Alþýðublaðið - 29.01.1953, Blaðsíða 6

FRANK YERBY
Milljónahöllin
20.. DAGUR.
Dr: Áifur
Orðhcagils:
STUTT SAMANTEKT
UM PELA.
Manneskjan er aklci gömul
þegar hún^byrjar aö liandfjatia
pelann. Flestar taka vio hann j
ástfóstri áður en þær byrja a3
bera í mál. Ef til vili er það
þetta, sem veidur því, að þeim
verður þa'5 svo Ijúít, síðar merr,
að Iáta iiann ræna sig málijiu.
Sem ómálga börn sleppa þær
ekki af hoiuin tukinu meðan
nokkur dreitii’ er cí'ir á lion-
um, — sarr. ó:r.V.áa manncskj-
ir halda þær þessar: vonju:
totta hann iþurran í skvndi, ef
svo ber undir nð r-rer þurlr. að
varpa nonum frá sór í skyndi,
iil dæmis i aðvíf-md: Ingrerf u-
þjóna. Þh m nnm mcðal anaars
vrra orsðk þors, nð ’.ögrc.c'.u-
þjónar reyna yfirleitt aldrei að
grípa pela, sem ao þeim er
kastað.
Þegar bör.i eldast, skammast
þau sín á stundum fyrir a3 láta
sjá sig með pelann, og velja
honum þá ýmsa nærtæká felu
staði. Þessi árátta fylgir mann-
eskjunni æ síðan; þegar öld psl
anna hófst að nýju með tiiskip
un Bjarna Ben, hefur hún oiðið
mörgum að sannkailaðri list-
grein, er ber vitni ótrúlega
ríkri hugkvæmni og ráðsnilid.
Láta konur nú gera vasa á und
irkjóla sína að sögn, -—- sumar
jafnvel fleiri en einn, en aðrar
á brjóstahöld sín mil.li brjóstá.
Af skiijanlegum ástæðum þurfa
karlar eltki að láta gera sér
vasa, — en sagt er, að þeir
velji pelanum felustað í sokli-
um sínum. Þá er jiað ekki sið-
ur list að geta drukkið úr pela
á opinberum samkomum án
þess að nokkur sjái eða verði
þess var, nema þel”, sem með
eru í samsærinu, 03 bera ráð
þau, sem. til þess eru notuö,
ekki síður vit.ni hugkvæmninni
og hyggjuviti. Frum.síæðasta
ráð'ið byggist á fyrri kynnum
af pelanum, en það er á þá
Xeið, að slöngu er stungið ofan
í pelann og innihaldið svo sogið
upp í sig; kvað sú aðferð liggja
einikar vel við, þegar pelinn er
xalinn í brjóstahatdavasa; get-
ur þá viðkomandi stúika ,,sogið
pelann sinn“ á meðan hún dans
ar, og jafnvel lofað dansherr-
anum að fá &ér bragð líka, án
þess að á beri.
Oft gengur illa að venja
börn af pelanum, og ekki reyn-
ist það auðveldara, þegar þau
hafa bundið trygá3 við hann
aftur, komin til vits og ára.
Það er hætt við, að meira þurfi
til þess en eina tilskipan, —
jafnvel lögreglukylfur mun.u
þar lítf duga, Og þar eð þessi
pelaást er talin sáirænt atriði.
virði.st þarna tilvaiið viðfangs-
efni fyrir opinbera sáfræðinga;
t. d. sálfræðing bæjarins.
Dr. Álfur Orðhengils.
6 ~ Alþýðubla'ðið
á manni. Heyrir
okkar hérna?
Nei. Áreiðanlega ekki.
Ég þarf að fá peninga. Mikia
peninga.
Hversu mikið?
Fimm þúsund doliara.
Kallarðu það mikla peninga9
Hvers vegna heldurðu aS þú fá
ir þá hjá mér?
Sjáðu til. Esther. Ég get ekki
beðið föður þinn um þá. Ég ætla
að leggja þá í viðskipti. Hluta
bréfakaup. Ég get ekki útskýrt
það fyrir þér að svo stöcídú.
Nokkuð, sem enginn má vi-ta,
Ég er bara að biðja þig um lán.
Ég skal endurgreiða þér það
með vöxtum, segjum innan
tveggja vikna.
Ég er ekki viss um að gott
sé að treysta þér.
Honum var ekki um að auð-
mýkja sig fyrir henni, en sagði
þó með grátklökkva í röddinm:
í guðs bænum, Esther.
Hún brosti glettnistlega,
næstum því kuldalega, og eijis
og hún nyti þess að draga hann
á svarinu.
Mannstu eftir kvöldinu, þega,.
þú kysstir mlig? tautaði hún
lágt.
Já, nöldraði hann. Hvors-
vegna spyrðu að því?
Mér finnst nú fvrirtaks tæki
ffeerý íil þess 'aþ hefna þess.
