Vísir - 24.12.1927, Blaðsíða 12

Laugardagitifí 24. des. 1927.
VÍSIR
GLEÐILEC JÓL!
l/ersl. Björn Kristjánsson.
VERZLVN BEN. S. pÓRARINSSONAR
óskar öllum viÖsi(ijtavinum smum
, GLEÐILECRA JÓLA!
m
CLEÐILEG JÓL!
Vv-

g
GLEÐ/LEC RA JÓLA
OG NÝÁRS
ó$l(ar öllum
Verslun G. Zoéga.
GLEÐILEGRA JÓLA
óskum viS öllum okkar viSskiftavinum.
Ásg. G. Gunnlaugsson & Co.
GLEÐILEG RA JÓLA
óska eg öllum viSskiftavinum mínum
nœr og fjœr.
jes Zimsen.
GLEÐILEGRA JÓLA
ósfta eg öllum viSskiftavmum.
O. EUingsen.
*
GLEÐILEGRA JÓLA
óska eg öllum mtnum mörgu viSsl?iftauinum.
GuSm. B.Vikar.
CLEÐl LEGRA JÓLA
óskar öllum viSsI?iftaVÍnum s'mum
Skóverslun Lárus G. LúSvígsson
EKll! Í.™. ÍB)) IMarmH & OiLsiai ((
heima hjá föður mínum, Indriða
Jónssyni, sem bjó síðustu 30 ár
æfi sinnar rausnarbúi á Ytriey á
Skagaströnd í Húnavatnssýslu.
—o—
Mó'öur mína rnisti eg' þegar eg
\ar 4 ára. Ólst eg því upp hjá föð-
ur mínum, ásamt sjö systkin-
um rnínum, sem kornust til full-
oröins ára. Eldri systkini mín
tindust i burtu smátt og smátt,
líkast til af því, a'ð þeim hefir
ekki likaö við ráðskonuna, en við
tvær, sem yngstar vorum, dvöldum
lengst heima og nutum mestrar
umönnunar föður okkar, því hann
var ljúfmenni hið mesta í öllu
dagfari. En þrátt fyrir atlot hans
og blíðu þótti okkur oft skamm-
degið heldur kalt og dirnt. Það
var því ckki að furða, þó við
hlökkuðum til jólanna, enda gá.t-
unt við ekki sofið af tilhlökkun
seinni part nætur síðustu vikuna
fyrir jólin, og vöktum við pabba
okkar með gauraganginum, þvi
við sváfúm báðar hjá honum.
A Þorláksmessu var byrjað að
Jóða jólanratinn, búa til laufa-
brauðið, en það var hveitikökur,
al!ar út-rósaðar, og sumar með
stöfum þeirra, sem áttu að njóta,
og fengum 'við stelpurnar vinnu
við að punta þær; var það okkar
mesta gleði. Á aðfangadaginn var
byrjað á að búa til kaffibrauðið,
scm var vanalega lummur, vöfflur
og efilskífur. Klukkan 3 á að-
fangadag var borðaður jólagraut-
ur, sem kallað var. Var það mjólk-
urgrautur, með rúsínum, og þótti
okkur milcið til hans koma, því
svoleiðis grautur var aldrei búinn
tii nema á jólunum. Þar næst fór
ráðskonan með okkur í fjósið, til
að þvo okkur hátt og lágt, og var
það með nokkuð öðrum hætti en
nú gerist, og mundi þykja sóða-
legt á þessum tímum, því kýmar
voru látnar leggja til sápuna. Þóttu
slík höfuðböð óbrigðul til þess að
auka hárvöxtinn. Sápan þótti líka
of dýr i þá daga, en auðvitað var
höfuðið skolað úr vatni á eftir.
Síðan klæddi hún okkur i hátíða-
fötin. Fengum við þá eitthvað nýtt
til að fara í, svo að við íærum
ekki í Jólaköttinn. Eg tala nú ekki
um íslensku, hvítbrydduðu sauð-
skinnsskóna og leppana, sem við
sjálfar prjónuðum. Skórnir þóttu
hreinasta þing, — búnir til af lag-
hentustu vinnukonunni.
