Vísir - 05.11.1945, Blaðsíða 2

Mánudaginn 5. nóvember 1945
zJ
Skrifið
kvennasíðunni
um áhugamál
yðar.
Bréf um
sníðakennslu
Mig hefir lengi langað til
að biðja kvennasíðuna í'yrir
eftirfarandi línur, ef verða
mætti að þær yrði einhverj-
um til leiðbeiningar og atlnig-
unar á því hvar húsmæður
og stúlkur lenda, þegar þær
eru að velja, sér númskeið
•í að sníða föt sín, og taka
mál. — Það er ekki nema
gott við því að segja að kven-
fólkið læri að vera dálítið
sjálfbjarga í svo sjálfsögðu
atriði. En hitt er annað mál
að verða svo heppin að lenda
á þeim stað þar sem kennsla
er góð.
Eg hcfi hokkura reynslu
í þessu, hefi hitt á stað sem
var alveg fráleitur til náms
í þessari grein, enda þótt ekk-
ert væri til fyrirstöðu hjá
nemanda að geta Iært. Grund-
vallaratriði voru svo léleg í
kennsluaðferð, og kvenna-
fjöldinn í tímunum svo mik-
ill. Á slíkum stöðum er tíma
og fé kastað fyrir mjög lítið.
Ef til vill hrekkjast svo
margir af þessum nemend-
um, álíta að ekkert sé til
betra, og leggja svo árar í
bát án þess að geta orðið
sjálfbjarga. Þettn eru vand-
ræði fyrir þá, sem svona
er óheppin. Það eru ekKi
allar sem hafa nógan tíma
til að cyða til litils eða ónýtis,
og peninga til að eyða í mörg
námsskeið, því að slæmur
staður sannar ekki, að ekki
sé til annar betri.
Jú, sem betur fer er þetta
til, þar sem kennsla er alveg,
með ágætum, aðstaðan hin
bezta, og fáar hafðar í tíma
í einu. — Eg liefi reynt
hvort tvéggja, verið bæði
gröm og únægð, og þvi rita
eg þessar línur.
Eg get ekki látið það ógert
að benda öðrum á að gæta
vel að hvar lent er, áður en
ákvörðun er tekin um stað
til að læra í. — Reynið að
spyrjast fyrir hjá þeim sem
hafa verið hér eða þar við
sníðanám, hvernig kennslu
hafi verið liagað, hvort pláss-
ið sé gott (þ.e. borðin) og
hvort margar sé hafðar i
flokki.
Eg vildi að fleiri vildi taka
til máls um þetta, og segja
frá heppni sinni eða óheppni.
Mig furðar á því að ekkert
skuli hafa verið á þetta
minnzt í blöðum, ekki svo
eg hafi séð. Það hefir að mér
finnst verið haft annað eins
á orði kvenna á meðal, og
eg tel rétt að það sé einnig
birt á prenti.
Sníðanemandi.

Mý bók um hannyrðir.
Vísi hefir fyrir nolckuru
borizt ný liannyrðabók eftir
Maríu Ólafsdóttir, er nefnist
„Verkefni fyrir handavinnu".
1 bókinni eru margar fall-
egar fyrirmyndir og sér-
kennilegar, ætlaðar bæði fyr-
ir sessur, veggrel'la o. fl.
Fremst í heftinu eru heildar-
myndir með litum af tveim
verkefnum, svo og litartákn-
in fyrir alla bókina. — Þar
næst koma heildarmyndir af
verkefnum og síðast er
'stækkun af fyrirmyndunum
eða hlutum af þeim, til þess
að sauma eftir. 1 hókinni eru
>g krot’°-saumsbekkirf tölu-
stafir, og slafrófið einnig
í kross-saumi.
Síðar koma fyrirmyndir
sem nota má bæði fvrir livít-
an og mislitan útsaum, og
stafrófið smátt og stórt til
þess að merkja eftir. Síðast
í bókinni er mynd af fíleruðu
teppi, forkunnarfögru.
