Alþýðublaðið - 13.10.1957, Blaðsíða 10

10
AlþýSuhlaði
Sunnudagur
okt. 1957
SirnS 1-1475
ERNEST GANN:
•-•.. •_•• ._•_•;:•c*o«o«o»cí5*o«G«o*o«o*0'«c«o«o*ð#o«0'»..7-»i5i
Viltu giftast
(Marry Me!)
J. Arthur Rank-gamanmynd.
Derek Bontl
Susan Shaw
3ýnd kl. 7 og 9.
ÍVAR HLÚJÁRN
með Robert Taylor.
3ýnd kl. 5.
&YJA BfO
11544
A I D A.
Stórfengleg ítölsk-umerísk
óperukvikmynd i litum gerð
eftir samnefndri óperu eftir
G. Vertli.
Glæsilegasta óperukvikmvnd,
sem gerð hefur verið, m.ynd,
sem enginn listimuandi má
1 láta óséða.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Síðasta sinn.
Leynilögreglumaðurinn
BLOMKVIST
Sýnd kl. 3.
\ Ástar Ijóð til þín
f (SÓmebody Loves me)
E-Irífandi amerísk dans- og
söngvamynd í litum, byggð á
æviatriðum Blossom Seeley
og Benny Fields, sem voru
frægir fyrir söng sinn og
lans, skömmu eftir síðustu
aldamót.
Aðalhlutverk:
Betty Hutton
Ralph Meeker
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Det
spanske
mesterværk <§ s
-mnn smilergennem taarer
:N VIDUNOERLIG FILM FOR HELE FAMIIIE
Biaðaummæli:
,,Það getur fyrir hvern
mann komið, að hann hafi
svo rnikla gleða af bíóferð, að
bann langi til þess að sem
Elestir n) óti þess með honum,
ag þá vill hann helzt geta
hrópað út yfir mannfjöldann:
Þarna er kvikmynd, sem nOta
mó stór orð um.“
Séra Jakob Jónsson.
,,Vil ég þvi hvetja sem
flesta til að sjá þessa skín-
andi góðu kvikmynd.“
Vísir.
,,Frábærlega góð og á-
nrifamikil mynd, sem flestir
ættu að sjá.“
Ego, Morgunbi.
„arna er á ferðinni mynd
ársins." Alþýðublaðið.
„Unnendur góðra kvik-
mynda Skulu hvattir til að sjá
,,Marcelino“. Þjóðviijinn.
„Er þetta ein bezta kvik-
mynd, sem ég hef séö.“
1 Hannes á horninu.
i Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
AUST'OR-
Söngstjarnan
(Du bist Musik)
Sráðskemmtileg og mjög
falleg ný þýzk dans- og
söngvamynd í liturn. Aðal-
hlutverkið leikur cg svngur
:/insælasta dægur I agá söng-
kona Evrópu:
Caterina Valente.
Sýnd kl. 5 og 9.
VEIÐIÞJÓFARNIR
Sýnd kl. 3.
Sími 16444
Tacy Ci'omwell
(On Desire)
Hrífandi ný amerísk litmynd,
eftir samnefndri skáldsögú
Conrad Richter’s.
Aðalhlutverk:
Anne Baxter
Rock Hudson
Julia Adarns
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
NÝTT SMAMYNDASAFN
Sýnd kl. 3.
Sala hefst kl. 1.
STJÖRNUEIÓ
S>ínu 18'JJti
Stúlkan í regni
(Flickan i regnet)
Mjög áhrifarík ný sásnsk úr-
valsmynd, um unga munað-
arlausa stúlku og ástarævin- )
týri hennar og skólakennar-
ans.
Alf Iíjellin
Annika Trctow
Marianne Bengtsson
3ýnd kl. 5, 7 og 9.
HETJUR HRÓA HATTAR
Sýnd kl. 3.
WÖDLEÍKHÖSID
TOSCA
Sýning í kvöld klukkan 20.
Næsta sýning miðvikudag
kl. 20.
Horft af brúnni
Eftir Arthur Miller.
Sýning þriðjudag kl. 20.
Aðgöngumiðasalan opin frá
I kl. 13.15 til 20. +
f Tekið á móti pöntunum.
( Sími 19-345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir
sýningardag, annars seldar
öðrum.
LEIKFÉUG
reykjayíkdr}
Sími 13191.
Taonhvöss
teíigdamairsma
69. sýning.
Sýning í kvöld klukkan 8.
Annað ár.
Aðgöngumiðar seldir eftir kl.
2 í dag.
:• ■•'.•;.•: • ■«
ÍO*G*C*ól5»XC«-»öf
RAGNARÖK
*é^écxoSoéoécéoéoéoéoécéoéj é"o’é* • ; é c é 3 • cécéoécéiío’ée
»C*0*0*C*OX'>*0«:

