Alþýðublaðið - 19.01.1956, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 19. janúar 1956
Bankafjárglæframál í Stokkhólmi:
A 1 þ ý ð u b l aöiö
»
ÓHREINN kartöflupoki var
mjög til umræðu við réttarhöld
varðandi stórfellda bankafjár-
glæfra í Stokkhólmi fyrir
skömmu. í umræddum óhrein-
um kartöflupæka hafði kaup-
maður einn þar í borg nefni-
lega komið fyrir á annað hundr
að þúsund sænskum krónum og
síðan falið bankaféhirði, Arne
Kristensen, pokann til geymslu
og varðveizlu með öllu saman.
Og síðan þegar Lindström,
kunningi Kristensen, lenti í
fjárkröggum og yfirdrætti við
bankann, fór Kristensen í kart
öflupokann og tók þar „lán“.
Og þegar ekki rættist neitt
úr fjárkröggum Lindströms fór
Kristensen aftur í kartöflupok-
ann og áður en langt um leið
hafði hann tekið úr honum 102
þúsundir lcróna. Auk þess hafði
hann tekið 109 þúsundir trausta
taki hjá bankanum.
Fyrir rétti viðurkenndi Krist
ensen allt, en Lindström neit-
aði öllu. Viðurkenndi þó að
Kristensen hefði útvegað hon-
um 125 þúsund krónur að láni,
en um sjálfan lánveitandann
þóttist hann ekkert vita.
Kristensen kvaðst upphaf-
lega hafa ákveðið að gera
bankastjórninni viðvart um yf-
irdrátt Lindströms, hafði meira
að segja skrifað tilkynninguna,
en þá gerðist það að Lindström
hringdi til hans, og þar með var
stefna viðskiptanna ráðin. Krist
ensen fór í kartöflupokann og
Lindström gat haldið áfram
verzlunarbraski sínu. Um þetta
leyti var bað brotajárnssala til
Belgíu. Á tímabili nam yfir-
drátturinn 368 þúsundum kr.
„Veturinn 1952 reyndi ég að
kippa þessu í lag,“ sagði Krist-
ensen. En þá kom Lindström
aftur —r í það skiptið var hann
að kaupa allmikið magn af seg
ulbandstækjum.
HANNES Á HOBNINUÍ
VETTVANGUR DAGSINS
Afnám végabréfaskyldu — Bréf frá ferðalang -
Svar útlendingaeftirlitsins — Maður og kona --
Brynjólfur ekki í séra Sigvalda
.*■ „ÉG KOM fyrir fáum dögum
til Jandsins eftir að hafa dvalið á
Norðurlöndum í tvö ár," segir
B. R, í bréfi til mín. „Ég vissi
ekki betur en að afnumin væri
vegabréfsskylda milli Norður-
landanna, enda hafði ég séð frá
því skýrt í íslenzkum blöðum.
Ég þurfti heldur ekki að sýna
neitt vegabréf þegar ég kym til
Banmerkur frá Noregi og þess
vegna brá mér nokkuð í brún
þegar tekið var vegabréf. mitt
við komuna hingað og stimpli
þrýst á það.
HVERS VEGNA er þetta gert?
Er Island ekki méð í samkomu-
laginu? Hafa frásagnir fslenzkra
blaða ekki viS neitt a'ð styðjast?
Eða hvað veldur þessu? Þetta
skiptir svo sem ekki máli, hvað
mig snertir, því að ég var með
vegabréf mitt í vasanum. Hins
vegar datt mér í húg, að ein-
hverjir kynnu að taka fréttir
blaðanna trúanlegar og hafa
,ekki vegabréf sitt— og þá gæti
það valdið vandræðum."
ÞETTA SEGER bréfritarinn.
Þegar ég hafði lesið þetta bréf ;
kom það mér á óvart, enda vissi
ég ekki betur en að ísland væri
með í samkoraulagi Norðurland
anna um afnára vegabréfaskoð-
unar. Ég hringdi þvf til útlend-
' ingaeftirlitsins og spurðist fyrir
um þetta. Svaríð, sem ég fékk,
■var á þessa leið:.