Skammastu þín ekkert fyrir
það, sem þú gerðir þá?
Nei, farii það í logandi, hróp
aði Pride. Það var bara gam-
an.
Hún kastaði til höfðinu, hló
og skemmti sér konunglega.
Alveg samþykk, sagði hún.
Víst var það bara gaman,
fannst þér það ekki. Gott og
vel, Pride. Ég skál láta þig
hafa þessa peninga, með því
skilyrði að þú endurgreiðir þá
innan tveggja vikna. Ég ákveð
vextina síðar. Hún vék sér
inn í skrifstofu sína og sótti
penna. Síðan skrifaði hún út á-
vísun á fimm þúsund dollara í
mesta flýti. Víst mun hann
standa við skuldbindingu sína,
hugsaði hún með sjálfri sár.
Hann er flestum líklegri til
þess. Hver veit nema að hann
verði einhvern tíma ríkari en
pabbi. Gaman að vita hvernig
það annars væri, að . . .
Hún brosti um leið og hún
fékk honum ávísunina.
Til Ihamingju, 'jPíide, sagð'i
hún.
Þakka þér fyrir. Þetta er
mjög vel gert af þér, Esther.
Iiún hló lágt.
Kannske. Og kannske er ég
að búa í haginn fyrir framtið-
ina. Mína framtíð, Pride.
Andlit hans varð eitt spurn-
ingarmerki.
Þín framtíð? Ég skil þig'
ekki, Esther.
O, þú skilur mig kannske,
þótt síðar verði. Hún hafði
ekki fleiri orð til útskýringar,
sneri baki við honum og gekk
hvatlega út úr herberginu.
Pride mændi lengi á hurð-
ina, sem hún gekk út um.
Hvern fjandann skyldi hún
meina, manneskjan? Hann var
eins og í leiðslu en hrökk upp
við ítilhugsunina um það, að
hann væri að verða of seinn til
þess að ná í bankann fyrir los
nokkur til, unartíma. Hann stökk út og
hljóp sem fætur toguðu niður
götuna.
stafi á ávísunina. Byrjaði síðan
að tína í hann peningana. Pride
töfraðist af þessari sjón, heil
Hann náði ekki í vagn fyrr hrúga af splúnkunýjum banka
en hann var kominn tais\rert seðlum. Gjaldkerinn ýtti hrúg-
áleiðis. Sér til mikillar skelf-junni í áttina til Pride. Gerið
ingar tók hann eftir því, þegac svo vel, herra minn
hann var setztur, að hann skalf
frá hvirftli til ilja.
Hann kom alveg á seinustu
stundu. Dyravörðurinn var að i gem
loka bankanum. Það var löng'
röð inn fyrir. Hann tók sér I
stöðu í röðinni, og beið þess, i
að röðin kæmi að honum. j
Hann var seinastur. Gjaldker-J
inn sagði næsti. |
Pi;ide þurfti að taka á allri
sinni stillingu til þess að ganga
það virðulega út úr bankanum,
handhafa þessara
miklu auðæfa. En hann var
ekki fyrr kominn út á göfuna
en hann tók á sprett og hróp-
aði á vagn.
Til Morrison verðbréfamiði-
ara, skipaði hann ökumannin-
um. Og aktu eins og fjandimi
sjálfur sé á hælunum á þér.
Ökumaðurinn lét ekki segja
Jú, jú. Pride ýtti ávísuninni
til hans.
Gjaldkerinn virti hana vand
lega fyrir sér. Leit síðan rann’sér það tvisvar. Hann tvíhenti
sakandi á Pride. j svipuna og sveiflaði henni svo
Framselj andinn er Pride ; ag það hvein í ólinni. Hestarn
Dawson. Eruð það þér? ir tóku á rás og vagninn var
Ég er Pride Dawson. óðar en varði kominn á fieygi
Sannið það, maður minn. ferð. Hann henti peningi í öku
Pride þuklaði vasa sína og manninn og gaf sér engan tíma
fann spjald, sem á var prent- (til þess að fá til baka. Því
að: Pride Dawson, í þjónustu ' næst öslaði hann inn á skrif-
Thomas Stillworth. Pride hafði stofuna. Morrison leit undr-
sjáifur látið prenta handa sér]andi á komumann.
þess háttar spjöld, og þau | Láttu mig hafa hlutabréf
höfðu oft komið honum að Huckahoe & Ravensville járn
góðu gagni. Gjaldkerinn virii brautarfélaginu, skipaði hann
nafnspjaldið fyrir sér. jfyrir. Eins mikið og hægt er
Hver og íeinn getur veiúð að kaupa fyrir þessa peninga.
handhafi að svona spjaidi. Það Hann kastaði seðlafúlgunni á
sannar ekki neitt, hverra minn. ’ borðið fyrir framan verðbréfa
Þér þurfið að gera betur. j miðlarann.
