Alþýðublaðið - 17.01.1953, Blaðsíða 4

Alþýðublaðið - 17.01.1953, Blaðsíða 4
■•sSWííiCfc Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: s Hannibal Valdimarsson. Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. • Blaðamenn: Loftur Guðmundsson og Páll Beck. Auglýsinga- S , ( ( < I < < I ^ öbJUli. JCJli.UX.iCl lVAUIiCi. lUtötJUlllcUömicU. -X&\J A Ug iiu 3- S lýsingasími: 4906. Afgreiðslusími: 4900. Alþýðuprentsmíðjaa, íj ^ Hveriisgötu 8. Áskriftarverð 15 kr. á mán. í lausasölu 1 kr. Kjarabæfur og kommúnismi SÚ VAR TÍÐIN, að íhaldið í landinu lét stjórnmáiafiokk sinn heita íhaldsflokkinn. Svo gekk það úr móð, og rétt ara þótti að hann tæki upp nafnið Sjálfstæðisflokkur, eftir að sjálfstæðisbaráttunni víð Dani var lokið og ísland orðið sjálfstætt ríki. í fyrstu var líka talið við- eigandi, að flokkur kommún- ista hér á landi héti Komm- únistaflokkur íslands. En þar kom, að það þótti standa út- breiðslu flokksins og vexti w fyrir þrifum. Þá voru tekin upp vinnubrögð veiðiþjófa að breiða yfir nafn og númer og liðssveit kommúnista fékk hið langa nafn Sameiningar- flokkur alþýðu — sósíalista- fiokkurinn. En nafnbreytingunni fylgdi það, að reynt var að haga orðum og áróðri á þann veg, að sem minnst bæri á því, að flokku.rinn héidi áfram að véra kommúnistaflokkur. — Smátt og smátt viðruðust þó öll þau látalæti af, og nú er öllum ljóst, að „Sameinging- arflokkur“ þeirra Brynjólfs og Einars er jaíneindreginn kommúnistaflokkur og hann var nokkurn tíma meðan hann hét Kommúnistaflokk- ur íslands. Hjartað er f Moskvu og Prag. A.llar stór- letruðu fréttirnar í Þjóðvilj- anum eru úr heimi kommún- ismans — allt anrtað er hismi ' og hégómi — og ætti að réfetu lagi að vera sett með smæst= letri. Meðari flokkurinn hét kommúnistaflókkur, var sagð ur hreint út margur sá sann- leikurinn, sem „Sameiningar flokkur alþýðu“ telur nú heppilegra að segja á allt annan hátt. Þá var það t. d. sagt blátt áfram í Verkalýðshlaðinu, að allar umbætur á þjóðfélaginu væru til böívunar frá sjónar- miði sannra kommúnista. Þær væru eins og svefnlyí eða ópíum fyrir fólkið. Þær devfðu baráttukjarklnn og sljóvgi-/u byltingahugann. — Að umbótum ætti bví ekki að styðja. . heldur að torvælda þær. Eymd hins hprgaralega þjóðfélags bvrfti að. verða sem allra mest og átakanleg- ust. Hún væri jarðvegur byltingarinnar. Eymdina ætti bara að nota í áróðursskvni til að grafa ræturnar undan borgaralegu bjóðskipulagi. Og umbætur mættu a5>ns fá frómt umtal í orði kveðnu, án þess að virkur stuðningur fylgdi. Það ætti aðeins sína afsökun í því að komast bjá að „sfuða“ óþroskaðar sálir. sem í „barnaskap sínum“ þráðu betri lífskjör. Þetta viðhorf var líka of- ur eðlilegt út frá sjónarmiði þeirra, sem litu á það sem sína æðstu þjóðfélagshugsjón að kollvarpa hinu borgara- lega þjóðskipulagi. Hvað áttu kommúnistar að vera að lappa upp á það? Og þetfa viðhorf kommún- ista er óbreytt enn í dag. Borgaralegt þjóðfélag hefur síður en svo verið tekið í sátt af þeim. Því á að tortíma. Hver sá, sem misst hefur sjónar á því lokamarki, er ekki lengur kommúnisti. Hann er genginn af trúnni, og er ekki skiprúmsgengur á skútu heimskommúnismans. Engin þjóðfélagsstarfsemi er í grundvallaratriðum eins fjarlæg þessum kenningum kommúnismans, eins og verkalýðsbaráttan. Öll snýst hún um. umbætur og lagfær- ingar: — Að hækka kaupið um nolckra aura á klukku- stund. — Að stytta vinnu- tímann. — Að auka öryggi við vinnuna o. s. frv., o. s. frv. — Allt, til þess að ger:a lífið þolanlegra, fegurra og betra í umbættu þjóðfélagi. Og hér er lokamarkið það, að