Vísir - 26.07.1939, Blaðsíða 5

Miðvikudaginn 26. júlí 1939.
VlSIR
| Þórður R. Thorsteinson (
I
Þ. 24. júni s.l. andaðist í
Winnipeg Þórður Aðálsteinn
Thorsteinson, sonur Steingríms
héitins Thorsteinsonar skálds
og koriu lians, Guðriðar Eiríks-
dóttur Thorsteinson. Var hann
elstur. barna J>eirra. Þórður
fæddist hér í Reykjavík 7. jan-
úar 1884 og lagði ungur fyrir
sig verslunarstörf og vann um
mörg ár við slík störf, lengst
sem innanbúðarmaður hjá
Gunnari Einarssyni, sem á
þeim tíma rak verslun í húsinu
nr. 4 við Kirkjustræti. Eftir að
Þórður fluttist vestur gaf hann
sig að ýmsum störfum og
stundaði framan af landbúnað-
arvinnu á sumrum, en fiskveið-
ar á Winnipegvatni á vetrum,
en hafði ekki heilsu til að
stunda slíka vinnu liin síðari ár.
Eins og margir Islendingar í
Kanada gerðist Þórður sjálf-
hoðaliði í her Kanadamanna í
heimsstyrjöldinni og var í liern-
um mikinn hluta styrjaldarinn-
ar eða frá 1915. Særðist hann
tvívegis í orustum á veslur-
vígstöðvunum. Hlaut hann í
síðara skiftið mörg sár og greru
J>au seint og illa, og var hann J>á
upp undir ár í sjúkrahúsum, en
er hann skyldi fara í eldlínuna
hið Jiriðja sinni, var vopnahlé
samið. Náði Þórður sér aldrei
að fullu eftir sár J>au, sem hann
hlaut. Tók hann þátt í orustun-
um við Vimy Ridge, Fresnoy og
Arras.
Hann var alla tíð maður hlé-
drægur og mesta prúðmenni,
tryggur í lund og vinfastur.
Hann hafði mikinn áhuga fyr-
ir ýmsum fræðum, einkum
ævisögulegum fróðleik, og
reyndi að ná sér í bækur um
þail efrii, eftir því sem unt var.
Ókvæntur var Þórður alla æfi.
Tjtförin för fram 28. júni í
Brookside-graf rei tnum í Winni-
peg, en úiförin fór frairi
frá útfararstofu A. S. Bardals.
Vorri ]>ar noklmrir Islendingar
viðstaddir og fór minningar-
athöfnin híð virðulegasta fram.
Sira Valdímar Eýlands, prestur
Fyrsta Lúterska safnaðar i
Winnipeg, hélt líkræðuna á
enslcu, og var liún prýðis falleg
og vel við eigandi. Mintist liann
á ætt Þórðar, starfs föður hans
sem skálds og menningarfröm-
uðs, en einnig fór liann hlýjum
orðum um Þórð sjálfan vegna
mannkosta hans, og gat sérstalc-
lega þátttöku hans í Heims-
styrjöldinni. Cltförin fór fram
undir umsjón Kanadiska her-
mannasambandsins (Canadian
Legion). LúðurJ>eytari úr her-
deild Jjeirri, sem Þórður var i,
Jjeytti kveðjukall í lúður sinn,
en síra Valdimar jós líkið
moldu. Likmenn voru allir ís-
lendingar: Dr. Sig. Júl. Jóhann-
esson, Einar Páll Jónsson skáid
og ritstjóri Lögbergs, cand.,
Kristján Sigurðsson fyrrum rit-
stjóri Löghergs, Helgi Jónsson
frá Eskiholti, Jens Jónsson frá
Isafirði og prófessor dr. phil.
Richard Beck. -—-
Við, sem þektum Þórð, vitum
]>est, að J>ar var vönduðum og
góðum dreng á bak að sjiá.
Vinur.
FJÖLL
I dölunum dúpu og þröngu
á dvergsálin allan sinn herm,
og J>ar er alt fult af fólki.
Hve fjölment á leiðum þeim.
En sumir til himins horfa;
J>á heilla hin bláu f jöll.
Þeir vona, að þau veglaus ei séu
og vilja kanna J>au öll.
1
Svo ferðast fullhugar J>essir
til fjallanna — margir í senn.
Þá dreymir himneska drauma
liina djörfu f jallgöngumenn.
<r
Þótt brött sýnist brekkan úr
dálnum,
sú braut er J>ó mörgum fær,
en eftir J>ví fólkinu fækkar,
sem fjöll eru himninum nær.
J
Og enda þótt múginn þú metir.,
þá mundu J>að, brattgengi
sveinn,
að hæsta og fegursta fjállið
fara verðurðu — einn.
