Alþýðublaðið - 16.12.1954, Page 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
íUiðtihiulagfíf Í5k des. 1954
S
S
s
s
$
V
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
Útgefandi: Alþýðitflo\\urinn.
Ritstjóri: Helgi Scemundsson.
Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson.
BlaSamenn: Björgvin Guðmundsson og
Loftur Guðmundsson.
Auglýsingastjóri: Emma Möller.
Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusimi: 4900.
A1þýðuprentsmiðjati, Hverfisgötu 8—10.
Askjiftarverð 15,00 á mánuði. í lausasölu l/)0.
Meistari Jón og Mogginn
STJÓRNMÁLARIT-
STJÓRI Morgunblaðsins hef
ur nýlega lesið bókina
„Mannfundi" í útgáfu Vil-
hjálms í>. Gíslasonar út-
varpsstjóra, enda flytur hún
ræðukafla eftlr afa 'hans
heitinn. í>ar hefur Sigurður
Bjarnason rekizt á ræðu-
kafla eftir Jón sáluga Vída
lín og ‘ f undizt til um boð-
skapinn, þvi að hann prent
ar og endursegir reiðilestur
inn fræga í forustugrein
Morgunblaðsins á sunnudag.
Og nú mun Þorvaldur Garð
ar Kristjánsson naga sig í
handarbckin að geta ekki
komið boðum til meistara
Jóns og fengið hann sem
framsögumann á næsta
Heimdallarfundi. Það verð-,
ur ekki ofsögum af því ságt,
að íhaldið sé orðiö'frúrækið.
Heimdellingum liefði véí'-
ið hollt að heyra meistara
Jón flytja þrumuræður sín-
ar og sjá augu háns skjóta
neistum af andagift og skap
ríki. Þeir hafa misst af
þeirri opinberun, eins og
fleiri. En sú er bót í má’.i, að
þelr eiga þess kost að lesa
hugvekjur Jóns Vídalíns og
kynnast afstöðu hans til í-
haldsmanna samtíðar sinn-
ar. Sá fcoðskap ur er tíma-
bær enn í dag, því að eðli
og athæfi íhaldsins er harla
óbreytt.
Bezt væri, að Heimdell-
ingar læsu postillu meistara
Jóns í heild, en í jólaannrík
inu má við það una, að þeir
kynni sér ræðukaíla hans í
,,Mannfundum“. Er sér í
lagi ástæða til að vekja at-
hygli þeirra á kaflanum 111
þýði í landi vom, en þar seg
ir meðal annars á þessa
lund:
„Sé svo, að ég hafi ein-
hvern hlut, þann ég má ekki
missa án míns skaða, en
hann ætlaði sér mikinn
hagnað af, er kaupir, þá er
það að sönnu rét.tvíst, að ég
selji hann nokkru dýrara en
ég keypti. En ef ég hef þann
sama hlut til söiu og vil
hann falan láta, þegar mér
líkár J andvirðið, en bróðir
eður systir eru nauðstödd,
svo þau geta ekki án hans
verið, og ég bnika neyð
þeirra vöru minni til gildis,
þá er það stór synd og engu
betri en það, sem áður er
upp látið, því það heitir að
selja einum þörf sína. ... Og
þó eru hlnir hvað verstir,
sem hafa á boðangi girni-
lega hluti og þó aldeilis ó-
þarfa, en láta þá svo dýrt
sem ágimdin býöur. ...
Þetta er að selja e;num synd
sína, sem er hinn versti
kaupmannsskapur. Þetta er
ein andskotans svipa af
mörgum strengjum, mörg-
um syndum flétíuð, því
fyrst kaupir hann þess hátt-
ar vöru að leggja tálbeitu
fyrir hinn heirnska, síðar
flettir hann fé sínu og eftir
á hæðir að honum, en prísar
sjálfan sig og kænsku sína,
og það er ekki öllu betra en
Bíleams ráð, hver eð lét ís-
raels sonu glæpast á Móa-
bítanna konum. Allir hell-
vita menn, sem þetta lesa
eður heyra, þeir munu
nærri geta, hvar um ég tala,
og er allt of margt af þessu
illþýði í landi voru.“
Það er virðlngarvert, að
Morgunblaðið skuli Ijá for-
dæmingu meistara Jóns á
reiðinni rúm í dálkum sín-
um. Vonandí er sú prédikun
forboði þess, að Morgunblað
ið ætli hér eftir að forðast
þau umskipti reiðmnar á á-
sjónu sinni, sem Jón Vída-
lín talar um og varar við.
