Alþýðublaðið - 17.07.1956, Side 6

Þriöjudag-ur 17. júlí 1956
AlþýSiublaSr^
&&ML& BÍÚ
Sfmi 1475
Þióðvega-lögregían
(Code Two)
| Afar spennandi ný faandarísk
1 kvikmy-nd.
Ralph Meeker
Eiaine Stewart
Sally Forrest
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum snnan 14 ára.
AUSTMR-
6/EJAR Bið
Einvígið í myrkrirm
Geysispennandi og viðburSa
rik ný amerísk kvikmynd í
litum, byggð á ævi James Bo-
Jwie, sem frægur var meðal
Indíána og hvítra manna í
Suðurríkjunum fyrir bardaga
afrek og einvígi. Aðalhlutv.:
Alan Ladd
Virginia Mayo
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd ki. 9.
Síðasta sinn.
TRIPOLISlð
— 1182 —
Fyrir syndafióðið
Reimsfræg ný. frönsk stqr-
áaynd, gerð af snillingnum
André Cayatte. Myndin var
vearðlaunuð á kvikmyndahá-
tfðinni í Cannes 1954. klyr.d
þessá er talin ein sú bezta, er
tekin hefur ’.erið í Frakk-
landi..
Maxine Vlady
Ciément-Thierry
Sýnd kl. 5 og 9.
Danskur texti.
Bönnuð innan 16 ára.
NYJA BM
— 154J —
LOK&Ð
STJÖRNUBfð
Útilegumaðurinn
Spennandi amerísk mynd um
síðasta útilegumanninn Okia
Homa.
Áðalhlutverk:
Dam Ðuryea
G.eil Storm
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5.
Miiljón punda seðillinn
(The million pound note)
Bráðskemmtileg brezk Iit-
mynd gerð eftir samnefndri
sögu eftir Mark Twain.
Gregory Pack
Ronald Squire
Jane Griffiths
Hláturinn. lengir lífið.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Þú ert ástin
mín ein.
HAFMAR-
FJARSARBKð
— 9248 —
Sirkusnæíur
Spennandi og vel leikin ný
bandarísk litkvikmynd. Sagr
an hefur komið út í íslenzkri
þýðingu. Aðalhlutverk:
Anne Baxter og
Steve Cochran.
Sýnd kl. 7 og 9.
Síðasta sinn.
'f
sumar-
leyfið:
Dömusíðbuxur
frá kr. 188.00.
Herrabuxur
frá kr. 287.00.
KÖFLÓTTAR
SPORTSKYRTCR
fyrir dömur og herra.
Sími 4 8 9 1.
#// 7?
Uíffumn
n m> n. cd.

Sýning annað kvöld kl. 8.
ðgöngumiðasala í Iðnó frá
1. 2 í dag. Sími 3191.
ÍBráðskemmtileg amerísk}
^dans- og söngvamynd í litum.$
^ Bing Crosby S
S Jane Wyman. S
S S
JSynd kl. 5, 7 og 9. ^
• . Allra síffasta sinn. S
S
gendurj
I Önmtmst allskonar vatö«- l
■ ■
; og hit ilagnir.
* ■
■ ■
: Hitalagnir sJ. j
; Akurgerði 41- •
: Camp Knox B-5."
LJOS, LETT OG
ÓDÝR
Sumar-
kjólaefni
S Einnig röndótt
y PRJÓNASILKIEFNI.
Verzlunin
Vesturgötu 17.
fjórir litir. Má- noía
beggja megin —
á kr. 150.00.
Fischersundi.
JÓN P EMILSmi
IngólfsiirÆti 4 - $imi 82819
Hafnarfj&rðar
Vesíurgotn i.
SímS 9941.
Heimasím&r;
«122 sg »921.
Samúðarkorl t
Slysavaroaíélags Islauds)
kaupa flaatír. Fést hjá £
Blysavarnadéiiduxn nm
land allt. i Reykjavík f
^ Hannyrðaverzluninni f i
\ Bankastr. 6, Verzl. Gunn-'
S þórunnari Halldórsd. og i
S skrifstofu félagsin*, Gróf- .
S in 1. Afgreidd í sírna 4887, S
S Heitið á Slyaavarnafélag-S
S ið. —• Pað bregst ekkl. —3
r— EEIC BAUME
ALLTAFHJÁÞÉR
hennar urðu aðeins endurtekning minninga um öll liin gæfu-
ríku, glöðu ár, sem þau höfðu lifað saman í skilningsnærari
sambúð. Þau höfðu iafnan bæði látíð sér skiliast það, að í lífi
allra manna eru óhjákvæmilegir atburðír og að dauðinn er
einn af þeim.
Listeðlið náði aftur tökum á honum. Bænir hugsaðí hun
jrfirleitt ekki um, henni var tamara að hugsa í myndum. Hún
sá sína eigin framtíð blasa .við í myndum, mótuðum mjú.kum,
nærförnum höndum. Ef til vill sá hún þar spöl lengra fram én
hinir mettu, sjálfumglöðu samborgarar hennar, skildi það,
sem þeir vildu ekki láta sér skíljast, —- að ehimur.inn va.r
deyjandi eins og fyrir það, þótt að Zoramyan léti lífið. Hann
átti ekki neitt skylt við hina fórnandi Messi.a.sarhugsjón, hugs-
aði hún. og heimurinn mundi ekki heldur öðlást neitt mót-
stöðuþrek gagnvart því, sem óhjákvæmilega var í vændum,
enda þótt hann léti líf. sitt. Og. henni varð einnig; Ijóst að
margir mundu einmitt vera eins og hann háfði verið. •— gó.ði.F
•menn, sem sáu og vissu greinarmun góðs og ills, og í hugan-
um skoraði hún á hólm allar þær milliónir manna, sem ekki
vilja trúa því, að þar sé neinn munur á og geta því a.Idrei greint
mun á þjóð á einstakling og hallast að þeirri hagfelktu kenn-
ingu, að gott og illt verði ekki aðskilið nema fyrir einhverja
sálfræðilega greiningu.
