Alþýðublaðið - 11.11.1953, Síða 6

ð
ALÞÝÐUBLAÐiÐ
Miðvikudagur 11. nóv. 1953
Moa Martinsson
orsök þess, að krakkinn fæst með blúndum í hálsmálinu og
ekki til þess að drekka. Hon- ; á líningunum.' Og svo færði
um líður svo illa, að hann hef hún hann í flauelstreyju, allt
ur ekki lyst á mjólkinni, og _ saman spánnýtt, föt, sem hún
svo rennur hún bara frá þér ætlaði sínu eigin barni.
í stríðum straumum engum til ; Flauelstreyjuna hafði amma
gagns. Honum hlýtur að svíða saumað. Eg skyldi víst segja
KEYKJAVIKURBREF
Jitterbuggkeppnin hefur sett
svip sinn á menningarásjónu j
liöfuðstaðar vors að untían-!
förnu, og munu ekki aHir á ,
einu máli um, að hún hafi fríkk
að við, enda svipurinn biend-
snn fyrir. Þúsundum saman
hafa þátttakendur utan af
■Jandi lagt leið sína til borgar-
' innar til úrslitakeppni, en svo
nefndar undankejspnir höfðu
éður verið háðar í öllum kaup-
" stöðum, kauptúnum og velflest
«m sveitum landsins við gífur-
kroppinn, litla anganum
Mamma var búin að klæða
hana úr og lét hana frá sér á
magann.
Nei, Olga, þetta máttu-ekki
gera, sagði mamma um leið og
hún plokkaði burtu dálítið
sápustykki, sem látið hafði ver
ið milli rasskinnanna.
Já, en hann hefur svo mik-
ið harðlífi og bóndinn á bæn-
um sagði að ég skyldi bara
reyna þetta. Það gæti ekki
gert henni neitt til.
Nú var mér farið að líða
reglulega illa. Mér hafði
mamma gersamlega gleymt.
Eg sá, af hve mikilli nær-
færni hún handlék þennan
krakka. Og það var ekki að
sjá, að hún veitti því neina
athygli, þótt það angaði af
ömmu, hvernig mamma færi
með fínu flauelstreyjuna.
Nú skulum við sjá, hvort ég'
á ekki eitthvað til þess að
bera á litla endann, sagði
mamma. Svona átt þú að
safna á haustin, Olga. Heima
hjá mér var þessu safnað í
ekki nema mánuður, síðan ég
sótti handa henni ljósmóður-
ina?
' Þarna sat hún mamma sem
sagt með baru, svonal jótt og
sóðalegt, og mér fannst það
engu líkjast nema málleysingj
unum, sem rotturnar komu
dragandi með til nágrannakon-
unnar okkar við gamla Eyjar
„. .. honum ólyktin. Kannske var
Sega aðsokn, bæoi þatttakenda , „
•J n ,, það vegna. þess, að það var ]u
Og ahorfenda, svo að messufall ^ ö •
varð í kirkjum, en fresta varð
bæjarstjórharfundum. Þegar að
: íúrslitum leið var jaínvel meira
ttm þau spáð og rætt heldur en
Iknatlspyrnuleikina við Akra-
nes, en heil borgarhverfi hrist-
wst og titruðu, því að all! siað-
ar var dansað fram á morgun,
: .en læknar, trésmiðir og vél-
ismiðir höfðu meira en nóg að
■■ gera, því að limir hristust í
sundur og jafnvel skrokkar
,líka, svo að margir lágu i ótal
pörtum í valnum. Fór þá eins
og oftar, þegar íáir menn hafa
snikið að gera fyrir marga, ac^
nok.kuð var undir heppni kom-
ið m-eð samsetn inguna: átt sér
jafnvel stað að karlmenn risu
úr valnum með kveniot, einn
eða tyo, eða kvenarma, og kven
fólkið viseversa. Ekki þóttu
heldur allar samserningarnar
haldgóðar þegar á reyndí, _og
gerðist margur til að bölva ís-
lenzkum iðnaði.