‘1
En liér er ei neitt að liarma,
Jrvi hafirðu lifað rétt,
fylgir J>ér ást og yndi
upp á hinn hæsta klett.
Grétar Fells.
Kréttir frá
Akranesi.
Áætlunarferðirnar
um Akranes.
Sérleyfisliafi áætlunarferð-
anna milli Akraness og Borgar-
ness, Magnús Gunnlaugsson
bifreiðastjóri á Akranesi, hefir
fengið leyfi samgöngumála-
stjórnarinnar til að bæla Við
einni ferð á viku, svo að nú
verða ferðirnar þrjár vikulega
J>essa leið: á J>riðjudögum og
föstudögum, í sambandi við
morgunferðir m.s. „Fagraness ‘
frá Reykjavík, og á laugardags-
morgnum, i sambandi við „Lax-
foss.“ t— Lagt er af stað
héðan alla morgnana um
kl. 8, eða strax eftir koxnu skip-
anna. Frá Borgaxnesi er svo fax’-
ið sömu daga til baka, kl. 1 e. h.
Sami sérleyfislxafi mun einn-
ig Iiafa sótt um leyfi til að fara
tvær ferðir á viku upp í Reyk-
holt, en um J>að var syn jað. —
Ekki er vitað, livað J>ar hefir
rekist á hjá samgöngumála-'
stjórninni. En oft er spurt eftir
ferðum í Reykholt.
Annars eru allar J>essar áætl-
unarferðir skipanna og bifreið-
anna orðnar svo flóknar,að fóllc
á ei’fitt með að átta sig á þeim,
og J>að kemur jafnvel fyrir, að
menn víllast á farartækjunum.
Þetta getur komið sér illa. Og
væi’i ekki vanj>örf á J>ví, að gef-
in væri út liandhæg, saman-
dregin áætlun yfir allar J>e'ssar
ferðir, skipanna og bifreiðanna,
með greinilegum leiðbeiniixgum
um J>að, hvað á saman í hvert
sinn.
Eg kenni stundum í brjósti
um sumt fólkið, seln kemur hér
á land á morgnana og J>arf að
fara viðstöðulaust upp í bifreið-
ai-nar og leggja upp i langa og
J>reytandi ferð, — fólkið, sem
sjóveikt hefir verið á leiðinni
frá Reykjavík, J>ó að e'kki sé
hún löng, og er illa lialdið, J>eg-
ar J>að leggur af stað héðan. Það
hefir konxið fyrir,að maður lief-
ir séð, að konur lxafa haldið á-
fram að „kasta upp“, eftir að
þær voru komnar upp í bifreið-
arnar. Mér dettur nú í hug, að
benda J>elm á það, sem mikið
eru sjóveikii’, að þeim væri
mikið lxentugra að fara hingað
kvöldinu áður en fai’ið er norð-
ur, þegar svo stendur á ferðum
skipanna, og gista hér, að
minsta kosti Jxrir, sem hér ættu
kunningja. Gætu J>eir J>á sofið
klukkixstundinni lengur, morg-
uninn sem lagt er upp i bíl-
ferðina, og byx-jað ferðalagið
hressir og vél á sig komnir. Svo
er hér nú raunar prýðléga vist-
'legt gistihús, sem myndi geta
liýst állmarga slíká ferðamenn.
íL
Notið tryggar
umbúðir og
gott efni.
A' iðursuðuglös
kilo, kí kiío, I kilo,
iy2 kiio
Geleglós
Sultuglös
Tappar, allar stærðir
Flöskulakk
Cellophanpappir
F' ergamcnt pap pír
Kandíssykur
Púðursykur
Toþpasykur
Vanillcsykur
V anillcstcngur
V ínsýra
Seglgarn
Tcygjur, og sz’O góðan
Rabarbara og
Atamon.
ATAMO
tryggir örugga geymslu.
„Margar hendur
vinna létt verk.“
Sérlxver húsmóðir reynir að tryggja lieim-
ili sínu matvælabirgðir á þeim tímxun árs,
sem best og ódýrast er að afla þeirra.
Geymsla á matvælum, sérstaklega græn-
meti, hefir aftur á móti til þessa verið mikl-
um erfiðleikum bundin og áhættusöm, en
með undraefninu
A T 1 II O I
hefir skapast öryggi og trygging, að íxiður-
suða á grænmeti getur ekki brugðist, sé liin-
um einföldu notkunarreglum fylgt.