„ÞAB ER ALLS EKKI skylda
að sýna vegabréf eða láta stimpla
það þegar ura er að ræða menn,
sém korna frá Norðurlöndunum.
Hins vegar réita ýmsir okkur
vegabréf sín og vilja láta setja
stijnpil í þau, en við biðjum
ekki um þau. Það hýtur að vera
á misskilningi byggt hjá bréfrit-
aranum, að hann hafi verið
krafinn mn vegabréf.
HINS VEGAR er rétt að geta
þess til leiðbeiningar, enda hef-
ur það stundum vaídið óþægind-
um, að haft ér eftirlit um það,
að menn hafi greitt útsvör og
skatta, og verða menn að sýna
j skilríki fyrir því við brottför úr
Mandinu, en þetta gildir þó ekki
i fvrii’ þá, sem hafa dvalið í land-
inu skemur en einn mán^.“
j MAÐUR OG KONA hefur nú
1 verið tekið til sýningar í Þjóð-
| leikhúsinu. Þetta var ákaflega
I vinsælt leikrit þegar Leikfélag
Reykjavíkur sýndi það og leik-
afrek Brynjólfs Jóhannessonar
í séra Sigvalda talið eitt hið
mesta hjá honum. Mönnum leik
ur því mikil forvitni á að sjá
Harald Björnsson í þessu hlut-
verki. Hann ér góður leikari, en
það er erfitt að gera hlutverkinu
eins góð skil og Brynjólfur
gerði, hvað þá betri.
AF HVERJU leikur Brynjólf-
ur Jóliannesson svo sjaldan hjá
Þjóðleikhúsinu? Var hann ekki
beðinn að leika séra Sigvalda?
Hannes á horninu.
Og aftur jókst yfirdrátturinn,
og enn fór Kristensen í kart-
öflupokann.
Þegar Kristensen tók sér
sumarlevfi í júnímánuði 1953
hafði hann engan frið fyrir upp
hringingum Lindströms, og að
lokum varð Kristensen að
skreppa með honum í bankann
og fara í pokann. Varð Lind-
ström þá að orði, að kaupmað-
urinn ætti að sjá sóma sinn í
að geyma peningana sína í
þokkalegri umbúðum.
En svo gerðist það að kaup-
maðurinn hugðist láta meiri
peninga í pokann. Taldi hann
þá það, sem eftir var í hor.um,:
og þótti eitthvað á skorta. „Ég
hef nefnilega tekið 102 þúsund
ir úr pokanum,“ sagði Krist-
ensen. ,,Nú, -—þá stendur það
heima upp á eyri,“ varð kaup-'
manninum að orði og bauð síð- '
an Kristensen til miðdegisverð-
ar!
En svo voru aðrir, sem kom-
ust að því að ekki væri allt með
felldu varðandi kartöflurokann
— og báru ekki jafnmikið
traust til bankagjaldkerar.s og ■
kaupmaðurinn, sem átti pok-
ann og peningana. Og rétcar- [
höldum heldur áfram í málinu.
Innilegt þakklæti sendum við ættingjum og vinum fyrir
auðsýnda samúð við andlát og jarðarför móður okkar,
DAGBJARTAR JÓNSDÓTTUR,
Ólafía Sigurðardóttir. Oddný Sigurðardóttir,
Rafn A, Sigurðsson.
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda vináttu og samúð vic*
andlát og útför eiginmanns míns
VILHJÁLMS ÁRNASONAR.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna.
Þórey Jónsdóttir.
KROSSGÁTA NR. 958.
> 2' i V
1 J r 4 j
« ■?
□ 1 n
/J 19 IS
:U ** L
J L
Lárétt: 1 heiðarlegt, 5 hrvgg-
ir, 8 vangi, 9 tveir samstæðir,
10 skaði, 13 tónn, 15 starfsöm,
16 andlitshluti, 18 ítalskt forn-
skáld.
