Alþýðublaðið - 17.11.1953, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐJÐ
Þriðjudagur 17. nóv. 1953.
Moa Martínsson
MAMMA GIFTIST
vin. s
Ég læsti dyrunum. Nam svo
staðar fyrir innan hurðina og
hlustaöi. Stóð ég kyrr í sömu . _
spol'um, þar1 til ég heyrði að j Sevt alls svo vel, sem hún var
þr'eskivélin var á ný komin í! Éeðin. Hvað gerir til, þótt hun
gang. Þá varð allt svo friðsælt syngi þessar vísur; hún skilur
og rólegt aft-ur. Næstu tvo tím j hvort sem er ekki orð af J?vi,
sagaði og hjó brennið og bar ! ana að minnsta kosti myndi eng ! sem r þeim stendur. Hún hef
. v _ það inn og gerði sér langar ! inn koma til þess að trufja mig.! ur bara heyrt karlana yr3a
rugar k ropi a j fergir út í skóg á sunnudögun-; Ég var alveg búin að gleyma ; Þær °S lært þær ems og pa a-
REYKJAVÍKURBRÉF
Nú er snjór á götum höfuð-
staðarins, snjór og háíka. Ekk-
ert er jafn hættulega virðulaik
Bianna og einmitt liálkan, fvrir
nú utan þá slysahættu, sem af
henni stafar. Síðari hættan
skal ekki rædd hér, en vegna
fréttaskyldu bréfrítarans sjá-
txm vér oss ekki annað fært en
minnast örlítið á þá fyrri.
' Margir þeir menn, sem alla
ájna ævi liafa forðast allt það,
er gert gæ-ti þá hlægiiega;
menn, sem hefur dreymt um
það í refiðustu martröð, að það
væri bléttur á jakkaboðangn-
um þeirra eða þeir drægju skó
reimina; menn, sem hafa hald-
ið ræður, sungið einsöng, boðið
sig fram til alþingis og jafnvei
átt fimmtugs- og sextugsaf-
mæli. án þess að nokkrum
kæmi til
þeim; menn, sem hafa að lok-
um eygt það takmark, að þeim
mundi heppnast að deyja til
þeirra eftirmæla, ?.ð aidrei
íiefði nokkur maðut- leyft sér
Úð brosa að þeim í lífinu, — sjá
áliar slíkar vonir verða að engu
á þeirri sömu andrá og þeir
taka að dansa það sprellf jörug-
asta jitterþug á gangstéttar-
hálkunm, framan í hláturmild
um gagnfræðaskólastelpum.
En það eru ekki eingöngu
vonbrigði, sem af hálkunni
geta stafað . .. surair geta líka
séð heitustu vonir sínar rætast
fyrir tilstyrk hetinar. Menn,
sem árum saman hafa verið að
þurðast við að fá meðbræður
sína til að brosa að misheppn-
uðum bröndurum; menn, sem
þrá að vera fyndnir og
skemmtilegir, hrókar alls fagn
aðar og svo framvegis, — þess-
ir m-enru sjá nú allt í einu hros
á andlitum samferðafólks síns
á gangstéttinni, þegar þe-ir eru
að reyna að halda hvort-
tveggja, jafrivæginu og stóiskri
ró sinni, — og giata hvort-
tveggja.
Þarrnig er það með hálkuna
á götum borgarinnar. Og hún
fér ekki í marmgreinarálit, met
úr menn hvorki éftir höfuðbún
aði né höfði, — heldúr éftir hin
um endahum, — skósólúnúm.
Dr. Álfúr Orðhéngiís.
tygi og amboð og svoleiðis
drasl.
Eg ruggaði körfunni af öli-
um kröftum, en krakkmn vildi
ekki verða rólegur. Eg fletti
þess vegna dýnunni ofan af
honum og hreyfði hann yfir á
hina hliðina; annars hafði mér
verið stranglega bannað að
hreyfa hann og því síður taka
hann upp. Og þegar ég vikraði
þessum vesalingi til, þá skut-
ust tvær stórar veggjalýs und
an hnakkagrófinni á honum og
út af koddableðlinum. Hnakk-
fnn á litla skinninu var allur
rauður. Hún þagnaði jafnskjótt
og hún kom í þessar stellingar
og um leið og veggjalýsnar
j hættu að kvelja hana. Rak bara
í smáuml við og við, en nú var
ég vongóð um að geta fengið
hna í ró og ruggaði og rugg-
aði í ákafa. Og loksins sofnaði
húu.
