Alþýðublaðið - 20.10.1953, Qupperneq 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þriðjudagur 20. október 1953
Vö8v*b
Ó. Siffur*
ÍÞRÓTTAÞÁTTUR.
Heilir Islendingar.
Hvernig stendur á því, að
enginn minnist á Skíðahöllina?
í vetur verður áreiðanlega svo
mikill snjór, að enginn kemst
á skíði, og hvað þá? Það er
eins og allir iéu sofandi fyrir
þessu. Við þurfum að fá skíða
höll, helzt eina í austurbæn-
um og aðra í vesturbænu.m.
Hvað margir bílar eiga að sitja
fastir í snjó uppi á heið.i?
Hvað margir eiga að verða veo
urtepptir dögum saman uppi
í skíðaskálum og get hvorki
komist út á heiðina eða heim
aftur fyrir snjó? Við eigum að
reisa skíðahallir með gerfisr.jó
og tuttugu o.g sjö stiga hit'a og
háfjallasól, þar sem fólk getur
rennt sér niður brekkurnar i
Bikiny-baðfötum og stokkið
fram af hengjunum í fallhlíf.
. Það er aldrei of mikið gert fyr
ir íþróttirnar, það heíur marg
sýnt sig. Ef til vill gætum við
sett evrópumet eftir tuttugu ár
í einhverri skíðaíþrótt. sem
stæði svo kannske í viku eða
hátt upp í mánuð, svo að það
er auðséð, hvort það ekki borg
ar sig að spandera eins og
milljón dollara í' slíkt fyrir-
tæki. Fyrir nú utan öll þau
reiðinnar ósköp af heilbrigðri
sál í hraustum líkama, sem
hlyti að fást í staðinn. Og auð-
vitað myndi slík höll algerlega
koma i veg fyrir allt göturáp
og bílarúnt, því að allt þetta
eirðarleysi í æskunni sprettur
af því, að við gerum akki nóg
fyrir þana.
Og svo hefur mér doltið í
hug stórsniðug tillago. Hvern-
ig væri, að við flyttum inn dá>-
lítið af ungum og efnilegum
útlendingum, til þess að iðka
íþróttirnar fyrir okkar ungu
menn og konur, rétt eins og við
ætlum að fá menn i bátana,
- svo að við getum sjáífir unnið
á flugvellinum. Þegar allt kem
ur til alls. eru íþróttirnar tals-
vert erfiðar, auk þess sem þær
kosta sjálfsafneitun. Það er
bara þetta, hvort hægt verður
að koma því þannig fyrir að
láta þá útlenzku taka á sig
þjálfunina og sjálfsafneitunina,
en okkar menn geti svo komið
. eins og fínir strákar og sett
metin og fengið verðlaunin og
lófaklappið . . . En sem sagt,
tillagan er svo merkileg, að
,hún verðskuldar að henni sé
; .gaumur gefin.
Með íþróttakveðjum.
Vöðvan Ó. Sigurs.
F
Moa Martinsson
vera góð og hjálpleg
mömmu.
Allt í einu heyrðum við
hveUa rödd „sykurrófunnar11
niðri á hæðinni. Mamma hætti
að tyggja matinn og lagði við
hlustirnar. Það gerði ég lí'ka.
O, ég aumkaðist yfir hana,
32. DAGUR:
henni þvoðir þú eiginlega síðasta
þvottinn á þessu heimili? Þú
læðist kannske út á nóttinni og
stelur vatni?
Ekkert svar.
í margra mílna fjarlægð frá
þessu húsi er hvergi vatn að
hafa, hélt hún áfram, og það
ræfilsgreyið; hún átti líka : bar þér skylda til að segja mér,
heima í sveitinni minni í ganrla ' þegar þú leigðir mér holuna
daga, heyrðum við hana segja. I hérna uppi. Þú bauðst mér
Hún var nú ekki einu sinni orð þetta húsnæði til leigu. Ég bað
in tvítug, þegar hún var ein- þig aldrei um það. Ég mætti
hvern veginn búin að verða sér þér af tilviljuni á götu og það
úti um krakkaanga; hún átti barst í tal okkar á milli að ég
hann með ungum og góðum'væri að leita mér að húsnæði
manni, sem náttúrlega vildi og þá sagðistu geta leigt mér.
