Vísir - 06.12.1936, Síða 2

2
VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Matteo Bandellor
Afbrýdi.
/ Á clögum hins vitra en ólán-
sama prins, Lodoyico Sforza,
bjó kaupmaðixr riokkur vell-
auðugur i einni borg hertoga-
dæmis þessa (Milano-hertoga-
dæmis); Náut hann álits og
trausts stéttarbræðra sinria.
Ilann liafði tekið sér konu af
göfugum ættum, unga og milda
í Jund. Áttil þáu aðeins 'eiít
Ixarn, son, sem var tæplega tíu
ára að aldri, er faðir hans lést.
Varð það nú lilutskifti móður
lians að ala hann upp og varð-
veita fyrir hann hinar miklu
eignir, sem faðir hans hafði
átt.
Móðir drengsins vildi, að
drengurinn yrði alinn upp eins
og synír manna af aðalsættum,
og eins og tíðkaðist i hennar
ætt, og mátti hún þvi ekki
lieyra nefnt á nafn, að hann
legði fyrir sig kaupskap eða
slíkt. Lagði hún nú áherslu á
að afla honum sem bestrar bók-
legrar mentunar og sá svo um,
að honum var kent alt það, sem
í sambandi við þær lítt kunn-
ugt, þvi að reynt er með öllu
móti að halda því leyndu, hver
tilhögunin er. Ýmislegt hefir þó
verið um þetta birt og m. a.
teikningar, sem sýna hvernig
fyrirkomulagið er í aðalatrið-
um. Viggirðingamar eru að
mestu leyti neðanjarðar eins og
myndin, sem grein þessari fylg-
ir, sýnir. Að nokkuru leyti ofan-r
jarðar eru fallbyssuturnar og
vélhyssuhreiður o. s. frv. Neðan-
jarðar eru svo margar „hæðir“
og liggja stigar alla leið niður i
þá neðstu, en einnig eru lyftur
í gangi milli liæðanna. Neðan-
jarðar eru íverur yfir- og undir-
manna, skrifstofulierhergi,
margskonar geymsluherbergi,
bæði fyrir matvæli, skotfæri o.
fl. Þá eru göng fyrir neðanjarð-
arlestir, spítali, símastöð, véla-
salur o. fl. Víggirðingar þessar
hafa kostað marga miljarða
franka. Heyrst liafa raddir um
það meðal liernaðarsérfræð-
inga, að minna gagn muni að
víggirðingum þessum, en i upp-
liafi var ætlað, en frakluieskir
hermálasérfræðingar hafa ekki
mist trúna á þær, eins og sjá má
af þvi, að þeir ætla sér að koma
upp samskonar viggirðingum
við landamæri Belgíu.
* Italskur höf., d. 1561.
sannan dándismann má best
prýða. En sjálf tók hún sér fyr-
ir hendur að leiða til lykta öll
viðskifti, sem maður hennar
hafði átt við ýms kaupsýslu-
fyrirtæki i Flandern, ftaliu,
Frakldandi og Spáni, og jafn-
vel í Sýrlandi. Tilgangur henn-
ar var, er þessu væri lokiS, að
lcaupa landareign mikla handa
syni sínum ,sem Galeazzo
nefndist. ,
Galeazzo óx nú upp og er
liann var kominn á unglings ár
mátti í öllu sjá, að uppeldi hans
hafði hepnast mæta vel. Hann
var kurteis vel og álxugasam-
ur, hafði áhuga fyrir bókment-
um og hljómlist, og kunni í-
þróttir margar. Reiðmaður var
hann ágætur og glímumaður
góöur og hurtreiðarmaður. —
Þetta var móður hans ánægju-
efni mikið. Sá liún vel fyrir
þörfum hans, bjó liann vel að
fatnaði, lét liann liafa liesta
góða, og i stuttu máli alt, sem
hún hugði , að hugur hans
girntist. Á fáum árum hafði
hún greitt allar skuldir manns
sins og fengið greiddar flestar
skuldir, sem lionum voru ó-
greiddar, er hann lést. Eigi
hafSi henni þó tekist að fá
greidda fjárhæð, sem kaupmað-
ur nokkui4 í Feneyjum, er átti
viðskifti við rnenn i Sýrlandi,
slculdaði lionum. Dvaldist kaup-
sýslumaður þessi lengi i Sýr-
landi og kom aftur til Feneyja
um það leyti, er Galeazzo var
sextán eða seytján ára.
