Vísir - 02.06.1945, Blaðsíða 4

4
VISIR
Laugardaginn 2. júní 1945
VÍSIR
DAGBLAÐ
Utgefandi:
BLAÐAUTGAPAN VlSIR H/F
Ritstjórar: Kristján Guðlaugsson,
Hersteinn Pálsson.
Skrifstofa: Félagsprentsmiðjunni.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
Símar 16 6 0 (fimm línur).
Verð kr. 5,00 á mánuði.
Lausasala 40 aurar.
Félagsprentsmiðjan h/f.
Embættaveitingar.
Já háttur var upp tekinn á valdatíð Fram-
sóknarflokksins, að embættum var ekki
slegið upjj, þ e. a. s. þau voru ekki auglýst
til umsóknav, en þeim einum veitt, sem fund-
ið liöfðu náð fyrir augum stjórnarvaldanna.
Var þannig engin trygging fyrir að hæfustu
anennirnir lilytu embættin, heldur öllu frek-
ar vikaliðugir flokksmenn, sem skoðanir
væru ekki að þvælast fyrir að óþörfu. Hátt-
ur þessi var fordæmdur af almenningi, enda
hefir verið fylgt þeirri venju að jafnaði að
embættin væru auglýst, livað sem um veit-
ingu þeirra má segja að öðru leyti. Núver-
andi dómsmálaráðherra liefir horfið að fyrra
fordæmi um veitingu sýslumanna og bæjar-
fógetaemhættisins í Hafnarfirði, og veitt það
flokksmanni sínum, án þess að öðrum væri
^efinn kostur á að sækja um það. Þótt ekk-
ert sé lit á þann mann að setja, sem veitingu
hlaut og hann sé fyrir ýmsra hluta sakir
gótSs maklegur, er liér um varliugaverða að-
ferð að ræða, sem ber að víta. Þeir menn,
sem valist hafa í þjónusttí ríkisins eiga sið-
ferðilegan rétt á að fá viðurkenningu fyrir
vel unnin störf, þannig að ekki sé gengið
fram hjá þeim þegjandi og hljóðalaust, þegar
■embætti eru veitt, — og einkum þó beztu
embættin.
Matsatriði er það aftur hverjum veitt eru
embætti, sem auglýst eru til umsóknar og
stendur dómsmálaráðherra þar betur að vígi,
hafi liann fjdgt venjum að forminu til. Þrátt
fyrii" það er óhætt að full^'rða að ýmsir hafa
við veitingu sakadómara að athuga og telja
að fulltrúar sakadómara hafi verið þar hluh
gengir, enda átt beinlínis rélt á að ekki vrði
fram hjá þeim gengið svo sem gert var.
Ilefði starfsaldur væntanlega ált að ráða
úrslitum í því efni hvor þeirra yrði fyrir val-
inu, en að hvorugum þeirra má finna með
nokkrum rétti, og staðan hefði verið vel skip-
uð, hvor þeirra, sem fengið hefði embættið.
Svo virðist, sem þessar embættaveitingar
hafi ekki farið fram með samþykki stjórnar-
innar allrar, heldur hafi dómsmálaráðherra
verið þar einn í ráðum. Morgunhlaðið, sem
er fyrst og fremst málgagn forsætisráðherra,
fer hörðum orðum um veitingu bæjarfó-
getaembættisins í Iíafnarfirði, en gefur jafn-
framt í skyn, að sú veiting kunni að draga
nokkurn dilk á efíir sér. Er cngu líkara, en
uð stjórnarsamvinnan byggi nú á ólraustum
grunni, þótt nýsköpunin ætti þar að sitja
fyrir öllu. Slíkar embættaveitingar benda
einnig eindregið í þá átt, að ekki hafi verið
Kamið um stjórnarathafnir í upphafi, þann-
jg að ríkisstjórnin hefði fulla samvinnu inn-
Lyrðis, heldur geti hver ráðherra, sem vill,
gert það sem lionum þóknast. Kommúnistar
Lafa farið sinu fram, og eiga þar nokkur
kui'l eftir að koma til gi'afar, — en koma
þó. Ekki er ásta'ða til að fjölyrða frekar um
niál þelta að sinni. Það sýnir hinsvegar al-
ijjjóð veikleika núverandi ríkisstjórnar, og
Lendinguna, sem ræður stjórnarathöfnum
einstakra ráðherrá. Embættisveitingin í
Hafnarfirði er stíluð gegn núverandi for-
sætisráðhei’ra persónulega, enda á þar keppi.
uautur hans um þingmennskuna í hlut.