útrýma smátt og smátt einni höfuðmeinsemd borgaralegs þjóðfélags ■— ranglætinu. — Jafnréttishugsjónin stjórnar förinni. Með þrotlausu umbóta- starfi verkalýðssinnans er hugurinn alltaf við það að gera þjóðfélagið betra, sníða af því agnúana og ágallana. En starf hans stjórnast aldrei af hinu, að allt sé bezt sem vitlausast, bezt, sé að gera allt illt í þjóðfélaginu ennþá verra. Hatrið til þessa gjör- spillta og rotna fyrirbæris, sem kallað sé þjóðfélag, þurfi að magnast, þar til að lokum að gert sé út af við það í eld- hafi byltingarinnar. Hér á milli er regindjúp staðfest. Hinn lýðræðissinn- aði verkamaður lítur á allar umbætur sem spoi: að þráðu marki. Bylíingarsinninn er hins vegar andvígur umbót- unum, ef hann er heill og hreinskilinn, því að við bætt lífskjör dvín byitingarhugur inn, en við aukna eymd magnast hann. Byitingarsinn inn getur aðeins sætt sig við umbæturnar, sem vissulega fjarlægja hann og félaga hans endurlausn byltingar- innar, — að svo miklu leyti sem honum tekst. að nota þær í áróðursskyni. En þegar þannig er að verki verið, verður sjaldan mikið úr fram kvæmdum, þótt viðhöfð séu fögur orð. Og lítið nú í kringum ykk ur, verkamenn. Er það ekki einsætt mál, að umbótafélög, eins og verkalýðsfélögin, eiga að velja sér til íorustu um- bótamenn af lífi og sál, menn sem viljfa umbæturnar um- bótanna sjálfra vegna, en ekki aðeíns í orði kveðnu. — Kjarabætur og kommúnismi eru ósættanlgear andstæður og eiga enga samleið. ganga mn austur-þýzku piltarnir, með sama göngulagi og á dýrðardögum Hitl- ers, hvort sem þeirn líkar betur eða verr. Nú er það ekki hakakrossinn helaur hamar og sigð, sem blaktir yfir höfðum þeirra. Þeir hafa víst ekki gléymt því, er her- sveitir Hitlers fetuðu gæsaskrefum um Berlinarborg. Þá voru þeir á fermingaraldri — eða yngri. Nú eru þeir í austur-þýzku lögreglunni — reiðubúnir til að framfylgja skipunum kommúnista til hvers sem er, og jafnvel iöndum þeirra í V.-Þýzkalandi stendur ótti af þeim. Gamla skólahúsið var úrskurðað ónothæít fyrir 20 ár- um, síðan hefur verið kenní í samkomuhúsinu. und krónur. Voru gerðar ítrek aðar tilraunir til að ríkíð bætti 20 þúsund krónum viö greiðslu sína, en ef svo hefði orðið, var ríkið búið að greiða helming imn af framlagi sínu móti Súða víkurhreppi. En Iþesslj. viðbótagreiðsla fékkst ekki. Framlögin voru því 20 þúsund krónur frá rík inu og 80 þúsund krónur frá hreppnum og 70—80 þústmd krónur í skuld vegna vinnu og efnis. Tóljst þá skólanefnd að fá 50 þúsund króna bráðabirgða lán til greiðslu á efni og vinnu l?.unum, en eftir stendur um 10 þúsund króna vinnlauna- skuld við fátæka og þurfandi yerkamenn og milli 10 og 20 þúsund króna skuld við bygg ingavöruverzlanir. Nú hefur ekkert verið hægt að vinna við skólahúsið, síðan snemma í haust, og er þó vonandi, að rík ið geri allt sem í þess valcú síendur til að verkið geti haf- izt með vorinu. En það verður VÍÐA Á LANDINU eru húsa kynni þau, sem notast verður við til kennslu og skólahalds næsta frumstæð og ófullkomin. Sums \ staðar fer kennslan fram í samkomuhúsum, þar sem dansskemmtanir eru um helgar, og veitir slíkt auðvitað síður en svo fullnægjandi heil forigðisöryggí. . Þannig hefur þetta t. d. verið í Súðavík, sem ■ er kauptún. með ca. 270 íbúa. j Haustið 1930 var gamlal skólahúsið orðið svo lélegt, að i héraðslæknir sá sér ekki ann I að fært af heilbrigðisástæðum j en að banna notkun þess til kennslu. Þá var nýbyggt mynd . arlegt samkomuhú's í þorpinu, | og samdi ’hreppurinn við eig- endur þess um að kennslan færi þar fram fyrst um sinn þar til skólahús