Nii var það svo um Galeazzo,
eins og títt er um unglinga á
hans reki, að honum bjó sterlc
löngun í brjósti til þess að
skoða sig um i fjarlægum
landshlutum, en einkanlega
þráði hann mjög að koma
til hinnar frægu og velmetnu
hoi’gar, Feneyja, Lagði liann
því fast að móður sinni
að leyfa sér að fara þang-
aö. Henni var það fjarri skapi,
að lelja liann fararinnar, því að
hún vildi, að hann gerði þá
tilraun til þess að fá skuld þá
greidda, sem þar var ógoldin,
og hvatti því son sinn eindregið
fararinnar. Bjó hún alt undir
för hans sem best. Lét reyndan
marin og ráðsettan fara með
honum, auk þess sem hún skrif-
aði kaupsýslumanni einum í
Feneyjum, sem verið hafði
vildarvinur manns hennai’, að
greiða götu hans. Lagði Gale-
azzo nú af stað til Feneyja, vel
húinn að klæðum, með nóg fé
lianda milli, og þjónaliö, sem
ungum manni og auðugum
hæfði.
Þegar til Feneyja kom fór
Galeazzo þegar á fund manns
þessa og sagði honum hver
hann var og tók hann honum
ágæta vel. Þeir fóru þvi næst
saman á fund heiðursmanns
þess, sem fyrr um getur, og þeg-
ar liann vissi liverra manna
Galeazzo var fagnaði hann hon-
um eins vel og liann væri son-
ur hans. Kvaðst liann fúslega
viðurkenna, að hann skuldaði
honum uppliæö þá, sem um
væri að ræða, en eigi getað
greitt hana fyr, sökum þess, að
aðeins væri þrír dagar liðnir
frá þvi, er hann kom frá Sýr-
landi.
„Nú er eg reiðubúinn að leiða
íxiál þetta til lykta, en þér verö-
ið að híða átta eða tíu daga, þvi
að eg þarf að fara til Padua,
þar sem fjölskylda mín er“.
i Galeazzo kvaðst fúslega vilja
bíða, þvi að hann fengi þá á-
gæt tækifæi'i til þess aö skoða
sig um i Feneyjum, sem hann
óspart notaði. Þannig atvikað-
ist nú, að Galeazzo fór til Pa-
dua með kaupsýslumanninum,
og hafði aðeins einn þjón með-
ferðis, en annað þjónalið hans
varð eftir á gistiliúsi í Feneyj-
um.
Kaupsýslumaðurinn hafði
verið gestur á heimili föður
Galeazzo og skipað þar heið-
urssæti, enda lagði hann sig nú
allan fram til þess að gera Gale-
azzo dvölina sem skemtilegasta.
Bjó Galeazzo í liúsi hans í Pa-
dua. Og þar kyntist hann dótt-
ur hans, fimtán ára að aldri,
fagurri og bjartri. Galeazzo
var meö lienni dag hvern. Eigi
RIDDÁRALIÐ FRÁ MAROKKO Á LEIÐ rJ'IL VlGSTÖÐYANNA VIÐ MADRID.
Franco hershöfðingi hefir flutt fjölda Marokkohermanna til Spánar síðaii er borgarastyrj-
öldin hófst. Eni það aðallega deildir úr Marokkoher Spánverja, sem fluttar hafa verið til
Spánar. Þessi mynd, sem hér er hirt, er af sveit úr riddaraliði Mára. Reka þeir klyfjahesta
á undan sér.