Alþýðublaðið - 20.06.1953, Blaðsíða 6

s
ALÞÝÐUBLAÐEÐ
Laugarclagirm 20. júiií 1953
FRANK YERBY
Milljónahö
11 i t
1 ? f ! t s
Frú öáríöai
ullielma:
Á- ANDLEGUM VETTVANGI
Allir eru að spyrja mig
hvernig kosningarnar muni
fara. Ég vil ekki segja neitt á-
kveðið, því að ég vii ekki hafa
nein áhrif á kosningarnar. Þess
í stað svara ég bara því, að þær
muni fara eins og að undan-
förnu, — allir flokkarnir muni
lýsa yfir því að kosningum
ioknum, að þeir hafi unnið
frækilegan sigur; meira að
segja sanna það með útreikn-
ingum. En svo mikið get ég
sagt, að úrslitin munu koma
ýmsum mjög á óvænt. Meira
segi ég ekki að svo stöddu.
Nú sem stendur hugsa ég
meira um kálgarðinn minn en
pólitíkina. Ekki veitir af, enda
veit ég ekkert starf göfugra en
það, sem unnið er í kálgarðin-
um. Og nær er már að halda, að
stórum göfugri yrði hún, öll
þessi pólitík, ef hver stjórn-
málamaður hefði sinn kálgarð
til að hugsa um og rækta, og
gerði það sjálfur. Ef þeir sæju
með sínum eigin augum, hvaða
áhrif arfinn hefur á vöxt og
viðgang matjprtanna, og fyndu
hvernig það er að berjast við
hann, ef honum er cinu sinni
sleppt Iausum, þá hefðu þeir
þar lærdómsríkt og áþreifan-
Iegt dæmi upp á allan sinn á-
í’óður, því að ekkert er hann
annað en arfi í kálgarði þjóð-
lífsins, sá fjári, svo að ekki sé
meira sagt. Ef allir kálgarðs-
eigendur stofnuðu með sér
stjórnmálaflokka og veldu
frambjóðendur úr sínum hópi,
þá væri það áreiðanlegr stórt
spor og í rétta átt. Jón minn
segir nú, að það brevt' engu
þó'tt stofnaSir séu nýir flckkar,
það hlaupi spillingin í þá alla,
þegar þeir komi mönnum á
þing, — en Jón minn er heldur
ekkert hneigður fyrir kálgarða,
þótt hann geri það, með hálf-
gerðir ólund þó, að hjálpa mér
við að taka upp. .. .
Svo er nú það. Ég ætla að
fara snemma að kjósa, þegar
þar að kemur, svo að ég sé laus
við allt þvarg, og svo fer ég að
vinna í mínum kálgarði. Og
eitt þori ég að ábyrgjast — —
það kernur fram að minnsta
kosti einn seðill auður, þegar
talið verður.
í andlegum friði.
Dáríður Dulheims.
A-listinn
er
listi Alþýðufiokksins.
bauð þér fyrir sjö árum síðan,
áður en peningarnir og allt
það, sem þeim fylgir, komst
upp á milli okkar, — illu
heilli. Esther er alveg sama
um, þótt ég skilji við hana.
Hún getur gifst honum Joe
Fairhill daginn eftir af hún
vill. Hann er alltaf á hælunum
á henni hvort sem er, glápandi
á hana nótt og nýtan dag. í
rauninni held ég ekki að hún
elski mig framar. Ég er búinn
að særa hana svo oft, að ég get
ekki búizt við því að hún elski
mig.
Hann þagnaoi um stund. Hún
fann það einhvern veginn á
s'ér, að eimþá hefði hann ekki
talað út. Hún beið, og hann
tók til máls á nýjan leik:
Stærsta glappaskot, sem ég
hef gert á lífsleiðinm, var að
ganga ekki hreint til verks og
kvænast þér, úr því að þú gafst
samþykki þitt. Og nú, þegar
ég hef alla aðstöðu til þess að
bæta fyrir þetta brot mitt gagn
vart báðum okkur, þá kemurðu
í veg fyrir það. . . Ertu akveð
in í að eyðileggja framtíð okk
ar?
Sharon sneri sér að honum
og lagði hönd sína á handlegg
hams.