ekki líta við henni', eftir að Og af þeirri miklu höfðings-
hann var búinn að fá vilja sín lund, sem þú ert gædd eins og
um framgengt. Svo giftist hún allir vita, þá veittir þú mér, ó-
sainna, en maðurinn hennar er beðið, gjaldfrest á leigunni í
Iiíka hlaupinn frá henni, enda hálfan 'mánuð. Nú hef ég sofið
ekkert að undra, jafn glæsileg eina einustu nótt undir þessu
ur maður og hann er! Hún hef:- ' þaki, og þú ert strax farin að
ur ekki einu sinni rænu á að. baknaga mig í eyru nágrann-
þrífa hvorki sig né krak'kann. anna. Þú skalt ekki halda, að
Og svo hefur hún ekki vit á að ég sé svo aum að ég geti. ekki
gæta sín, heldur á barn á þegar í stað fleygt í þig þess-
hverju einasta ári, og á því _ um fjórum krónum, sem ég á
verða allir almennilsgir menn að greiða þér á mánuði. Þess
fljótlega þreyttir. Nú hefur vegna þarftu að minnsta kosti
hann aðra inni í bænum. Þaðj ekki að ljúga á mig svo hávær,
getur víst orðið bið á því, að, sem þú ert, svo að saklaust
við fáum húsaleiguna. | barnið mitt hér upppi yfir
Kemur hann ekki framar heyri hvert orð upp á hana-
heim? spurði ég mömmu. Ég, hjálkann _ á „villunni“ þimni.
hafði heyrt hvert einasta orð. J heyrði að mamma sagði síð
Það var ekki svo þvkkt gólfið ustu orðin af svo mikilli fyrir
milli hæðanna.
Alþýðublaðinu
Auglýsið í
Hvaða bull er í þér. barn?
svaraði mamma byrst. Hún var
svo reiðileg á svipinn, að ég
þorði ekki að spyrja fleiri
spurninga.
Slúðrið hélt áfrairi niðri.
Mamma stóð upp.
Það er vístt bezt fyrir mig
að reyna að leggja eitthvað í
bleyti af okkur, svo við getum
farið í hreint. Það er ekkert
smáræði hvað fólk getur allt
í einu orðið hreinlegt, bætti
hún við og beit á jaxlinn. Hún
mátti muna tvenna tímana,
hún mamma mín. Sú var tíð-
in, að hún var viðurkennd sem
hreinlegasta og siðprúðasta
stúlkan í allri Norrköping.
Hún komst að því stuttu
seinna, að það gat ekki hver
sem var gengið í brunninn og
tekið vatn. Henni var neitað
um vatn til þess að leggja í
bleyti.
Hún kom til baka með skítug
ar flíkurnar velstandsfólksins.
Ég sá hana koma upp veginn
og heyrði þegar hún fleygði
pokanum frá sér í forstofunni.
Hún gekk inn til „sykurróf-
unnar'1 án þess að drepa á dyr.
Þá vissi ég, að mamma var
mjög reið. Þannig hagaði hún
sér ekki að öðrum kosti.
Ég heyrði sem fyrr hvert
einasta orð.
Mamma bauð ekki góðan
dag. Hún hóf mál sitt án nókk-
urra kurteisisorða né málaleng
inga.
Þú veizt vel, að það heyrist
hvert orð upp, sem sagt er
niðri, byrjaði hún.
Sykurrófan svaraði ekki.
Nokkrar kjaftakerlinga'nna
sátu ennþá hjá henni og svolgr
uðu kaffi.
Ég heyrði að þú berð um-
hyggju fyrir mér og mannin-
um mínum og stúlkunni minni
litlu. En má ég spyrja: Hvenær
litningu, sem henni var unnt.
(Sá, sem ekkert á, getur leyft
sér að fara háðulegum orðum
um annarra eignir).
