Tíminn - 08.10.1964, Blaðsíða 15

ÍSLAND A HEIMSSÝNINGU
Framhald af 1G. siSu.
ísland taki ásamt hinum Norður-
löndunum þátt í heimssýningunni
í Montreal í Kanada 1967.
Norðurlöndin munu í samein-
ingu reisa sýningarskála, þar sem
gert er ráð fyrir að verði sam-
norræn sýning og einnig sérsýn-
ingar fyrir hvert land.
Guntiari J. Friðrikssyni, for-
stjóra, formanni vörusýningar-
nefndar, hefur fyrst um sinn ver-
ið falið að annast undirbúning af
íslands hálfu í samræmi við full-
trúa hinna Norðurlandanna."
NTB-fréttastofan sendi í dag frá
sér frétt um það, að öll Norður-
Iöndin myndu taka þátt í sýning-
unni. Segir þar eftir dönskum
Iheimildum, að Norðurlöndin verði
að hefja framkvæmdir sínar á
sýningarsvæðinu í apríl eða maí
f vor þar eð hinir hörðu kana-
dlsku vetur geti tafið vinnuna. Þá
segir einnig í NTB-fréttinni, að
Norðurlöndin hafi tryggt sér 5
jþúsund fermetra sýningarsvæði.
HAFNARFJARÐARBÆR
FramJhaJo ai 16. síðu.
ing áðurnefndra bæjarfélagg og
bærin greiddi 50% ferðastyrk til
skólafólks. Tillaga þessi var felld
með sex atkvæðum meirihluta-
flokkanna.Einn Sjálfstæðismaður
sat hjá, en Alþýðuflokksmenn
voru einhuga á móti.
Þá deildu fulltrúar minnihlut-
ans fast á það, að tryggingagjöld
skólafólks, sem hefð er á, að bæj-
arfélög greiði, eru færð sem fram-
færslueyrir og skólafólkinu til-
kynnt, að gjöldin verði endurkraf-
in hjá því. Er námsfólkið þannig
í rauninni gert að sveitarlimum.
Varð fátt um rökföst svör og stóð
meírihlutinn svo til einhuga gegn
því að leiðrétting fengist á þess-
um málum.
K ANDRIT AMÁLIÐ
BlLASKODUN
Grensásveg 18 smi 19945
Nú er tíminn að ryðverja
bifreiðina fyrir veturinn
með
/ / f
Tectyl
Látið okkur stilla bifreið-
ina fyrir veturinn.
RYÐVÖRN
Skúlagötu 32. • Sími 13 100
HJÓLBAKÐAVIÐGERÐIB
Oplð alla daga
(líka Iaugardaga og
sunnudaga)
frá kL 7.30 tÐ 22.
GÚMMÍVINNUSTOFAN h. t
Skipholti 35. Reykjavik
siml 18955.
EINAR Óí. SVEINSSON
Framhald af 1. síðu.
stæðingar vorir í það skína eða
það er sagt fullum fetum, að svo
sé ekki. Sú var tíðin, á dögum
Árna Magnússonar, að ekki var
til neitt hús á íslandi hæft tU
geymslu handritanna, en sú tíð
er Hðin. Það fer mæta vel um
handrit á Landsbókasafni eða Há-
skólabókasafni, og í hínu fyrir-
hugaða húsi Handritastofnunar
ætti heldur ekki að skorta gott
húsnæði fyrir þau. En geta ís-
lendingar geymt þau? í dönskum
blöðum kom frétt af því, að hand-
rit, sem hingað kæmu, skorpnuðu
og ónýttust fljótt Um þetta ritaði
mag. art. Stefán Karlsson í Kvöld-
Berlinginn fyrir nokkrum dögum,
hann hafði notað skinnhandrit
þau, sem skilað var 1927, og kvað
ekkert að þelm.
Enn fremur vil ég benda á and
mæli núverandi landsbókavarðar í
blöðunum í gær og viðtal við fyrr
verandi landsbókavörð í Vísi einn-
ig í gær.
