyndilega fékk hann
ráðið rétt sem snöggvast, og
það lék bros um varir hans.
Hann var að reyna að segja
eitthvað, en það heyrðust varla
orðaskil.
„Veslings Tom er dauður,
Glory! Veslings Tom er dauð-
ur! Ég ,sé nú hvað .... hvað
verða vill . . . . “
Hann varð skyndilega mátt-
laus -— og var dáinn.
Loksins voru þessi ósköp
gengin yfir og hún var að
byrja að jáfna sig. IJún var í
búningsherberginu og Lam-
bert hjá henni. Haun var alveg
niðurbrotinn, en bar sig þó öllu
betur en hún. Hún reyndi að
finna frið í örmum hans, en
tókst það ekki til fulls. Niður-
bældur tregi og innibyrgðar
,45=^
Smurt brasið. \
Soittur. s
Til í búðinni allan daginn, )
Komið og veljið eða símið. ^
Síid & FiskurJ
Úra*viðáerðir. $
Fljót og góð afgreiðsla, (
GUÐL. GÍSLASON, \
Laugavegi 63, . ^
S
■S
s
$
s
sími 81218.
Srnurt brauS
ojá snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast og bezt. Vin-^
samlegast pantið með^
fyrirvara. 'j
MATBARINN \
Lækjargötu 6. )
Sími 80340. $
--------------------s
Köfd borð o£ \
heitur veizlu- J
matur. |
Síld & Fískur.)
Mlnnintíarsoiöfd >
dvalarheímilia aldraðra *jóv
maima fást á eftirtóldum l
atöðúm í Reykjavík: Skrlf-^
ítofu Sjómannadagsréðfi
Grófin 1 (gerigið inn írt?
Tryggvagötu) sími 82075, ?
íkrifstofu Sjómannafélagí?
Reykjavíkur, Hverfisgötu f
8-—10, Veiðafæraverzluninf
Verðandi, Mjólkurfélagshúa ?
inu, Guðmundur Andrésson?
gullsmiður, Laugavegi 50.?
Verzluninni Laugateigur,?
Laugateigi 24, Bókaverzl- ?
tóbaksverzluninni Boston, I
Laugaveg 8 og Nesbúðinni, l
Nefveg 38. — í Hafnarfirði ?
) fajfc V. Lorg. \
£ Ný.ia sendi- l
v bílastöðin h.f. ?
S hefur afgreiðslu í Bæjar-1
S bílastöðinni í Aðalstrætw
S 16. — Sími 1395. . í
!>
MinnináarsD.iöId V
Bamaapltalaajóðs Hringflna?
eru afgreidd í Hannyrða-}
verzl. Refill, Áfialatrastt 12. í
(áður verzl. Aug. SvenS,
ien). 1 Verzlunni Viétor)
Laugaveg 33, Holts-Apó-?
teki, Langhjitsvegi 84; i
Verzl. Álfabrekku við Suð-í
•rrlandsbraut os Þoratelnr- l
búð, SnorrabT*uV 61. 3
{Hús og íhúðir
; ö s
( af ýmsum stærðum í i
( bænum, útverfum bæj - <!
) arins og fyrir utan bæ- ^
) inn til sölu. — Höfum^
1 einnig til sölu jarðir, ^
V vélbáta, bifreiðir og)
) verðbréf. )
? Nýja fastcignasalan.

^ Bankastræti 7.
' Sími 1518 ógí kl. 7.30— c
• 8,30,e. b. 81540. ?
v Raflaönir . . . \
) raftækiaviöéerðir)
í' Önnumst alls konar víð-1
S gerðir á heimilistækju.m,)
S höfum varahluti í flesi )
) heimilistæki. önnumst)
einnig viðgerðir á olíu-)
• fíringum. ?
‘ Raftækjaverzluniö (
S Laugavegi 6-3. S
i Sími 81392. S
«\ * 6 c " k ' áT* % K íT * <