Alþýðublaðið - 10.06.1954, Qupperneq 6

ALÞÝÐUBLAÐIS
Fimmíudagur 10. juní 1954
Félagslíf
Ferðafélag
íslands fer tvær
skemmtiferðir
urn næstu helgi.
Áðra um Brúarárskörð. Lagt
af stað kl. 2 frá Austurvelli og
ekið austur í Biskupstungur að
Úthlíð og gist þar í tjöldum. Á
gunnudag er gengið um Brúar
árskörð og nágrenni. Farmiðar
séu teknir fyrir kl. 4 á föstu-
'dag.
Hin ferðin er til Þingvalla.
Lagt af stað á sunnudagsmorg
irnin kl. 9 frá Austurvelli og ek
’ið austur Hellisheiði um’Grafn
ing til Þing\’alla. Útskýrð verð
wr saga og jarðfræði staðarins.
Ekið heim um Mosfellsheiði.
Farmiðar séu teknir fyrir kl.
12 á laugardag.
Edwin Bolf
ílytur erindi í kvöld (fimmtud)
og föstudagskvöld í Guðspeki-
í'élagshúsiinu kl. 8,30.
Fyrra erindi: Kundali yoga.
fLeynikenning frá Tibet). Síð-
ara erindi: Leyndardómur hug-
ans.
1 Plöntusalan
f ■ ,
s að Sæbóli í Fossvogi og
| blómabúðin að Laugavegi
63 selja mikið úrval af
j* alls konar plöntum og
og blómum.
Hvergi ódýrara.
SKIPAUTG€RÍ)
RIKESINS
n
'1
fer væntanlega vestur um land
til Akureyrar hinn 14. þ.m.
Tekið á móti flutningi til
Tálknafjarðár, Súgandaíjarð-
ar, Húnáflóa- og Skagafjarðar-
bafna, Ólafsfjarðar og Balvík
ur í dag. Farseðlar seldir ár-
degis á mánudag.
f
;S
h
A
iV
s
í
a
\2
6
s
s
h
;s
Þeir, sem vilja fylgjast
með þvi sem nýjast er,
I e s a
\Alþyðublaðið \

Hann reyndí þess vegna að
koma sér unáan. að s.vara spurn
ingunni beinlínis. Hann hélt
því fram, að það.væri yfir höf-
uð erfitt með alla nýrækt, af
því að það væri.svo vont að fá
verkafólk.
Stefán Zagorski jánkaði því.
Þetta ]pÉí'iKerra Lúbjenisíki
byr undir báða vængi, og hann
hélt áfram, á svipinn rétt eins
og hann sæti með rekstursreikn
inga ársins fyrir framan sig og
væri að blaða í þeim: Þegar
maður hugsar um það, sagði
hann, að fyrirstríðið, — að vísu
bara á haustin og með því að
telja allt með, — þá voru oft
þetta eitt hundrað og þrjátíu,
já, meira að segja eitthundrað
þrjátíu og fimm manns á Goro-
‘shov, það eru- nú meiri viðbrigð-
in. ........ -
Hann hefði alveg eins getað
sagt hundrað og. tuttugu eða
hundrað og sextíu, því hann
hafði ekki hugmynd um, hvað
margt fólkið var.
Stefán Zagorski Jeit hvasst á
hann, og herra Lúbjenski varð
mjög hverft við: Skyldi hann
nú hafa sagt einhverja voða-
lega vitleysu? Eða vissi kann-
ske Stefán Zagorski af ein-
hverri sérstákri tilviljun ná-
kvæmlega hvað fólkið var
margt í allt á Goroshov fyrir
stríðið? j
Hann fékk enga vitneskj u
um það, hvers vegna Stefán leit
svona snöggt a han.n. jÞess í
stað sagði u.þgi ..maðurinn eitt-
hvað í þá'; átt;- að áður fyrr
hefði líká' yerið miklu aúðveld-
ara að öflá vinnufólks. -
Já, það er alveg satt, sagði
herra Lúbjenski.
Og ef litið er ennþá lengra
aftur í tímann, sagði Stefán
þá var ennþá betra að. fá vinnu-
fólk heldur en það var þó orðið
rétt fyrir stríðið.
Já, það er alveg rétt, sam-
sinnti Taddeus Lúbjen^ki.
Það fór hrollur um herra Lú-
bjenski, þegar hann sá brosið
á vörum Stefáns Zagorski: Var
strákskrattinn ekki að láta
hann samsinna einhverri voða-
legri vitleysu? Var þessi hvolp-
ur að gera sér til gamans að
hafa virðulegan mann eins og
herra Taddeus Lúbjenski, óðals
eiganda, fyrír narra?
O, já, sagði Stefán Zagorski.
Það var nú líka sá tími, að óð-
alseigendurnir höfðu íbúana í
heilu þorpunum til 'þéss að
þræia fyrir sig.