Nei, Pride. Ég ætla ekki að
eyðileggja neitt hvorki fyrir
þér né mér. Við getum ekki úr
þessu bætt fyrir það, sem okk
ur hefur áður mistekizt. í þín
um augum er svo ofureinfallt
að. taka ákvarðanir um fram
tíðina. Þig varðar ekki um ann
að en það, sem þú hefur og það
sem þú vilt hafa. Hins vegar
finnst mér ég ávallt verða að
taka ýmislegt fleira með í
reikninginn: Hvað sé rétt og
hvað sé siðsamlegt og guði
þóknanlegt. Um ekkert af
þessu lætur þú sig nokkru
varða.
Hann gretti sig. Veiztu ncma
guð ætilst til þess af okkur,
að við gerum ems og ég er að
leggja til?
Já. Ég veit að hann vill það
119. DAGUR:
ekki. Við höfum brotið ailai’j
brýr að baki okkar sjálf. Eg
sagði þér að ég væri ekki ham
ingjusöm, Pride. Viltu vita
hvers vegna? Vegna þess að
Courtney fann frá þér bréf til
mín, bréf, sem ég var annað
hvort of veiklunduð eða of ó
varkár til þess að eyðileggja.
Nú helzt hann ekki við fyrir af
brýðissemi. Allt hans líf er
hreinasta víti, enda þótt hann
reyni að láta það gkki bitna á
mér, og takist það lika framar
öllum vonum.
Elskarðu hann? spurði Pr'de.
Sharon hallaði sér fram í sæt
inu og horfði niður á vagng'ólf
ið.
Nei, hvíslaði hún. Það geri
ég ekki. Ég sagði honum það,
áður en við giftum okkur. En
jafnframt, að ég myndi reyna
að gera mér allt far um að
læra að elska hann . . Og ég
hef reynt það, en ég get það
ekki. Ég get það ekki.
.Vegna þess að þú elskar
mig, tautaði Pride.
Sharon rétti úr sér og horfði
beint í augu honum.
Já, sagði hún hæglátlega en
ákveðið. 9f þvi að ég elska þig
— Guð hjálpi mér.
IJann rétti ut handlegginn,
lagðx hann utan um han.a og
di’ó hana að sér. Hún lagðist
máttvana upp að brjósti hans,
en mótstöðuaflið var þó enn
ekki brotið á bak aftur.
Nei, Pride, sagði hún.
Hann sleppti henni, hægt og
varlega.
Ég ætla ekki að reyna að rök
ræða málið við þig, Sharon. Ég
gerði það einu sinni, án nokk
urs árangurs. . . . Þú yfirgafst
mig fyrirvaralaust. Ég kom til
þín áður en það skeði. Þú
mannst sjálfsagt eftir því, því
miður. Ég viðhafði orðbragð
sem víst verður mér til ævar
andi skammar. Fyrirverð mig
fyrir það. Skammast mín fyrir
hvað ég var hávær, ósvífinn og
ruddalegur. Á milli okkar var
aldrei meitt, sem verðskuldaði
A—listinn — Alþýðuffokkurinn — þaif á mörgu
starfsfólki að halda á kosningadaginn.
Allt flokksfólk verður að leggja hönd á plóginn.
Látið skrá ykkur til starfa nú þegar í
Kosningaskriísfofu Á-lisfans
í AlþýSuhúxinu. Símur 5020 oi
t,
!?!'
slíka fi’amkomu af mér. Bara
hrein ást, var ekki svo? Það var
að vísu aldrei neitt lesið yfir
okkur af neinum guðsxuanný
eins og þessir stofu.lærðu sið
ferðispostular leggja svo mik
.ö upp úr. Að öðru leyti held
ég að þú hljótir að viðurlcenna,
að við höfum getað talizt. hjón,
fannst þér það annars ekki?
Nú höfum við fengið, bæðx tvö,
okkar skerf af þessari guðs
blessun, sem talin er nauðsyn-
leg til þes:-:' að til hjónubands
hafi verið löglega stofnáð: Ég
við hliðina á Esther og þú við
Mið Courtneys; finnst þér þá
ekki í raun og veru, að hjóna
band hafi stofnazt okkar á
milli? Kannske ekki. En ég
hefi þá trú, að sá tími komi,
þótt seimna verði, að ekkert
skilji okkur að lengur, ekki
neinir menn, ekki neinir siðir,
engar reglur og lög, sett af
skammsýnum og breyzkum
mönnum. Ég lifi í voninni um,
að efrm góðan VQ,ðurdag telji
þú þér fært að koma hlaupandi
í útbreiddan faðm rninn, án
þess' að þú þurfir að skammast
þín fyrir neitt, án þess að þú
þuyfir að óttast neitt. . . . En.
ekki meira um það núna. Nú
skulum við fá okkur eittLvað
að bocða einhvers staðar. Ég er
að eyða bæði mínum tíma og
þínum. Þao var bara svo ó-
sköp gaman að fá að sjá þig aft
ur, Sharon, að þú fyi’irgefur
mér vonandi þótt ég reym að
tefja tímann. Það verður
kannske langt þangað til ég
hitti þig næst.