Magnús Benedikfsson verkstjóri.
Minningarorð.
í dag er til moldar borinn
Magnús Benediktsson verk-
stjóri í Hafnarfii'ði. Hann
andaðist að heimili sínu síð^
astliðinn laugardag að
morgni eftir aðeins.eins dags
legu. Þegar liætt var vinnu á
limmtudagskvöld kvaddi
hann verkamenn sína glað-
ur og hress í bragði svo sem
hans var venja og bað þá alla
hittast aftur að verki næsta
morgun, en á leið lieim til
síns kénndi liann þess sjúk-
leika, sem ekki eirði lífi
hans lengur en til laugar-
dagsmorguns. —
Samverkamenn og vini
Magnúsar hér í bænum og
annars staðar setti að vonum
Iiljóða er þeim hai'st and-
látsfregn lians svona óvænt
og það því fremur sem hann
var enn maður á bezta aldri,
og hafði að undanförnu
gengið að verki dag livern,
að því er virtist, heill heilsu.
Er þó líklegra að upp á síð-
kastið hafi liann sjálfur
fundið öðru livoru að ekki
var allt sem skyldi livað
heilsu hans sncrti, en því
flíkaði hann ekki við aðra
frekar en öðru, sem á móti
honum hlés um dagana.
Magnús fluttist til Ilafnai'-
fjarðar fyrir rúnium ellefu
árum og stundaði hér fyrstu
árin ýmis þau störf, er til-
féllu, en oftasl kaupavinnu
i sveit á sumrum. En sumar-
ið 1940 gei'ðist liann verk-
stjóri hjá Geir Zöega og
gegndi því starfi lil hinstu
stundar. -—- Þetta stai'f var á
köflum æði umsvifamikið og
ei'fitt, en Magnús leysli það
jafnan af liendi með mikilli
alúð, árvekni og samvizku-
semi. Mi með sarini segja að
hann hafi í því starfi vaxið
með hverjum varida, sem að
höndum har, og ekki unni
hann sér hvíldar fyrr en erf-
iðlcikarnir voru yl'irstignir.
— Hann var líka gæddur
mörgum góðum kostum til
þessa slarfs. Hann var á-
hugasamur urii að verki mið-
aði áfram og framúi’skar-
andi húsbóndahollui'. En
samtímis var liann um-
hyggjusamur og nærgætinn
um hag þeix-ra, sem verk-
stjórn hans lutu, enda var
hann af hvorum tveggja
mjög vel látinn og vinsæll.
Magnús var Skaftfellingur
að ætt og uppruna, fæddur
7. nóvember 1886 að Kerling-
ardal í Hvammslireppi, en
alinn upp í Ivróki i Meðal-
landi, og þar eystra dvaldist
Iiann á ýmsum stöðum þar
til Iiann fluttist til Ilafnar-
fjai'ðar. Kvæntur var hann
ágætri konu, Guðrúnu Guð-
mundsdóttur, ættaðx'i úr
Meðallandi. Lifir hún mann
sinn ásamt dóltur þeirra,
Guðlaugu, sem gift er Helga
Arndal liúsgagnabólstrara í
Ilafnarfirði. Aði'a dóttur
eignuðust þau, en misstu
Iiana, uppkomna, skömmu
eftir að þau fluttust lil Hafn-
ai'fjarðar.
Enda þótt það alvikaðist
svo, að Magnús flyttist hing-
að „á mölina“ og innti hér
af hendi erfitt og vanda-
samt starf í mörg ár með
mikilli prýði, þá var lxann
þó alltaf í hjarta sínu barn
sveitarinnar. Lífið þar var
honum jafnan hugleikið og
nærslætt. Honum, þótli vænt
um „sveitina“ og allt sem i
henni lifði og liræi'ðist. Var
oft skemmtilegt að ræða við
hann um gamlar minningar
úr átthögunum, enda var
liann vel gefinn, léttur í máli
og minnugur. — Mun liann
jafnan liáfa liaft löngun til
að halda aftur „í aiisturveg’*
og lifa þar lífi sínu. Einkum
virtist sú þrá lians segja
sterkasl til sín þegar vor var
i lofti, og sól fór vermandi
og lífgandi um ínenn og inál-
Ieysingja og moldargróður.