Lóðrétt: 1 ákjósanleg, 2 band,
3 gæfa, 4 op, 6 lögun, 7 kjarr,
11 tala, 12 kvenmaður, 14 mót,
17 greinir.
Lausn á krossgátu nr. 957.
Lárétt: 1 öskrar, 5 Ásta, 8
tákn, 9 al, 10 klók, 13 il, 15
Etna, 16 tagl, 18 flóra.
Lóðrétt: 1 ölteiti, 2 skák, 3
'kák, 4 ata, 6 snót, 7 aldan, 11
leg, 12 knár, 14 iaf, 17 ló.

ílaaii
Állsherjar
um kosningu stjóruar, trúnaðarráðs og varamanna
fer fram í húsi félagsins og hefst laugardagmu
21. þ. m. kluklcan 2 eftir hádegi og stendur yfir
þann dag til klukkan 10 e. h. og sunnudaginn 27.
þ. m. frá kl. 1 e. h. til kl. 9 e. h. og er þá kosningu
lokið.
Kjörskrá liggur frammi í skrifstofu féiagsins.
Kjörstjórnia.
er í Café Höll í kvöld kl. 8,30.
Til skemmtunar:
Upplestur: Guðmundur G. Hagalín.
Kvikmynd. — Kaffi.
Allar konúr velkomnar.
Sairitök kvenna.
Ingólfscafé.
Ingólfscafé.
Dansleikur
í Ingólfscafé í kvöld kl. 9..
; Aðgöngumiðar seldir frá kl. 8. — Sími 2826.
ÍS
1»
> >
11
‘4
> >
Bréfakasmin:
vantar unglinga til að bera blaðið til áskrif-
encta i bessum hverfum:
Kleppsholti
Taiið vlð afgreiðsluna - Sími 4900
anga svona
ENN eitt slys við höfnina —
og í þetta sinn banaslys. Ungur
maður í blóma lífsins lætur líf
sitt. Guðmundur Joð kemur á
vettvang, lögreglan kemur á
vettvang, sjúkrabifreið kemur
á vettvang og ekur hinum slas-
aða í sjúkrahús. Síðan fer hver
heim til sín, hugsandi: „Ég
gerði það, sem mér bar,“ og
ekki meira um það.
Þessi ferð var hin fyrsta um-
ræddra aðila í þessum erinda-
gjörðum á hinu nýbyrjaða ári.
Ef að vanda lætur eiga þeir ó-
fáar eftir, áður ári lýkur, Þann
ig hefur þetta gengið t.il um
mörg ár. Þeir virðast líta á öll
slysin við höfnina sem óhjá-
kvæmilegan hlut, nokkuð sem
engin leið er að fyrirbyggja.
Allir virðast sammála um það:
verkalýðssamtökin, atvinnurek
endur, Dagsbrún, bæjarstjórn-
in, slysavarnafélagið. Sami
grautur í þeirri skál. Og hugsa
bára: „Æ, það er hálfieiðinlegt
!með öll þessi slys þarna við
höfnina. Hver skyldi annars
verða næstur? Bíða þess svo.
Á öryggismálum verka-
manna, einkum við höfnina
(„flest slys á ári á einum stað
á íslandi“) hrjóta allir áður-
nefndir aðilar jafnhátt. Hvers
kyns slvsavarnir eru viðhafðar
|á láði, legi og í lofti. En slysa-
ivarnir við höfnina eru á sama
[stigi og þa’.r voru fyrir tugum
I ára. Það er að segja: Þær erv«i
' engar.
I Ef Dagsbrún, verkalýðssam -
tökin eða aðrir skyldu eitthvaö
rumska við þetta síðasta slys.
mætti benda þeim á grein til
lesturs um þessi mál, er birtist
í einu sunnudagsblaði Alþýðu-
blaðsins í sumar. Þar er bent a
sitthvað til úrbóta. Því að vissa
lega má mjog margt til úrbóta
gjöra í þessum málum, ef flibba
mennirnir í verkalýðssamtökuia
um rumskuð.u.
VerkamaiVur. 1