Það var. engiim eldiviður sjá
anlegur til þess að kveikja upp
í eldavélinni inni hjá krakkan-
um. Eg varð að fara inn til
okkar og sækja nokkrar spýt-
ur. Stjúpa var annars afar
sárt um eldiviðiun. Mamma
fékk aldrei að hafa nein af-
skipti af kyndingunni, þegar
hann var heima. Hann bæði
54. DAGUR:
lofann fyrir ofan augum, eins
og til þess að verja lekadropum
að detta í þau. Og maganum
skutu þær aljtaf fram, hvort
sem heldur hann var stór eða
lítill.
Ég lifði mig svo inn í hlut-
verk mitt, að ég kom ekki aúga
á agmlan mann, sem fór um
veginn rétt hjá húsinu, fyrri
heldur en ég sá í bakið á hon-
um og hann var kominn fram
hjá. En þá varð ég dauðskelfd
og hraðaði mér inn í ofboði.
Ég var riefnilega aljtaf hrædd
við gamla menn. Samkvæmt
minni; reynslu var tóbak og
brennivín, blót og formælingar
og illindi alltaf í fylgd með
gömlum mönnum, að minnsta
kosti þetta ajlt og þaðan af
verra. Gamlar konur voru mik-
ið betri. Þær höfðu þó að
minnsta kosti stundum framan
á sér hreina svuntu og sjal með
kögri á öxlunum, og þær tóku
ekki í nefið sé drukku brenni-
úr tillögðum efnum.
inu. Ég sörig vísuna aftur og
aftur uppi á stólnum. Hún var
mikið lengri og síðari helming
urinn hálfu mergjaðri þeim
fyrri. Mér fannst ég vera eins ;
og cirkusstúlka' eða eiris og !
léikarinn, sem ég' sá á verka-
mannafélagsskemmtuninni í
fyrravetur. Og ég hélt áfram
að syngja og syngja, hverja
vísuna á fætur annarri. Þar á
meðal Var gömul hermarinavísa.
Hana söng ég hvað eftir ann-
að.
Ajlt í einu var drepið á dyr.
Opnaðu, stélpuskratti. — Ég
þekkti að þar var mamma kom-
ira._
Ég varð svo skelkuð, að mér
bókstaflega datt ekki í hug að
stíga niður af stólnum. Bara
stóð eins og negld við stólinn,
mállaus og hreyfingarlaus, með
an manna hélt áfram að berja
og berja og skammast þessi lif
andis ósköp.
Garðastræti 2.
Sími 4578.
■S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
íDOMUR
Þú hefur gert hana hrædda,
Hedvig, heyrði ég Olgu segja.
Krakkinn sefur og það er hjýtt
inni hjá honum og hún hefur
j um til þess að leita að eldivið. ■ fyrirskipuninni um að sitja inni
Nágrannar okkar voru rauðir hjá krakkanum allan daginn,-—
af öfund yfir því, hvað mamma Það lagði sólargeisla inn um
ætti góðan og duglegan og ; gluggakytruna. Ég fór að þvo
hjálpsaman mann. Maðurinn ; af brúðunni minni. Og svo datt
hennar Olgu hjó aldrei br|nrii * mér „sykurrófan“ í hug og ég
fyrir hana. Það varð hún að fór að gera henni upp málið.
gaukur. Hún er svo fljót að læra
vísur, hún Mía litla.
gera sjálf. Það var nefnilega
„kvenfólksvinn'1 hér um slóð-
ir.
Eg gat kveikt upp í eldavél-
inni inni hjá krakkanum. Elda
Hún er orðin nógu stór til
þess að hafa vit á að hegða
!! sér ajmennilega, hún er þó orð
' in átta ára, sagði mamma. Ég
heyrði greinilega, að hún var
æfýueið. Ætlarðu svo að ljúka
upp, eða ekki? Á ég að þurfa
að brjótá Ihurðina eða sækja
hanri pabba þinn?
Þá var eins og ég raknaði úr
Tökum kjóla í saum. Sníð ^
um, þræðum saman og •
mátum. Þær, sem vilja fá.^
saumað fyrir jól, vinsam- s
legast tali við okkur sem S
fyrst. Tekið á móti pönt- ^
S
s
unum frá kl. 1—6.
Saumastofan
Skólavorðustíg 17A
Sími 82598:
Tökum
IBlautþvott
Þvottahúsið Ægir
Sími 5122.
S
S
s
■s
s
s
S
s
S
s
s
s
s
s
1 s
Js
' s
s
s
s
s
Divanteppaefni, 125 cm. br. v,
20 kr. pr. m. Borðdúkaefnj S
S 120, cm. br. 11 kr. pr. rn.)
S Svart kjólaefni 70 cm. br.
