Vísir - 15.05.1928, Blaðsíða 6

Þriðjudaginn 15. maí 1928.
VISIR
Fyrirliggjandi s
Þakjárn
nr, 24 & 26. 7-iO’
I. Bryqjúifsson & Kvaran.
NotuS íslensk
frímerki eru
ávalt keypt
hæsta verði í
Lækjargötu 2.
úr prjóna-
silki í smekk
legu úrvali.
Persil sótthreinaar þvottinn,
enda þott hann sé ekki soðinn, held-
ur aðeins þveginn úr volgum Persil
legi, svo sem gert et við ullarföt.
Persil er þvi ómissandi í barria-og
sjúkraþvott og frá heilbrigðissjónar-
miði ætti hver húsmóðir að teíja það
kyldu sína að þvo úr Persil,
Teggfoðnr.
Fjölbreytt úrval mjög ódýrt, nýkomið. | |
Guðmnndarl Asbj örnsson,
SÍMI 1700. LAUGAVEG 1.
Lundsins mesta drval «1 rnmmnlistum
Myndir innrammaðar fljótt og vel. — Hvergi eins ódýrt.
GnAmandor Asbjörnsson,
Lapgaveg 1.
Í5ÍX>Í5!5«Í5«0Í X 5! 5! 5!S!BÍ5!5n!5í5!>!5ÍSC>t
SteindóF
hefir fastar ferðir til
Eyrarbakka og
* Stokkseyrar *
alla mánudaga, mið-
vikudaga og laugar-
daga.
—= Sími 581.=-
Enskar húfur
Manchettskyrtur
Sokkar
Axlabönd
nýkomið
í miklu úrvali.
Quðm. B.Vikar,
Sími 658. Laugaveg 21.
XXMXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXM
ir
Sími 542.
ItXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX*
Syo audvelt
og árangurinn samt svo góður.
Sé þvotturinn soðinn
dálítið með Flik-Flak,
þá losna óhreinindin.
Þvotturinn verður skír
og fallegur, og hin fína
hvíta froða af Flik-
Flak gerir sjálft afnið
mjúkt.
Þvottaefnið Flur-Flak
varðveitir létta, fína
dúka gegn sliti, og
fallegir, sundurleitir
íitir dofna ekkert. —
Flik-Flak er það
þvottaefni, sem að öllu
leyti er hentugast til að
þvo úr nýtísku dúka.
Við tilbúning þess eru
teknar svo vel til greina
sem frekast er unt all-
ar kröfur, sem gerðar
eru til góðs þvottaefnis.
ÞVOTTAEFNIÐ
FLIK-FLAK
Einkasalar ájíslandi.
I. BRYNJOLFSSONÍ& KVARAN.
og
nýkomið.
F. & Kjartansson & Co.
Símar 1520 og 2013.
FORINGINN.
sneri hún sér a‘ö Bellarion. Hún var náföl í andliti og
augu hennar loguðu af bræSi.
„Hvað er það sem þú dirfist að gefa í skyn?“ spurði
hún og var mikið niðri fyrir. „Hefir styrjöldin lamað
þig andlega ?“ Hún hló hátt. „Þú hélst að eg — þú
ímyndaðir þér að eg — þú ert hálfafglapi, heimskur og
hégómagjarn sláni. Á eg að segja Facino hvað þú ímynd-
aðir þér, og hvernig þú ætlaðir að móðga mig?“ Bellar-
ion stóð frammi fyrir heuni alveg ruglaður, eins og
steini lostinn. Flann reyndi að rifja -upp fyrir sér, orði
til orðs, hvað hún hefði sagt. „Þér höguðuð orðum yðar
þannig, madonna, að — hóf hann máls með hvössutn
rómi og köldum, en stilti sig þó undir eins. Þegar hann
hélt áfram máli sínu, var gremja hans alveg horfin. „Þér
hafið rétt að mæla. Vitanlega 'er eg afglapi. Þér hafið
væntanlega ekkert á móti því að eg fari.“
„Hvernig hagaði eg fcrðutn mínutn? Hvað sagði eg,
sem réttlætt gæti þessar dylgjur af þinni hálfu? Eg sagði
að eg hefði grátið þig dáinn. Það er alveg satt. Eg grét
þig eins og móðir grætur son, sem hún hefir mist. En
þú — þú varst nógu lítill til að geta ímyndað þér — að
— að —! Hún hóf upp hendur sínar og benti til dyra.