Þegar inn kom úr fjósinu, var
alt til reiðu; óvanalega vel skrúf-
að upp í lampanum, kökumar
komnar á borðið og kafíið heitt,
4 potta brennivínskúturinn kominn
í rúmshornið hans pabba, — því
þó að hann væri ekki drykkjumað-
ur sjálfur, þá hafði hann alla tíð
brennivín á kútnum, til að gefa
kunningjum sínum. Eg man eftir
einu sinni, að mér varð hált á að
totta kútinn, sem í það sinn var
tómur. Eg vakti þá yfir vellinum
og var kalt, svo eg hitaði mjólk
og Iét í kútinn og drakk svo úr
honum. En eg varð fárveik af öllu
saman. Þegar búið var nú að
clrekka kaffið og gefa þeim í staup-
inu sem það vildu, og við stelp-
urnar búnar að tina rúsínurnar úr
efilskífunum og telja gluggana á
vöfflunum, var byrjað á að lesa
húslesturinn; þennan langa Jóns-
bókar-lestur, sem stóð oft yfir í
2—3 tíma með söngnum.' Áttum
Gleðilegra jóla
óskum við öllum.
Sykui* fypipliggjandi t
Mok- og stransyknr
ódýrarl en dagsverO erlendls.
A. ObenhHnpt,
CLEÐILEG JÓL!
Smjörlíkisgerðin Ásgarður.
GLEÐILEG J Ó L<
Verstun Egill Jacobsen.
CLEÐILEGRA JÓLA
og góðs komandi árs, óskar öllum
stnum viSskiftavinum
Sig. B. Runólfsson.
við að vera stiltar á meðan, því
pabbi ætlaði að spyrja okkur út
úr guðspjallinu. En heldur var
það lítið sem við mundum. Að
þessu loknu var byrjað að skamta
hátíðamatinn, og gefa öllum stór
tólgarkerti, sem vcrtm sett í flösk-
ur eða kertasjaka við hvert rúm.
Svo komu laufakökurnar 3 á hvern
disk, hálfur súr magáll, hálfur
bringukollur súr, og heill súr
lundabaggi, pottkökusneið og
smjörbiti. Að máltíðinni lokinni
bvrjaði fólk að skeggræða; segja
ýmsar andlegar sögur, — því nú
mátti ekki segja draugasögur eða
spila gosa, þó einhvern langaði
(il þess; það var álitin synd. Við
stelpurnar vorum orðnar þreyttar
á að vera stiltar alt kvöldið, svo
að við fórum í fyrra lagi að hátta,
og lét pabbi okkur lesa fleiri bæn-
ir en vanalegt var. Voru það jóla-
sálmar, sem hann hafði ort sjálf-
ur, þvi hann var vel hagorður. En
aldrei lærði eg þá, því að við lás-
um þá aðeins á jólunum.
Jóladagsmorguninn heilsaði okk-
ur með kaffi og kökum. Svo fór
fólkið að búa sig til kirkju. Ein
stúlka átti að passa, að við létum
ekki illa um messutímann.
Þegar fólkið kemur heirn, er
byrjað á að drekka kaffi og heitar
lummur, sem sú bakaði, er heima
«
var um daginn. Að því loknu byrj-
aði fólk aö skemta sér eftir vild;
spila, tefla o. fl. Klukkan 9 um
kveldið kom aðalhátíðamaturinn,
sem var borircn inn í stórum trog-
um eða byttum, og pabbi og hús-
freyja byrja aö skamta á stóra
diska eða trédalla. Fór þá að lyft-
ast brúnin á ílestum, því matur-
inn var aðaíjólagjöfin. Það, sem
skamtað var, var hangikjötslæri
handa karlmanninum, bringukoll-
ur og partur af sauðarsíðu, mikið
af lundabagga, hálfur magáll, tvær
stórar pottkökusneiðar og stór
smjörbiti. Sama skamt fékk hven-
maðurinn, nema lítið eitt minna
af hverri tegund. — Eg man eftir
að svipaður matur var skamtaður
á sumardaginn fyrsta; — faðir
minn hafði miklíar mætur á þeim
degi. — Þennan. mat átti fólkið
kanske heila viku eða lengur. —
Eg spurði pabba eitt sinn hvað
bann slátraði mörgum kindum til
hátíða, — vanalega var margt fólk
hjá okkur, — og gaf hann mér
ekkert út á það. — An.nar dagur
jóla var líkur sunnudegi, nema
hvað nágrannafólkið kom þá að
skemta sér, og var þá farið í ýmsa
leiki og spilað, og skemti fólk sér
hiö besta. — Þar meö var jóla-
gleöin á enda.
Sigurlaug, Indriðadóttir.