Honum auðnaðist ekki að
lifa það að þessi þrá lians
yrði að veruledka. En nú
hefir hann hafið aðra veg-
ferð móti rísandi sól og suin-
arfegui'ð hinnar eilífu til-
veru.
Góða ferð, gamli og trvggi
vinur. Kæra þökk fjjrir sam_
veruna. —
Þorleifur Jónsson.
Sundmót U.M.S.
Skarphéðinn.
Héraðssambandið Skarp-
héðinn gekkst fyrir sund-
moti að Laugaskarði í
Hveragerði sunnudaginn 27.
maí.
Var mótið helgað minn-
ingu Jónasar Hallgrímsson-
ar.
Forseli sambandsins, Sig-
urður Gi'eipsson, iþrótta-
kennari í Haukadal, setli
mótið með ræðu. Auk hans
fluttu stuttar ræður Lárus
J. Rist sundkennari og
Benedikt G. Waage, forseti
Í.S.Í., en Sigfús Elíasson i
flutti kvæði. |
Afrek i einstökum grein-1
um voru þessi:
50 m. frjáls aðferð, karla.
1. Jón Teitsson, U.M.F.
Laugdæla, 40,9 sek. 2. Stein-
dór Sighvatsson, U.M.F.
Sanxhyggð 42,1 sek. 3. Magn-
ús Kristjánsson, U.M.F.
Laugdæla 42,8 sek.
50 m. frjáls aðferð, stúlkur.
1. Áslaug Stefánsdóttir, U.
M.F. Laugdæla 44,4 sek. 2.
Gréta Jóhannesdóttir, U.M.
F. ölfushr. 3. Aldís Björns-
dóttii', U.M.F. Selfoss.
100 m. bringusund, karlar.
1. Jón Teitsson, U.M.F.
Laugdæla 1:34,0 mín. 2.
Gísli Hjörleifsson, U.M.F.
Hrunamanna. 3. Hilrnar
Pálsson, U.M.F. Laugdæla.
100 m. bringusund, stúlkur.
1. Áslaug Stefánsdóttir, U.
M.F. Laugdæla 1:41,0 miri.
2. Magnea Árnadóltir, U.M.
F. ölfushr. 3. Aldís Björns-
dóttir, U.M.F. Selfossi.
Boðsuiul kvenna ðX50 m.
Aðeins ein sveil keppti, frá
U.M.F. Laugdæla. Timi 3:52
niín.
Boðsund karla hy.,100 m.
Tvær sveitir kepptu. 1.
Sveit U.M.F. Laugd. 6:44,5
min. 2. Sveit U.M.F. ölfushr.
7:15,4 min.
500 m. frjáls aðferð, stúlkur.
1. Áslaug Stefánsdóttii', U.
M.F. Laugdæla 9:57,1 mín.
2. Gréta Jóhannesd., U.M.F.
Ölfuslirepps.
1000 m. frjáls aðferð, karlar.
1. Svavar Stefánsson, U.M.
1". Laugdæla 20:37.9 min. 2.
Þorkell Bjarnason, U.M.F.
Laugd. 3. Ragnar Her-
mannsson, U.M.F. ölfushr.
U.M.F. Laugdæla vann
mótið með 28 stiguin.
Enn um gerfi- „Aron“ hefir nú sent mér svar
limasmíði. við bréfi því, sem eg birti frá
Halldóri Arnórssyni fyrr i
vikunni. Er nú mjög að draga til sætta í deilu
þeirra, en bezt er að láta Aron taka sjálfan
til máls: „Hinn 30. maí birtist í Bergmáli
svar frá Halldóri Arnórssyni, gerfilimasmið,
við pistli mínuin um þau mál 25. sama mán.
Eg get verið Halldóri þakklátur fyrir svör
hans, því að við þau hefir málið skýrzt að
mun. En aðalatriði málsins viðurkennir Hall-
dór að sé rétt, því að orðrétt segir hann:
,Hitt hefir oft komið fyrir, að menn hafi orð-
ið að bíða afgreiðslu lengur en eg hefði kosið.“
*
Ástæðan fyrir Þetta er teygjanleg setnihg og
drættinum. hægt að lesa ýmislegt út úr
lienni. En Halldór upplýsir, að
ástæðan til þessa dráttar sé ófullnægjandi hús-
r.æði og erfiðleikar á útvegun efnis, og enn-
fremur, að oft hafi hrostið á fullan skilning
og réttmæta aðstoð stjórnarvalda og fjárveit-
ingavalds. Þessar upplýsingar sé eg ekki ástæðu
til að rengja, því að fleiri munu hafa söinu
sögu að segja. En óneitanlega finnst mér það
hart, að viðkomandi stjórnarvöld skuli ekki
finna jskyldu hjá sér til að greiða fyrir þess-
um málum eftir beztu getu.