Kannske með bréf á yður, stxi J Fjandinn hafi það ef ég held
uð á nafnið Pride Dawson. ‘ að til séu Tuckahoe & Ravens-
Það hefur mikið sönnunar-1 vill-bréf fyi'ir alla þessa upp
gildi, einkanlega ef frímerki og hæð, maður minn. Þau eru
stimpill pósthússins væri á1 ekki hátt skrifuð í dag, þau
því. Jbréf, skal ég segja yður.
Pride rótaði af ákafa i vös- j Komdu bara með þau, liróp
aði Pride óþolinmóður. Fijótt
um sínum. Allt í einu varð um
slag fyrir hendi hans. Hann
fann undir eins á snerting-
unni, að þetta var biéf til
hans, og minntist þess líka sam
stundis, frá hverjum bréfiðjið?
— Undir eins — Engar vífi-
lengjur.
Ég skal hafa þau klukkan
ellefu í fyrramálið. Þér heit-
var. Síðan hann yfirgaf heim-
ili Sharon, leið varla svo einn
dagur, að hún skrifaði hanum
ekki, enda þótt hann heim-
sækti hana á nær því hverju
kvöldi á saumatsofuna hennar.
Hþeinustu ástarbréf, f:di
feimnislegri viðkvæm.ni, þar
sem hvert orð vitnaði um ein-
læga ást. En Pride var ekki
að hugsa um innilxaid bréf-
anna. í huga hans komst ekk-
ert annað að en að geta sann-
að fyrir gjaldkeranum, að hann
hefði heimild til þess að fram
selja ávísunina. Guð blessi
Sharon mína, fyrir að koma
mér á þennan hátt til hjálpar.
Hann dró fram bréfio og rétti
það inn fyrir borðið.
Allt í lagi herra minn, greip
stimpil, krotaði óskiljaníega
Pride Dawson.
Morrison laut niður, skrif-
aði kvittun fyrir upphæðinni
og fékk Pride.
Þú æltar að ná í þau, er það
ekki? sagði Pride um leið og
hann tók við kvittuninni
Ætlið þér að sækja þau sjálf
ur? spurði Morrison.
Já. Ég sæki þau sjálfur klukk
an ellefu í fyrramálið. s’
Á slaginu klukkan ellefu
næsta dag stóð Pride fyrir
framan borðið í skriístofu
Morrisons verðbréfamiðlara.
Morrison kom á móti honum
og brosti.
Ég náði fyrir þið í þúsund
bréf á fimm doliara hverf
hundrað dollara bréf, sagði
Morrison hjnn hreyknasti. Það
er eitthvað skrýtið á seiði með
Alþýðublaðsins á ÞÓRSHÖFN er
Guðmundur Guðmundsson.
Gorist áskrifendur.
Lv ......... ...........rr".........................’.'I I Jú
■ ■■■■■■■■■■■BaaaaaniiBBaaaaBi ■ ■'l
Smurt brauð.
Soittur.
Til í búðinni allan aaginn.
Komið og veljið eða símið.
Síid St, Fiskufe.
Ora-við^erðír.
Fljót og góð afgreiSsla.
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63,
sími 81218.
Smurt brau<5
oá soittur.
Nestisoakkar.
Ódýrast og bezt. Vin-
samlegast pantið með
fyrirvara.
MATBARÍNN
Lækjargötu 6.
Sxmi 80340.
Köld borð oá
heitor veizlu»
matur.
Sild & Fískisr.
Slysavarnafélags fslands
kaupa flestir. Fást hjá
slysavarnadeildum um
land ailt. í Rvík í hann-
yrðaverzluninni, Banka-
stræti 6, Verzl. Gunnþór-
unnar Halldórsd. og skrif
stofu félagsins, Grófin 1
Afgreidd í síma 4897. —
Heitið á slysavarnafélaglð
Það bregst ekki.
Nýia sendl-
bííastöðin h.f.
lxefur afgreiðslu í Bæiar
bílastöðinni í Aðalstræt
16. — Sími 1395.
MfnnfnáarsDlöíö
Barnaspítalasjóðs Hringsin*
eru afgreidd í Hannyrða
verzl. Refill, Aðalstræti 1
(áður verzl. Aug. Svend
sen), í Verzluninni Victor
Laugavegi 33, Holts-Apó
teki,' Langholtsvegi 84
Verzl. Álfabrekku við Su8
urlandsbraut, og Þorstein*
búð, Snorrabraut 61.
Eús og íhúðir
af ýmsum stærðuxn
bænum, útverfum bæ;
arins og fyrir uían bæ
ínn tii sölu. — Höfum
einnig til sölu jarðir
vélbáta, bifreiðir 0
verðbréf.
Nýja fasteignasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518 og kl. 7,30
8,30 e. h. 81546.
ilbv
■ ■ m'w ■ ■ ■ ■ ■■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■ ■■■>■1