•G«*J1
Fjallið
(The mountain)
Heimsfræg amerísk stórmynd
t litum, byggð á samnefndri
sögu eftir Henri Treyat. Sag-
an hefur komið út á íslenzku
undir nafninu Snjór í sorg.
Aðalhlutverk:
Speneer Traey
Robert Wagner
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð innan 12 ára.

Við erum öll morgingjar
(Nous somme tous Asassants)
Frábær, ný, frönsk stórmynd,
gerð af snillingnum André
Cayatte. — Myndin er ádeila
á dauðarefsingu í Frakklandi.
Myndin hlaut fyrstu verðlaun
á GRAND-PRIX kvikmynda-
hátíðinni í Cannes.
Aðallilutverk:
Raymontl Pellegrin
Mouloutlji
Antoine Balpetré
Vvonne Sanson
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Ævintýrakonungurinn.
Sýnd kl. 3 og 5.
i Bönnuð börnum innan 16 ára.
Barnasýning kl. 3:
NÝTT SMÁMYNDASAFí

WmlskyláB
þjóða^na
Alþjóðleg ljós-
myndasýning.
Lokádagur sýningarinnar

Aðeins opið frá kl. 10—18.
Iönskólinn við Viíastíg.

Samkvæmisdanskennsla
fyrir börn, unglinga og
fullorðna, - byrjun og
framhald, - hefst á laug-
ardaginn kemur.
Kent verður m. a. nýj-
asti dansinn, Calypsó.
Upplýsingar og innrit-
un í síma 13159 frá og
með mánud. 14. ckt.
45. DAGUR,
bandinu eftir fimmtíu ár, mundi hann hafa þakkað það mikið
þessari daglegu hárgreiðslustund konu sinnar. Þau höfð’u oft
rökrætt af kappi, en aldrei deilt, og alltaf sætzt á málin áður
en Ida hafði lokið við að greiða hár sitt. Og nú mælti hann:
— Eigum við ekki að æfa okkur í spænskunni, Ida?
— Nei, mig langar ekkert til þess í kvöld, Feodor.
Hún svaraði engu, og hann hlustaði um stund á skark-
alann í dælunum. Loks mælti hann:
— Þeir hljóta að hætta þessu, áður en langt um líður.
— Það gera þeir eflaust.
— Hvers vegna viltu ekki að við æfum okkur í spænsk-
unni?
-— Vegna þess að ég er að hugsa um skipstjórann.
— Hvað ertu að hugsa um skipstjórann?
— Hann er mjög aðlaðandi.
— Jú.
— Og hann virðist vera mjög einmani.
— Ida, — hví skyldum við bæta á okkur áhyggjum ann-
arra? Eins og við höfum ekki nóg af þsim siáif. Allir út-
hafsskipstjórar eru einmana. Ertu viss um að þú viliir ekki
æfa spænskuna svolitla . stund?
— Eg á ekki við að hann þrái aðrar manneskjur. Heldur
hitt, að sál hans sé einmani.
— Segðu það á rússnesku, og þá má vera að ég skilji við
hvað þú átt.
. — Nei, ég hugsa á ensku. Og áður en langt um líður,
hugsa ég á spænsku. Eg á við að skipstjórinn sé eins og maður,
sem neitar að deyia. Ekki get ég ímyndað mér að Bandaríkja-
menn séu þannig yfirleitt .... en hver veit?
— Þú berð fram harla torráðnar gátur svo síðla kvölds,
þykir mér.
— Hlustaðu nú á mig, Feodor. Þetta hefur sína þýðingu
fyrir okkur, og við ættum að leggja okkur það á minnið. Hve
marga þekktum við ekki sem frömdu sjálfsmorð í bylting-
unni? Og það áður en nokkur vann þeim nokkurt mein. Eg