Um úrslitakeppnina mætti
skrifa heila bók, en svo fór, í
stuttu máli, að Sandgerði
vann, og var því þó sldrei um
Álftanes spáð, eins og þar
stendur. Eru sigurvegararnir
nú að leggja upp í sýningaferða
lag umhverfis hnöttínn, með
Sslenzka fánaliti á barmi, og er
þar um að ræða einhverja þá
gífurlegustu landkynningu, sem
ihugsast getur, enda veitir hiö
opinbera ríflegan ferðastyrk.
Og svo eru su-mir að ugga
wm íslenzka menningu----------
stóra poka á haustrn. Það var
meira að segja safnað svo
miklu, að hægt var að selja.
í kaupstaðinn; það er jafna-
fræ.
Jú, Qlga hafði heyrt talað
um jafnafræ; en það óx víst
enginn jafni hér í sveitinni.
Það vex alls staðar, sagði
mamma. Olga varð að láta í
minni pokann. Hún varð að
viðurkenna, að senUilega yxi
það hérna í sveitinni.
Hún skyldi þó víst ekki hafa
farið að safna handa sér jafna
fræi, þegar hún var barn, hún
mamma, til þess að bera á rass
inn á börnunum sínum? Eg
var viss um það, að mamma
hafði ekki safnað þessu fræi;
ámma hafði gefið henni það.
Nei, fullorðna fólkið var ekki
heilagt svo sem: það skrökv-
aði stundum og hældi sér,
meira að segja mamma. Nú
myndi hún hafa þennan krakka
ekki að kasta steinum í þau
vegna glugganna; og það var
ekki nógu löng stöng til þess
að hægt væri að kraka þau
nigyr með henni. Allt gekk
mér í. móti. Ekki gat ég einu
,sinni náð í frosin epli. Og svo
yar allt svo leiðiulegt. Hvað
gat ég af mér gert?
Mamma var líka svo ....
Eg ráfaði fram og aftur um
sléttuna langa hríð, ráðvillt og
í slæmu skapi. Þá var það að
mér flaug í hug að ég hef-öi
ækki fengið neitt kaffi, og þó
S
s
s
•s
s
s
s
V
b
s.
s
s
Slysavamaf é' ags í slands •
kaupa flestir. Fást hjá)
slysavarnadeildum um r
Círa-viðáerðir,
Fljót og góð afgreiðsia.
GUÐI, GÍSLASONj
Laugavegi 63,
sími 81218.
Samúðarkor!
land allt. í Rvík í hann-
S
s
V
s
s
s.
Vs'
s
s
s
veginn; og þó gat hún látið vel . hjá sér á hverjum degi, mér
í til angurs og armæðu.
Mamma rétti Olgu bréfpoka
að því.
Mamma setti krakkann nið- ^
ur í fatið. Aldrei framar' með jafnafræi. Það var ósköp
skyldi ég þvo mér upp úr! góð lykt af jaínafíæinu. Qg
þessu fati. Heldur skyldi ég' Olga stóð upp og þakkaði
þvo mér upp úr þvottavatns-; mömmu fyrir og hneigði sig;
könnunni hennar mömmu.-Það ! já, hún hneigði sig og rétti
hafði ég nú líka oft gert, þeg- mömmu höndina. Mér hvarf
til
ar stjúpi hafði gleymt að hella'á samrí stundu öll gremja
vatninu úr fatinu, eftir að f Olgu. Það
hann hafði rakað sig og skilið , upphefð í
eftir skítugt og hárugt vatnið i hún skyldi
var ekki
því fyrir mig,
hneigj a sig fyrir
lagði mamma á borðið handa
j mér eins og Olgu. Eg tók á
i rás heim, og mér létti dálítið
| í skapi. Úti í skúrnum fyrir
) framan stofudyrnar sióð
mamma með körfu í hendinni,
og við hliðina á henni stóð
Qlga. Hún var á leið inn til
sín. Mamma var víst búin að
kalla á mig lengi.
Því hleypurðu svona út í
buskann án þess að láta mig
vita? Flýttu þér nú með kaff-
ið handa honum pabba þínum.