Ó, Pride — kjökraði Sharon.
Pride. . . .
Uss-ss, Shay. Þú mættir vita,
ao ég á það ekki skilið að þú
kjökrir út af mér. Ég er ekki
þess virði. Ég skax kaupa
handa þér emhverja hressingu,
svo þú eigir auðveldara með að
gleyma öilu merfiðleikum.
En þú ert víst þess virði, að
það sé grátið út af þér, hugsaði
Sharon. Og hefur alltaf vj.’ið.
Ó, jú, Pride. Þú ert virði allra
þeirra tára, sem ég get úthelli.
Og það er satt, sem þú segir
um þessar í’eglur. Þær eiga
ekki við þig. Bara að þær ættu
ekki við mig . . . heldur . . .
Dra-ylðáerðlr. j
Fljót og góð afgreiðaþs, j
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegl 83,
sími 81218. ;!
Smurt braníS
oé snittur.
NestisDakkar,
ódýrast og bezt. Yin-1
samlegast pantiO m«t;
fyrirvara.
;!
MATBARINN
Lækjargötts 8,
Simi 30349.
' «
Slysavamafélags fslanéa 1
kaupg flestir. Fást hjáí
Elysavarnaáeildum tm g
laná ællt. í Rvík í hann-
yrðaverzluninni, Banka-
ítræti 8, Yerzl. Gunnþór- i
unnar Halldórsd. og skrif-
stofu félagsins, Grófin 1.
Afgreídd I síms 4897. —
Heitið á slysavarnafélagið.
Það bregst eklri,
Nfla sen'dl*
bíiastöðin h.f,
hefur afgreiðslu í Bæjai-1
bílastöðinni i Aðaletrssrtl |
16. Opið 7.50—22. Á 5
sunnudögum 10—18. —
Sími 1395. |
Hún tók eftir því strax og
hún kom til Pittsbui’gh. Það
var í’eyndar það fyrsta, sem
hún rak au.gun í, eftir aö hún
kom inn í íbúðina: Það hafði
ekki verið sofið í hjór.arúm
inu um 'nóttina. Veslings Court,
hugsaði hún. Honum hefur lið
ið eitthvað illa á meðan ég var
í burtu. En ég skal bæta hon
Við getum verið samingjusom.
um það einhvern veginn t.pp.
ef við leggjum saman og revn
um að gleðja hvort an' :aö . .
En um það leyti, sem hún
hafði lcvöldverðinn tilbúinn,
varð hénni lítið á klukkuna og
sá sér til mikillar undrunar, að
það var komið langt fram yfir
þann tíma sem Court var van
u,r að koma heim á kvöldin.
Barnaspítala*j óös Hringatos
; eru afgreidd 1 HannyrðS"
j verzl. Refill, Aðalstræfi 1»
(áður verzl. Aug. Sventíé;
1 sen), í Verzluninni Victor, g
j Laugavegi 33, Kolts-Apö- Í
j teki, Langholtsvegi 8€, |
! Verzl. Álfabrekku við Sn5-j*
; urlandsbraut, og Þorstæ'ní-1
Ibúð, Snorrabrant 61.
\Hús og íbúðir
; s*f ýmsum stæröum I jj
S bænum, útverfum bæj-;
; arins og fyrir utan bæ-j
* ínn til sölu. —■ Höfuns:
; einnig Sil sðlu jarðií,;
; vélbáta, bifreiBii og;
verðbréf.
5 Nýja fasteign&ú&Isw. E
; Bankastræti 7. f
; Sími 1518 og kl. 7,39— :
■ 8.30 e. h. 81546.
'!
Hún settist niður og beið, án
þess að taka sér nokkui’t verk
. í hönd. Vísarnir á klukkurmi
l.snigluðust áfrain svo kvelja ndi
i hægt. Hvað heíur koraið fyrir
hann? Ó, guð minn góður. Ef
hann nú hefur . . .
Hún þaut á fætur greip ein
hverjar skjólflíkur og a-dcii út.
Hún lagði af stað í áttina til
stálverksmiðjunnar. Það var
búið að loka. Varðmaðurinn
þekkti hana. Hann heilsaði
henni kunnuglega.