held nefnilega að skipstjórinn sé svipaður okkur sjálfum hvað
það snertir, að enda þótt hann eigi við miklar áhyggjur að
stríða, þá neiti hann gersamlega að gefast upp, eöa láta sem
heimsendir sé kominn vegna þess.
— Hvað kemur til að þú hyggur hann eiga við slíkar
áhyggjur að stríða? I
— Eg les það úr augum hans. Það slær því aðeins bliki
á þau, að hann ræði um sjóinn eða skipin .... þá er eins
og hann skori ailan heiminn á hólm. Hliómurinn í augnatil-
liti hans er svo sterkur að hann ber vitni miklum áhyggjum.
Eg held einmitt að heimurinn eigi ekki nógu macga menn eins
og þennan skipstjóra.
— Eg mun athuga hann nánar.
Það varð nokkur þögn, sem hún rauf.
— Eða eins og þig, Feodor.
— Eg þakka þér hrósið.
— Allt fólk þarfnast manna eins og þín. Meinið er að
það launar þeim svo litlu.
— Hafir þú lög að mæla, þá gera þeir heldur ekki ráð
fyrir neinum launum, þarfnast þeirra ekki heldur.
Ida lauk við að greiða hár sitt. Því næst slökkti hún á
lampanum og stóð eitt andartak í tungsgeislanum, sem féll
inn um kýraugað. Þegar Feodor sá hana fyrir sér, þctti honum
sem enn væri hún jafn fögur og í æsku. Hann teygði fram
hendurnar móti henni.
Séra Butterfield las í biblíu sinni og beið þess þolinmóð-
ur, að skarrkalinn í dælunum þagnaði. Hann las tilgangs-
laust og án þarfar, og það var fremur fyrir örj'ggiskennd-
ina, sem það veitti honum að halda þessari þungu, leðurbundnu
fjölskyldubiblíu á barmi sér, en orð guðspjallanna. Áhrif
þeirra á hugsun hans voru íarin að dofna fyrir þráláta end-
urtekningu og á stundum þótti honum þau vera allsniáð orðin
eins og leðrið á spjöldunum og af sömu orsökum. Augu hans
lásu orð og setningar, heyrnarskýnjun hans var bundin dælu-
skarkalanum, en hugsun hans Oliver Wiggins. Væri sá maður
í raun og veru siálfur freistarinn holdi klæddur, þá var gervi
hans allt með afbrigðum skemmtilegt, og í raun réttri skömm
að því að vera að reyna að snúa honum á braut dvggðarinnar.
Var dyggðin annars úr dýra-, iurta eða steinaríkinu? Honum
varð svo dátt við, er hugsanir hans brugðu þannig á leik, að
hann gleymdi um hríð dæluskarkalanum.
Skilgreining dyggðarinnar var að finna í bókinni leður-
bundnu, sem lá á barm hans, og sízt kom honum til hugdr
að véfengja það heilaga orð. Þeirri skilgreiningu var að vísu
illgert nokkrum manni að fylgja, en ef mannskepnan lagði
Það þá á sig að reyna, nægði það Lil að hefja hana úr hópi
hættulegustu villidýra, í hóp hinna, sem kleyft var að lifa
með, og á stundum iafnvel að treysta.
Butterfield gældi við langt nefið, rétt eins og væri það
einhver eftirlætisskepna, sem tekið hefði sér sæti á miðju
andliti bans. Dásamlegt var það að vera um stund laus við
allt trúboðsvafstur og komast að raun um að maður gat enn
str ét
KHRKI