Tíminn - 30.07.1964, Síða 3

Áhorfendur streyma að.
*
Flugdagurinn nyrðra
HS-Akureyri.
KLUKKAN 2 e. h. s. 1. laug-
ardag flaug lítil flugvéL frá
Flugskóla Tryggva Helgasonar
yfir bæinn og dreifði hapdrætt-
ismiðum, sem börnin tíndu jafn
óðum upp og þeir komu til
jarðar.
Klukkan 6 síðdegis sama dag
lenti svifflugvél á íþróttavell-
inum, flugmaður var Arngrím-
ur Jóhannesson, en flugvél Flug
skóla T.H. kom með hana í eft-
irdragi inn yfir bæinn.
Sunnudaginn kl. 2 e. h. hófst
svo hinn rétti flugdagur
tneð ávarpi Magnúsar E. Guð-
jónssonar bæjarstjóra. Bauð
hann gesti velkomna til móts-
ins. Þá rakti Magnús í fáum
orðum nauðsyn flugsins í nú-
tíð og framtíð, að lokum ósk-
aði hann öllum þeim, sem að
flugdeginum stæðu velfarnaðar
og lýsti mótið sett.
Þá tók við Karl Magnússon,
þulur dagsins, en hann er einn
af stofnendum Svifflugfélags
Akureyrar. Nú hófst mikil flug
sýning bæði á svifflugum og
þótti mörgum alldjarflega leik-
ið, því farið var á öllum endum
er í loftið var komið.
Á meðan flugmennirnir léku
listir sínar lýsti þulurinn grund
vallaratburðum svifflugsins, —
rakti sögu félagsins frá 1937,
sagði m. a. að margir þekktustu
flugmenn landsins hefðu hafið
sinn flugmannsferil hjá S.F.A.
Þá lýsti Karl prófum svifflugs-
ins, kappmótum og metum, —
bæði innl. og erlendum.
Björgunarsveit Akureyrar
hafði sett upp sínar bækistöðv
ar með öllum búnaði, bílum,
sleðum og öðru því er tilheyrir.
Karl lýsti hlutverki sveitar-
innar, og þýðingu, og sagði m.
a., að fleiri gætu unnið sveit-
inni gagn en þeir, sem hæfir
væru taldir til erfiðra fjall-
gangna, því sveitin aðstoðaði
við fleira en flugslys, sveitin
væri reiðubúin til hvers konar
aðstoðar á landi, sem til greina
kæmi og um væri beðið. Þá til-
kynnti þulurinn að lítil flugvél
væri týnd, með tveggja manna
áhöfn, og væri nú undirbúin
leit að henni.
Lítil flugvél hóf sig á loft
og tveir vel búnir leitarflokkar
'ögðu upp, frá tjaldbúðum
Björgunarsveitar Akureyrar.
Nú sáust þrjú rauð Ijósmerki
frá hinni týndu flugvél. Leitar
flugvél flýgur þangað og síðan
yfir annan leitarflokkinn og
veifar til merkis um að hin
týnda sé fundin og flýgur svo
aftur á slysstaðinn og vísar
leiðina. Þegar flokkurinn kom
að hinni týndu vél, skaut hann
á loft upp gulu ljósmerki, til að
kalla á hinn leitarflokkinn,. í
Pramhalo a >3 síðu
r ■■ A FC m\ Nl m 1 VEGI
ÞAÐ er orðið nokkuð langt síðan
ég heyrði talað um að fisktöku- ;
skip vaeru að ferma „á ströndlnnl". |
Það voru auðvitað Reykvíkingar,
sem höfðu þetta orðatiltækl um
hönd. Nú er farlð í útvarplnu að i
segja frá því þegar skipln eru að |
koma til Reykiavíkur, séu þau að i
koma „af ströndinni" í stað þess j
að geta þeirrar hafnar sem skipin :
lögðu siðast frá eða að segja frá
því á hvaða ferð þau séu. Auk
þess sem þetta er ófullkominn
fréttaflutningur lýsir þetta oflæti
höfuðborgarbúa. Það er eins og
af ásettu ráði sé verlð að láta þióð
ina eða það af henni sem býr við
sjávarsíðuna vita af því að strönd- j
In sé eitthvað annað en ströndin, :
sem Reykjavík stendur á. Stað-
reyndin er sú að Reykjavík stend-
ur á ströndinni eins og aðrir staö-
ir sem standa á strandlengju þessa j
lands og að skip, sem sigla frá
Reykjavík koma af ströndinni
engu síður en þau sem koma frá i
öðrurri sjávarplássum. Þess vegna
er ' þetta orðatiltæki, sem getur
hér að framan ósmekklegt og ó-
viðeigandi. Auðvitað veit ég að
þessl orðanotkun er orðin töm
en sýnlr hvernlg menn í hugsun-
arleysi tjá oft það sem þeir vlldu
segja. Það er margt að varast fyr
ir þá, sem í miklu þéttbýli búa.