Grænmetisræktun og neysla liefir nxarg-
faldast. Sérstaklega er RABARBARINN sú
nytjajurt, sem einstaklingum liefir lieppnast
best með, sem gefur trygga uppskeru svo ár-
um skiftir, er notaður í sultur og geymdixr
til vetrarins á flöskum eða öðrum lieppileg-
um ílátum.
Við látum fvlgja nokkra smekklega nxiða
til þess að líma á sultuglösin og flöskurnar,
en uixxfram alt gleymið ekki að nota undra-
efnið ATAMON.
WisltSUi
tOOOOriíilitínoOCSÍÍÍiOOQOCiGOOOCöííriOOOOriOÍ
'Rabarbarí
1939
tryggir orugga geymslu
OOOOOOOOOÍiOOOOOOOOOOOOOO!
'Rabarbarí
1939
fATAMOM tryggir örugga geymslu
■ymslu g
oooooaœ
iOOÍSÍÍOÍiOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!
SOOOOOOOOOOOÍÍOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOC
Rabarbarí
1939
tryggir örugga geymstu
OOÖÖOCOGOOOCÖOOOÖÖÖOOOÍ
Rabarbarí
1939
'AtÁMOM tryggir örugga geymsfu

soooísooooooooooooooooooooooooooooee
o
Rabarbarí
1939
tryggir orugga geymstu
GGÖÖOÖÖÖÖÖÖÖGÖCÖOGGGÖOCÖÖGGOÖQOÖÖO

Rabarbarí
1939
fATAMOM trygg ir örugga geymslu
íooooooooí ioooöoo? iooooooöo: íoooöoöoö
ÍÖOOOOÍSOÖOÖOÍSOÖÖOOÖOOÖÖOÖÖGÖOOÖGÖÖS
Rabarbarí
1939
tryggir örugga geymsfu
íGOOOOOOOÖOOöC.ÖOÖOOOÖOOOÖOOOOOOtSÍS«K
ttttOGÖttGOÖCGÖOÖÖS
Rabarbarí
tryggir örugga geymsfu
SttOttOOGOOOOOOttttööttttOOOOOGÖOOOOOOOOC
Raddir almennings.
Eimskipafélag íslands.
Einn af hluthöfum í Eim-
skipafélaginu, senx heima á
fjarri höfuðstaðnum, hefir sent
blaðinu eftirfarandi línur:
.... Hér uin slóðir þykja
skrif sumra nianna um hið fyr-
irhugaða skip Einxskipafélags-
íns harla kyixleg; nxuri og fáxuxx
fínnast að þau séu sprottin af
umliv’ggju fyrír velferð félags-
ins, heldur af einhverjum öðr-
uxn hvötum, sem oss, liér i
dreifbýiínu, eru huldar.
Nú í rneira eia níu aldir hafa
menn rómað stóx-hug Ólafs
koniungs Tryggavsonar, þá er
hann lét gera híð niesta og veg-
legasta skíp, sem tíl þess tima
hafði sést á Norðurlöndum.
Kváðu óvínir konungs J>að vera
„rausn mikla, að láta gera slíkt
sklp.“ — Enginn taldi það of-
rausn.-------Það er trúa mín,
að allir sannir í stendingaí"
gjaldi Jxakkir miklar, hæðti
stjórxi Eimskipaféíagsiris og Far—
stjóra þess, fyririaððhafa’ssni li
þessu máli stói’hug sinn, svoy
sem gjörði Ólafur TryggvasaM
og fjæir það, að þessir inenn,
eins og konunguririrr, .létu „þar
á trú sína standá, aðlrneirí idfcott—
ins niiskun sé- am máiírir: 3Irai
fjanda“.
GRIMUMAÐURINN.
enir um ungfrú Langton. Eg lxefi J>ekt hana
árum sanxan. Hún gæti ekki — “
„ — brugðist neinum?“
Chai'les Moray sótroðnáði.
„Setjist xtiður, herra Moray.“
Og Chai-les settist niður og sagði á ný alt
J>að, sem Margot hafði sagt Margaret.
XXIV. KAPITULI.
Þegar hann lxafði lokið nxáli síixu lagði ung-
frú Silver prjónana í kjöltuna.
„Bíðið andartak, lxei-ra Moray. Við skulunx
reyna að átta okkur á þessxx. Hér er xxnx sanx-
særi að ræða og J>að livílir grunur á mörgum
nxönnum um þátttöku í þvi. Þér staixdið betur
að vigi en eg — að J>ví leyti, að Jxér liafið séð
sumt af Jxessu fólki. Nú vildi eg biðja yður að
liverfa aftur í tíixiann — til aðfaranætur 3. okt-
óber, og reyna að konxast að niðurstöðu um
lxvort Jxér munduð geta Jxekt aftur nokkuð af
JxessU fólki. Þér horfðuð inn í hei’bergi, þar
sem grímxiiiiaðurinn sat við boi’ð og stjórnaði
öllu. Þér sáuð hann “
Chai’Ies >T>ti öxlum.