Hún var þakklát fyrir þann frið, sem umvafði hugsanir
hennar, þakklát fyrir það, að hún fann ekki neinn ekkakökk
í hálsi sér og henni var ljóst að hún mundi ekki grátæ fyrr
en í þögn næturinnar. Hún lagði hönd sína á hönd honum og.
hugsaði með sér að hún gæti verið hans og hiá honum, eins og
hún hafði alltaf verið, og að honum myndi falla þungt, ef hann
vissi að hún flíkaði sorg sinni og söknuði við aðra.
Sólskinið streymdi inn í herbergið, því að hún hafði ekki
dregið tjöld fyrir glugga, og þegar það féll á andlit honum.
virtist hann sofa.
Þetta var lítil borg og íbúarnir voru eins og hvert annað
hversdagslegt fólk, allir dæmdir til dauða frá fæðingu,- heim--
urinn var öldungis eins og hann hafði alltaf verið, og það
voru aðeins þeirra nánustu, sem yfirleitt mundu hafa hugboð
um að þeir hefðu einhverntíma fæðst og dáið. Nú var Chent
Zoramyan búinn að kveðia, og enda þótt hann lægi þarna; enn
í hjónarúminu, mundi hann hyerfa á brott þaðan fynr fullt og
allt að lítilli stundu liðinni.
Kent Freer gekk inn fyrir þröskuldinn. Hann virti Zora-
myan fyrir sér um hríð. Hann bar ekki fram þessar vanalegu
samúðarkveðjur, heldur þrýsti hönd Mínu, ekki fyrir nelna
stundarviðkvæmni, heldur einlægan kærleika. í lítilli borg fyr-
irfinnst jafnan mikill kærle.ikur manna á milli.
..Ef þú vilt gera mér þann geiða að hringia til greftrunar-
umsjónarmannsins,“ sagði Mína við Ken, ,,þá skal ég koma
niður og hita okkur kaffi.“
Og enda þótt það hevrðist ekki. var ekki minnsta vafa bund-
ið, að Zoramyan lauk setningunni: „Og svo fáum við okkur
tertubita.“ Og Mína svaraði honum í hug'a sér: .,Vitanlega,
tröllkjánin.n minn. Hvenær býð ég þér kaffi án þess- að þú'
fáir tertusneið með.“
Trúarbrögð og siðir skiptu ekki neinu máli fyrir alla þá
hina mörgu. sem viðstaddir voru útför Zoramyans og söfnuð-
ust saman undir hvelfingu grískrómversku kirkjunnar. Jafn-
vel hin dapurlega sorgarmessa lét þeim ekki á neinn hátt ó-
venjulega í eyrum. Enn einu sinni stóðu þeir allir saínan, borg-
ararnir í þessu litla þorpi. Þeir gátu hevrt kvíðastunurpar frá-
Evrópu, enda þótt styriöld væri þar ekki hafin, og þeir heyröu
þær í raun og veru. Þegar tónar sorgarmessunnar hóíust, létu
þeir ekki illa í evrum mótmælenda. Arthur, aðstoðarclreng-
urinn í verzluninni, sat þarna, búinn sínum beztu klæðum og
starði á svarthiúpaða kistuna. Þarna var Joe MacGrail, knæpu-
eigandinn, þarna var lögreglustjórinn,, borgarstjórinn, margt af
járnbrautarstarfsmönnum, hermönnum, konum á öllum aldri.
jafnvel kornungar stúlkur. Látlaus og hversdagslegur borgari'
var að kveðia sína látlausu og hversdagslegu borg, var á leið
til sinnar hinztu hvílu, og allir meðborgarar hans kvöddu-
hann í ósk um að hann niætti hvíla í friði.
Mína fann ró og frið ríkia í sál sinni. Kent Freer sat við
hlið henni og hélt í hönd hennar, en þetta var ekki stund tára,
minningarnar voru of lifandi og nálægar til þess. Og auk þess'
vildi Mína ekki verða til þess að truíla á neinn hátt belgiat-
höfnina, sem maður hennar hafði .jafnan borið svo rika. lo.tn-’
ingu fyrir. Þannig var þetta. Þetta var útför. Óg sökuxn þess
að hún átti sér stað í fámennri borg, var líkfylgdin. afar fjöl-.
menn. Það var ekki eins og í milliónaborgunum, ekki eins og
þegar milljónerar eru grafnir í New York og'.öll líltfylgdin er.
ekki nema eins og örlítið smákorn. á eyðimörk múglffsins. Þarna,
var almúgafólk að. kveðja almúgamann, og vindurinn- bærði-
hvíta lokka föður Aherns þegar greftruninni í kirkjugarðin-.
um var lokið.
A A'.A.
KH0KS