Vísir - 19.05.1939, Blaðsíða 6

Vísir - 19.05.1939, Blaðsíða 6
V I S I R Föstudaginn 19. maí 1939, c an ut um landið til íþrótta- Skenslu, kunni og geti kent glímu ög bafi þar af leiðandi áhuga iyrir henni, en vinni ekki á móti henni á þann hátt að telja Sxana hættulega og lirottalega í- jþröti, vegna sinnar eigin van- lamnátlu. Og prófdómarar í glímu ættu þeir einir að geta <orSiðr sem gengið liafa undir isérsíakt próf þar að lútandi. I>áS er vist, að það var giftu- ífljúgt spor, sem stígið var með stofnun iþróttaskólan á Laugar- jyatnL ÁSur en liann var stofn- aður þurfíu jxeir, sem áliuga Iiöfðu fyrir því að gerast leið- tjeínendur og kennarar i íþrótt- finn að nema erlendis, en með stofnun skólans var ráðin bót á jþví máli, og ungum áhuga- mönnum á sviði íþrótta gefinn kostur á imianlandskenslu, á |iessum glæsilega stað. En mér |»ykir ilt til þess að vita, og ó- anaklegt, að íslenska glíman gkuli ekki hafa verið tekin með þeim iþróttum, sem þar eru kendar, og eg vil vona, að eg með linum þessuin veki til al- wariegrar nmhugsunar og fram. kvæmda um það, að gera nú hreytingu á þessu atriði á þann hátt, að glíman verði sjálfsögð námsgrein á iþróttaskólanum. ílm breytingar á dómfyrir- komulagi i íslenskri glímu ætla <eg ekki að ræða hér; tel hinsveg- ar að sumar breytingartillögur Þ. E., sem J. B. minnist á, geti verið vafasamar, þó þær séu vel imgsaðar, en uxn slíkt er ætíð luegt að deila. Eg tel að smá- vægilegar breytingar á glímu- reglumun geti verið til bóta, til- fiögur í þá átt liggja nú fyrir eða verða bomar fram á næstunni af Grimi Norðdahl. J. B. getur um það i grein shmi, að á íþróttanámskeiðum jjéim er hann hefir kent, hafi verið litill áhugi fyrir glímunni, <og nemendur hafi álitið glím- tma hættulega íþrótt. Þetta sýn- ir það eitt, að nemendurnir hafa ekki þekt glímuna, og aldrei séð glímt á réttan hátt. En eg er yiss um það, að að námskeiðinu Soknu hafa þeir verið búnir að fá annað álit á ghmunni. Annað myndi eg telja leiðinlegt fyrir kennarann. íþröttakennararnir eiga að vera brautryðjendur, aflgjafi og Iyftistöng glímunnar, eins og þeir munu vilja vera í öðrum í. þróttagreinmn. Þeir glímu- flokkar, sem sýnt hafa glímu erlendis, hafa alstaðar vakið fá- dæma aðdáun og lirifningu, þar sem þeir hafa komið. Það er og víst, að þessi þjóð- aríþrótt okkar, íslenska glíman, getur verið einhver hesta aug- lýsing á landi og þjóð, og það mun engum, sem sér slíkan flokk, blandast hugur um, að þar er þróttmikil þjóð, sem el- ur slíka garpa, og þar muni ekki byggja menningarlausir skræl- ingjar. Kjartan Bergmann. Skíía- ob Skantafélag Hafnarfjarðar , efnir til viku sumarleyfisferðar. i. j Undanfarin tvö sumur hefir SSH staðið fyrir viku skemti- ferðum. Hafa ferðir þessar ver- ið með þeim liætti, að félagið hefir séð fyrir öllu til ferðanna, . nema viðlegufatnaði og borð- búnaði. Ferðir þessar hafa . hepnast piýðis vel og verið af- ar ódýrar. Að þessu sinni er á- kveðið að fara „vestur í Dali“. | Lagt verður af stað laugard. 