í sambandi við geymslu handrit-
anna er sfcmdum, og eðUlega, rætt
um viðgerð þeirra og band. í
fyrradag var haft eftir danska
blaðinu B.T., að Birgitte DaU sé
eína manneskjan í heiminum, sem
kunni að lagfæra gömul handrit,
og er gefið í skyn, að af því að
fslendingar njóti ekki vinnu henn-
ar, geti þeir ekki tekið á móti
handritunum. (Jreinina sjálfa hef
ég ekki séð. Ég skal ekki láta í
ljósi efa um, að Birgitte DaU
muni snUlingux í viðgerð handrita
og bókbandi, þó að ég viti hins
vegar mjög lítið um það. En ég
hef séð þvUík furðuverk í hand-
ritaviðgerðum, t. a. m. í Bret-
landi, að manni detta í hug orð-
in í Mágussögu: Fátt ér svo ágætt;
að eigi fínnist annað sHkt. En
sleppum því: En hvað hefur Bir-
gitte Dall verið lengi að starfi við
handrit Árnasafns? Getur það ver
ið, sem stendur í þýðingu grein-
arinnar, að það sé ekki nema síð-
an 1961? Og samt er þessu verki
hennar haldið fram móti óskum
íslendinga í handritamáHnu. Lát-
um það svo vera, að þurft hefði
að leggja meira kapp á viðgerð
handrita í Landsbókasafni — úr
því rætist óefað í náinni framtíð
og vísa ég um það til greinar lands
bókavarðar — en viðgerðir og
band handrita í Ámasafni á sér
einnig sögu, sem auðvelt væri að
þyrla upp.
Eru Tslendíngar færir um að
sjá til þess, að gera rannsóknir
á handritunum og sjá til þess, að
útlendir fræðimenn eigi kost á
því? Vissulega. Um húsnæði til
þess var áður talað. íslenzka ríkis-
stjórnin veitir nú 10—12 styrki til
erlendra stúdenta, sem leggja
stund á íslenzk fræði. Þegar þar
að kemur þarf að athuga, hvort
þörf væri að styrkja eitthvað út-
lenda fræðimenn, sem rannsaka
vilja íslenzk handrit. En er þá
nokkuð til af íslenzkum vísinda-
mönnum, sem færir séu að vinna
að rannsókn handritanna og þeirra
efna, sem þar eru skráð? Svo virð
ist vera, þó að ekki væri nú á
annað litið en það, 'hve mikinn
þátt íslendingar eiga í útgáfum
hinnar núverandi Árnastofnunar.
Víða má sjá í skrifum andstæð-
inganna, að gefið er í skyn, að
mjög lítið sé gert af því að kanna
þau handrit, sem hér éru, og sé
mest af íslenzkum bókmenntum
1500—1800 liggjandi í Reykjavík,
órannsakað og óútgefið. Ekki vant
ar, að nóg sé ókannað og óútgefið,
en þó er þetta fjarri öllum sanni,
og er óþarft að tala meira um
það á þessum stað. — Um aðstöðu
íslenzkra vísindamanna til rann-
sókna er það að segja, að stofnun
og efling Vísíndasjóðs breytir
verulega aðstöðu þeirra. Auk
margra smástyrkja hefur hann
veitt þó nokkra stóra styrki á ári.
Gagnsemd þessa fyrir rannsóknir
í íslenzkum fræðum þarf engrar
skýringar við.
Hvað um tæknina? í Landsbóka
safni eru lestrartæki ýmiss konar,
tæki til að lesa filmur, lampi með
útfjólubláu Ijósi o. s. frv. Allt
þetta mun og verða í Handrita-
stofnuninni. í Landsbókasafni eru
líka til vélar til að taka fótóstöt,
filmur, smáar og stórar myndir.
Það er framtiðarinnar að ákveða,
hversu hagað verður samvinnu
þessára stofnana um þau efni.
Um Ijósprentun handrita skal
ég vera fáorður, nokkur dæmi eru
um, að slíkt hafi verið gert hér
heima, ég nefni sem dæmi Passíú-
sálmana og íslendingabók, og hef-
ur hvort tveggja fengið góða
dóma. Prentun bóka með ýmiss
konar fomlegum stöfum torveld-
aðist, eftir því sem handsetníng
hvarf úr sögunni, en monotype-
setning, sem Htt hefur tíðkazt hér,
fer nú að aukast og leysir úr þess-
um vanda. Svo að af því máli hef
.ég ekki heldur neinar áhyggjur.