Hannyrðaverzlanir hér
halda því fram að konur í
Reykjavík iðki mjög mikið
útsaum og aðrar hannyrðir,
og sé bæði smekkvísar og
afkastamiklar. — Vafalaust
mun þeim þykja fengur að
fá þessa nýju hannyrðabók.
hver störf okkar eru, og við j verða þau fljótt ósmekkleg
hvaða tækifæri við ætlum að ef farið er illa með þau.
KAPUB
dragtir, barnakápur,
nokkur stykki óseld.
Dömuklæðskerinn
Hverfisgotu 42.
Hér sést sýnishorn af fyrirmyndum bókarinnar
^>m^tiíe^ar ^atna^L
Við konurnar erum oft ó-
ánægðar með fatnað okkur,
berum okkur saman við
aðar konur, finnst þær betur
búnar o. s. frv. Jafnvel þó
að við séum nýbúnar að fá
okkur föt finnst okkur oft
að við eigum ekkert til að
fara í, þegar eitthvað stend-
ur til fyrir okkur. Sumar
konur eru svo óvissar, að
þær eiga bágt með að ákveða
sig, og óska þá eftir að gela
borið það undir aðra hvað
fari hezt. Þær taka þá
kannske upp á því að stæla
algerlega smekk einhverrar
kunningjakonunnar, og gæta
þess ekld að það sem fer
öðrum vel, á alls ekki við
þeirra vaxtarlag, háralit eða
útlit yfirleitt.
Við kaupum okkur kannske
fatnað fyrir veturinn, cn
þegar við förum að nota föt-
in sýnist okkur þó oft að
þau gæti farið betur, við
óskum þá ef til vill að við
hefðum fengið eitthvað ann-
að, sem við værum ánægðari
með, og látið saumakonuna
ar
jeða fatsalann ráðleggja okk-
ur, og að útkoman yrði þá
betri.
En þetta er mildll mis-
skilningur. Það fólk sem
teiknar föt eða saumar föt,
hefir ekki mikla ánægju af
því að sauma eða búa til föt
fyrir þær konur sém ekkert
vita hvað þær vilja, og hafa
engan persónulegan smeklc.
Og hringl fram og til baka
er mjög þreytandi fyrir
saumakonuna. Það er hætt
við að þær konur sem alltaf
eru í óvissu eigi bágt með að
fá l'öt sem þær eru ánægðar
með. Svo eru það ekki fötin
[eingöngu, sem gera það að
jverkum að okkur finnst
sumar konur vel búnar. Það
er líka meðferð þeirra á föt-
unum, og sú snyrtimennska
sem þær hafa til að bera.
Skynsamleg kaup.
Við getum keypt bæði
skynsamlega og bjánalega.
Þegar við kaupum fatnað
þurfum við að hafa í hyggju
hvernig lífi okkar er háttað,
nota fötin. Það er lítið gagn
að því að kaupa föt af því
að þau taka sig vel út í sýn-
ingarglugganum. Stúlka sem
veit hvað við ú, situr ekki
á hjólhesti í silkikjól (þó
hefir það sézt hér í Rvík)
og hún notar ekki samkvæm-
iskjól ú morgnana.' Hún vel-
ur föt sín svo að þau sé í
samræmi við störf hennar
og umhverfi.
Þær konur sem þurfa að
vera mikið á ferli úti, velja
sér að sjálfsögðu góða yfir-
höfn, kápu eða jakka og pils.
Götuklæðnaðurinrg jakki og
pils er snotur, en ekki vel
hentugur á okkar landi nema
á sumrin. Er því gott að
eiga yfirhöfn sem hafa má
utanyfir „dragtinni“. Með
henni þarf að fylgja peysa
eða trevja, eftir því sem á
stendur. — Ef við veljum
kápu sem aðal útiflík, er gott
að kjóllinn sem notaður er
með henni sé í sámræmi við
hana. Hann þarf að sjálf-
sögðu ekki að vera í sama
lit, en í lit sem fer vel við
kápuna.
Yfirlit yfir fötin.