Og þú ferð mörgum orðum
. um hremlæti. (Ég heyrði hvern
ig mamma æsti sig upp. Það
var fjarri því að ég aumkaðist
yfir húsmóðurina niðri). Man-
stu kannske ekki eftir þ\7,
hvað hann pabbi minn sagði
við ha.nn pabba þinn? Mannstu
það, ha? Það var lengi síðán
haft fyrir orðtak ií sveitinni
okkar. Faðir þinn kom nefni
lega heim til föður míns og
hugðist flæma mig burtu, af
því að ég var ófrísk og átti
ekki lögheimili í sókninni.
Hann faðir þinn lét sér svo
annt um siðferðið, var það
ekki? — En hver þar það svo,
sem skrifaði á víxilinn fyrir
hann föður þínn, þegar það
fór að halla undan fæti í'yrir
honum fjárhagslega? Því hann
fékk mikilmennskubrjálæði og
þóttist ætla að vera stór-
bóndi; en það stóð nú aldrjj
lengi. Jú, ætli það hafi ekki
verið hann faðir minn, sem það
gerði? Hans "nafn var tekið
gilt, vegn peninganna, sem
fólk hélt að faðir minn hefði
fengið með barninu mánu frá
ríka, unga manninum, föður
stúlkunnar minnar, sem þú
varst að fræða áheyrendur þína
um hér áðan. Það var svo sem
ekki af neinni góðmemisku, að
þú bauðst til þess að leigja
mér þetta þakherbergi; þér
fannst réttilega að þér bæri
skylda til þess, þar sem þú
vissir, að faðir minn hafði mátt
gera svo vel að greiða víxilinn
fræga, eftir að faðir þinn var
orðinn gjaldþrota. Og það mátti
hann gera, þegar hann lá bana.
leguna; það var rétt með naum
indum að við gátum komið hon
um í jörðina án opinberrar að-
stoðar, eftir að lánardrottnar
föður þíns höfðu fengið sitt.
„Sykurrófan“ emjaði og
kveinaði og sagði að mamma
hefði smánað ættfna. Ég heyri
að ein ókunnuga kerlingin fór
í allri vinsemd og með ímseygi
legri röddu að fræða mömmu
á því, að hún gæti látið þvo
þvottinn í þvottahúsinu inni í
bænum. (Hún vissi vitanilega
ekkert um það, að mamma var
nýkomin með þvottinn berandi
á bakinu alla leið innan úr bæ).
Hér úti höfum við naumast
nægilegt vatn til þess að þvo
matarílát einu sinni í viku,
bætti hún við í spaugi til þess
að sannfæra mömmu um að
hún væri algerlega hlutlaus í
stríði hennar við „sykurróf-
. una“.
Mamma svaraði henni
engu. Ég heyrði hana skella
aftu.r hurðinni á eftir sér.
I Auknabliki seinna var hún
; komin upp til mín. Ég sá á
henni, að henni hafði stórlega
létt við að hella sér yfir „sykur
! rófuna“.
J Hún hitaði þessa "Tögg af
j vatni, sem ennþá var eftir í
J fötunni, og svo þvoði hún á
, mér höfuðið þar til míg log-
i sveið í hörundið. S'vo tók hún
i fram hreina svuntu, sem orð-
in var mér alltof lítil.
| Nú ferð þú yfir á Valberg
i til hennar ömmu, svo að ég
i. þurfi ekki að skilja þig eina
' eftir á daginn, meðan ég vinn
fyrir húsaleigunni handa slúð
urberanum þarna niðri. Þú
heyrðir víst hvað okkur fór á
milli.
Já, hún átti það víst sannar
lega skilið, svaraði ég;; og svo
fór ég að hugsa um hvað það
væri einkennilegt að mamma
skyldi ekki verða veik af öll-
um pylsunum og kartöflunum,
| sem hún hafði borðað.
j Voru það margir peningar,
| sem afi varð að borga? spurði
: ég. Hvers vegna gat ha'nn feng
ið sig til þess að borga með mín
um peninguim? Og svo svaraði
ég mér sjálf: O, það hafa ekki
verið mínir peningar; ég var
svo lítil. Ég get ekki hafa átt
peninga.