8. júlí kl. 3 e. h. og haldið að Hvít. á í Borgarfirði og tjaldað þar. Síðan haldið sem leið liggur upp Borgarfjörð, og verði gott skygni verður gengið a Baulu. j Þá ekið áfram vestur og með- ( fram Hvammsfirði að Ljár- skógum og tjaldað þar. Farnar verða göngugerðr um fegurstu j staðina. Ekið verður vestur í Hvammssveit og Skógarströnd. — Þeir sem vilja fiá nánari upp- lýsingar um ferðina tali við Kristinn Guðjónsson (sími 9230) eða Guðm. Guðmundsson (sími 9310) og skal þátttaka til- kvnnast þeim í síðasta lagi 21. júní. I Mmaavavks RAFTÆKJA VIÐGERÐIR VANDADAR-ÓDÝRAR SÆKJUM & SENDUM LAUGAVEG 2í» JÍMÍ7303 * Rússneskt kvikmyndafélag hefir nýlega lokið við að gera hljóm- mynd af starfsemi hjartans. ¥ í Boston, Massachusetts, Banda- rikjunum, og Aberdeen á Skotlandi, eru tiltölulega fleiri bókaverslanir en i nokkrum öðrum borgum heims. ¥ I Kína, á Indlandi og Ceylon vex jurt, sem kölluð er Zu-Ti-Tieng, „lífsblómið". Það er trú fólks í þessum löndum. að þeir sem neyta reglulega þessarar jurtar verði mjög langlífir. Kínverskur vitringur, sem dó fyrir 6 árum síðan átti daglega að hafa étið af jurt þessari í 200 ár, og hafa náð hinum mjög svo glæsi- lega aldri, að verða 256 ára. Hann á aÖ hafa kvænst 24 sinnum og hætt að telja börnin sín þegar þau voru orðin rúmleg hundrað. Nú hefir Zu-Ti-Tieng jurtin ver- ið send til London til rannsóknar. ¥ í byrjun þessa árs kom snyrti- lega klædd kona inn í heimsþektan banka í borgarhlutanum Manhattan í New York. Hún kvaðst hafa á- ríðandi erindi við bankastj órann og heimtaði einkaviðtal við hann. Henni var veitt það og er þau voru orðin tvö ein, krafðist hún að sér yrði samstundis greiddir 5000 doll- arar. Þegar bankastjórinn færðist undan, sýndi hún honum litið glas með vatnslitum vökva í. „Þetta er nitroglycerin", sagði hún, „og ef þér borgið mér peningana ekki strax, þá verðum við bæði sprengd í loft upp!“ Bankastjórinn sá sér ekki annað fært, en borga krafða fjárupphæð. En áður en kvenmað- urinn kæmist út úr bankanum, var hún tekin föst. Bankastjórinn hafði, á meðan hann talaði við kvenmann- inn stutt með fætinum á leynifjöð- ur, sem var undir skrifborðinu. Starfsfólkið í bankanum varð merkisins vart, sem þýddi neyðar- merki — og tók stúlkuna strax fasta. Hún varð að skila pening- unum, en hins vegar kom í ljós, að í glasinu var.ekki nitroglycerin, heldur tært vatm- ¥ Leynifjaðrir þykja einhverjar bestu varúðarráðstafanir gegn bankaránum, sem undanfarin ár hafa verið alveg sérstaklega tíð í Ameríku. Þegar bankagjaldkera er skipað: „Upp með hendurnar!“, stígur hann á fjöður, sem gefur strax merki um að hætta sé á ferÖ- um. Með hinum fætinum stígur hann á aðra fjöður, sem framleið- ir táragas, og samtímis rennur skot- helt gler niður alt í kring um hann, er brynjar hann jafnframt gegn gasinu. Þá eru og margar fleiri varúðar- ráðstafanir gerðar. Sumstaðar eru menn látnir ganga fram hjá hæðar- máli, og sérstakur maður hafður til að taka eftir hæð hvers ein- staks. Annarstaðar, t. d. í New Jer- sey er bankamönnum kend glíma, sérstaklega japanska glíman, Jiu- Jitsu. Þá eru þeir og vandir á að taka eftir öllu, sem fram fer í kring um þá, og sérstaklega þó eft- ir útliti og framkomu viðskifta- manna. Speglar eru víða hafðir i bönkunum, sem koma líka stund- um að góðu gagni. Lögreglan í New York þykist hafa reynslu fyrir sér á hvaða tím- um sólarhringsins rán séu helst framin í banka. Þau skiftast niður í þrjá flokka. 1) rán, sem fara fram kl. 9—9JÚ árdegis, vegna þess að þá er starfsfólkið komið, en af- greiðsla ekki enn byrjuð. 2) milli kl. 12 og 1, því þá hefur helming- ur starfsfólksins matmálstíma, og 3) kl. 2)4—3, eða um lokunartíma. Það eru hugrökkustu glæpamenn- irnir, sem ryðjast þá inn í bank- ana, en þá er alla jafna mest fé í vörslum bankaféhirðanna, og til mests að vinna. ¥ Kanadiska stjórnin hefir ákveð- ið að verja Indíána fyrir frekari ágangi hvítra manna og gefa þeim stórt landsvæði í Norðvestur-Kan- ada, þar sem þeir geta lifað óháð- ir hvítum mönnum og stundað veið- ar eftir eigin geðþótta. ¥ Skipafloti Norðurlanda um síð- ustu áramót var sem hér segir (skip undir 100 tonn brúttó ekki talin með): Skip Tonn brúttó 1. Noregur .... 