En skyldi það vera tilviljun,
að stjórnmálaritstjórinn lét
sér nægja reiðilesturirm, og
komst ekki aftur í hugvekj-
una um illþýðið í landi
voru? Það er þó sízt fámenn
ara en á dögum meistara
Jóns, en ólíkt athafnasam-
ara. Þrumubiskupmn myndi
áreiðanlega hafa lesið
strangt yfir því á Heímdall-
arfundi, ef Þorvaldur Garð-
ar hefði náð til hans og feng
ið hann framsögumann í
þessum spariklædda en
sj'nduga söfnuði.
Tilkynning "
frá Vafns- og Hifaveifu Reykjavíkur.
Vegna jarðarfarar verða skrifstofurnar Iokaðar
kl. 1—4 e. h. í dag.
Vatns- og Hitaveita Reykjavikur.
Aðeins 8 d Rjúpur a [• igar til jöla Dragið ekki
Svínakjöf að gera
Hangikjöf jólainnkaupin
í hátíðamafinn Við sendum
Gerið panfanir yður vörurnar ■ • ;
semfyrsf heim 1 : ■
Kjötbúðir ^ Matvörubúðir
Minningarorð:
i
t
BÁLFÖR Þorgeirs Gissurs-1
sonar járnsmiðs, Nesvegi 48, j
fer fram í dag. Hann lézt í í
Landspítalanum aðfaranótt!
fyrra fimmtudags, en um1
kvöldið vediktist hann snögg- j
lega og var örendur fáum
stundum síðar.
Þorgeir Gissursson var fædd .
ur að Gljúfri í Ölfusi 23. febrú
ar árið 1900 og varð því tæpra ;
55 ára gamall. Hann var son- j
ur hiónanna Jónínu Ásgríms- j
dóttur og Gissurs Sigurðsson- j
ar, sem bjuggu að Gljúfri,;
Kröggólfsstöðum og Reykja-
hjáleigu þar til þau fluttust
til Reykjavíkur árið 1920 og
settust hér að. Þau eru bæði
enn á lífi háöldruð. á tíræðis-
aldri.
Þorgeir var næstelztur
barna þeirra hjónanna. Hann
vann öll algeng störf heima j
við þar til hann var 15 ára að
hann fór til Reykjavíkur og
hóf járnsmíðanám hjá föður-
bróður sínum, Jóni Sigurðs-
syni, Laugavegi 54. Lauk hann
námi hjá honum og vann .síð.an j
fyrir hann árum saman þar til
hann gerðist starfsmaður Héð-
ins og starfaði hjá því fyrív
tækl upp frá því.
.Þorgeir Gissursson var vin-
ur minn og félagi í æsku, enda
. var ég á heimili foreldra hans
í fimm sumur ungur. Hann var
fjórum árum eldri en ég og
segja má, að hann vekti yfír
hverju fótmáll mínu, ka'rn:
hJaupandi hvernig sem á stóð
mér til hjálpar, ef eitthvað
bjátaði á, fór með mig, þegar
tími' gafst tíl, austur í gil. upp
í fjall eða niður að á, og tók
mig alltaf á bakið, þegar erf-
jskórinn kreppti að, og þá stóð
ekki á honum. Svoria var ailt
Þorgeir Gissurarson.
iður bratti varð á leið okkar.
Aldrei heyrði ég hann hvatt-
an til þess að hjálpa mér, þess
þurfti, ekki með, því að sjálf
ur sá hann og skildi, þegar
hans líf. Hann var góður dreng
ur og tilfinninganærnur, nokk
uð dulur og fáskiptinn, en at-
hugull og fljótur til þegar rétta
þurftí hjálparhönd.
Ár,ið 1925 kvæntist Þorgeir
Vilborgu Bjarnadóttur, ágætri
konu. Þegar þau reistu húsið
að Nesvegi 48 fluttust foreldr
ar hans til þeirra og þar hafa
þau verið í skjóli sonarins og
tengdadótturinnar síðan og
notið hlýja þeirra og alúðar í
hvívetna. Þekki ég fá gamal-
menni eins ánægð með lífið
og þau.
Ég kveð þennan ágæta
frænda minn með söknuði.
Mér finnst eins og ég hafi týnt
hluta af mínu eigin lífi við
fráfall hans. Eg þakka honum
fyr.ir samverustundirnar og
bið máttarvöldin að Iétta
gömlu hjónunum og ekkju
hans þessa þungbæru sorg.
VSV. ’
I
Hreppsnefnd Borgarneshrepps hefur ákveðið að ráða
sveitarstjóra frá næstu gramólum.
Umsóknir sendist Sigurþóri Halldórsyni oddvita fyr
ir 24. desember n.k.