Eitt af því, sem mjög er fundið
íslendingum til foráttu er skort-
ur nægilega mikils bókakosts. Það
er auðvitað, að þó að íslendingar
búi hér útí við hið yzta haf, hafa
þeir aldrei verið svo einangraðir,
að saga þeirra og menntir komi
ekki við sögu og menntir annama
þjóða, þetta merkir, að íslenzk
bókasöfn þurfa miklu meira en
það, sem fjallar um íslendinga
eina. Þar til kemur, að í tlmaritum
um aUt önnur efní, ef til viH gefn
um út í fjarlægum heimsálfum,
getur verið ein og ein nýt grein
um íslenzk efni. En hér er margt
-til bjar.gar, Auk hinna vanalegu
bókakaupa má nefna ýmiss stór
bókakaup fyrir sérstakar fjárveit-
ingar. í annan stað eru miklar
bókagjafir. Sem dæmi má nefna,
að nýlega hlaut Háskólabókasafn
að gjöf bókasafn, sem í voru ná-
lega 4250 bindi, verulegur hluti
miðaldabókmenntír og því nauð-
synlegt vegna rannsókna íslenzkra
bókmennta og sögu þess tíma, en
síðan voru keypt tímarit, sem til-
heyrðu sama bókasafni, alls 750
bindi. Og svo er loks tæknin. ÖU
hin mörgu bókasöfn, sem nú er
verið að koma á fót, t. d. í binum
nýju háskólum, sem stofnaðir eru
víðs vegar í löndum, hljóta oft
og einatt að leita á náðir ljós-
myndaiðnaðarinnar, sem getur lát
ið í té filmur, smáfilmur, fótóstöt
ó. s. frv. af eínstökum greinum
eða heilum bókum, og með því
verða áreiðanlega fyllt í framtíð-
inni fjöldamörg og stór skörð
bæði í þeim bókasöfnum og öðr-
um. Hér er því engin ástæða til
svartsýni, en augljóst er, að við
efHngu bókasafnanna þarf að
leggja mikla rækt í framtíðinni.
19 ÁRA KENNARI
Framhald af 16. sfSu.
mig og bað mig um að taka
þessa kennslu að mér, varð
ég hálfkvíðin. En vonandi geng
ur þetta allt vel.
— Þú ert ekki Akureyring-
ur?
— Nei, ég er Húnvetningur,
fædd og uppalin á Hvamms-
tanga, dóttir Helgu Blöndal og
Daníels Helgasonar.
— Er maðurinn þinn við
framhaldsnám?
— Já, hann er í frönskunámi
í Frakklandi og það tekur 6
til 7 ár, ef vel gengur
Um leið og ég þakka Hjördísi
fyrir rabbið óska ég henni góðs
gengis við kennsluna svo og
■manni hennar í Frakklandi.
TÓK SONINN MEÐ
Hann kom fram sem hljómsveit
arstjóri 24 ára gamall, hefur
stjórnað óperu og ballettsýning
um við Konunglega leikhúsið í
Kaupmannahöfn. Árið 1940
lauk hann prófi í læknisfræði
og var síðan landflótta í Sví-
þjóð á meðan þýzku nazistarn-
ir höfðu hersetu í Danmörku.
Fyrir tveim árum varð hann
prófessor við tónlístarskólann í
Kaupmannahöfn, tók við því
embætti af íslenzka píanóleik-
aranum Haraldi Sigurðssyni
frá Kaldaðarnesi.
Schiöler kvaðst hafa notið í
ríkum mæH íslandsferðarinn-
ar fyrir tveim árum og er hon
um hefði nú fyrir nokkru bor-
izt boðsbréf frá tónlistarráðu-
nauti Ríkisútvarpsins, Áma
Kristjánssyni píanóleikara, um
að koma hingað sem fyrsti ein
leikari á þessu tónleikaári,
hefði liann tekið því feginsam-
lega. Eitt hefði þó vafizt fyrir
honum, sem sé það, að hann
ætti að vera mættur hér til sam
æfinga á tíu ára afmæU sonar
síns. Hefði hann loks tekið það
ráð að láta þau koma með sér
til íslands, eiginkonuna og son-
inn, svo að þau getí haldið upp
á afmælið hans ÖH saman. Eft
ir æfinguna í morgun kvaðst
Schiöler hafa furðað sig á þeim
framförum, sem hljómsveitin
hefði tekið á tæpum 2 árum
Igor Buketoff kvaðst, eftir
æfínguna í morgun, hafa orðið
stórhrifinn af Schiöler sem
listamanni, sem væri gæddur
fágætum aðlögunarhæfileika,
og var stjórnandinn ekki í nein
um vafa um, að Schiöler mundi
gera tónleikana annað kvöld
eftirminnílega.