Þetta var allt og sumt, sem
ég fékk. Ekki ei'fiu sinni syk-
urmola eða bolllu fékk ég í
nesti.
Eg lagði af stað, þegjandi;
fór ekki hratt.
Komdu strax aftur, kallaði
mamma á eftir mér.
En ég svaraði henni engu.
Rétta.st væri, fannst mér, að
segja honum að mamma hefði
Betið í kaffiveizlu með kerling
um lengi dags. Þá myndi nú j
heldur hvessa.
En ég sagði honum ekkert
frá Olgu.
Stiúpi minn var að aka höfr
um utan af engi; ég fékk að
sitja ofan á vagninum allt til
hádegis. Þá héludm við heim
á leið. Við vorum perluvinir.
svo lítiÍ sa mömmu var eitthvað
ag j órótt, þegar við komum heim.
yrðaverzluninni, Banka- ^
stræti 6, Verzl. Gunnþór-^
unnar Halldórsd. og skrif-ý
stofu félagsins, Grófm 1. V
Afgreidd í síma 4897. — S
Heitið. á slysavarnafélagið S
Það bregst ekki. j
■—ý
Nýja seodi- j
bilastöðio h.f, >
hefur afgreiðslu í Bæjar- v,
bílastöðinni í Aðalstræti S
16. Opið 7.50—22. ÁS
sunnudögum 10—18. —.>
Sími 1395. S
S
S
s
V
s
s
s
s
s
s
s

s
s
s
s
s
s
s
c
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
S Barnaspítalasjóðs HringsinsS
S eru afgreidd í Hannyrða-S
S verzl. Refill, Aðalstræti 12$
Minningarspjöki
S (áður verzl. Aug.
s sen), í Verzluninni
S
Svend-J
----- _ . ..........j. Victor, •
S Laugavegi 33, Holts-Apó-^
teki,, Langholtsveg'i 84, ?
Hús og íbúðir
í fatinu. En þetta var marg-
falt verra. Að hugsa sér þann
óþverrahátt, að geta látið
þetta gums niður í þvottafatið
mommu.
Svona 'fín hefur hún
verið fyrr, sagði hún.
ingjan hjálpi mér,
aldrei
Ham-
hvað
okkar. Það gat ekki verið að krakkinn er íínn.
Dr. Álfur Orðhengjls.
ODYR
OG
GÓÐ
RAK-
BLÖÐ

mamma gerði sér grein fyrir
hvað hún var að gera.
Já, hún vissi það. Þarna
hellti hún meira vatni í kropp
inn, svo að það skvettist af
kroppnum út á gólfið, og húm
lét sem hún sæi mig ekki. Og
svo kórónaði hún ósómann með
því að þerra kroppinn með
handklæði, sem hún var ný-
búin að gefa mér.
Það var búið að eyðileggja
fyrir mér daginn. Allt gekk
mér á móti skapi. Krakkinn
var orðinn rólegur. Hann lá á
bakinu og starði upp í loftið.
En hvað hún er falleg, —
sagði mamrna.
Eg tróð mér fram á milli
rúmsins og eldiviðarkassanna,
tíí þess að mamma kæmist
ekki hjá að sjá mig. Hún
skyldi sjá, að ég var líka til.
Farðu frá Mía, þú ert fyrir
mér, sagði mamma.
Þá hafði ég það. Eg þokaði
mér fram fyrir á ný. Eg gafst
upp; settist á rúmstokkinn
minn og barði fótastokkinn.
Hættu þessu, kallaði mamma
höst. Svona stór stelpa að láta
svona. Hún var að færa krakk
ann í skyrtu. Skyrtan var
Þú ættir að vita, hvort hún
vill ekki brjóstið núna, sagði
mamma. Og þegar maðurinn
þinn fer í kaupstaðinn næst,
þá skaltu láta hann kaupa
handa þér dálítið af hvítlauks
sýrópi; og þú mátt ekkert
gefa barninu nema brjóstið.
Þá skalíu sjá til, hvort þetta
lagast ekki, bara ef þú berð
ekki við að gefa honum annað
fyrstu þrja mánuðina hér frá
en eintóma brjóstamjólk.