*
Halldór Og ef svona liggur í málunum, þá
afsakaður. finnst mér Ilalldór löglega afsak-
aður, þótt, hann grípi til vélaviðgerða
við og við, *en því liarðneitar hann og getur
salt verið, að hann sé hættur því. — Yiðvíkj-
andi dæmum, sem eg tók um daginn, uni seina
afgreiðslu á gerfilimum og umbúðum, segir
Halldór, að sér sé ekki kunnugt unx ihlutun
neinna stjórnarvalda. Getur það vel verið rétt,
því að ekki þarf öll hreppsnefndin sem slík
að hafa farið í heimsókn til Halldórs, þótt
hún lxafi stuðlað að fyrirgreiðslu málsins.
*
Gamlar Siðar i grein sinni AÚrðist Halldór
umbúðir. þó kannast við bæði þessi dæmi, því
að þá tekur liann það fram, að báð-
ir þessir menn muni hafa liaft umbúðir til að
bjargast við. Þetla er laukrétt, enda hefi eg
ekki haldið öðru fram. En svo slæmar geta
þessár gömlu umbúðir verið, að þær séu eins
eða jafnvel verri en engar. Og hvað síðara
dæminu viðvíkur, þá þekki eg viðkomandi
mann svo vel, að eg veit, að hann hefði ekki
— af litlum efnum — ráðizt í það að fá sér
nýjar og dýrar umbúðir, ef þær gömlu liefðu
reynzt nothæfar.
*
Þungamiðja Þungamiðjan í þessu máli er, að
málsins. minu áliti sú, að biðin eftir vör-
unum er óhæfilega löng. Halldór
liefir nú gert hreint fyrir sinum dyrum og
talið fram ástæðurnar fyrir seinaganginum. Við
ættum þvr að geta vcrið sammála um það, sem
eg tók fram í fyrri pistli mínum, að það ætti
að vera skylda stjórnarvaldanna að hafa vak-
andj auga með þessum málum og greiða fram
úr þeim eins fljótt og unnt er.“ Pistill Arons
er ekki lengri -og vil eg leyfa mér að linýta
]jví hér aftan í, að margir mættu taka sér til
fyrirmyndar prúðmcnnsku þeirra i rithætti.
*
Deilunni Þá er þessari deilunni lokið, ef deilu
er lokið. skyldi kalla, og tel eg að báðir hafi
gert hreint fyrir sínum dyrum. Mun
eg ekki hirta meira um þetta og held eg, að
báðir geti verið ánægðir með þá ákvörðun
mína. Sá, sem hringdi lit mín á dögunum og
kvaðst ætla að skrifa mér bréf út af þessum
málum, verður því að sætta sig við að sjá skrif
sitl ekki á prenti, að þessu sinni að minnsta
kosti, enda héfi eg ekki séð ritsmíðina ennþá.
Eins og á Eg hélt satl að segja, að eg væri
eyðlmörku. koliíinn suður á Sahara eða ein-
hverja slíka eyði’mörk í fyrradag
eða gær. Veður vár livasst, eins og menn mun
rcka minni til, og sandfokið svo mikið, að
eg hefði sagt það lygi, ef eg liefði ckki lent i því
sjálfur, og einhver sagL mér frá þvi. Stundum
var með öllu ógerlegt að halda aúgunum opn-
um og öll vit fyíltus't jafnskjótt og lcomið var
úl úr húsi. Og litlu betra var að vera inni, þvi
að ekki niátti opna glugga, án þess að alít fyllt-
ist af sandi og ryki. Það var jafnvel sama, þólt
allt væri lokað, rykið siiiaug inn samt og settist
hvarvetna í þykku lagi. Eitt ráðanna til að vinna
hug á sandfokinu og moldrykinu er að þvo göt-
urnar að staðaldri. Hvenær verður byrjað á þvi?