Vísir - 06.12.1936, Blaðsíða 7

VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
1
BÍLVEGIR í ÞÝSKALANDI.
Þjóöverjar hafa aÖ undanförnu lagi áherslu á að leggja sem
mest af hílvegum um landið. Þykir vegagerð þessi mjög til
fyrirmyndar. Hér sést kafli af nýja bílveginum milli Berlínar
og Stettin.
haldið þið, áð hann fari að þvi?
Hann gerir við skófatnað fá-
tækra barná ókeypis. Nú haldið
þið kannske; að írinn geti ekki
orðið mörgum börnurn að liði
á þennan hótt, hann komist
ekki yfir það. En það er nú
öðru nær, því að liann er orðinn
efnaður maður, og hefir skó-
viðgerðarstofur í mörgum bæj-
urm Eitt árið lét hann sóla og
hæla skó fyrir 600 fátæk böm
ókeypis, m. a. fyrir tvö barna-
hæli, og eins fyrir öll börn, sem
Hjálpræðisherinn og Rauði
Krossinn háðu hann að hjálpa.
Pátæku börnin, sem verða þess-
ar hjálpar aðnjótandi, eiga hana
því að þakka hvað Rooney litli
var góður drengur og pabbi
hans minnugur sólskinsstund-
anna sem Rooney litli hafði
veitt honum.
Hverafnglar.
Það er alkunna, að ýmsir
menn hér á landi hafa þóttst
sjá fugla á sundi í sjóðheitu
hveravatni. — Þessir „hvera-
fuglar“ eru oftast tveir saman.
Þeir synda þarna aftur og fram,
en stinga sér svo þegar minst
varir, og koma ekki upp aftur
í brá8. —
Hálfdan lögréttumaður Jóns-
son á Reykjum í ölfusi minnist
lítilsháttar á hverafugla í „Lýs-
ing ÖlVeshrepps 1703“ og far-
ast honum orð á þessa leið
(Andvari 1936):
„Ei er gleymandi að skrifa
nokkuð um það varma vatn og
vellandi hveri, er nálægt Varmá
liggja. — Fyrir vestan Reykja-
foss kallast Hverageröi. I þvi
plássi eru margir hverir, sumir
með miklu dýpi og þó vellandi.
Einn þessara liggur hér um einn
faðm frá almenningsveginum,
er liggur vestur Hellisheiði, og
er með hergi að austanverðu,
en sandmel annarsstaðar, hér
vits tvegggja álna hátt að vatni,
nær því kringlóttur og viður
sem lítið hús. Hann er vellandi
með smásuðu, en ei stórkost-
legri, mjög djúpur og dimmur
að sjá. Á hér téðu hverkeri hafa
skilríkir og sannorðir menn
(hverjir enn eru á lífi og sumir
sálaöir) séð, þá veginn liafa
ferðast, tvo fugla synda,að vexti
sem litlar andir, með fölsvört-
um ht og hvítum haugum, eður
so sem hringum kringum aug-
un. Þá þessir fuglar hafa um
lítinn tíma synt á hvernum, hafa
þeir sér í vatnið stungið og ei
úr vatninu upp aftur komið, þó
menn liafi nokkra stund þar
dvalið, væntandi þeirra aftur-
komu. Hér liafa allir, er þetta
séð liafa, sama sagt.“
Bryan oij „skál“ signr-
vegarans.
Þegar William Jennings Bry-
an, hinn lieimskunni stjórn-
málamaður og ræðuskörungur,
var ráðherra, ferðaðist hann
umhverfis hnöttinn og sat þá
m. a. veislu í Japan. Var það
skömmu eftir hina miklu sigra
Togo aðmíráls yfir Rússum.
Ræður höfðu þegar verið
haldnar fyrir Bandarikjunum
og Japan. Þá kvað við rödd,
sem hrópaði: Látum oss drekka
skál sigurvegarans, Togo aðmír-
áls —!
Japanirnir risu á fætur og
lyflu kampavínsskálunum. En
ferðafélögum Bryans var vel
kunnugt um, að hann var mik-
ill bindindismaður og alt af
reiðubúinn að verja þann mál-
stað. Þótti þeim nú, sem liann
væri í nokkurum vanda.er hann
var staddur í opinberri veislu
sem embættismaður ríkis sins,
en eklci sem óbreyttur ferða-
maður. Virtist þeim honum vera
nauðugur einn díostur, að
drekka skál sigurvegarans, því
að öðrum kosti mundi talið, að
hann hefði móðgað Japani.
Biðu menn nú með eftirvænt-
ingu þess sem verða vildi. Bry-
an var löngum ráðslyngur og
revndist svo enn. Og fvndinn
þótti hann i besta lagi.
Hann reis á fætur og mælti:
—< Vinir minir! Látum oss fvrir
alla muni drekka skál sigurveg-
arans. En Togo aðmíráll vann
hina miklu sigra sína á vatni.
Og fyrir því fer hest á því, að
við drekkum skál hans í vatni!
Þelta vakti ódæma fögnuði
.1 apanir settu frá sér kampa-
vínsskálarnar,og gltjðióp jjeirra:
„Banzai!“ ómaði og enduróm-
aði um allan veislusalinn.
„Marg-t er manna bölið“.
Eins og kunnugt er, geta
sumar manneskjur ekki grátið,
sakir þess að tárakirtlarnir eru
í einhverskonar ólagi, en grát-
urinn er til mikils léttis í margs-
konar andlegum þrenginguxn
og þjáningum. — Sumir hafa
altaf ofmikinn blóðliita, án þess
að bent veröi með vissu á sér-
staka orsök, sem því valdi. —
Sumir fá óþolandi kvalir,
svona stund og stund, og verða
þá þannig lialdnir, að ekki
blæðir, ef þeir t. d. skera sig i
fingur. Og til er fólk og þaðekki
fátt, sem hefir svo gallaða sjón,
aö það gi'einir ekki nema nokk-
urn liluta þess, sem það horfir
á. Standi t. d. maður fyrir
framan slika sjónvillinga og
horfi þeir á hann, getur
vel komið fyrir, að þeir
sjái ekki nema helminginn
af honum. — Þetla er nú aö
vísu alt heldur smávægilegt hjá
öðru verra, sem mannkindin
verður að þola, en „böl“-vanlegt
er það þó að vera svona!
Ef það veltur á buxunum. —
Frú Simpson og drengurinn
hennar hafa tekið sér sæti í
sporvagninum. Frúin ætlar að
greiða fargjaldið og réttir þeim,
sem heimtir gjaldið, tvo miða,
fullorðins og barns.
Innheimtumaðurinn: Nei,
lcæra frú, þelta er ekki nóg.
Drengurinn er nú kominn i skó-
síðar buxur og þér verðið að
borga fvrir liann, eins og um
fullorðinn mann sé að ræða.
Frú Simpson: — Yelti það á
buxunum, lierra minn, þá skilst
mér að eg ætti að geta komisL
af með liálft gjald!
SADMAVÉLAR
nýkomnar.
Mikill fjöldi ánægðra notenda
um land alt ber vitni um gæði
saumavéla okkar.
Fyrirliggjandi:
Stígnar vélar og handsnúnar.
Greiðsluskilmálar hagkvæmir.
Terslnnin Fálkinn.