„Farðu burt héðan! Farðu! Þú getur beðið eftir greifan-
um, bónda mínum, einhversstaðar annarsstaðar en hér.“
Bellarion gekk á brott þegjandi. Flann fór þó ekki til
þess að hitta Facino. Þeir sáust ekki fyr en næsta dag,
en sá dagur var mjög viöburðaríkur fyrir þá báða.
Hertoginn kallaði þá á fund sinn og tilkynti þeim, að
hann hefði fengið bréf frá bróður sínum, Fillippo Maria,
greifa af Pavia. Greifinn bað bróður sinn um skjóta
hjálp gegn Vignate af Lodi, sem herjaði og rænti land
hans. Vignate var búinn að vinna Alessandria og sat nú
í borginni.
Hertoginn var enginn vinur bróður síns. En hann
óttaðist, að Vignate yrði svo voldugur, að hann gæti
orðið Milano hættulegur, og því gaf hann Facino skip-
un um, að hnefkkja gengi Vignates, og reka hann út úr
Alessandria.
Næsta morgun, áður en dagsbrún sæist á lofti, hélt
Facino, ásamt Bellarion, og öllu sínu liði, á brott úr
Milano. Förinni var heitið til Alessandria.
1
5
6. KAPÍTULI.
Svik Gian Maria hertoga.
Facino lá í herbúðum sínumi við Alessandria, og iið
hans var orðið óánægt og óþreyjufult. Umsátin hafði
staðið fullan mánuð, en þó sáust þess engin merki, að
sulturinn væri farinn að sverfa að borgarliðinu. En Fac-
ino reyndist með degi hverjum örðugra að útvega nægi-
legar vistir handa svo fjölmennum her. Hann var og
mjög þjáður af fótagigt um þessar mundir, og neyddist;
til að halda kyrru fyrir. Hann var því ekki í neinu há-;
tiðaskapi daglega.
„Sem eg er lifandi maður! Mér er með öllu óskiljan-.
legt, hvernig þeir fá staðist umsátina svona lengi. Ein
vika hefði átt að vera nægileg til þess, að öll matvæli '■
gerþrytu hjá þeim. Liðið er tvö þúsund manns. Þeir
hljóta að fá matvælabirgðir sendar til borgarinnar með
einhverjum hætti.“
„Það er gersamlega ómögulegt!“ sagði Carmagnola.
Hann átti að sjá um, að hvergi væri hægt að sleppa
gegn um varðlínu umsáturshersins.
„Vitanlega! Þeir lifa líklega hverir á öðrum, eins og
þar stendur," sagði Bellarion og hló við.
Carmagnola reiddist og augu hans leiftruðu.
„Þú talar nokkuð óljóst,“ sagði hann hranalega.
„Já, og þú ert býsna ónýtur að ráða gátur,“ sagði Bell-
arion kaldri röddu. „Eg gleymdi því í svipinn.“
Carmagnola rétti úr sár. „Hvern andskotann áttu viði'“
Facino var i illu skapi og ekki batnaði, er hann heyrði
hávaðann í fjarska. „Hættið þessu þvaðri! Ykkur er ráð-
legast að þegja.“ Hann hvæsti þessu út úr sér. „Hlustið
piltar — hvað er þetta? Hver getur verið að koma í
þessum ógnar flýti?“
Þetta var í júlímánuði, i brennandi sólarhita. Glugg-