Vilji þeir vera greln á sama Stofni
og aðrir landar þeirra, þ. e. íslend
ingar, þurfa þeir að gæta þess ,
að slíta sig ekki úr tengslum við '
þá. í daglegrl önn þéttbýlisins og :
hraða, er nú á dögum mikil hætta I
á því að sitt hvað gleymist af því
sem þarf að muna En þó megum
við aldrei gleyma því að á íslandi
býr ein þjóð, sem hefur marghátt-
aðar skyldur við land sitt. Og eins
og skyldurnar við landið eru þýð-
ingarmiklar er ekki síður skyld-
urnar við móðurmálið og tungu-
takið áríðandi að rækja. Það er
sérstök ástæða til að vara fólkið
í þéttbýlinu, sem er í nánastrl ,
snertingu við alla strauma mann-
legs lífs, sem nú leika um þetta
land, — að vara það við þelrri
hættu sem því er samfara.
Þess verður æðlmiklð vart í dag-
legum umræðum á opinberum
vettvangi að ýmslr taka illa þeim
viðvörunum, sem koma fram út af
samsklptum við aðrar þjóðir. Ég
held þetta sé á ákaflega miklum
misskilningi byggt. Þegar þjóðin
er vöruð við samsktptum, er gætu
haft alvarlegar afleiðingar, þjóta
sumir upp til handa og fóta og
brigzla þelm sem orðln mæla um
alls konar hvatir aðrar en þær sem
eru þær raunverulegu. Ég nefni
tvö dæmf.
1. í umræðunum um Efnahags-
bandalags Evrópu voru þeir, sem
vöruðu við hættum af of nánum
tengslum sakaðir um árásir á aðra. ;
2. Út af umræðum út af sjón- I
varpsstöðinnl á Keflavíkurflugvell-1
inum, eru þeir sem varnaðarorð-
í ln flytja sakaðlr um kommúnisma
og aðrar vammir og skammir.
Ég læt þessi tvö dæml nægja tii
þess að benda á að það er full
þörf á varnaðarorðum til ^þelrra,
sem i þéttbýlinu búa. Vissulega
hafa margir þéttbýlismanna opin
augu fyrlr öllum aðsteðjandi hætt
um, eins og sést á opinberum
umræðum, en hinir eru of margir,
sem láta vaða á súðum og skeyta
engu þó af einlægni og j alvöru
sé bent á að afstaða þeirra sé
hættuleg.
Höfuðborgin á ströndinni verð-
ur nú að láta sér skiljast að hún
hefur viðtækari skyldur vlð þjóð-
ina en að lifa sínu yfirborðs-
kennda veizluiífi.
Ingólfur Arnarson vísaði sann-
arlega veginn. Hann byggði sinn
bæ og hann bjó þar, en hann vísaði
lítTa öðrum til landa og mat þá
og virti, sem jafningja sína. Þeg-
ar allt fólk á ströndinni við Faxa-
flóa hefur öðlazt hans hugarfar er
engln hætta á ferðum um framtíð
lands eða þjóðar. Hann byggði
sinn bæ og skapaði íslenzka þjóð.