S
Þú ert lagleg tejpa eða hitt
þá heldur. — Drullug og skít-
ug upp fyrir haus. —
Það verður víst laglegt upp-
vélin var af alveg sömu gerð eldið á börnunum þínum, ef .
og inni hjá1 okkur. Krakkinn þú getur aldrei lært að halda j ongyiu .g s eig m u a o
svaf og ég læddist á tánum úí þér upp úr skítnum. um og au upp.
úr herberginu. '' Svo £ór ég að rifja upp í hug! Fút-h-K-En su svskja -
anum vísu, sem ég hafði Ee saSðl Þeló að þu mætti ekki
heyrt. Orðin voru voða Ijót; : kveikja upp í vélinni. Og hvað
það vissi ég, enda þótt ég varstu að syngja, telpa? Þer
skijdi þau varla. Þau voru svo Þykir víst ekki mikið fyrir þvi
Mjög ódýrar
^Sjósakrónur og ioífljósí
IÐJA
Lækjargötu 10.
Laugaveg G3.
Símar 6441 og 81066
Svo fór ég fram í dyraav og
hlustaði "eftir, hvort þreskivél-
in væri komin a£ stað aftur.
Eg skyggði hönd fyrir auga og
hinni hendinni hélt ég fyrir
aftan eyrað með lófann fram.
Eg held meira að segja, að ég
hafi skotið maganum dálítið
fram. Það átti við í bíslaginu
fyrir framan kofa þurrabúðar-
fólks eins og okkar. Eg var
husmóðirin hérna, og ég bar
mig til alveg eins og ég hafði
séð kerlingarnar geria úti á
trÖppunum; alltaf með hönd
fyrir augúm rétt eins og dag-
skíirian væri of sterk fyrir þær,
komnar beint út úr afhellum
steinaldarinnar, og alltaf með
ljót, að ég haði aldrei þorað að
að hafa vísuna yfir í áheyrn
mömmu minnar.
Ég strengdi snúru úr rörinu
upp af eldavélinni og í nagla í
horninu andspænis. Og svo
söng ég fullum hálsi: „Vertu
ekki sorgriaædd, væna litla
Lotta. í nótt skaltu fá leyfi tij
að liggja hjá mér“.-------------
Ég varð að stíga upp' / stól til
þess að geta hengt þvottinn
minn á snúruna. Ég var búin
að fá góðan eld í eldavélina;
hún var orðin’ rauðglóandi og
það var vel notajegt í herberg-
Vandaðir
KJÓLAR og PILS
í fjölbreytíu urvali
Kjólaverzlunin Elsa
Laugavegi 53 B. — Sími 3197.

að verða foreldrunum þínum til
háborinnar* skammar. Aldrei
hefði ég trúað þessu á þig, Mía.
Af hverju leggur þú eyrun að
þessari forsmán? Hver hefur
kennt þér þessar vísur- Svar
aðu mér, éljegar. . .
Enda þótt mamma hefði bar
ið mig eins og fisk, þá héfði
ég ekki getað svarað henni; það
hafði engmn kennt mér vísurn
ar beinínis, ég hafði bara heyrt
þær hingað og þangað. Stund-
um hafði ég heyrt stjúpa riiinri
syngja þær og kunningjana
hans, þegar þeir voru fullir.
Aðrar hafði ég heyrt strákana
á götunni syngja. Það voru
falleg lög við sumar þeirra;
þess vegna fannst mér líka svo
gott að læra þær. Og svo læðri
ég þær líka bara vegna þess að
ég hafði gaman af að raula lög
in, svo það er meira gaman að
raula lög, ef þeim fylgir ein-
hver texti. Svo heyrði ég hann
föðurbróður minn fara með sum
ar þeirra. Hann var að vísu
aldrei fullur, en hann fór- stund
um með Ijótar vísur. Ég vissi
vel, að orðin voru ljót; en það
hafði enginn ákevðinn ke'nrit
þér þær.
: 18 kr. pr. m. Gluggatjalda- ^
^ efni 70 cm. br. 15 kr. pr. m.
^ Georgette, svart 90 cm. br. S
S 19 kr. pr. m. S
S Snjó- og skíðaskokkar J
^ 8 kr. parið. ^
í VefnaÓarviruverilunfn)
> *
s f s" ^
c
RIKlSINS
Hekla
fer austur um land í hring-
ferð hinn 21. þ. m. Vörumót-
taka á
Fáskrúðsfjörð
Reyðarfjörð
Eskifjörð
Norðfjörð
Seyðisfjörð
Þórshöfn
Raufarhöfn
Kópasker
Húsavík
í dag og á morgun. Pantaðir far
miðar verða seldir á iimmtudag
inn.
snyrUyðnir
baf* á fáum fcruiH
mmiB sér lýðhylli
Dffl larnd ftllt. $5