Vísir - 18.08.1939, Blaðsíða 6

V í S I R
Föí.'udagim 18. ágúst 1939.
6
PEDRO AGUIRRE CERDA,
ríkisforseti Cliilc. MeS honum á myndinni er forseti senatsins
Miguel Crucha Tocornal, fyrv. sendiherra í Bandaríkjunum. Er
hann að skreyta hinn nýja ríkisforseta með bandi í þremur litum
— þjóðlitunum, er Cerda tók við forsetastörfum. — Cliile er
sem stendur í deilum við spönsku stjórnina út af fólki, sem
leitaði liælis hjá sendiherra Cliile í Madrid, og er jafnvel búist
við, að stjórnmálasambandinu verði slitið.
IIANN YAR SENTAÐUR UM 10.000 DOLLARA
fyrir smygl. Myndin er af Jack Bennv, kunnum amerískum
skopleikara. Myndin er tekin, er bann var að stiga út úr flug-
vél. Flaug liann frá Hollywood til New York til þess að svara
til saka.
GOLDEN GATE SÝNINGIN.
Þessi mynd er frá Golden Gate sýningunni á iresure Island i San Francisco B,ay. Þetta er ein
af „flutningalestunum“, sem flytja fólk um sýningarsvæðið, og eru vagnarnir útbúnir sem „cirk-
us“ vagnar.
CARLOS PEREIRA E SOUZA, 1
einn af kunnustu stjórnmála-
mönnum Brazilíu, nú sendi-
herra i Wasliington.
Gesturinn: „Þetta kalliÖ þér
svinakjöt! ÞaÖ myndi hverju ein-
asta svíni finnast jietta vera hrein-
asta mógun viÖ sig.“
Veitingaþjónninn: „ÞaÖ var alls
ekki tilætlunin, aÖ móÖga yÖur.“
ROOSEVELT í SUMARLEYFI.
Roosevelt er sem stendur á skemtisiglingu við strendur Nýja Englands og Ivanada. — Þessí
mynd var tekin, er Roosevelt fór til Virgin-eyja á herskipinu Ilouston, og eru með bonum á
mvndinni William I). Leahy aðmiráil og Lawrence Craner ríkisstjóri á eyjunum.
►\wa»,n)li,sciss..a
HRÖI HÖTTUR og mena hans. — Sögur í myndum fyrir bcrn.
101. VOPNABIRGÐIR.
iTJJ'- <*?
— BeriÖ stigana aÖ veggnum og — ITrói, þeir ætla að fara aö ryÖj- — Einbúinn henti okkur á hvar —- SjáiÖ, hvernig þeir klifara. Al-
ryÖjist inn um gluggana. Hlífið ast inn um gluggana, en viÖ cvum vopnin eru geyftid. Hér er nóg al veg eins og apar. — Þeir skulu
engum, ef þeir gefast ekki upp vópnlausir. — Ekki alveg. Tuck. sverðum, öxum. hogum og örvum. sannarlega fá hjartanlegar viðtök-
strax. hér eru næg vopn. ur hjá okkur.
GKÍMUMAÐURíNN.
' cð vera búinn. Og eg fór inn. Hann stóð bintim
biegin í berberginu og sneri baki að mér — og
Charles — veggurinn hafði opnast — þao va •
leyniburð í veggnum — og dyrnar stóðuopnar."
„Hvað segirðu?“
„Það var peníngaskápur þar. Þú veist, að
margir liafa slíka leyniskápa í húsum sínum,
en þetta kom mér svo á óvart, því að eg vissi
ekki, að það væri neinn slikur skápur í húsinu.
Hann var að fletta einbverjum skjölum og
heyrði ekki til min. Eg gekk alveg að borðinu,
og beið þess, að han i s’.veri sír v.ð. Eg ællaði að
sp3rrja bann einhvers — eg inan ekki nú bvað
það var. Eg beið eg var og næsta forvitin.
Það l:i bréf á borðinu og það valcti forvitni
rnina. Maður gat annars ekki hugsað sér, að
það væri neitt leynilegt við bréf, sem Freddy
fékk, því að bann var vanur að sýna þau hverj-
um, sem við var. En þetta bréf vakti athygli
iriína, þvi pappirinn liktist umbúðapappír. Eg
sá að eins e'na setningu, en liað var nóg til þess
’að mér fanst. að es adíi ekki að lesa rneira, svo
að eg hörfaði aftur, og í þeim svifum sneri
Freddy sér við. Honum varð mjög bilt við
hann varð skelkaður. Hann bélt víst, að hann
hefði læst dyrunum, og bann talaði mikið um
kæruleysi sitt, og til bvers væri að bafa levni-
skáp, ef allir vissu hvar bann væri. Og bann
bað mig að segja engum frá því. Svo fór eg.