Og nú voru þær aldeilis í
essinu sínu til þess að tala um
börn; og þegar Olga fletti frá
sér kjólnum, tók votan vasa-
klút af vinstra brjóstinu og'
lagði barnið á geirvörtuna, —
þá læddist ég út.
. Jæja, þá. Þá vissi ég það;
krakkinn átti að fá hvítlauks-
sýróp, sem keypt skyldi handa
því í kaupsíaðnum. Það nægði
þá sem sé ekki að gefa því sýr
ópið, sem „sykurrófan“ gaf
mörntnu. Nei, bóndinn átti að
kaupa sýróp í apótekinu. Fínt
skyldi það vera.
Þarna uppi dingluðu þau
ennþá, eplin. Mér fannst þau
vera orðin svo Ijót; þrútin og
bólgin og sprungin. Eg þorði
Þú hefðir ekkert leyfi til
þess að vera svona lengi í
burtu, sagði hún.
Eg gaf henni leyfi, sagði
stjúpi. .Hún hefur' engan til
þess að leika sér við vesaling-
urinn.
Þarna hefur það þá, mamma
kerlingin, hugsaði ég. En ég
sagði ekkert upphátt,
Ánnars hgiði ég aldrei vitað
mömmu og stjúpa vera eins
alúðleg hvort við annað og
þetta haust; ekki einu sinni
fyrst eftir að þau voru gift.
Hann var svo hlýr og góð.
ur í viðmóti við mig, að ég var
ósjálfrátt farin að kalla hann
stjúpa minn bæði seint og
snemma; hætti gersamlega að
t.öia um Albert og hann og
stjúpa. Ekki vissi ég hvað olli
þessari tareýtingu, sem mér
fannst hafa orðið á honum.
Annað hvort var það amnia
eða lögreglan, hélt ég. Lög-
reglan hafði efnu sinni gert
hoð, eftir honum, þear við vor
uin í Valdimarshúsinu. Eg
vissi líka að amma hafði tekið
í lurginn á honum, af þvi að
hann, eins og hún sagði, hafði
leitt ógæfu og smán yfir fjöl-
alla. En hvað' sem það nú ann-
skylduna sína og ættmenn
ars var, þá var það staðreynd,
að okkur leið mjklu betur. Og
sérstaklega voru horfurnar
góðar og bjartari framtíð, efíir
S
S
S
af ýmsum stærðum í s
bænum, útver'um ;;á6J- S
aríns og fyrir utan bæ-S
ínn til sölu. — HöfumS
einnig til sölu jarðir,)
vélbáta,
verðbréf.
bifrsLðir og
Nýja fasíeiguasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518.

^ n/cxva.,, jL/axigxiVíii,>v^
^ Verzl. Álfabrekku við Suð-^
^ urlandsbraut, og Þorsteins-v,
^búð, Snorrabraut 61. s,
S _ S
s‘‘
s
s
$
s
s
s
•S
s
s
s
s
s
s
s
s
S'
s
s
s
s
$
s
$
s
s
s
$
$
s
V
s
s
s
4
s
s
s
s
Smort brauð
og snittur.
Nestispakkar.
Ödýras*: og bezt. Vín-^
samlegasr pantið með^
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargotu
Sími SO.Mft.
6.
DVALARHEIMILI
ALDRAÐRA
SJÓÓMANNA.
Minningarspsöld
s
s
s
s
s
-s
s
s
s
s
s
$
s
s
. . _ . _ Verðandi,)
i, , 5 V
• sími 3786; Sjómannafélagi ^
• Reykjavíkmy sími 1915; Tó- ^
/baksverzl Boston, Laugav. 8,^
(gími 3383; Bókaverzl. Fróði,
(Leifsg. 4, sími 2037; Verzl. ^
| Laugateigur, Laugateig 24, S
(sími 81686; Ólafur Jóhanns- S
(son, Sogabletíi 15, sími S
S 3096; Nesbúð, Nesveg 39.$
$í HAFNARFIRÐI: Bóka.S
$ verzl. V. Long, sími 9288. $
fást hjá:
$ Veiðarfæraverzl.