O, sussu, sussu. Það hlýtur
toú að vera allíangt síðan, sagði
Lúbjenski. Hann reyndi að
gefa svolítið loðnari svör, í því
tilfelli að strákurínn væri að
veiða hann til þess að segja vit-
leysu. Og- svo hugsaði hann sér
að leika sterkan leik og gefa
drengstaulanum inn dálítið
Áíexander Lernef-Holenla:
35. DAGUR.
beizka pillu: O, já, sagði hann.
Það voru nú líka til gósseigend-
ur þá, rétt eins og nú, sem ekki
sátu á óðulum sínum, heldur
voru á flakki og lifðu á öðrum.
Já, því miður, samsinnti
Stefán Zagorski, og brosið hvarf
ekki af vörum hans. Það voru
hinir erfiðu tímar fyrir lamd-
búnaðinn, þá eins og nú, sem
áttu sök á því. Það var ekki
nein ný bóla, að óðalseigendum
héldist illa á jörðunum sínum,
og langt síðan sú saga hófst,
ella hefði ekki faðir herra Lú-
bjenskis misst óðal sitt, Vorol-
nievo.
A, já, já, það er rétt, sagði
Lúbjenski og beit sig í vörina,
því þessu með óðal föður hans,
Vorolnievo, hafði hann alveg
gleymt. En strákskrattinn
þurfti svo sem að muna það.
í neyð sinni minntist hann
nú þess, að sá hinn sami maður.
sem hafði eyðilagt fyrir föður
hans óðalið Vorolnievo, ætlaði
nú eða vildi nú að minnsta
kosti verða afi þessa litla barns
sem öll vandræðin stöfuðu af.
O, jæja, o, jæja, sagði herra
Lúbjenski, það, sem er liðið, pað
er nú liðið, os það er engum til
góðs að brjóta heilann um það
liðna þangað til hausinn á
manni ætlar að klofna. Nei, nei,
það er alveg rétt, og það væri
heldur ekki rétt að halda því
fram að faðir hans, hann Stefán
Zagorski, hefði fengizt svo mik-
ið um það, þótt hann missti
sitt óðal, Tereblesse, heldur tek
ið því svo karlmannlega, sem
mest mátti verða, og þess vegna
skálaði maður svo hjartanlega
fyrir þessum manni, sem að
vísu lifði nú „á bankanum“ og
myndi víst í framtíðinnl verða
að láta sér það nægja.
Stefán brosti enn; og hann
sagði að pað væri gott að geta
tekið öllú slíku með ró og þolin
mæði, því ef maður ekki gaéti
það, þá myndi ævin líka verða
erfið og leiðinleg.
Já, góði vinur, það er alveg
rétt, sagði heri’a Lúbjenski. Og
svo gat hann ekki stillt sig úm
að bæta við: Það er nú einu
sinni svona, að maður verður
áð taka afleiðingum af því, þeg
ar eitthvað gengur manni úr
greipum fyrir ódugnað og slóða
skap. Og svo er nú ekki öllum
gefið að stjórna óðali, svo vel
fari. Menn eru misjafnlega dug
legir bændur, sumir eru stjórn
samir, aðrir sinnulitlir og ráð-
deildarþtlir, og þá er ekki von
að vel íari.
O, já, það er alveg rétt, sagðj
Stefán Zagorski og brosti. Og
pað getur svo sem margt ann-
að valdið því, að maður missi
aleiguna1, heldur en ráðdeildar-
leysi í búskap og hæfileika-
skortur til landbúnaðarstarfa.
Til dæmis þetta, að börnin
manns giftast frá manni og
Laugavegi 65
Sími 81218.
Samúðarhort
taka með sér eignirnar í stærri
eða minni hlutum, þangað til
ekkert verður eftir.
Lúbjenski var nær því hrokk
inn ofan af stólnum af undrun
yfir þessari dæmalusu frekju í
drengnum. Því hefði Stefán
Zagorski nú þegar getið sér til
um erindi herra Lúbjenskis
hingað í dag, — og það benti
allt til þess, að hann færi ekki
í neinar grafgötur um það, —
þá hafi hann sem sagt með þess
um orðum sínum beinlínis til-
kynnt, að hann og íjölskylda
hans, Zagorski-fjölskyldan, fá-
tæk og glorhungruð í veraldleg
gæði, hefði hugsað sér að gera
árás á óðal hans, Goroshov, og
leggja það undir sig.
Herra Lúbjenski hnykkti svo
við þessa stríðsyfirlýsingu, að
hann kom lengi vel ekki upp
einu einasta orði.
Eg á við pað, útskýrði Stefán
Zagorski, að þeir, sem eiga dæt-
ur, verða eitthvað að láta þær
hafa í heimanmund.
Nú, já. Átti hann við það?