1977 4658593 2. Svíþjóð. 1232 1544797 3. Danmörk ... 725 1157483 4. Finnland .... 450 613741 5. Island ....... 70 30930 ¥ Prófessormn: Getið þér bent mér á nokkúrt dæmi um efnafræði- lega þróun í menningu nútímans. Stúdentinn: Já, ljóshærðu stúlk- urnar, herra prófessor. Sækjum. RafmagnsuiOgerOir og nýlagnir I hús og skip. Jónas Magnússon lögg. rafvirkjam. Simi 5184. Vinnnstofa á Vesturgötu 39. Sendum. FJEUGS PRENTSniÐJUKNAR ÖESTiP Drengja- fötin úr Fatabiídinni Pergament og silkiskepmar mikið úr\ral. SKERMABÚÐIN, Laugavegi 15. Látið Carl D. Tulinius & Co. h. f. annast allar tryggingar yðar HRÓI HÖTTUR og menn hans. — Sögur í myndum fyrir börn. 346. TUCK HINN HUGDJARFI. ■—- Munkurinn er skriftafaðir Mortes. -— Fyrirgefið okkur, virðu- legi faðir. — Eg skal fyrirgefa ykkur — því að ég er friðsamur maður. -— Þér verðið að fylgja mér. —■ Við verðum að flýta okkur á brott, áður en þrjótarnir komast að því að eg blekti þá. — Eg verð að komast til vina minna. Tuck kannast ekki við „Hrólf“, þegar hann hjálpar „hon- um“ að flýja. SERKÚLES KEMUR TIL SKJALANNA. Loksins — þvi að Ilerkúles mælti ekki orð af vörum — en þögnin var geigvænlegri en hinar þyngslu ásakanir — tók Varia til máls titradi röddu: „,Hver er tilgangurinn með þessu?“ ^JMer ber engin skylda til að svara spurningu yðar,“ svaraði Herkúles kuldalega, „en eg get jgjaman sagt yður, að vegabréf liennar er ekki fi lagi — ef til vill falsað. Læknir friá Surete er inú að skoða stúlkuna og spyrja hana um liagi fiiennar og líðan alla.“ „Eg bið yður þess, herra minn,“ greip Ma- ktame Varia frani í angistarlega, „að mér verði að vera hjá dóttur minni. — Sannleikur- inn er sá, að — “ „fívað ?“ ' ,„Æ — trufluð á geðsmunum. Við komum ineð hana til Evrópu í von um, að geta notið aðstoðar færari lækna en í Argentinu.“ „Mér hefir verið falið,“ sagði Herkúles af laístingskulda, „að afla mér upplýsinga um Pepítu Exuvoro.“ Konan rak upp veikt óp og leit i allar áttir, ©Ins og til þess að athuga hvort auðnast mætti að flýja. Herkúles gekk til dyra og sneri lyklinum i skránni. Þvi næst gekk hann til hjónanna, sem litu nú út eins og dauðskelkaðir glæpamenn, sem þau í reyndinni voru. „Það er hýggilegast fyrir ykkur að bíða hér og forðast allar æsingar.“ Herkúles talaði hægt og rólega. „Eg get engu lofað ykkur, en ef þið farið al- igerlega að mínum ráðum skal eg reyna að sjá fim, að hið svivirðilega hrugg ykkar komi ykk- ur ekki í koll — svo fremi, að eg sannfærist um, að þið látið ykkur þessa reynslu ykkur að kenn- ingu verða.“ Hann fór inn i liitt herbergið og læsti dyrun- um á eftir sér og stakk lyklinum í vasann. Læknirinn sat hjá stúlkunni og hélt í hönd bennar. Hann þreifaði á slagæð liennar og liorfði í andlit hennar, en nokkur roði var nú hlaupinn í kinnar hennar, sem voru votar af tárum. „Nú?“ spurði Herkúles áliyggjufullur. „Hún hefir sagt mér furðulega, ótrúlega sögu. Sé alt satt, sem hún segir, ætli að hengja þessi skötu- lijú á gálga. Þau hafa komið svo ómannúðlega fram við liana, að fá munu slíks dæmi.“ „Mundi það Iiafa ill áhrif á heilsu hennai’, ef hún og unnusti hennar væri gefin saman i hjónahand þegar í stað?“ „Hún þarfnast langrar hvildar,“ sagði lækn- irinn ákveðinn, „en eg sé ekki neina áhætlu við að lijónavigsluathöfn verði framkvæmd, ef það er að vilja hennar sjálfrar.