hefði verið. byggt. ■ En þessi bráðabirgða ráðstöf un stóð lengur en til var ætl- azt. -— Síðan hún var gerð, eru nú liðin 22 ár. Á þessix tímabili hefur tvis- var verið 'hafizt. handa um byg^ingu skólahúss, en í bæði .skiptón hefur feú vjiðleitni strandað. Var í fyrra skiptið grafið fyrir grunni hússins og vatnsleiðsla lögð á hyggingar- stað, og í síðara skiptiðð, fyr- 'ir 5 eða 6 árum síðan, var enn: grafið fyrir grunni Súðavíkur . skóla á öðrum stað, en lengra ! komst verkið ekki heldur í það sinn. Síðastliðið sumar var svo ■hafizt handa í þriðja sinn um byggingu skólahússins. ÁUi , hreppurinn þá um 80 000 krón j ur í skólabyggingarsjóði og j vænti þess að ríkið gæti Iagt j fram mótframlag að sínum . hluta. Á Súðavíkurhreppur að greiða helming byggingakostn aðar og ríkið 'helminginn. í haust var hið langþráða skólaíhús loks komið undir þak og kostaði eins og það stóð um 180 þúsund krónur. — Núna fyrir áramótin hafði hreppu.r- inn eins og fyrr segir, lagt fram til byggingarínnar 80 þúsund krónur, en ríkið aðeins 20 þús að vænta þess, að af því geti" orðið, þar sem svo lengi heí'ur dregizt,. að ríkið legði frani stuðning sinn við bráðnauðsyni lega skólabyggingu í Súðavík. En máske, á það eftir að ske, að skólabyggingin stöðv- ist enn á ný um nokkur ár — og gæti þá svo farið, að það kost aði Súðvíkinga 30 ára stríð að koma sér upp forsvaranlegu barnaskólahúsi. Þannig er baslið í menningar málunum alltof oft út um byggð ir landsins, og svo eru stjórn arvöidin orðlaus og undrandx yfir fólksflóttanum úr sveitura Dg sjóþorpum — flóttanum frá framleiðslustörfunum, eins og það er stundum kallað af allt of miklu skilningsleysi þeirra, sem miður þekkja til Súðavíkurskóli þarf að kom- ast í notkun á næsta hausti, — en itil þess þarf sameiginlegt átak hrepps og ríkis —■ en það átak ætti heldur ekki að láta bíða eftir sér, þar sem í það ber að leggja samansafnaða orku seinustu SO^ára. RENÉ MAYER forsætisráð- herra Frakklands og Georges Bidault utanríkisráðherra áttu fund með sendiherrum er- lendra ríkja í París í gær. Á fundinum var rædd stefna hinri ar nýju frönsku stjórnar í ut- anjrlkigmálum MIG LANGAR til þess að vekja hér athygli á einni af þeim bókum, sem ég hef haft til Iestrar nú milli mála um hátíðarnar. Það ér bók Óskars Aðalsteins: „IHaxiparinn frá Malareyri“. Þegar bók Óskars: „Grjót og gróður“, kom út 1941, fylgdi Guðmundur Gíslason Hagalín hen.ni úr hlaði og segir þar meðal annars: Þetta er í raun- inni fyrsta verkamar-nasagan í bókmennlum okk-ar, sem geti borið það nafn með fullum rétti. Hún lýsin ekki lífi verka fólks eins og það virðist manr.i úr annarri stétt, manni, sem hefur vakizt til gremju eða hrærst til meðaumkunar yfir lífi verkalýðsins, heldur lýsir hún því eins og það lítur út í augum þess manns, sern. er sjálfuti uppalinn á verkamanna heimili og gengur engra ann- arra erinda en þeirra, að sýna líf verkafólksins eins og það lifir í honum sjálfum, í hverri æð foans og taug og' í foverrí hrærin’gu hugans. — Mér virð ist að þetta 'sé það sama, er segja rnegi um þessa sögu. Er mér það sérstakt gleðiefni, að þessi saga skuli nxx vera kom- in út. Vil ég benda öl'lum, þeim ungum verkam'önnum, er bóka leita, að kaupa þassa bók og lesa. Það svíkur engan. Bókin er 181 blaðsíða, og er lesturrými vel notað. Teikningu á forsíðu hefun bróðir Óskars, Sigurður Guð- jónsson, gert. Útgefandi er bókaútgáfan ..Vestri“. Prentuð er bókin t Isrún á ísafirði. Vestfirzk í húð og hár. Tórnas Helgason frá Hnífsdal. 4 — Alþýðublaðið

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.