Alþýðublaðið - 01.08.1957, Síða 6

A8þýgu?S»ga%lS
Fimmtudagur
Sími 1-1475.
Lokað
til 6. ágúst.
AUSTUR-
BÆJAR BÍÖ
Það gerist í nótt
(Ðet hánder i nat)
Hörkuspennandi og óvenju '
djörf, ný, sænsk kvikmynd.
Aðalhlutverk:
Arne Ragneborn
Lars Ekborg
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð börnum innan 16 ára.
HAFNARBÍÖ
Sími 16444
Rauða gríman
(The Purple Mask)
Spennandi ný amerísk ævin-
;ýramynd í litum og
CINEMASCOPE
Tony Curtis
Colleen Milier
Sýnd ki. 5, 7 og 9.
I
Sími 22-1-40.
Sársauki og sæla
(Proud and Profane)
Ný amerísk stórmynd, byggð
I samnefndri sögu eftir Lucy
Herndon Crockett. Aðalhlut-
rerk:
William Holden
Deborah Kerr
Leikstjóri: George Seaton.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HAFNAR-
FJARÐARBfÓ
Sími 50249.
Gullna borgin
Hrifandi, falleg og áhrifa-
mikil þýzk stórmynd í litum,
, tekin í Bæheimi. Aðalhlut-
rerk: Sænska leiltkonan
Kristine Söderbaun
Eugen Klöpfer
Paul Klinger
Danskur texti.
Sýnd kl. 7 og 9.
TR2POL1BIÖ
Einvígi í sólinni
(Duel in the Sun)
Þetta er talin ein stórfeng-
iegasta mynd, er nokkru
sinni hefur verið tekin.
Jennifer Jones
Gregory Peck
Joseph Cotten
Sýnd kl. 5 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
NÝJA BIÓ
11544
Dóttir skilinna hjóna
(Teenage Rebel)
Mjög tilkomumikil og at-
hyglisverð ný amerísk Cin-
emascope-stórmynd, um við-
kvæmt vandamál. Foreldrar,
gefið þessari rnynd gaum.
, Aðalhlutverk:
, Betty Lou Keim
i Ginger Rogers
i Michael Rennie
> Sýnd kl. 5, 7 og 9.
STJORNUBlÖ
Sími 18936.
Allt fyrir Maríu
Hörkuspennandi og mjög við-
burðarrík ensk-amer-ísk lit-
mynd.
Aðalhlutverk:
Riehard Widmark
Mai Zetterling
Sýnd kl. 9.
TRUMBUR TAHITI
Litmynd frá hinum frægu
Kyrrahafseyjum.
Sýnd kl. 5 og 7.
SynnövR Christensen:
Sími 32075. ^
Fallhlífahersveitin /
Sími 32075. \
(Screaming Eagles)
l TOUGH AS THEY COME!
Geysispennandi og viðburða-
i iiröð ný amerísk mynd. Að-
i alhlutverk:
) Tom Tryon
/ Jan Merlin
/ Dg fyrrverandi fegurðar-
drottning Frakklands,
Jacqueline Beer.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð börnum.
TILKYNNING
FRÁ LANDSNEFND FASTEIGNA-
MATSINS.
Endurskoðað fasteignamat lóða í Reykjavík, sam-
kvæmt 2. gr. laga um skatt á stóreignir nr. 44 frá 3. iúlí
1957, liggur frammi á skrifstofu Fateignamatsins að
Gimli, Lækjargötu, almenningi til athugunar á venju-
legum skrifstofutíma, frá 1. ágúst til 19. ágúst 1957.
Kærur út af matinu þurfa að vera komnar til
Landsnefndar fasteignamatsins fyrir 20. ágúst 1957.
Landsnefnd fasteignamatsins.
SKRIFSTOFA FELAGSINS ER
FLUTT AÐ
Skólavörðustíg 3 A.
Skrifstofan er
opin á föstudög-
um kl. 4,30-6.00.
Sími 1 - 80 - 44.
S t j ó r n i n .
SYSTURNAR
ágúst 1957
*
*
y
y
v
y
y
s
— Hugsarðu ekki það langt fram, að þú gerir þér Ijóst, að
þú verður að búa hér áfram með börnum þínum. Þær eru marg-
ar konurnar, sem urðu ekkiur í dag. Heldur þú að þær hagi
sér eins?
Og enn hrópaði Anna Katrín:
— Nei, en ég er heldur ekki ein af þeim. Og aldrei skal
það verða að ég dveljist hér í eynni með börn mín. Hér hefur
aldrei fallið vel hér, og aldrei hefði ég trúað því að fólk gæti
verið iafn smásmugulegt og ég hef komizt að raun um.
En síðan brast hin kalda og harða rödd hennar. Hún vafði
örmunum um háls systur sinni og hrópaði hástöfum:
— Lars, Lars.......
Og loks æpti hún eins og hjarta hennar væri að bví kom-
ið að springa.
Þegar þennan ofsa lægði var hún auðheyranlega komin
yfir það sárasta. Og hún mælti stillilega:
— Það tekur mig sennilega ævina að skilia þetta, Nilla.
