Vísir - 23.12.1941, Blaðsíða 5

VlSIR
5
STJÖRNUSPÁIN
er að verða uppseld.
Takið liaua með lieim í kvöld.
Fæst lija bóksölnm
Hundruðustu jólin,
Framh. af bls. 3.
á stýrinu, en hann lét sem hann
heyrði þetta ekki, og setti klóna
fasta. Gekk þetta svo um hrið,
og lá báturiim annað slagið und-
ir áföllum, þar til honum
hvolfdi í einni vindkviðunni.
Við kojnust allir á kjölinn, en
losnuðum fljótlega af honum
Þó tókst mér og Kabrasí-
usi að komast á liann aftur,
en Einar varð viðskila við hát-
inn og sá eg hann síðast koma
upp rétt aftan við hann og
sökkva aftur nær samstundis.
Við tveir, sem eftir vorum,
liéngum alllengi ýmist á kjöhi-
um eða einhversstaðar í bátn-
um. Sjórinn gekk yfir okkur
og vorum við alltaf annað veif-
ið í kafi. Hversu lengi við vor-
um að velkjast þarna, get eg
ekki sagt, en eitt er víst að mér
fannst það heil eilífð. Af ein-
hverri tilviljun liafði bálur inn-
an af Álftanesi, sem var að
hleypa suður í Leiru komið
auga á okkur. Koín hann það
næri-i okkui’, að hann gat skot-
ið iil okkar bauju með færi i.
Náði formaðurinn í baujuna og
héldum við svo báðir fast i
liana, jafnframt þvi sem við
héngum á bátnum. Var bálur
okkar nú rh-eginn i áttina til
liins bátsins, og þegar við kom-
um það nærri lionum, að eg gat
teygt mig í borðstokkinn greip
eg i hann og hífði mig upp svo
að eg stakkst á höfuðið ofan í
barka bátsins. En „austur“ var
svo mikill í honum, að höfuðið
á mér fór í kaf upp að öxlum;
var eg því að kafna, þvi að eg
gat mig orðið lítið hreyft. En
mér var fljótlega kippt upp úr
austrinum og settur þversum
yfir þóttu til þess að sjórinn
skyldi renna upp úr mér. Jafn-
liliða þessu liafði formaðurinn
verið dreginn inn í bátinn. Hélt
svo Álftnesingurinn áfram suð-
ur í Leiru. Við hresstumst furðu
fljótt eftir volkið, og lögðum
svo á stað gangandi inn í Voga
um kvöldið, og komum ekki
þangað fyrr en komið var fram
á nótt, 'þá uppgefnir og út-
þvættir.
Þegar eg var að velkjast í
sjónum, og stritast við að halda
mér í bátinn, flaug mér oft í
hug að hætta þessu, að eg hélt
tilgangslausa erfiði, þar sem
engrar bjargar virtist vera von.
En lifsþráin sigraði, og því
neytti eg allrar orku til þess að
verða ekki viðskila við bátinn.
Þegar við sáum Álftnesinginn
sigla að okkur, fengum við nýj-
an kraft, og það var eins og öll
þreyta hyrfi í bili.
Við vorum oft margir i hóp,
sjómennirnir, er við gengum
suður á vetura og norður á vor-
in. Það var því oft glatt á hjalla,
sérstaklega á norðurleiðinni. —
Allir hlökkuðu til þess að koma
lieim, sumir fengu sér þá lika
hressingu ef til var, og létu þá
stundum fjúka í hendingum. Á
norðurleiðinni hvíldum við okk-
ur alltaf lijá Ilæðarsteini þegar
við fórum Holtavörðuheiði, sem
venjulegt var. Þá fórum við
að sjá hið þráða Norðurland.
Eltki minnist eg þess að við fær-
um norður Tvídægru nema
einu sinni. Hinsvegar fórum við
stundum norður Kaldadal og
komum niður í Víðidalinn.
\Ferðirnar norður' og suður tóku
okkur oft, viku lil hálfan mán-
uð eftir þvi hvernig viðraði.
' Tvær ferðir fór cg að norðan
með reiðingshest suður á vvlfta-
nes, og flutli norður liarð-
fisk, þorskhausa, og eittlivað af
síginni grásleppu. Þetta voru
ansi erfiðar ferðir.
Hið langa myi-kur.
Um heilsu mína er það eitt
að segja, að eg liefi verið stál-
hraustur um ddgana. Valt þó á
ýmsu um aðbúnaðinn framan
af æfinni. Það sem mig liefir
bagað er sjóndepran og sjón-
leysið. Eg var ekki meira en
l úmlega miðaldra er eg fór að
finna til sjóndepru. Laust eftir
aldamótin fór eg til Reykja-
víkur til jiess að reyna að fá ein-
hverja bót á sjóninni; voru þá
skorin upp á mér bæði augun,
en við það missti eg sjónina
með öllu og liefi því verið blind-
ur síðan, eða um 36 ár. Að mér
dapraðist sjón svo snemma
sem raun varð á, lield eg að hafi
meðal annars stafað af því, að
eg las oft við slæma birtu og það
slrax unglmgur. Eg var víst
frekar bókhneigður og not-
aði því flestar frístundir mín-
ar til bókalesturs. Var eg
því oft að rýna í bækur í
hálfmyrkri, og stundum við
dauf og léleg Ijós, fann eg þá
ofl til þreytu í augunum.
Fyrst eftir að eg missti sjón-
ina vann eg ýms sveitastörf. Á
sumrum vann eg við heyþurlc,
lét niður hey, hlóð stundum
upp heilar heystæður. Á vetr-
um vann eg að tóvinnu, tætti
hrosshár, flétlaði reipi o. fl.