Já, ég á við það, endurtók
Stefán Zagorski. í Zagorski-
fjölskyldunni hefðu alltaf verið
talsvert margar dætur, sagði
hanp, og enda þótt það væru
bæðj skrifuð og óskrifuð lög
fyrip því, að heimanmundur
þeiijra þyrfti ekki að vera nema
líticS brot af því, sem sonunum
bæii fyrirfram í arf, þegar þeir
kvæntust, þá hefðu - þær, svo
margar sem þær voru, tekið all
mik’ið til sín á löngum tíma.
Lúbjenski gat ekki varizt
þeiiiri hugsun, að ekki kæmist
hann upp með það, að ætla
dæirunum lítið, fyrst hann
átt| engan soninn. Þar gat ekki
komið nema eitt til greina: —
HeÍfningurinn strax, svo dálít-
iH ! gálgafrestur þangaö til
Claire gifti sig, og þá allt, allt.
Stefán Zagorski hélt langa
ræðu um, hvernig fólkíð fór
með peningana sína í gamla
daga. Og eins og gildir um
flefta, sem á flæðiskeri hafa
lent vegna þess að þeir kunnu
ekki að fara með peninga, þá
talaði hann sem hefði hann
flestum fremur þekkíngu á
því, hvernig maður ætti að á-
vaxta fjármuni sína, auka þá og
margfalda.
Að Iokum klykkti hann út
m.eð því að upplýsa herra: Lú-
bjenski um, að Zagorskifjöl-
skyldan hefði ekki einungis átt
óðalið Tereblesse, heldur líka á
sínum tíma óðulin Radsieshov,
Monasterek og Romaskovsvma,
ásamt öllum porpunum þar í
grennd.
Nú, svoleiðis, sagði. herra
Lúbjenski, sem trúði ekki
einu'örði af því, sem drengur-
inn ságði.
Og' á tímabili hefði ættin
líka átt óðalið Scersse.
Já, á tímabili, sagði herra
Lúbjenski.
\ Cra'VÍðgerSlr. \
^ Fljót og góð afgreiðsla. S
SGUÐLAUGUR GÍSLASON,(
S
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S'-
s
s
s
-V
s
s
s
s
s
s
V
's
s
s
Slysavamaíélags íslar.és S
kaupa ílestir. Fáss hji. S
Elysavarnadeildum ou
land allt í Rvík í hans- ^
yrðaverzluninni, Banks- ^
stræti 6, Verzl. Gunnbót- •
unnar Halldórsd. og gkrff-^
stofu félagsins, Grófki 1. ^
Afgreidd í síma 4897. — ^
Heitið á slysavamafélaii® s,
Það bregst ekki.
DVALARHEIMILI
ALÐRAÐRA
SJÓMANNA
MlnnlngarspIÖld
fást hjá:
! Velðarfæraverzl, Verðandl, S
' sími 3788; Sjómannafélagi S
Reykjavíkur, sxml 1915; Té-S
baksverzl Bosíon, Laugav. 8, S
^ sími 3383; Bókaverzl. Fréði,
^Leifsg. 4, sími 2037; Verzi^
(Laugaíeigur, Laugateig 24, S
\ sírni 81666; Ólafur Jóhanns-^
S son, Sogablettl 15, síml £
S3096; Nesbúð, Nesveg 3®.?
SGuðm. Andrésson guilsmið-*
^ur Lugav. 50. Sími 3769.^
\t HAFNARFIRÐI: Bóka- S
(verzL V. Leng, aínxá S288.)
S
Nýja sendf- -
bílastöðin h.f.
hefur afgreiðslu f Bæjar-
bílastöðinni l Aðalstræti
16. Opið 7.50—22.
sunnudögum 10—18.
Eími 1395.
S
‘S
'S
s
•s
s
s
s
s
s
s
s
s
| Minnlngarspföfd s
S Barnaspítalasjóðs Hrmgsln#^
S eru afgreidd í Hannyrða-i
$ verzl. Refill, Aðalstræti 1%^
S (áður verzl. Aug. Svené ^
) sen), í Verzluoinni Vícíor, ^
Laugavegi 33, Holts-Apó- ^
; teki, Langholtsvegi M,\
Verzl. Álfabrekku viG Su3- S
urlandsbraut, og Þontteinit- S
búð, Snorrabraut 61.
Smurt brauð
og snittur.
Nestispakkar,
Ödýrast t,g bezt. Vjk-Í
samlegasí pantið
£yri.rvara. '
REATBABINN
Lækjargótw
Sínti 8014É.
Hús os íbúðir
Kf fmmm stærðtma. i;
bænum, útverfum .
arins og fyrir utau bæ- \
Inn til sölu. — Höfitmsj
eitmíg til söIti jaröir,;
vélbáta, bi.fr ílðir of (
verðbréf. í
I
Ifýja fasteígnásálæái >
Bamkastræti 7. 1
Sími 1518. v—— ,