Hánefsstöðum 21. júní 1964.
Sig. Vilhjálmsson.
Á VfÐAVANGI
„Upplitið á henni ekki
frýnilegt"
Hamnes á horninu ræðir í
gær um nýju skattskrána í þátt
um sínum í Alþýðublaðinu.
Hann segir m.a.:
„Ein af beztu smásögum Guð
mundar Hagalíns heitir Vomur-
in« kemur. Hún fjallar um ótt-
ann eða kvíðan-n, sem fylgdi hin
um „forna fjanda". Hafísin
vair kvíðvænlegur. Nú er þetta
breytt á öld rafmagns og hita-
veitu, flugvéla og fjarsýnitækja
vélskipa á sjó og bifvéla í landi
En annar vomur kemur árlega
og veldur fyrst kvíða og ótta,
en síðan, þegar haniv er skoll-
inn á, reiði. Og vomurinn kem-
ur á morgun og fólk er þegar
fairið að hringja til mín og það
er eins og ég heyri i símanum
Ióminn af ótta þess.
Skattskráin kemur í dag. Og
öll tíðkidi af henni áður en
hún birtist, hníga að því, að nú
verði upplitið á henni ekki
frýnilegt. Sagt er að útsvör og
skattar hækki gífurlega, jafn-
vel svo að ekkert viðlit sé fyrir
marga menn að ætla sér að
reyna að borga. Aldraður mað-
ur maður hringdi til mín í gær.
Hann hefur alla tíð verið mik-
ill dugnaðarmaður, bæði á sjó
og landi, hann nýtur ellilauna.
Hann hafði 160 þúsund króna
laun síðastliðið ásr. Hanm sagð-
ist vera búinn að fá að vita að
hann ætti að borga yfir 40 þús-
und krónur í opinber gjöld.
Annar maður hafði fengið
bréf frá Skattstofunni upp á
það, að hún hefði bætt við
tekjur hams 10 þúsund krónum,
af því að það væri alls ekki
hægt að lifa á þeim Iaunum,
sem hann hefði gefið upp til
skatts og atvinnurekandi hans
raun-ar einnig. nú eir atvinnu-
rekandi hans eitt af stærstu
fyrirtækjum landsims og veltir
milljóna tugum. Hvorugum
myndi detta i hug að svikja
undan skatti, enda ekki hægt.“
„Flestum finnst þeir
greiða helzt til mikið"
Bersýnilegt er, að jafnvel
Mbl. er nokkuð órótt vegna
nýju skattanna. því að það birt
ir um þá sérstaka forustu-
grein, sem hefst á þessa leið:
„Um þesar mundir eru menn
að fá upplýsingar um
skatta þá, er þeir greiða til
ríkis og sveitarfélaga, af tekj-
um sínum sl. ár. Sjaldnast eru
menn ánægðir með skatta þá,
sem þeim er gert að grciða, og
sjálfsagt mun svo enn verða
nú, að flestum finnist þeir
greiða helzt til mikið“.
Vísir hróðugur
Vísir er hins vegar hinm boru
brattasti, enda málgagn sjálfs
fjármálaráðherrans. Hahn birt-
ir í gær forsíðufrétt, þar sem
sagt er frá, að fréttamaður
blaðsins hafi farið um morgun-
Iinn niður i gamla Iðnskóla, þar
sem skattskráin lá frammi. Vís
N ir birtir þessa frétt undir fyrir-
Í sögninni; „Flestir voru ánægðir
| með skattana sína“. Fréttamað-
Þ urinn hefur það svo eft'ir einum
i'i skattgreiðandanum, að hann
|: hafi sagt um skatta sína „þetta
| var ekkert“, enn annar hafi
h sagt: „þetta er smálús, sem ég
Ihefi fengið.“ Þannig ríkir al-
menn ánægja með útsvörin og
tekjuskattinn samkvæmt frétta-
mennsku Vísis!
T f M I N N, fimmtudaginn 30. júlí 1964 —
3