Þessi störf gerðu mér myrkrið
ekki eins þungbært. Að ó-
gleymdu því, að börn mín og
nú á síðari árum barnabörn,
hafa jafnan lesið fyrir mig blöð
og bækur. Hefir það verið mér
ómetanlegt. Annars er það víst
svo, að maðurinn getur vanist
flestu, líka þvi að sitja í sifelldu
myrkri ár eftir ár.
Þrátt fyrir liið langa myrkur,
sem eg liefi orðið að þola, tel eg
mig samt hafa verið gæfumann
um dagana. — Eg fékk upp-
eldi á góðu heimili, hjá
ágætu fólki. Eg fékk liina
ágælustu konu og með
lienni eignaðist eg góð börn.
Börn, sem hafa verið mér og
okkur hjónum stoð og stytta í
lúnni óvenjulega löngu elli
okkar og myrkri. Þetta tel eg
hina meslu lífshamingju, sem
hægt er að hljóta. Hitt tel eg
aukaatriði á móti þessu, þó að
öðrum þræði hafi skipzt á skin
og skuggar á lífsleiðinni.
Hundrað óra æfiskeið getur vart
verið allt blómum stráð.
Er hér var komið reis öld-
ungurmn úr sæti sínu, þrýsti
hönd mína, og kvaðst þurfa að
hvila sig. Knáleg stúlka, dóttui’-
dóttir lians, leiddi hann út úr
stofunni. Hann gekk nær beinn
við hlið stúlkunnar og var ekki
að sjá, að hann bæri heillar
aldar byrði þessa jai-ðneska lífs
á herðum sér.
Mér flugu i hug orð góð-
skáldsins er kvað:
„EIIi, þú ert ekki þung
anda guði kærum.
Fögur sál er ávallt ung
undir silfurhærum.“
Jóh. Hjörleifsson.
fslenzk fyndni, 9. ár.
Komin er nýlega á bókamarkað-
inn tímaritið „íslehzk fyndni",' 9.
árg. í ritinu eru að þessu sinni 75
skopsogur og 75 visur. Teikningar
cru í bókinni eftir Tryggva Magn-
físson og Eggert Laxdal. Sögurnar
eru margar rrtjög skemmtilegar og
vísurnar smellnar.
Tveir menn
geta fengið atvinnu, annar við létta vinnu innanhúss, hinn við
afgreiðslustörf. — A. v. á.
Leikföng:
í afar miklu
úrvali.
Bankastræti 2.
Strandgötu 28, Hafnarfirði,
TllkyiBiiíng
1 eldvarnir:
n
Samkvæmt bráðabirgðalögum 9. des. 1941 um
breyting á lögum nr. 52, 27. júní 1941 um loft-
varnir, er hér með lagt fyrir húseigendur í
Reykjavík að hafa í húsum sínum eftirtalin
áhöld til eldvarna:
1. Einlyft hús: 2 fötur með sandi, 1 sandpoki,
ílát fyrir vatn (balar, fötur eða baðker)
og 1 skófla.
2. Tvílyft hús: 3 fötur með sandi, 2 sandpokar,
ílát fyrir vatn (balar, fötur eða baðker)
og 1 skófla.
3. Þrílyft hús: 4 fötur með sandi, 3 sandpokar,
ílát fyrir vatn (balar, fötur eða baðker)
og 2 skóflur.
4. Hærri hús: 1 fata með sandi og 1 sandpoki
fyrir sérhverja hæð, auk þess sem talið er
undir tölulið 3, ennfremur ílát með vatni og
1 skófla fyrir hverjar 2 hæðir.
Áhöld þessi verða flutt í hús næstu daga til
þeirra, sem enn hafa ekki útvegað sér þau, og
ber húseigendum að greiða þau við móttöku.
Reykjavík, 22. desember 1941.
Loftvarnanefnd.
Jólatpés-
klemmur
VERZLUNIN KATLA,
Laugaveg 08.
Fallegir
blómsturvasar
og keramik.
VERZLUNIN KATLA,
Laugaveg 68.
Fngiiiii I Jólaköttinn
sem eignast leikföng af
jouuua
biíðari**Ae
Gleðileg jól
Terkamannafélagið MC18BRIÍN
Gleðileg: |ol!
Verzlunin GULLFOSS
píélaqið
Gleðileg: jol
Hatitofan ^ullfos§.
kleðUegra jóla
óskar öllunx viðskiptavinum sínuna
VerzL Framnes
Framnesvegi 44.
T<íuTimmíúTmumnTTmuTimuííTuímíuuTúTuíTmm^^
| Mjólknrsamsalan
| tilkyniiir:
Til þess að flýta fyrir afgreiðslunm í mjólk-
urbúðunum á aðfangadag, jóladag; gamlárs-
E dag og nýársdag, verður mun meira af mjólk-
E inni höfð til sölu á flöskum þá daga, en verið
i hefir nú undanfarið.
Þetta eru viðskiptavinir vorir vimsamlegast |
E beðnir að athuga.
áliIllIIIlljiIlIllilIlI’IIlIUimiIIlliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiuiiiiinuiiiiiiiiiuiiiiiiirl
Refaskinn
af finasta stofni seld mjög ódýrt í dag og á morgun.
AFGR. ÁLAFOSS. — Þinghollsstræti 2.
waMmnrafar «—1*1» v t nwiBracgnroBguM—
ggww’ni ■ wnwiiii 1 jiMniainari6^<a^zr«cg^.rv»'riKwaiaí^»^fasggasii«a
Gleðjið blinda um jólin. . Látið Vetrarhjálpina »
Jólagjöfum til blindra er veitt i koma gjöfuin yðar bangað, sem
móttaka hjá Blindravinafélagi
lands og KörfugerÖiimi.
peirra er
3t þörf.