Eg gleymdi vist að segja bonum, að eg yrði að
heiman allan daginn, því að liann sagðist liafa
leitað min. En eg var að heiman og það veist
þú vel.“
Charles vissi það vel. Þau höfðu verið saman
allan þennan sólbjarta dag — og livorugt þeirra
bafði grunað, að það yrði seinasti samverudag-
urinn þeirra.
Margaret Iiélt áfram. Og benni var orðið létt-
ara um mál. Það var eins og ógurlegu fargi
væri að byrja að létta af huga hennar:
„Eg bafði að eins tíma til þess að hafa fata-
skiíti. Freddy var í góðu skapi, að því er virt-
ist. En þegar við komumlieimbaðhann mömmu
að fara upj), þar sem liann þyrfti að lala við
mig. Eg fór með honum inn í lesstofuna og
Iiann fór að gráta. Það var leitt á að horfa og
á að hlýða. Eg befði allaf séð bann lcátan og
hressan. Hann settist við borðið, lnildi andlit-
ið í höndum sér og grét eins og barn.“
Hún þagnaði andartak. Charles sagði ekkert.
Það fór eins og hrollur um Margaret og bún
bélt áfram:
„Hann fór að tala um mömmu — sagði að
bún væri mjög beilsutæp. Hann sagði, að hún
vissi það ekki — það yrði að halda þvi leyndu,
því að það gæti farið alveg með heilsu hennar,
ef hún vissi hversu veik hún væri fyrir. Og svo
stundi bann því upp, að alt væri honum að
kenna — hann væri í rauninni að murka úr
henni lífið. Eg vissi ekki hvað hann var að í'ara.
En alt í einu fór liann að tala um, að eg hefði
komið inn í lesstofnna þá um morguninn. Hann
spurði mig hvort eg hefði tekið eftir bréfi á
borðinu. Eg var næstum búin að gleyma þessu.
Hann spurði mig livað eftir annað livort eg
hefði lesið nokkuð af því. Eg sagðist að eins
hafa lesið eina setningu og séð eitt nafn — og
eg spurði hann hvort það væri nafn á veð-
hlaupahesti.“
Hún hafði Iægt röddina og iruál hennar var
hvísl eitt.
Charles hvesti á hana augun og spurði:
„Hvaða nafn sástu?“
Án þess að svara og án þess að liorfa á hann,
tók hún hendurnar frá náfölu andlitinú. Hún
bar hendurnar að arninum, eins og hún bygg-
isl við, að þar væri vl að fá, en þar var að eins
köld aska.
Charles endurtók spurningu sína:
„Hvað sástu?“
„Eg get ekki sagt það — eg lofaði — eg þori
það ekki.“
„Hvaða nafn sástu?“
„Eg veit ekki hvort það var nafn — eg veit
ekki hvað það var.“
„Þú sást nafn. Hvað stóð þarna?“
„Grímumaður“, sagði Margaret og var mál
hennar livísl eitt.
Eftir andartak sagði Charles:
„Haltu áfram.“
„Hann var nærri frávita af liræðslu. Og hann
hélt áfram að gráta. Loks lókst honum að
slynja því upp, að þegar hann var drehgur hefði
hann flækst inn í leynifélag. Þú veist, að liann
var altaf á ferðalagi á meginlandinu með móð-
ur sinni, Jiegar hann var drengur, og einnig á
unglingsárum — stundaði aldrei nám í æðri
fekólum og komst í slæman félagsskap.1
Hún leit biðjandi augum á Charles — eins og
hún bæði um hlífð — en fyrir Freddy— ekki
fyrir sjálfa sig.
„Þú getur gert þér í hugarlund hvernig þetla
gerðist þú getur gerl þér i hugarlund hvern-
ig Freddy var, þegar hann var drengur.“
En Charles sagði ekki neitt af samúð um
Freddv. Hann sagði ekki neitt — steinþagði.
Og Margaret héll áfram:
„Hann gekk í þetta levnifélag. Hann sagði
■mér ekki til hvers eða hvers vegna. En hann
gaf mér í skyn, að þelta liefði verið pólitískur
félagsskapur. En allir, sem í það gengu, skrif-
uðu undir yfirlýsingu, sem sannaði etthvað á
jiá, svo að hægt var að ákæra þá og koma þeim
í fangelsi. Þeir voru látnir játa á sig einhvern
glæp, til þess að félagarnir gæti hefnt sín á þeim,