„Eg sá ekkert, sem myndi gagn í til J>ess að
þekkja manninn. Og eg veit ekki um neinn,
senx gæti verið nxaðurínn nxeð togleðlxrs-
grímuna.“
„Eg lxefi iðulega orðið lxans vör,“ sagði ung-
frú SiIVer — ,,en ekki, vitanlega, sem grímu-
manns. En undanfarin 5 eða sex ár hefi eg
komist að ýnxsu, sem bendir til, að einn maður
standi á bak við nokkur samsæri, skipulögð
glæpafyrirtæki. Hann hefir mai’ga þi’áðarenda í
liendi sér — marga í Jxjónustu sinni, og eg hefi
endi’um og eins komist í nálægð Jxessara út-
sendara hans. Nú — J>að var annar maður, senx
sat, og sneri baki að yður.“
„Hann var í yfirfrakka og nxeð flókahatt.“
„Þér sáuð ekki framan í hann?“
„AIls ekki.“
„Þér heyrðuð lxann tala?“
„Röddin var algeng,“ svaraði Charles. „Engin
sérkenni.“
„Hvernig var hann bygður?‘“
„All liei-ðibreiður. Ekki hár, að Jxví er séð
varð, — hann sat, eins og J>ér vitið.“
„Hann gæti hafa vei’ið Pullen,“ sagði ungfrú
Silver hugsi.
„Eða tíu þúsund aðrir,“ sagði Chai’les. i
En ungfrú Silver hélt áfram:
„Svo var annar maður, sem gætti dyranna
Þeir kölluðu hann Forty. Nú, við vitum að For-
ty er .Taffray, sem var þjónn lien-a Standings á
lystisnekkjunni, er Standing drukltnaði. Þér
beyrðuð ekki Standing sjálfan nefndan á nafn,
en J>éi’ tókuð uþp blað, nxeð nafnsendingunni.
Grímumaðurinn talaði um, að Forty hefði ver-
ið sjómaðui’, og fór þeini orðum um lxvað eftir
annað að Forty hefði haft saman að sælda við
nxann, senx hafði drukknað. Svo er fjórði mað-
urinn — nr. 27. Hann konx til að gefa skýrslu.
Eg held, að hann liafi verið William Cole. Og
eg held, að númerslausi nxaðurirm liafi verið
Pullen. Fimti maðurinn, sem farið var óvirðu-
leguixx orðum unx og var ófús á að kvongast
ungfrú Standing, var vissulega Egbert Stand-
ing.“
„Þér stingið upp á Jxvi, að eg fari til lögregl-
unnár og segi henni alt af létta. En hvað lialdið
þér, að Jxeir myndu gera út af grrinsenxdum yð-
ar og atliugunum. Pullen tekur J>átt í glæpsam-
legu sanxsæi’i af því að lafði Perringlxam mini
ekki perlurnar sínar, Jxegar Pullen var þjörim
liennar! William Cole hefir setið í fangeisL.
Þess vegna er hann i fangelsi og er áfjáður i aS
m>Tða stúlku, sm ætti að réttu íagi að erfa mtíf-
ónir. Herra trúr, þér spjmjið hvers vegna egfari
ekki til lögreglunnar? Hvernig munriGL eg Kla
át, Jxegar þeir færi að hlæja upp í opíð geíuS ái
mér. Eg hefi séð liatta, líáprir og tfeeflá;,
og skyrtuhrjóst gegnum gægi gat — það- ei ailog
sumt. Nei, J>eir mundu ekki álíta nxig með ölí-
uttx mjalla.“
Hann hló aftur. Hann var að herjasf —«
bei’jast fyrir Max’garet. En liann skylmdist b
myrkri. Þau voru ekki ástvinir lengur — Álr5
vinir. En löngunin til þess að halda hlífskílcR
yfir henni var enn ofarlega i honum — Iixin vair
sterkari en ást og vinátta. Hxin gerði Iiairn sterk-
an og þi’áan. Hann æddi áfram:
„En af liverju Jxeir J>ui*fti að velja mfft fixís
fyrir sanxkomustað — þvi get eg ekki botnað i.“
„Ó,“ sagði Maud Silver, „eg lield, að eg gelf
skýrt Jxað fyrir yður. Eg var í raunínni i þamr
veginn að drepa á J>að. Þér hafið lxúsvörði, settv
nefnist Lattei’y. Þér vitið sennilega ekki ÍiváíS