En ég vil ekki gefast unp. Sem betur fer hefur lífið enn þörf
fyrir mig.
Hún lagði barnið við brióst sér, og mælti næstum því
óþolinmóð:
— Farðu líka, Nilla. Eg vil helzt vera ein. Þú manst að þá
ræð ég bezt fram úr vandamálum mínum.
— Alein? Með nýfætt barn?
Anna Pernilla stóð dolfallin yfir slíku kæruleysi.
— Eg hef vinnukonur mínar við höndina. ef með þarf. Þið
eruð mér aðeins til ama. Þú líka. Og hún ýtti við Önnu Pern-
illu og mælti þreytulega:
— Farðu, Nilla......
•— Anna Katrín, mælti Pernilla biðiandi. Anna, systir mín.
En Anna Katrín lét sem hún hyorki heyroi hana né sæi.
Þá gekk Anna Pernilla á brott. Gamla maddama Rauðs stóð og
studdist upn við stofn túneikurinnar og grét.
Viku síðar var Anna Katrín komin á fætur. Eins og ekkert
væ-ri eðlilegra en það, að hún gengi um allt með óskýrt barn-
ið. En Anna Katrín lét sig umtal fólks ekki lengur neinu máli
skipta. Hún bar sjálf barn sitt í kirkiu og lét skíra það eftir
föður þess. Séra Falk korn sér ekki að því að ávíta ungu kon-
una fyrir að hún skyldi koma í kirkiu án þess að hún hefði
verið leyst. Skí-rnarveizlu hélt hún ekki heldur. Anna Katrín
fór sem sagt sínu fram. En þó var eins og hún væri ekki fylli-
lega vöknuð. En hún bar ekki sorgina utan á sé:r eða grét eins
og aðrar ekkjur.
Hún gekk ekki um útgrátin og niðurbeygð eins og hinar ekkj-
urnar. í kirkjunni hafði hún borið skartklæði eins og til veizlu
og brákelknisbliki sló á dökkbrún íkornaaugun. Hún var öllu
skartklæddari og stoltari en forðum, þegar hún gekk upp að >
altarinu við hlið verðandi eiginmanni sínum.
Allan daginn kveið Anna Pernilla því, að Anna Katrín
mundi kikna. Og öðru hvoru komst hún ekki hjá því að hug-
leiða hvernig kornið væri fyrir henni þeim öllum alsystrunum.
Og ef til viil vrði þetta til þess að þær finndu hver aðra. En
það var aðeins hálfum mánuði síðar, að Anna Katrín kom að
máli við hana og kvaðst ætla,,að flvtjast til Kristianíu. Hún
var jafn hnarreist og stolt serrj fyrri. Hafði vafið dulum fvrir
mjólkurfull brjóstin. Annars hafði hún megrast og var líkari
því sem Anna Pernilla mundi- hana áður. Eins og ekkjudóm-
urinn færði henni nýian meydóm. Hún brosti við er hún sá
hve miög Önnu Pérnillu brá. En eitthvað var það í fari henn-
ar, eða var það vegna þess, hve hún var annars hugar, sem
gerði að Anna Pernilla þóttist:s.já ,að hjarta hennar væri hel-
sært af sorg. Op; þó fyrst óg fremst að hún væri þrúguð ein-
verunni, enda þótt hún ætti fimm börn til $ð lifa fyrir. Það
varð furðuþung þögn, og hvor þeirra hugsaði sitt. Og Anna
Pernilla mælti af óvehjulegum ofsa.
— Láttu ekki sorgina buga þig, Anha Katrín. Allt líður
hjá.
Enn brbsti systirin. Eins og hún hefði hlotið nýian þroska.
— Hver og einn verður að gjalda sitt verð, Nilla. Nú
kom röðin að mér. Eg tek því á minn hátt. Enginn fær neitt
ókeypis í lífinu. En í sorginni veit maður fvrst þrek sitt.
Með sama stolta svinnum brá hún hendi í barm sér og dró
upp lítinn léreftspausa; úr honum taldi hún fimm hundruð
ríkisdali fram á borðið, það var heimanmundurinn, sem Anna
Pernilla. hafði greitt með henni.
— Eg hef alltaf hugsað mér að endurgreiða þér heiman-
mundinn, mælti hún lágt.
Anna Pernilla fól andlitið í höndum sér og hvíslaði:
— Nei. Manstu ekki að ég giftist fyrst og fremst til þess
að geta greitt með vkkur sómasamlegan heimanmund. Þá gerði
ég það út úr neyð.
— Veit ég það, svaraði Anna Katrín. En þú hefur misst
skútuna, og það mætti segia mér, að Lars Friðrik ætti nokkra
sök á því. Hann var ekki sjómaður í eðli sínu. Anna Pernilla
tók hendurnar frá andlitinu.
— Eg tek ekki við neinni greiðslu frá þér, Anna Katrín.
X X *
NflNKIN
A * *
KH3K8
*MQr«innnr ir»inra,'«n ■»■■■■■■■■■■■ ■■■■■■■■ ■■■«!!■■■ ■«■■■■■■■■■■■
i.>Ji .BJUUUJUUMJi » ■AA*JB.tll¥*gTlfr tfMKgiKlll Í8BJta