Vísir - 24.12.1927, Blaðsíða 1

pað var nótt í Róm, nótt í
hinni íögru marmarahöll hins
volduga keisara. En liægt var
að reka burt næturmyrkrið
með töfrandi ljósum, hægt var
að njóta lífsins. í höil keisar-
ans og í höll landsljórans í Sýr-
landi var hægt að njóta niarg-
víslegra unaðssemda. Hvað gat
jafnast á við dýrðina og við-
höfnina í keisarahöllinni? par
var auður, fegurö og skraut,
par var vald og tignarfrægð.
En þetta nægði ekki til þess að
nóttin væri þeiin heilög, sem
þar áttu þar lieima.
pað er gott að geta veiit sér
það, er eykur fegurð og gleði.
Margir oru þeir, sem nú geta
haldiö jól á þann hátt. pað lít-
ur út íýrir, að þá vanti ekkerí.
peir lifa í allsnægtum, og marg-
ir vildu skifta við þá á lífskjör-
um. Hugsast gæti samt að marg-
ur játaði, að þrátt fyrir hinn ytri
Ijóma væri næturmyrkur i sál-
inni. Látum ekki blekkjast af
hinu jdra, Ieitum ekld að dýrð-
inni, sem hverfur. Leitum að
hínni lieilögu jólagleði, og ef
vér leitum með barnslegu hug-
arfari, þá koniumst vér að upp-
sprettunni, og í heilagri nætur-
kyrð komum vér að uppsprettu
hins eilífa lífs. Yér horfum á
hina tæru lind hjá fjárliúsinu í
Betlehem, sú lind er nú orðin
að lífsins fljóti, og er vér göng-
um að jötunni og horfum á
barnið, þá býr jólafriðurinn í
hjarta voru. ]?á cr nóttin lieilög.
Hjá jötunni lágu finnum vér
undrafeyrð liinnar heilögu næt-
ur. Keisarinn bjó i höll sinni,
voldugastur allra í heimi. Nei,
nú fæddist hann sem var vold-
ugri. pessvegna var nóttin hei-
lög. Untlarlegt er um þetla að
hugsa. Ágústus keisari er nú i
dag og á næstu dögum nefndur
um allan heim, nafn lians er
nefnt á mörg liundruð tungu-
málum. Hverjum á hann það að
þakka, að nafn hans er ódauð-
legt? Fátæku harni, svo fá-
tæku, að það var ekki rúm fyr-
ir móður þess i gistihúsi í litl-
um, afskektum hæ. Á heilagi’i
nótt fæddist harn, sem varð svo
voldugt, að hinn voldugasti
keisari á það þessu harni að
þakka, að nafn hans er nefnt
mörgum öldum síðar um allan
kristinn heim. Hvað hefði keis-
arinn sagt, ef einhver hefði sagt
honum þetta? Hvað liefði keis-
arinn sagt um slíka trú, að á
þcssari nótt væri barn fætt, barn
i sárri fáta’kt, en svo voldugt,
að þegar marmarahallir keisar-
ans væru í auðn, þá mundu
fjöldamargar kirkjur vera í
borg keisarans, og lofsöngur-
inn mundi óma þar og víðsveg-
ar um lieiminn, Betlehemsbarn-
inu lil dýrðar, og á heilagri jóla-
nótt skyldi öld eftir öld nafn
keisarans nefnt, til þess að ver-
aldarsagan bæri því vitni, að
barniö fæddist.
En nú vitum vér þetta. Get-
um vér þá verið kaldir og
ósnortnir? Langar oss ekki til
þess að nóttin vcrði heilög? —
Langar oss ekki til að lialda jól,
með því að Iáta Iiuga vorn sam-
einast liinni fyrstu jólagleði?
Nú er h á tí ð heimilánna.