Við þurfum að hafa yfirlit
yfir fötin okkar, skoða þau
og athuga hvað má „arta
upp á“ og samhæfa þvi sem
við eigum. Athuga Iitina,
ekki einungis þá sem hæfa
litarhætti Dkkar og útliti,
heldur með tilliti til fatanna
sjálfra, svo að þeir hlutir sem
.við þurfum ef til vill að
kaupa sé í samræmi við þau
föt sem við eigum, og allt
sé ekki sitt úr hverri áttinni.
Þetta er atriði sem hefir tölu-
verða þýðingu. Tökum til
dæmis hattinn. Þurfum við
að fá okkur nýjan liatt verð-
um við að athuga vel úti-
föt okkar, og sjá hvort nauð-
synlegt er að fá hatt í sama
lit og áður, eða hvort óhætt
sé að velja hann i öðrum lit.
Smá hlutir, svo sem kragar
)g „slaufur“ verður að sjálf-
sögðu að velja í samræmi við
þau föt sem við eigum — allt
þetta styður að þvi að við
séum betur búnar.
En er þó eitt ótalið sem
er mikilsvert, og það er hirð-
ing fatanna. Ef hirðing fat-
anna er vanrækt erum við
aldrei'vel til fara. Þó að við
eigum hin beztu klæði, er
engin sjón að sjá þau sé van-
rælct að lireinsa úr þeim bletti
bursta þau og pressa, og er
gagnlaust að eiga góð föt
ef farið er illa með þau. Þó
að við höfum liinn bezta
smekk til að yelja fötin,
Vanti tölu í jakkann eða
smellu í kjólinn, er ekki liægt
að segja að kona sé vel til
fara, þó að bezta efni sé í
jakkanum eða kjólnum. Ryk-
ugur hattur, óhreinir hansk-
ar og skakkir hælar, allt er
þetta herfilegt að sjá. Yfir-
leitt má segja að sé konan
ekki snyrtileg, er hún ekki
vel til fara, — hversu dýr
sem fötin kunna að hafa
verið upphaflega.
Eftirlit á hverri viku.
Þegar fötin eru ekki leng-
ur alveg ný, hættir okkur við
að vanrækja þau fremur en
fyrst í stað. Þá eru þau ef
til vill hengd inn í skáp, þar
sem allt of þröngt er um
þau, það er gleymt að pressa
þau og hursta nægilega oft.
Þetta á ekki svo að vera. Það
nfargborgar sig að sýna þeim
sama sóma og gert var með-
an þau voru ný.
Það er því heppilegt, að
líta alltaf eftir fötum sínum
einu sinni í viku. Gott er að
hafa svolitla handtösku, eða
kassa undir allt það, sem
þarf við hirðingu fatanna,
og geyma þetta einhversstað-
ar, þar sem auðvelt er að ná
til þess. 1 kassanum þarf að
vrera straujárn, hurstar,
svampur eða dula til þess að
hreinsa með. Edik og salmí-
akspíritus til að hreinsa með
dökk föt og blettavatn til
þess að ná úr fitublettum.
Gúmmíbursta, æins og notað-
ir eru á rúskinnsskó, er gott
að hafa til að bursta með
þær flíkur, sem vilja lóast.
Léreftsstykki þarf líka til
þess að væta og nota við að
Framh. á 6. síðu.
Ábætisréttfr
og kökur
Kvennasíðunni hefir ný-
lega borizt búk með þessii
nafni.
Hefir hún inni að halda,
eins og nafnið bendir til,
uppskriftir um margskonar
ábætisrétti, hlaup, búðinga,
grauta, ís, kökur og brauð.
Einnig eru þar leiðbeining-
ar og reglur, sem hentugar
eru þegar matreitt er, til
dæmis um, undirbúning alls-
konar og aðra meðferð.
Er þar skemmst af að
segja, að þarna er lýst fjölda
ljúffengra rétta og mun
húsmæðrum vera þessi bólc
_ u kærkomin.
Athyglisverð bók
fyrlr húsmæður
OD
er nýkomin í bókaverzlanir. — 1 bókinni eru
á fjórða hundrað úrvals-uppskriftir af kök-
um og ábætisréttum. — Bókin er pýrdd
f jölda mynda, prentuð á vandaðan pappír, og
hin snyrtilegasta að öllum frágangi.
Húsmæður, tryggið yður eintak í tíma.