“ „Þá hallast eg að því, að sú leið verði farin. Og eg þakka yður fyrir þátttöku í þessu ■— eg vil segja — mannúðar- og réttlætisverki.“ Læknirinn kvaddi stúlkuna og sagði af inni- leik: „Eg óska yður allrar hamingju.“ — Þegar Herkúles leiddi hana til herbergja sinna sagði hann i hálfum hljóðum: „Munið þér eftir því að þér kölluðu á hjálp i gærkveldi — á ensku — sögðuð, að þér værið í hættu staddar.“ „Ó—já,“ sagði hún og horfði á liann „Eg inan ]iað. Eg drakk ekki eiturlyfsvökvann í gærkvöldi. Madame Yaria var lasin og sagði manni sínum, að gefa mér liann. En hann var GRÍMUMAÐURINN. 12 livað. Hvað hún liafði sagt til þessa liafði farið fram hjá honum. Hami lagði við hlustirnar, en liún talaði svo lágt, að liann gat ekki lieyrt orða- skil. Hún stóð við borðið og studdist við borð- röndina. Og alt í einu virist hún liafa sagt það, sem liún vildi sagt liafa, þvi að hún sneri sér við, Ijósrák kom aftur á gólfið. Hún gekk til dyra. Þeim var lokað eftir noklcur augnablik. Ljósrákin livarf. Hún hafði gengið léttilega, frjálslega, og axlii-nar lyftust lítið eitt er hún gekk — eins og forðum daga. Hún bar höfuðið hátt. Þegar hún var farin andvarpaði Charles. — Honum þótti sárt, að hafa ekki séð hið fagra andlit liennar. H. kapítuli. Charles liélt áfram að horfa inn í herbergið. Hann liorfði á blettinn, þar sem liún liafði stað- ið. Margaret liafði verið þar — fáein augnahlik -- og nú var hún farin. Nú gat hann að sjálf- sögðu ekki liringt á lögregluna. Hann varð að bæla niðri í sér kuldalilátur. Hann hafði hugsað á þá leið, að það gæti verið skemtilegt fyrir þau hæði, liann og Margaret — að hittast aftur — nú reyndari, þroskaðri! Skemtilegt eða hitt heldur, ef það ætti fyrir honum og Margaret að liggja að standa augliti til auglitis í lögreglurétti eða „komast í blöðin“ vegna einhvers dularfulls máls. Charles liugsaði um af kaldhæðni hvað gerast mundi undir slíkum kringumstæðum. Dómar- inn niundi spyrja: Þekkið þér þessa konu. Og hann mundi svara: Já. Við vorum trúlofuð einu sinni! Hann sá fyrir augum sér feitletraðar fyr- irsagnir blaðanna. ,»Endurfundur elskenda í lögreglurétti. „Hryggbrotni“ leiðangursmaður- inn og týnda brúðurin.“ Og þar fram eftir göt- unum. Nei, hann yrði að fara sínar eigin götur við rannsókn þessa máls. Hann vaknaði upp úr þessum liugleiðingum, er hann skyndilega heyrði nafn nefnt í herherg. inu. Nafn, sem liann kannaðist vel við. „Margot“. Það var maðurinn, sem sat við borðið, og sneri haki að lionum, sem mælt hafði. Cliarles kipti að sér hendinni frá veggnum og lagði við lilustirnar. 1 svip liafði hann hald- ið, að maðurinn ætlaði að segja „Margaret“. En nú bætti maðurinn við: „Nr. „32“ er að mögla.“ Maðurinn með togleðursgrimuna færði til aðra hendina. Það var eins og liann væri þannig að gefa bendingu um, að það skifti engu þótt „32“ möglaði eða mótmælti. „Hann möglar samt,“ var svarað. Grímumaðurinn livæsli út úr sér: „Hvað er slíkur maður að mögla -—• hvað valdi- fyrir honum.“ „Hann segir, að það sé ekki jiess virði að hætta á þetta fyrir tíu af liundraði.“ „Hver er áhættan? Hann fær peningana á löglegan hátt.“ „Honum finst, að hann eigi að fá meira en tíu af hundraði — og liann kveðst heldur vilja láta hengja sig en ganga að eiga stúlkuna“. Grímumaðurinn hallaði sér dálitið fram. „Hann verður ekki hengdur, ef hann gerir ekki það, sem lionum er sldpað, en hann verður að sitja sjö ár í steininum. Segið honum það.“ Grímumaðurinn hripaði eitthvað á blað og rétti manninum.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.