Eg er viss um, að ef vér í kveld
göngum nm götur bæjarins,
munum vér víða sjá birtuna af
tendruðum jólaljósum og heyra
óminn af jólasálmunum, vér
munum heyra raddir barnanna
og hinna fullorðnu. Nóttin er
viða heilög. pegar vér i kveld
gleðjumst yfir brosi barnanna
og leyfum hinu heilaga að eiga
lieima á hjartanu, þá skulum
vér hugsa um hin f y r s t u
jól á hinu fyrsta kristna
h e i m i 1 i. par er nóttin heilög,
þar eru jólin jól. par eru hin
sönnu jól. Inni i hinu lága lireysi
í Betlehem eru hin sönnu jól.
par er Guði gefin dýrðin, þar
er friður á jörðu, þar sést jóla-
friðurinn yfir ásjónu hins ný-
fædda barns í jötunni, þar er
velþóknun Guðs yfir mönnun-
um, sem í kærleika brosa við
Guðsbarninu iir himnadýrð. —
petta eru jólin.
pegar rnyndin af þessum jól-
um fær að mótast í sál vorri,
þá verða jólin jól. pá verður
jólanóttin heilög á heimilum
vorum. Vér eigum heldur ekki
að láta oss nægja minna en hin
sönnu jól. En j þessu eru hin
sönnu jól fólgin, að í hjartanu
búi gleði yfir barninu, sem
fæddist i Betlehem, að jólasálm-
arnir séu áframhald af jóla-
sálminum, sem englarnir sungu,
að friður sé í lijarta, svo að á
heimilinu fáum vér séð og skil-
ið, livað átt er við með orðun-
um: friður á jörðu. pá er vel-
þóknun Guðs ydir þcim mönn-
um, sem eiga frið í hjarta og
geta með brosi bjartrar jóla-
gleði óskað kærum vinum gleði-
legra jóla.
En þá er eðlilegt, að þegar líð-
ur að jólunum vakni sú þrá, að
sem flestir megi njóta birtunnar
i samfélagi clskandi vina. Vegna
barnsins í. Betlehem er keisar-
inn nefndur. Svo mikil er tign
barnsins, svo voldugt er það.
En munuin eftir, að barnið var
fátækt, og • hugsum um liið
heilaga orð: þér þekkið náð
Drottins vors Jesii Krists, að
bann, þótt ríkur væri, gjörðist
vðar vegna fátækur, til þess að
þér auðguðust af fátækt hans
(2. Ivor. 8, 9). Kærleikurinn
sameinaðist fátæktinni. Hefir
nokkur getað veitt meiri hjálp
en þetta barn? Vegna þess að
þetta barn fæddist, vaknar sú
þrá aftur og aftur og ber sér-
staklega að dyrum hjá mönn-
unuin á jólunum, sú þrá að
Jijálpa öðrum, að glcðja aðra.
Hve mörgum hefir verið lijálp-
að, af því að þetla fátæka barn
fæddist ? Hve margir Iiafa verið
hýstir, klæddir og mettaðir, af
því að Jesús fæddist? Hve mörg
börn hafa hlotið hjálp af því aö
barnið Jesús fæddist? Er nokk-
ur sá, er á afmæli sínu fái glatt
fleiri en liann gleður á hverjum
jólum? Og þó eru jólin að eins
fáir dagar, en gleðin frá Jesú er
gelin miljónum manna á liverj-
um degi. Hvort er meira í þessu
efni, valdið eða kærleikurinn?
Hvorttveggja repnur saman i
eina heild og ef vér komum
auga á valdið og kærleikann,
hljótum vér að syngja Guði lof
á heilögum jólum.
Vér getum ekki annað en séð
blessun jólanna. En þá ætti oss
að verða umhugað um, að boð-
skapurinn um liinn mikla kær-
leika næði til mannanna. petta
ætti að vera jólabæn vor, að vér
tækjum betur á móti boðskapn-
um nú en í fyrra, og að þeim
fjölgaði, sem ásamt oss vilja
halda jól með hirðunum, sem
gættu um nóttina hjarðar sinn-
ar. peir eignuðust hin sönnu
jól. par var ekkert jólatré inni
i heitum stofum. par voru eng-
ir dýrindisréttir framreiddir.
par voru þreyttir menn á
dimmri nóít. En einmitt hjá
þeim urðu jólin jól. Hin dimma
og erfiða nótt varð heilög nótt.