Mamma starði fram undan
sér án þess að svara. Ég beið í
ofvæni.
Ég veit þaö ekki, sagði hún
loksins og var mikið utan við
sig. Ég veit það ekki. Hér ve_rð
um við að minnsta kosti ekki
lengi, sagði hún ákveðin. Og
svo fór hún að troða þeim ofan
í poka, skítugu flíkunum vel-
standsfólksins, sem hún var
nú búin að bera fram og aftur
allan morgu'ninn. Fyrst innan
úr bæ og svo út að brunni og
aftur til baka.
Eigum við ekki að taka dót-
ið saman aftur og þvo upp, áð-
ur en við förurn?
Nrd. Ég verð að þvo fyrir
spunameistarana, svo ég geti
borgað húsaleiguna.
Það var heil míla til hennar
ömmu minnar. Og mílan er
|löng litlum og veikbyggðum
fótum.
Mamma bvoði smurolíuklístr
uð fötin spu'nameistaranna og
fitugar svunturnar fínu
frúnna, strauaði öll fötin svo
vel sem hún gat, og bar þau
svo snyrtilega innpökkuð heim
í slotið til velstandsíólksins.
s Ora-viðáerðir.
s
Fljót og góð afgreiðsía. j
GUÐI, GÍSLASON. s
Laugavegi 63, S
sími 81218. S
S
s
s
s
s
Smurt brauð
og snittur.
Nestispakkar.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80 ’-10.
Samúðarkort
Cdýrast og þezt. Vin- ^
samlegast pantið mrðj
fyrirvara. •
S
S
s
s
'S
s
s
Slysavamafélags Islar.dsS
kaupa flestir. Fást hjáS
slysavarnadeildum um S
land allt. í Rvík í hann-S
yrðaverzluninni, Banka- S
stræti 6, Verzl. Gunnþór-^
unnar Halldórsd. og skrif-^
stofu félagsins, Grófiti 1. •
Afgreidd í síma 4897. — ^
Heitið á slysavarnafélagið ^
Það bregst ekki. ^
s
Nýja sendi- s
bíiastöðin h„f. s
hefur afgreiðslu í Bæjar- ^
bílastöðinni í ASalstræti •
16. Opið 7.50—22.
sunnudogum 10—18.
Sími 1395.
MinningarspjÖkl í
Barnaspítalasjóðs Hringslns^
eru- afgreidd í Hannyrða-^
verzl. Refill, Aðalstræti 12)
(áður verzl. Aug. Svend-
S
sen), í Verzluninni Úictor,^
Laugavegi 33, Holfs-Apó-^
tekd.i Langholtsvegi 84, ^
Verzl. Á-lfabrekku vio Suð-S
urlandsbraut, og 'Þorsteins- S
búð, Snorrabraut 61. S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
fíús og íbúðir
af ýmsum stærðum í
bænum, útverfum oæj-
arins og fyrir utan bæ-
ínn til sölu. -— Höfum
einnig til sölu jarðir,
vélbáta, bifreiðir o g
verðbréf.
Nýja fasteignasalau.
Ba'nkastræti 7.
Sími 1518.
S
s
s
s
s
s
s
s
s
,s
s
s
s
s
^ Minningarspjöid j
S dvalarheimilis aldraðra sjó-^
Smanna fást á eftir.töídum S
b stöðurn í Reykjavík: Skrif-S
^ stofu sjómannadagsráðs, S
^Grófin 1 (gengið inn fráS
• Tryggvagötu) sími 80275,
■ skrifstofu Sjómannafélags ^
( Reykjavíkur, Hverf.isgötu £
( 8—10, Ve 1 ðarfæraverzlun in •
( Verðandi, Mjólkurfélagshús- ^
S inu, Guðmundur Andrésson ^
S gullsmiður, Laugavegi 50,^
S Verzluninni Laugateigur,^
S Laugateigi 24, tóbaksverzliin^
b inni Boston, Laugaveg 8, S
^og Nesbúðinni, Nesvegi 39.S
• í Hafnarfirði njá V. Long.S
S \