Gunnar Guðmundsson fram-
kvæmdastjóri hljómsveitarinn
ar sagði, að föstum áskrifend
um að vetrartónleikunum öll
um færi fjölgandi, væru þeg
ar orðnir um 700 og því -tæp
lega 200 aðgöngumiðar til í
lausasölu. Af 16 tónleikum í
vetur mundi Buketoff stjórna
tíu. Auk þeirra yrðu haldnir
skólatónleikar og einnig tvenn
ir eða þrennir barnatónleikar,
sem byrjað var á í fyrra og
væru miklar vonir tengdar við
þá tónleika í framtíðinni.
STEINN f AUGA !
fann hann að einhverju hörðu var
kastað í hnakkann og sneri sér því
við. Um leið og hann sneri sér
við, fékk hann stein í hægra aug-
að með þeim afleiðingum, að hann
er nú undir stöðugri læknishendi.
GamH maðurinn sá þrjá drengi á
aldrinum 10—12 ára vera að
skjóta úr teygjubyssu þarna, en
þeir hlupu í burtu, þegar þeír sáu
að skot úr byssunni hafði hæft
manninn. Rannsóknarlögreglan
biður þá, er kynnu að geta gefið
upplýsingar um atburðinn, að hafa
samband við sig sem allra fyrst.
Innilegustu þakkir færi ég öllum þeim, sem heiðr-
uðu mig og glöddu í orði og verk: á áttræðisafniæli
mínu.
Lifið öli heil og sæl!
Snorri Sigtússon.
Hjartanlega þakka ég öllum vinum mínum, sem
glöddu mig á áttræ'ðisafmæli mínu, með heim-
sóknum, gjöfum og 100 skeytum. En sérstaklega
þann heiöur, er mér var sýndur með stofnun
sjóðs, bundnum við mitt nafn, er sérstaklega
skuH verja til kaupa á hljóðfæri í Revkholts-
kirkju.
Bjarni Bjarnason, Skáney.
Sonur mlnn og fóslursonur okka>-,
Kristján R. Þorgeirsson,
vé!st|6ri,
sem lézt af slysförum 5. þ. m., verður jarðsunglnn frá SleSbrjóts-
klrkju í Jökulsárhlíð næstkomandl laugardag, 10. október kl. 2 e. h.
Mlnnlngarathöfn verður haldin f Seyðlsfjarðarkirkju, föstudaglnn 9.
október, kl. 11 f. .
Guðrún Kristjánsdóttlr,
Anton Kristjánsson,
Sfefanfa- Stefánsdóttir.
Innllegf þakklæti til allra fjær og nsr er sýndu okkur samúð og
vlnarhug við andlát og jarðarför míns hjartkæra elglnmanns,
Vals He'iðberg
vélstjóra,
og heiðruðu minnlngu hans á annan hátt.
Guð blessi ykkur öll.
Slgríður Tómasdóttlr,
bðrn, foreldrar, systkini
og tengdaforeldrar.
Eiglnmaður minn og faðir okkar,
Erik Mogensen,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, föstudaginn 9. október kl.
10.30 e. h. — Athöfninni verður útvarpað.
Blóm afþökkuð, en þelm, sem vlldu mlnnast hlns látna, er vinsam-
legast bent á líknarstofnanir.
Helga Mogensen og börn.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
Sveinn Gestsson
Ósabakka, Skeiðum,
er andaðist 30. sept. s. I. verður jarðsunginn Trá Ólafsvallaklrkju,
laugardaginn 10. okt., kl. 2.30 e. h. Húskveðja verður að helmlli
hins látna sama dag kl. 1 e. h.
Auðbjörg Káradóttir, börn, tengdabörn og barnabörn.
IN N, flmmtudaglpn Í október. 1964
15