Margir vilja fara í kirkju á
jólunum. Eg vil vera á kirkju
með þessum hirðum. Kirkjan
þeirra er uppljómuð, þvi að
dýrð Drotlins Ijómar í kring
um þá. Prédikarinn er kominn.
pví að engill Drottins stendur
lijá þeim. Nú hefst jólaguðs-
þjónustan, og hin fyrsta jóla-
prédikun er flutt. Hlustum á þá
prédikun.
pað cru margir, sem líkjast
hirðunum. Nóttin er dimm, von-
irnar bregðast, erfiðið eykst,
hinir <>boðnu gestir berja að
dyrum og menn verða að taka
á móti þeim, sjúkdómum og
margvíslegri neyð; dauðinn ber
að dyrum og þungt er fótatak
sorgarinnar. pað eru margir,
sem á þessum jólum grába í
Ieyndum, af því að sloknað hef-
ir á fögnun ljósum; það eru
margir, sem bera i hjarta dul-
inn harm, af því að skinandi
perlur liafa brotnað. peir tala
ekki við marga um liina leyndu
sorg, en þeir hvísla lienni oft að
nóttinni. En nú cr engill jól-
anna á ferð. Hann ncmur stað-
ar hjá liirðunum, sem vaka yfir
lijörð sinni, yfir vonum sínum,
yfir sorg sinni, yfir áhyggjum
sínum. Ilann nemur slaðar hjá
sjúklingnum, hjá þeim,* sem
heilbrigðir virðast, en ciga samt
sjúka sál. Hann nemur staðar
bjá hinum fátæku, og hjá þeim,
sem virðast eiga nóg, en vita
með sjálfum sér, að þá vantar
margt. Engillinn neinur staðar
lijá þeim, sem í næturhúmi þrá
dagsbirtuna. Hann nemur stað-
ar hjá þeim, sem vaka i starfi
og baráttu á sjó og landi. llvaða
boðskap flytur hann? pann
boðskap, sem allir, er þekkja
baráttu næturinnar þurfa að
lieyrra: Verið óhraéddir. En
livernig er hægt að losna við
óttann, hvílir liann ekki eins og
farg á möniiunuin? Engillinn
rökstyður ávarpið. Hann held-
ur áfram prédikun sinni: „því
sjá, eg boðayður mikinnfögnuð,
sem veitast munöllumlýðnum.“
pað þarf m i k i n n fögnúð, til
þess að útrýma m i k 1 u m
ótta. pað þarf heilagan fagn-
aðarboðskap til þess að eyða
ótta og lcviða. Er slikur fögn-
uður til? pað er ekki nóg að
halda ræðu um fögnuð, ef
ómögulegt er að eignast hanri.
En engillinn kann að prédika.
Hann rökstyður aftur sitt mál.
Aftur segirhami:„þvi að“.Hann
talar um mikinn fögnuð, sem er
svo mikill, að hann nægh’ öll-
um; enginn er svo glaður, að
gleðin geti ekki aukist vegna
þess fagnaðar, enginn svo sorg-
bitinn, að þessi fögnuður sé ekki
ætlaður honum. Hver er trygg-
ingin fyrir svo miklum fögn-
uði? Hlustum á orð engilsins:
„pví að yður er i dag frelsari
fæddur, sem er Kristur Drott-
inn í borg Daviðs.“ pá cr fögn-
uðurinn ekki að eins handa öll-
um lýðnum alment, hann er
lianda y ð u r. pessi jólafögn-
uður er handa þ é r. pessi boð-
skapur heyrist á hverri jólahá-
tíð; hér er ekki að eins um við-
burð frá liðnum öldum að
ræða. Veit eg, að hér er um
spgulegan viðburð að ræða, cnda
hyrjar jólasagan á þessum orð-
um: ,,En það bar til um þessar
mundír“. En jólunum fylgir sá
undi’akraftur, að það er nútíð
yfir hinni heilögu sögu. petta á
erindi til mannamia n ú. peg-
ar menn taka á móti þessari
gleðifregn: „Yður er í dag frels-
ari fæddur“, og svara með há-
tíðafögnuði: „M é r er i dag
frelsari fæddur“, þá er jóla-
nóttin orðin lieilög nótt.
pessi boðskapur er í'luttur
y ð u r i d a g. Nú i dag þarf t
þú að eignast þá gleði, sem eyð-
ir óttanum, itú í dag þarft þú
aö eignast þá jólagjöf, sem lýst
er með þessu eina orði: f r e 1 s-
ari. pá fyrst verða jólin jól,
þegar vér höldum hátíð, af þvi
að barnið, sem fæddist, var
frelsari. Vér höldum ekki
hátið eingöngu af þvi að barn
fæddist i litlum bæ fyrir mörg-
um öldum. Vér hölduni jól, af
þvi að f r e 1 s a r i fæddist, og
af þvi að hann fæddist til þess
að l'relsa oss.
Hér er ekki um jólaprédikun
að ræða, sem má gleymast,
enda hefir verið séð svo um að
prédikun engilsins hefir geymst